I define it as “How do we make sens

I define it as “How do we make sense of the world so we can act in it” which carries with it the concept of sufficiency (knowing enough to make a contextually appropriate decision). In that respect I am bring complexity science and narrative into sense-making as a discipline.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกำหนดมันเป็น "เราจะรู้สึกของโลกเพื่อให้เราสามารถดำเนินการในเรื่อง" ซึ่งดำเนินการด้วยแนวคิดพอเพียง (รู้เพียงพอที่จะทำการตัดสินใจทางบริบทที่เหมาะสม) ในแง่ที่ผมนำความซับซ้อนวิทยาศาสตร์และเล่าเรื่องไปทำรู้สึกเป็นวินัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมกำหนดว่า "เราจะทำให้ความรู้สึกของโลกเพื่อให้เราสามารถทำในสิ่งที่มัน" ซึ่งดำเนินการกับมันแนวคิดของพอเพียง (รู้พอที่จะทำให้การตัดสินใจที่เหมาะสมตามบริบท) ในส่วนที่ผมนำวิทยาศาสตร์ความซับซ้อนและการเล่าเรื่องความรู้สึกลงไปในการทำเป็นวินัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันให้นิยามมันว่า " เราจะทำให้ความรู้สึกของโลกดังนั้นเราสามารถทำมัน " ซึ่งประกอบด้วยแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง ( รู้เพียงพอที่จะตัดสินใจใช้ที่เหมาะสม ) ในส่วนที่ผมเอาวิทยาศาสตร์ที่ซับซ้อนและการเล่าเรื่องในความรู้สึกทำให้เป็นวินัย