King Taksin the Great (aka the King

King Taksin the Great (aka the King of Thonburi) was first named “Sin” (Chinese name: “Sern Sern Sin”). He was born on Sunday, April 17, 1734. His father is a Teochew Chinese immigrant named Hai-Hong. His mother, Lady Nok-Iang, was Thai. They got married during the reign of King Boromakot (aka Somdet Phra Maha Thammarachathirat III). When King Taksin was young, he was adopted by Chao Phraya Chakri. When he was five, Sin was taught by a monk named Thong-Dee at Kosawat temple (aka Klung temple). He completed the study of Khom language and Thai language as well as the Tripitaka. When he was 13 years old, Sin served the service of King Boromakot as a royal page and he was assigned to work with Chao Phraya Chakri’s son. Sin studied with a Chinese, an Annamese, and an Indian teachers and was able to communicate fluently in all of the three languages.

Once Sin was 21 years old, he was ordained as a Buddhist monk at Kosawawt temple. He was a monk for three years and he was back to join the King’s service. With his intelligence and the well-rounded knowledge, he was promoted and his service was to work in the Ministry of Interior and the Ministry of Justice.

In 1758, King Boromakot passed away and he was succeeded by King Uthumphon. King Uthumphon was in the throne for about 3 months and he was succeeded by his brother, Somdet Phra Borommaracha III (aka King Ekathat). King Ekathat assigned Sin to be a judge in the Northern upcountry. Sin was successful at work and got promoted to be “Luang Yok KraBat”. He was first assigned to help the governor of Tak. After the governor of Tak passed away, Sin was promoted to be the next governor of Tak which gained him his name, ‘”Phraya Tak”.

In 1764, Burmese troops attacked the southern region of Thailand. Mang-Maha-Noratha was the general of the Burmese army. The southern cities fell easily. The Burmese troop marched to Petchaburi. Ayutthaya sent troops led by Phraya Kosatipbordee and Phraya Tak to aid Petchaburi. Thai army won. Burmese troops went back to Sinkhon border route.

In 1765, Burmese troops attacked Thailand again. Phraya Tak successfully saved Ayutthaya and was promoted to be the governor of Kum Pang Pet called “Phraya Vajiraprakarn”. Before Phraya Vajiraprakarn got to govern Kum Pang Pet, there was a big war against Burma. Thus, Phraya Vajiraprakarn was assigned to protect Ayutthaya. In 1766, during the peak of violent war, Phraya Vajiraprakarn was downhearted because of many reasons.

Phraya Vajiraprakarn led a troop out of Ayutthaya to win Burmese camp but Ayutthaya failed to support him with an army. Thus, Burmese troop fought back and repossessed the camp easily.
During a navy war against the Burmese, Phraya Vajiraprakarn led the troops with Phraya Petburi. Phraya Vajiraprakarn asked Phraya Petburi not to fight against the Burmese navy because Burma was stronger. Phraya Petburi ignored Phraya Vajiraprakarn’s warning and led a troop to fight against Burma. He was killed in the battle. Phraya Vajiraprakarn was accused of leaving Phraya Petburi in danger.
Three months before the Burmese troops attacked Ayutthaya, Phraya Vajiraprakarn saw the coming danger and thus ordered cannon shoot. Phraya Tak was sued because his order of cannon shoot was not approved by the court.


With all of the above the reasons, Phraya Vajiraprakarn believed that his stay to protect Ayutthaya would not do any good and he also believed that Ayutthaya would be captured by the Burmese. Therefore, on a Saturday evening on the 4th day of full moon in the second lunar month (1766) Phraya Vajiraprakarn led a group of soldiers to flee from Ayutthaya. The group of soldiers includes great soldiers such as Phra Chiang-Ngern, Luang Prom Se-na, Luang Pichai-ra-cha (later known as Phraya Pichai Darb-Huk), Luang Rach Sa-ne-ha, Khun Apai-puk-dee, and about five hundred soldiers. Phraya Vajiraprakarn and his soldiers headed northeast through Ban Hantra. They were followed by a small group of Burmese army. Phraya Vajiraprakarn’s army beat the opponent army at Ban Kao-mao at around midnight. The remaining Burmese soldiers went back to Ayutthaya. Phraya Vajiraprakarn and his army marched along the beaches in the eastern region of Thailand to persuade local people to join his army. They walked past Ban Narerng in Nakorn Na-Yok province and Ban Kongjae in Pracheenburi province. The Burmese troop was informed of the route earlier and had already prepared to stop Phraya Vajiraprakarn and his army. Phraya Vajiraprakarn’s army battled with the Burmese again, ten days after the last battle.

After Phraya Vajiraprakarn won the battle at Jao Lo estuary, he and his soldiers marched through Ban Hua Thong Lang, Sapan Thong (Chonburi province in the present); then Ban Pra Sroi, Chonburi city; and Ban Na-Klua, Bang La-mung city. Klom (or Klam according to the royal rescript), the head of people at Bang La-mung joined with Phraya Vajiraprakarn. On a Sunday on the 6th day of waning moon in the second lunar month, year of dog (1756) Klom had lead Phraya Vajiraprakarn to “Thap Praya” (Some say Pattaya) and stayed overnight before headed to Ban Na Jom Tien,, Toong Kai Tia, Sattaheeb. Phraya Vajiraprakarn’s troop stayed there for a night before marched along the coast until they reached Hing Khong Sub-district and Ban Nam Kao in Rayong. Anyway, when the army reached Rayong, Phraya Rayong (Boonmueang), the ruler of Rayong, refused to obey. So Phraya Vajiraprakarn decided to attack and occupied the city. Then, he battled with the group of Khun Ram Muen Song at Ban Prasae in Chantaboon. Ban Rai and Ban Klam Mueang and he, once again, won the battle. After that, he planned to capture Chantaburi since Chantaburi was a big city that suite to be used as a base. By the way, as well as what happened in Rayong, the ruler of the city refused to obey. In order to get the victory, Phraya Tak (Phraya Vajiraprakarn) used a psychological strategic by telling his soldiers to throw away all of remain food and utensils. And then, he stated

“We are going to attack Chantaburi tonight, and all the food that we have left just throw it away and destroy all of the utensils that we have. As we are going to have breakfast together at Chantaburi otherwise we would rather be dead”

At that night, he ordered his soldiers to sneak into the place as planned and wait silently for the signal. At 3’o clock, Phraya Tak rode the elephant named Pang-Kee-Ree, shooting as a signal for soldiers to attach the city simultaneously. He destroyed the city gates with his elephant and seized the city successfully.

In 1767, Ayutthaya was facing the full blast of the Burmese siege. After being surrounded for 1 year and 2 months, Ayutthaya was defeated in the reign of King Ekathat, the last king of Ayutthaya.

After the sacking of Ayutthaya, the country had fallen apart. Many rulers proclaimed themselves independent: General Suki’s group, Phraya Phitsanulok’s group, Phrachao Fang’s group, Chao Phraya Nakorn Srithammarach’s goup and Chao Pimai’s group. Phraya Vajiraprakrn had prepared his army for 3 months before sailing up the Chao Phraya River and successfully seized Thonburi. He executed Thong-in, Thai governor whom the Burmese had placed over it. He later launched boldly attacking the main Burmese camp at Phosamton causing the death of General Suki. The Burmese were defeated and expelled from Ayutthaya in 1767 within 7 month of the destruction of Ayutthaya.

Phraya Tak (Phraya Vajiraprakarn) marched back to Thonburi and established it as his new capital. On December 28, 1768, he was crowned king of Siam and assumed the official name of Boromraja IV, but he was known as King Taksin by the public. He later set out to crush his rivals. He spent three years to retrieve the territory: since 2311 BC – 2313 BC

King Taksin the Great had ruled the country for 15 years. He died at age 48 on Saturday 6th April, 1782. He was a talented king who restore independence of the nation that last long until these days.

People who sense of his divine grace bestow on King Taksin the honorary title of the Great. The government, public officers and all people cooperated to build a monument in front of the city hall of Pattaya City to commemorate his glorious biography, dignity and prestige to appear on future generations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช (aka กษัตริย์ของธนบุรี) ครั้งแรกชื่อว่า "บาป" (ชื่อจีน: "เมื่อเมื่อบาป") เขาเกิดในวันอาทิตย์ 17 เมษายน 1734 บิดาอพยพจีน Teochew ชื่อไฮ-Hong ได้ แม่ หญิงนก-Iang เป็นคนไทย พวกเขาได้แต่งงานในรัชสมัยของกษัตริย์ Boromakot (อาคาสมเด็จพระมหา Thammarachathirat III) เมื่อสมเด็จพระเจ้าตากสินถูกหนุ่ม เขาเป็นบุตรบุญธรรม โดยเจ้าพระยาจักรี เมื่อ 5 บาปถูกสอน โดยพระชื่อทองดีที่วัด Kosawat (aka บรรยากาศวัด) เขาเสร็จสิ้นการศึกษาภาษาขอม และภาษาไทยเช่นเดียว กับในพระไตรปิฏก เมื่อเขาอายุ 13 ปี บาปให้บริการบริการของกษัตริย์ Boromakot เป็นเพรอยัล และถูกให้ทำงานกับบุตรของเจ้าพระยาจักรี บาปเรียนจีน การ Annamese และครูที่อินเดีย และสามารถสื่อสารภาษาสามทั้งหมด fluentlyเมื่อบาปมีอายุ 21 ปี เขาได้ออกบวชเป็นพระพุทธที่วัด Kosawawt เขาถูกพระสามปี และกลับจะรวมบริการของพระมหากษัตริย์ ด้วยพระปัญญาและความรู้จาง เขาได้รับการส่งเสริม และบริการของเขาคือการ ทำงานในกระทรวงมหาดไทยและกระทรวงยุติธรรมIn 1758, King Boromakot passed away and he was succeeded by King Uthumphon. King Uthumphon was in the throne for about 3 months and he was succeeded by his brother, Somdet Phra Borommaracha III (aka King Ekathat). King Ekathat assigned Sin to be a judge in the Northern upcountry. Sin was successful at work and got promoted to be “Luang Yok KraBat”. He was first assigned to help the governor of Tak. After the governor of Tak passed away, Sin was promoted to be the next governor of Tak which gained him his name, ‘”Phraya Tak”.In 1764, Burmese troops attacked the southern region of Thailand. Mang-Maha-Noratha was the general of the Burmese army. The southern cities fell easily. The Burmese troop marched to Petchaburi. Ayutthaya sent troops led by Phraya Kosatipbordee and Phraya Tak to aid Petchaburi. Thai army won. Burmese troops went back to Sinkhon border route.In 1765, Burmese troops attacked Thailand again. Phraya Tak successfully saved Ayutthaya and was promoted to be the governor of Kum Pang Pet called “Phraya Vajiraprakarn”. Before Phraya Vajiraprakarn got to govern Kum Pang Pet, there was a big war against Burma. Thus, Phraya Vajiraprakarn was assigned to protect Ayutthaya. In 1766, during the peak of violent war, Phraya Vajiraprakarn was downhearted because of many reasons.Phraya Vajiraprakarn led a troop out of Ayutthaya to win Burmese camp but Ayutthaya failed to support him with an army. Thus, Burmese troop fought back and repossessed the camp easily.ในระหว่างสงครามกับพม่ากองทัพเรือ Vajiraprakarn พระยานำกองทหารกับพระยาเพชรบุรี พระยา Vajiraprakarn ถามพระยาเพชรบุรีไม่ให้ต่อสู้กับกองทัพเรือพม่าเนื่องจากพม่ามีกำลัง พระยาเพชรบุรีละเว้นคำเตือนพระยา Vajiraprakarn และนำกองทหารในการต่อสู้กับพม่า เขาถูกฆ่าในการต่อสู้ พระยา Vajiraprakarn ถูกถูกกล่าวหาว่าปล่อยให้พระยาเพชรบุรีตกอยู่ในอันตราย สามเดือนก่อนที่กองทัพพม่าโจมตีอยุธยา พระยา Vajiraprakarn เห็นอันตรายมา และจึง สั่งยิงปืนใหญ่ พระยาตากถูก sued เนื่องจากเขาสั่งยิงปืนใหญ่ได้รับอนุมัติ โดยศาลไม่ มีของ เหตุผล พระยา Vajiraprakarn เชื่อว่าที่พักของเขาเพื่อป้องกันอยุธยาจะทำความดี และเขายังเชื่อว่า อยุธยาจะถูกรวบรวม โดยพม่า ดังนั้น ในวันเสาร์ตอนเย็นในวัน 4 ของพระจันทร์เต็มดวงในเดือนค่ำสอง (1766) พระยา Vajiraprakarn นำกลุ่มทหารเพื่อหลบหนีจากอยุธยา กลุ่มของทหารมีทหารมากเช่นพระเชียงใหม่เงิน หลวงพรหมเซนา หลวงพิชัย-ra-ชะอำ (ภายหลังเรียกเป็นพระยาพิชัย Darb-ฮัก), หลวงราช Sa-มุฮา คุณ Apai-puk-ดี และทหารประมาณห้าร้อย พระยา Vajiraprakarn และทหารของเขาทิศตะวันออกเฉียงเหนือผ่านบ้าน Hantra พวกเขาถูกตามกลุ่มขนาดเล็กของกองทัพพม่า กองทัพพระยา Vajiraprakarn ชนะกองทัพคู่แข่งที่บ้านเก่าเมาที่ประมาณเที่ยงคืน ทหารพม่าที่เหลือก็กลับไปอยุธยา พระยา Vajiraprakarn และกองทัพของเขาเดินตามชายหาดในภาคตะวันออกของไทยชักจูงประชาชนให้เข้าร่วมกองทัพของเขา พวกเขาเดินผ่านบ้าน Narerng ในจังหวัดนครนายก Kongjae บ้านในจังหวัด Pracheenburi กองทหารพม่าไม่ทราบเส้นทางก่อนหน้านี้ และได้เตรียมหยุด Vajiraprakarn เจ้าพระยาและกองทัพของเขา กองทัพพระยา Vajiraprakarn กับปัญหาธนบัตรกับพม่าอีก สิบวันหลังจากการต่อสู้ครั้งสุดท้ายหลังจากพระยา Vajiraprakarn ชนะศึกที่ห้องเจ้าหล่อ เขาและทหารของเขาเดินผ่านบ้านหัวทองหลาง สะพานทอง (จังหวัดชลบุรีในปัจจุบัน); แล้วบ้านพระ Sroi ชลบุรี และบ้านนา เกลือ บางละมุงเมือง หมัน (หรือบางกล่ำตามหัตถเลขาราช), หัวของคนที่บางละมุงร่วมกับพระยา Vajiraprakarn ในวันอาทิตย์ในวัน 6 ของข้างในสองเดือน ปีของสุนัข (เวลา) หมันมีราคาเป้าหมาย Vajiraprakarn เจ้าพระยากับ "ทัพพระยา" (บางคนบอกพัทยา) และค้างคืนก่อนมุ่งหน้าไปบ้านนาจอมเทียน ตุงไก่เตี้ย Sattaheeb กองทหารของพระยา Vajiraprakarn ค่อนคืนก่อนที่จะเดินไปตามชายฝั่งจนถึงตำบลกัมฮิงไทโขงและบ้านน้ำขาวในระยอง อย่างไรก็ตาม เมื่อกองทัพถึงระยอง พระยาระยอง (Boonmueang), ระยอง เจ้าปฏิเสธฟัง ดังนั้นพระยา Vajiraprakarn ตัดสินใจที่จะโจมตี และครอบครองเมือง แล้ว เขากับปัญหาธนบัตรกับกลุ่มของขุนรามหมื่นเพลงที่บ้านประแสใน Chantaboon บ้าน ไร่ และบ้าน เมืองบางกล่ำ และ เขา ครั้ง ชนะสงคราม หลังจากนั้น เขาวางแผนจับจันทบุรีเนื่องจากจันทบุรีเป็นเมืองใหญ่ที่ห้องที่จะใช้เป็นฐาน โดยวิธี เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในระยอง เจ้าเมืองปฏิเสธที่จะฟัง เพื่อให้ได้ชัยชนะ ตาก (พระยา Vajiraprakarn) ใช้เป็นจิตวิทยาเชิงกลยุทธ์ โดยการบอกทหารของเขาโยนออกไปทั้งหมดยังคงอาหารและเครื่องครัว แล้ว เขากล่าว
“We are going to attack Chantaburi tonight, and all the food that we have left just throw it away and destroy all of the utensils that we have. As we are going to have breakfast together at Chantaburi otherwise we would rather be dead”

At that night, he ordered his soldiers to sneak into the place as planned and wait silently for the signal. At 3’o clock, Phraya Tak rode the elephant named Pang-Kee-Ree, shooting as a signal for soldiers to attach the city simultaneously. He destroyed the city gates with his elephant and seized the city successfully.

In 1767, Ayutthaya was facing the full blast of the Burmese siege. After being surrounded for 1 year and 2 months, Ayutthaya was defeated in the reign of King Ekathat, the last king of Ayutthaya.

After the sacking of Ayutthaya, the country had fallen apart. Many rulers proclaimed themselves independent: General Suki’s group, Phraya Phitsanulok’s group, Phrachao Fang’s group, Chao Phraya Nakorn Srithammarach’s goup and Chao Pimai’s group. Phraya Vajiraprakrn had prepared his army for 3 months before sailing up the Chao Phraya River and successfully seized Thonburi. He executed Thong-in, Thai governor whom the Burmese had placed over it. He later launched boldly attacking the main Burmese camp at Phosamton causing the death of General Suki. The Burmese were defeated and expelled from Ayutthaya in 1767 within 7 month of the destruction of Ayutthaya.

Phraya Tak (Phraya Vajiraprakarn) marched back to Thonburi and established it as his new capital. On December 28, 1768, he was crowned king of Siam and assumed the official name of Boromraja IV, but he was known as King Taksin by the public. He later set out to crush his rivals. He spent three years to retrieve the territory: since 2311 BC – 2313 BC

King Taksin the Great had ruled the country for 15 years. He died at age 48 on Saturday 6th April, 1782. He was a talented king who restore independence of the nation that last long until these days.

People who sense of his divine grace bestow on King Taksin the honorary title of the Great. The government, public officers and all people cooperated to build a monument in front of the city hall of Pattaya City to commemorate his glorious biography, dignity and prestige to appear on future generations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชมหาราช (aka กษัตริย์แห่งธนบุรี) เป็นชื่อแรก "บาป" (ชื่อจีน: "เซินเซินซิน") เขาเกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 17 เมษายน 1734 พ่อของเขาเป็นผู้อพยพชาวจีนแต้จิ๋วชื่อ-Hong Hai แม่ของเขาเลดี้นกเอี้ยงเป็นไทย พวกเขาได้แต่งงานในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระ Boromakot (aka สมเด็จพระสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช iii) เมื่อสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชเป็นเด็กเขาเป็นลูกบุญธรรมจักรีเจ้าพระยา เมื่อเขาอายุได้ห้าบาปถูกสอนโดยพระภิกษุสงฆ์ชื่อทองดีที่ Kosawat วัด (aka วัดขลุง) เขาจบการศึกษาภาษาขอมและภาษาไทยเช่นเดียวกับพระไตรปิฎก เมื่อเขาอายุ 13 ปีทำหน้าที่บริการบาปของกษัตริย์ Boromakot เป็นหน้าพระและเขาได้รับมอบหมายให้ทำงานร่วมกับบุตรชายของพระยาจักรีเจ้าพระยาของ Sin ศึกษากับจีนเป็น Annamese และครูอินเดียและก็สามารถที่จะสื่อสารได้อย่างคล่องแคล่วในทุกสามภาษา. เมื่อสินอายุ 21 ปีเขาได้รับการบวชเป็นพระภิกษุที่วัด Kosawawt เขาเป็นพระภิกษุสงฆ์เป็นเวลาสามปีและเขาก็กลับไปเข้าร่วมบริการของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ด้วยความฉลาดของเขาและความรู้รอบรู้เขาได้รับการส่งเสริมการลงทุนและการบริการของเขาคือการทำงานในกระทรวงมหาดไทยและกระทรวงยุติธรรม. ใน 1758 กษัตริย์ Boromakot ล่วงลับไปแล้วและเขาก็ประสบความสำเร็จโดยกษัตริย์ Uthumphon คิง Uthumphon อยู่ในราชบัลลังก์ประมาณ 3 เดือนและเขาก็ประสบความสำเร็จโดยพี่ชายของเขาสมเด็จพระ Borommaracha III (aka คิง Ekathat) พระมหากษัตริย์ที่ได้รับมอบหมาย Ekathat บาปจะเป็นผู้พิพากษาในต่างจังหวัดภาคเหนือ บาปก็ประสบความสำเร็จในการทำงานและได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็น "หลวงไทรโยค Krabat" เขาได้รับมอบหมายเป็นครั้งแรกที่จะช่วยให้ผู้ว่าราชการจังหวัดตาก หลังจากที่ผู้ว่าราชการจังหวัดตากผ่านไปที่ซินได้รับการเลื่อนเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดตากต่อไปของการที่เขาได้รับชื่อของเขา "พระยาตาก". ใน 1764 ทหารพม่าโจมตีภาคใต้ของประเทศไทย Mang-มหา Noratha เป็นทั่วไปของกองทัพพม่า เมืองทางตอนใต้ลดลงได้อย่างง่ายดาย กองทหารพม่าเดินไปเพชรบุรี อยุธยาส่งกองกำลังที่นำโดยพระยา Kosatipbordee และพระยาตากเพื่อช่วยเพชรบุรี กองทัพไทยได้รับรางวัล ทหารพม่าก็กลับไป Sinkhon เส้นทางชายแดน. ใน 1765 ทหารพม่าโจมตีประเทศไทยอีกครั้ง พระยาตากบันทึกเรียบร้อยอยุธยาและได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้ว่าการรัฐปางกุ่มสัตว์เลี้ยงที่เรียกว่า "พระยา Vajiraprakarn" ก่อนที่พระยา Vajiraprakarn มีการควบคุมกุ่มปางสัตว์เลี้ยงมีสงครามใหญ่กับพม่า ดังนั้นพระยา Vajiraprakarn ได้รับมอบหมายให้ปกป้องอยุธยา 1766 ในช่วงจุดสูงสุดของสงครามความรุนแรงพระยา Vajiraprakarn เป็นเศร้าซึมเพราะหลายเหตุผล. พระยา Vajiraprakarn นำทหารออกจากอยุธยาจะชนะค่ายพม่า แต่อยุธยาล้มเหลวที่จะสนับสนุนเขากับกองทัพ ดังนั้นทหารพม่ากลับมาต่อสู้และยึดค่ายได้อย่างง่ายดาย. ในช่วงสงครามกับกองทัพเรือพม่าพระยา Vajiraprakarn นำทัพกับพระยาเพชรบุรี พระยา Vajiraprakarn ถามพระยาเพชรบุรีไม่ได้ในการต่อสู้กับกองทัพเรือพม่าเพราะพม่าแข็งแรง พระยาเพชรบุรีไม่สนใจคำเตือนพระยา Vajiraprakarn และนำทหารไปสู้รบกับพม่า เขาถูกฆ่าตายในการต่อสู้ พระยา Vajiraprakarn ถูกกล่าวหาว่าออกจากพระยาเพชรบุรีตกอยู่ในอันตราย. สามเดือนก่อนที่กองกำลังทหารพม่าโจมตีอยุธยาพระยา Vajiraprakarn เห็นอันตรายที่มาและสั่งให้ยิงปืนใหญ่จึง พระยาตากถูกฟ้องเพราะคำสั่งของเขายิงปืนใหญ่ไม่ได้รับการอนุมัติจากศาล. ด้วยทั้งหมดข้างต้นเหตุผลพระยา Vajiraprakarn เชื่อว่าการเข้าพักของเขาเพื่อปกป้องอยุธยาจะไม่ทำดีใด ๆ และเขายังเชื่อว่าอยุธยาจะได้รับการบันทึกโดย พม่า ดังนั้นในเย็นวันเสาร์ในวันที่ 4 ของพระจันทร์เต็มดวงในเดือนที่สอง (1766) พระยา Vajiraprakarn นำกลุ่มทหารที่จะหนีจากอยุธยา กลุ่มของทหารรวมถึงทหารที่ดีเช่นพระเชียงใหม่เงินหลวงพรหม Se-na หลวงพิชัย-RA-ชะอำ (ต่อมาเป็นที่รู้จักกันเป็นพระยาพิชัย Darb-Huk) หลวง Rach Sa-NE-ฮ่าขุนอภัย puk- ดีและประมาณห้าร้อยทหาร พระยา Vajiraprakarn และทหารของเขามุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือผ่านบ้านหันตรา ตามมาด้วยกลุ่มเล็ก ๆ ของกองทัพพม่า กองทัพพระยา Vajiraprakarn ของเอาชนะกองทัพของฝ่ายตรงข้ามที่บ้านเก่าเหมาที่ประมาณเที่ยงคืน พม่าทหารที่เหลือก็กลับไปที่อยุธยา พระยา Vajiraprakarn และกองทัพของเขาเดินไปตามชายหาดในภูมิภาคตะวันออกของประเทศไทยที่จะชักชวนให้คนในท้องถิ่นที่จะเข้าร่วมกองทัพของเขา พวกเขาเดินผ่านบ้าน Narerng ในจังหวัดนครนายกและบ้าน Kongjae ในจังหวัดปราจีนบุรี กองทหารพม่าได้รับแจ้งจากเส้นทางก่อนหน้านี้และได้เตรียมที่จะหยุดพระยา Vajiraprakarn และกองทัพของเขา กองทัพพระยา Vajiraprakarn ของต่อสู้กับพม่าอีกสิบวันหลังจากที่สงครามครั้งสุดท้าย. หลังจากพระยา Vajiraprakarn รับรางวัลการต่อสู้ที่แท้จริงปากน้ำเจ้าเขาและทหารของเขาเดินผ่านบ้านหัวทองหลาง, สะพานทอง (จังหวัดชลบุรีในปัจจุบัน); แล้วบ้านพระ Sroi เมืองชลบุรี และบ้านนาเกลือ, บางเมือง La-เขียว กลม (หรือกล่ำตามพระราชพระราชหัตถเลขา) หัวของคนในบาง La-เขียวร่วมกับพระยา Vajiraprakarn ในวันอาทิตย์ในวันที่ 6 ของดวงจันทร์ลดลงในเดือนที่สองปีของสุนัข (1756) ได้นำกลมพระยา Vajiraprakarn ที่ "ทับพระยา" (บางคนบอกว่าพัทยา) และอยู่ในชั่วข้ามคืนก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังบ้านนาจอมเทียน ,, ทุ่ง ไก่เตี้ย, Sattaheeb ทหารของพระยา Vajiraprakarn อยู่ที่นั่นในคืนก่อนที่จะเดินตามแนวชายฝั่งจนถึง Hing โขงตำบลและบ้านน้ำเก่าในจังหวัดระยอง อย่างไรก็ตามเมื่อมาถึงกองทัพระยองพระยาระยอง (Boonmueang) เจ้าผู้ครองนครระยองปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม ดังนั้นพระยา Vajiraprakarn ตัดสินใจที่จะโจมตีและยึดครองเมือง จากนั้นเขาต่อสู้กับกลุ่มของขุนรามหมื่นเพลงที่บ้านประแสร์ใน Chantaboon บ้านไร่และบ้านกล่ำอำเภอเมืองและเขาอีกครั้งหนึ่งชนะสงคราม หลังจากนั้นเขาวางแผนที่จะจับภาพตั้งแต่จันทบุรีจันทบุรีเป็นเมืองขนาดใหญ่ที่ห้องสวีทที่จะใช้เป็นฐาน โดยวิธีการเช่นเดียวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในจังหวัดระยองผู้ปกครองของเมืองปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม เพื่อให้ได้รับชัยชนะพระยาตาก (พระยา Vajiraprakarn) ใช้จิตวิทยาเชิงกลยุทธ์ด้วยการบอกให้ทหารของเขาจะโยนออกไปทั้งหมดยังคงอยู่ในอาหารและเครื่องใช้ และแล้วเขากล่าว"พวกเราจะไปโจมตีคืนจันทบุรีและอาหารทุกอย่างที่เรามีเหลือเพียงแค่โยนมันออกไปและทำลายทั้งหมดของเครื่องใช้ในครัวที่เรามี ในขณะที่เรากำลังจะมีอาหารเช้าด้วยกันที่จันทบุรีมิฉะนั้นเราค่อนข้างจะตาย "ในคืนนั้นเขาสั่งให้ทหารของเขาจะแอบเข้าไปในสถานที่ตามที่วางแผนไว้อย่างเงียบๆ และรอสัญญาณ ที่ 3'o นาฬิกาพระยาตากขี่ช้างชื่อปาง Kee-รียิงเป็นสัญญาณสำหรับทหารที่จะแนบเมืองพร้อมกัน เขาทำลายประตูเมืองที่มีช้างของเขาและยึดเมืองที่ประสบความสำเร็จ. ใน 1767 อยุธยากำลังเผชิญระเบิดเต็มรูปแบบของการล้อมพม่า หลังจากที่ถูกล้อมรอบ 1 ปี 2 เดือนอยุธยาก็พ่ายแพ้ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระ Ekathat ที่กษัตริย์องค์สุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา. หลังจากไล่อยุธยาประเทศได้ลดลงออกจากกัน ผู้ปกครองหลายคนประกาศตัวเองเป็นอิสระ: กลุ่มสุกี้ทั่วไปของกลุ่มพระยาพิษณุโลกของกลุ่มพระเจ้าฝางของเจ้าพระยานคร Srithammarach Goup และเจ้าพิมายกลุ่มของ พระยา Vajiraprakrn ได้เตรียมกองทัพของเขาเป็นเวลา 3 เดือนก่อนที่จะเดินทางถึงแม่น้ำเจ้าพระยาและประสบความสำเร็จคว้าธนบุรี เขาดำเนินการทองในราชการไทยคนพม่าได้วางมากกว่านั้น หลังจากนั้นเขาก็เปิดตัวกล้าโจมตีค่ายพม่าหลัก Phosamton สาเหตุการตายของนายพลสุกี้ พม่าพ่ายแพ้และขับออกจากอยุธยาใน 1767 ภายใน 7 เดือนของการล่มสลายของอยุธยา. พระยาตาก (พระยา Vajiraprakarn) เดินกลับไปยังฝั่งธนบุรีและเป็นที่ยอมรับว่าเป็นเมืองหลวงใหม่ของเขา เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 1768 เขาได้รับการสวมมงกุฎกษัตริย์แห่งสยามและสันนิษฐานว่าเป็นชื่ออย่างเป็นทางการของ Boromraja IV แต่เขาเป็นที่รู้จักในสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชโดยสาธารณชน หลังจากนั้นเขาก็ออกไปบดขยี้คู่แข่งของเขา เขาใช้เวลาสามปีที่ผ่านมาเพื่อเรียกดินแดน: ตั้งแต่ 2,311 ปีก่อนคริสตกาล - 2,313 ปีก่อนคริสตกาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชที่ดีได้ปกครองประเทศเป็นเวลา15 ปี เขาเสียชีวิตเมื่ออายุ 48 ในวันเสาร์ที่ 6 เมษายน 1782 เขาเป็นกษัตริย์ที่มีความสามารถที่เรียกคืนความเป็นอิสระของประเทศที่นานจนวันนี้. คนที่สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของเขาให้แก่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชชื่อกิตติมศักดิ์ของมหาราช รัฐบาลของประชาชนและเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ให้ความร่วมมือในการสร้างอนุสาวรีย์ในด้านหน้าของศาลากลางของเมืองพัทยาเพื่อรำลึกถึงประวัติอันรุ่งโรจน์ของเขาศักดิ์ศรีและบารมีที่จะปรากฏในรุ่นอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ( aka กษัตริย์แห่งกรุงธนบุรี ) เป็นครั้งแรกที่ชื่อ " บาป " ( ชื่อภาษาจีน : " sern sern บาป " ) เขาเกิดวันอาทิตย์ , เมษายน 17 , 306 . พ่อของเขาเป็นแต้จิ๋ว จีนอพยพ ชื่อ ไหฮอง แม่ของเขา เลดี้ นกยังเป็นไทย พวกเขาแต่งงานกันในระหว่างรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ( aka สมเด็จพระสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช 3 ) เมื่อสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เป็นเด็กเขาถูกรับเลี้ยงโดยเจ้าพระยาจักรี เมื่อเขาอายุได้ห้าขวบ บาป สอนโดย พระชื่อ ทอง ดี ที่วัด kosawat ( aka ขลุง วัด ) เขาจบการศึกษา ทั้งภาษาไทย และภาษาขอม รวมทั้งพระไตรปิฎก ตอนที่เขาอายุ 13 ปี บาปเสิร์ฟบริการของกษัตริย์ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ เป็นมหาดเล็ก และเขาถูกมอบหมายให้ทำงานกับเจ้าพระยาจักรี ลูกชาย บาปเรียนกับคนจีนเป็นชาวเวียดนาม และอินเดีย ครูและสามารถสื่อสารในทั้งสามภาษาได้อย่างคล่องแคล่ว

เคยชิน อายุ 21 ปี เขาได้บวชเป็นพระภิกษุ ที่วัด kosawawt . เขาเป็นพระ เป็นเวลา 3 ปี และเขาได้กลับไปร่วมบริการของกษัตริย์ ด้วยปัญญาและความรู้ที่รอบรู้ ,เขาได้รับการส่งเสริมและบริการของเขาทำงานในกระทรวงมหาดไทย และกระทรวงยุติธรรม

ใน 1758 , กษัตริย์สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษสิ้นพระชนม์และเขาก็ประสบความสำเร็จโดยกษัตริย์อุทุมพร . กษัตริย์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีในบัลลังก์ ประมาณ 3 เดือน และเขาก็ทำสำเร็จ โดยพี่ชายของเขา สมเด็จพระ borommaracha III ( aka กษัตริย์ ekathat ) กษัตริย์ ekathat มอบหมายบาปให้เป็นผู้พิพากษาในภาคเหนือ )บาปที่ประสบความสำเร็จในการทำงานและได้เลื่อนเป็นหลวงยก krabat " ครั้งแรกที่เขาได้มอบหมายให้ผู้ว่าราชการจังหวัดตาก หลังจากผู้ว่าราชการจังหวัดตาก ตายไป บาปได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองคนต่อไปของจังหวัดตากซึ่งได้รับชื่อเขา " พระยาตาก " .

ใน 1459 , ทหารพม่าโจมตีภาคใต้ของประเทศไทย มางมหา noratha เป็นนายพลของกองทัพพม่าหัวเมืองภาคใต้ลดลงได้อย่างง่ายดาย กองทัพพม่าเดินทัพไปเพชรบุรี อยุธยาส่งกองกำลังที่นำโดยพระยา kosatipbordee พระยาตากและช่วยเหลือ เพชรบุรี กองทัพบก ชนะ ทหารพม่ากลับไปเส้นทางชายแดน sinkhon

ใน 1765 , ทหารพม่าโจมตีไทยอีก พระยาตากเรียบร้อยแล้วช่วยอยุธยาและได้เลื่อนยศเป็นเจ้าเมืองคุ้มปางสัตว์เลี้ยงที่เรียกว่า " พระยา vajiraprakarn "ก่อนที่พระยา vajiraprakarn ต้องปกครองคุ้มปางสัตว์เลี้ยงมีสงครามใหญ่กับพม่า ดังนั้น พระยา vajiraprakarn ได้รับมอบหมายให้ปกป้อง พระนครศรีอยุธยา ใน 1766 , ในช่วงจุดสูงสุดของสงครามรุนแรง พระยา vajiraprakarn ก็เหนื่อยใจเพราะเหตุผลมากมาย

พระยา vajiraprakarn นำกองกำลังจากอยุธยา ชนะพม่าที่ค่าย แต่อยุธยาล้มเหลวที่จะสนับสนุนเขาด้วยกองทัพ ดังนั้นพม่า กองกำลังต่อสู้กับไอ้ค่ายได้อย่างง่ายดาย .
ในระหว่างกองทัพเรือสงครามกับพม่า พระยา vajiraprakarn นำกองทัพกับพระยาเพชรบุรี . พระยา vajiraprakarn ถามพระยาเพชรบุรีไม่ต้องต่อสู้กับกองทัพพม่า เพราะพม่าเป็นแข็งแกร่ง . พระยาเพชรบุรีละเว้นพระยา vajiraprakarn เตือนและนำกองกำลังเพื่อต่อสู้กับพม่า เขาถูกฆ่าตายในการต่อสู้พระยา vajiraprakarn ถูกกล่าวหาจากพระยาเพชรบุรีในอันตราย .
3 เดือนก่อนพม่ายกทัพมาตีกรุงศรีอยุธยาพระยา vajiraprakarn เห็นถึงอันตราย จึงสั่งให้ปืนใหญ่ยิง พระยาตากถูกฟ้องเพราะคำสั่งของปืนใหญ่ยิงไม่ได้รับการอนุมัติโดยศาล


มีทั้งหมดของเหนือเหตุผลพระยา vajiraprakarn เชื่อว่าเขาอยู่เพื่อปกป้องกรุงศรีอยุธยาจะไม่ได้ดี และเขายังเชื่อว่าอยุธยาจะถูกจับโดยชาวพม่า ดังนั้น ในเย็นวันเสาร์ ในวันที่ 4 ของดวงจันทร์ในวันเพ็ญเดือนสอง ( 1766 ) พระยา vajiraprakarn นาฬิกา กลุ่มทหาร กลุ่มที่หนีจากอยุธยา กลุ่มทหารที่ประกอบด้วยทหารใหญ่ เช่น พระเชียงเงิน ,หลวงพรหม เซนา หลวงพิชัยราชา ( ต่อมาเรียกว่าพระยาพิชัย เดร็บฮุก ) , หลวงเรช ซาเน่ ฮา ขุนอภัยปุ๊กดี และประมาณ 500 ทหาร พระยา vajiraprakarn และทหารของเขามุ่งหน้าภาคตะวันออกเฉียงเหนือผ่านบ้านหันตรา . ตามด้วยกลุ่มเล็ก ๆของทหารพม่า กองทัพของพระยา vajiraprakarn เอาชนะกองทัพฝ่ายตรงข้ามที่บ้านเก่า เหมา ประมาณเที่ยงคืนเหลือทหารพม่ากลับไปอยุธยา พระยา vajiraprakarn และกองทัพของเขาเดินตามแนวชายหาดในภาคตะวันออกของประเทศไทย เพื่อชักชวนให้ประชาชนเข้าร่วมกับกองทัพของเขา พวกเขาเดินผ่านบ้าน narerng ในนครนา ยกจังหวัด และบ้าน kongjae ใน pracheenburi )ทหารพม่าได้รับแจ้งจากเส้นทางก่อนหน้านี้และได้เตรียมที่จะหยุดพระยา vajiraprakarn และกองทัพของเขา กองทัพของพระยา vajiraprakarn ต่อสู้กับพม่าอีก สิบวันหลังจากที่สงครามครั้งสุดท้าย

หลังจากพระยา vajiraprakarn ชนะการรบที่ปากแม่น้ำเจ้า ดูเถิด เขาและทหารของเขา เดินผ่านบ้านแลง หัวทอง สะพานทอง ( จังหวัดชลบุรีปัจจุบัน ) ; แล้ว sroi บ้านพระ ,เมืองชลบุรี และบ้านนาเกลือบางลามุงเมือง กลม ( หรือกล่ำเป็นไปตามคำแถลงการณ์หลวง ) , หัวของผู้คนในบางลามุงร่วมกับพระยา vajiraprakarn . ในวันอาทิตย์ที่ 6 วันข้างแรมในวันเพ็ญเดือน 2 ปีสุนัข ( 1756 ) กลมได้นำพระยา vajiraprakarn " ทัพพระยา " ( บางคนบอกว่า พัทยา ) และค้างคืน ก่อนมุ่งหน้าไปยังบ้านนาจอมเทียน , โต้ง คาเทียsattaheeb . พระยา vajiraprakarn กองอยู่ที่นั่นสักคืน ก่อนที่จะเดินตามแนวชายฝั่ง จน ถึง ฮิง ตำบลเชียงของและบ้านน้ำเก่าใน ระยอง อย่างไรก็ตาม เมื่อกองทัพมาถึงระยอง พระยาระยอง ( boonmueang ) เจ้าเมืองระยอง ปฏิเสธที่จะเชื่อฟัง ดังนั้น พระยา vajiraprakarn ตัดสินใจที่จะโจมตีและยึดครองเมือง จากนั้นเขาต่อสู้กับกลุ่มขุนรามหมื่นเพลงบ้านประแสในการงดยา . บ้านไร่และบ้านกล่ำ เมืองเขา อีกครั้ง จะต่อสู้ หลังจากนั้น เขาวางแผนจะยึดจันทบุรีตั้งแต่จันทบุรีเป็นเมืองใหญ่ที่แต่งงานเพื่อใช้เป็นฐาน โดยทาง เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในจังหวัดระยอง ผู้ปกครองเมืองปฏิเสธที่จะเชื่อฟัง เพื่อที่จะได้รับชัยชนะพระยาตาก ( พระยา vajiraprakarn ) ใช้กลยุทธ์ทางจิตวิทยา โดยบอกเหล่าทหารทิ้งทั้งหมดเหลืออาหารและเครื่องใช้ แล้ว เขาระบุไว้

" เราต้องโจมตีจันทบุรีคืนนี้ และอาหารทั้งหมดที่เราเหลืออยู่แค่โยนมันทิ้งและทำลายทั้งหมดของอุปกรณ์ที่เรามี เรากำลังจะกินข้าวเช้ากันที่จันทบุรี มิฉะนั้น เรายอมตาย "

คืนนั้น เขาสั่งทหารของเขาให้แอบเข้าไปในสถานที่ตามแผนและคอยอยู่อย่างเงียบๆ สัญญาณไฟ นาฬิกา 3'o พระยาตาก ขี่ช้างชื่อพัง คีรี , ยิงปืนเป็นสัญญาณให้ทหารติดเมืองพร้อมกัน เขาทำลายประตูเมืองกับช้าง และยึดเมืองเรียบร้อยแล้ว

ใน 1767 อยุธยาเป็นซึ่งระเบิดเต็มล้อมพม่าหลังจากถูกล้อมเป็นเวลา 1 ปี 2 เดือน แพ้ อยุธยาในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระ ekathat , กษัตริย์องค์สุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา

หลังจากขับไล่พวก พระนครศรีอยุธยา ประเทศก็พังหมด ผู้ปกครองหลายคนได้เองอิสระ : ทั่วไป กี้ กลุ่มของพระยาพิษณุโลก เป็นพระเจ้าของกลุ่มเขี้ยวของเจ้าพระยานคร srithammarach Goup และเจ้าพิมาย กรุ๊ปพระยา vajiraprakrn ได้เตรียมกองทัพของเขา เป็นเวลา 3 เดือน ก่อนที่จะแล่นขึ้นแม่น้ำเจ้าพระยาและประสบความสำเร็จยึดกรุงธนบุรี เขาสังหารทองในไทย , ราชการ ซึ่งพม่าได้วางเหนือ ต่อมาเขาเปิดตัวที่กล้าโจมตีค่ายพม่าหลักที่ phosamton ก่อให้เกิดความตายของสุกี้ทั่วไปพม่าพ่ายแพ้และไล่ออกจากกรุงศรีอยุธยาในการผลิตภายใน 7 เดือนของการล่มสลายของกรุงศรีอยุธยา พระยาตาก

( พระยา vajiraprakarn ) เดินกลับไปธนบุรี และก่อตั้งเป็นเมืองหลวงใหม่ของเขา วันที่ 28 ธันวาคม ค.ศ. 1768 ทรงราชาภิเษกเป็นกษัตริย์แห่งสยาม และสันนิษฐานว่าชื่ออย่างเป็นทางการของ boromraja IV , แต่เขาเป็นที่รู้จักกันเป็นพระเจ้าตากสิน โดยสาธารณะ ต่อมาเขาได้ออกเดินทางไปบดขยี้คู่แข่งของเขาเขาใช้เวลาสามปีเพื่อเรียกดินแดนตั้งแต่พ.ศ. 2311 –พ.ศ. 2218

พระเจ้าตากสินมหาได้ปกครองประเทศเป็นเวลา 15 ปี เขาเสียชีวิตเมื่ออายุ 48 เมื่อวันเสาร์ที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2325 . เขาเป็นกษัตริย์ที่เก่งเรียกคืนความเป็นอิสระของประเทศที่ยาวจนถึงทุกวันนี้

คนที่ความรู้สึกของเขาพระมหากรุณาธิคุณมอบให้พระเจ้าตากสินชื่อเรื่องกิตติมศักดิ์ของมหา . รัฐบาลข้าราชการและประชาชนให้ความร่วมมือในการสร้างอนุสาวรีย์ในด้านหน้าของศาลากลางเมืองพัทยาเพื่อเป็นเกียรติประวัติของเขามีเกียรติและศักดิ์ศรีที่จะปรากฏในรุ่นต่อไป