/The World Bank has upgraded Thaila

/The World Bank has upgraded Thailand’s income categorization from a lower-middle income economy to an upper-middle income economy in July 2011. This is due to Thailand’s progress in social and economic development, despite facing a number of political challenges. As such, Thailand has been one of the great development success stories, with sustained strong growth and impressive poverty reduction.

In the decade that ended in 1995, the Thai economy was one of the world's fastest growing at an average rate of 8-9 percent per year. After recovering from the "Asian Crisis" of 1997-1998, the Thai economy took off again. From 2002-2007, Thailand's growth averaged at around 5 percent.

Thailand's economic growth slowed because of global economic conditions and political uncertainty in 2009 and again, in 2011, from the devastating floods. However, Thailand's economic activity is gradually returning to normal, with quarterly economic growth rates now closer to the levels often seen before the global financial crisis began in 2008. The GDP rebounded from the floods at 6.4 percent in 2012 and is forecasted to continue growing at 5.0 percent in 2013.

Primarily due to the high rates of economic growth, poverty has been falling steadily since the late 1980s. Over the last decade, poverty has been reduced from its recent peak of 42.6 percent in 2000 (a result of the 1997 crisis) to about 13.2 percent in 2011. Poverty in Thailand is primarily a rural phenomenon, with 88 percent of the country's 5.4 million poor living in rural areas.

However, benefits of Thailand's economic success have not been shared equally, with some regions—particularly, the North and Northeast—lagging behind the rest of the country in terms of poverty reduction. Inequalities in terms of incomes and opportunities have been persistent. The GINI coefficient, a measurement of income inequality in Thailand, has been persistent at around 0.45 for the last two decades. Much of the inequalities are inter-regional with the North and the Northeast lagging behind other regions of the country.

As a result of sensible economic policies, Thailand continues to make progress towards meeting the Millennium Development Goals (MDGs) and is likely to meet most of the MDGs on an aggregate basis. The maternal mortality and under-five mortality rates have been greatly reduced and more than 97 percent of the population, both in the urban and rural areas, now have access to clean water and sanitation. Nevertheless, there continues to be spatial variations with some regions and ethnic groups lagging behind, and there are some concerns about the environmental sustainability goal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

/ ธนาคารโลกได้ปรับปรุงการจำแนกประเภทรายได้ของประเทศไทยจากเศรษฐกิจรายได้ต่ำกว่ากลางเศรษฐกิจรายได้บนกลางในกรกฎาคม 2011 นี้เนื่องจากความคืบหน้าของประเทศไทยในการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจแม้จะต้องเผชิญกับจำนวนของความท้าทายทางการเมือง เป็นเช่นนี้ประเทศไทยได้รับหนึ่งในเรื่องราวความสำเร็จของการพัฒนาที่ดี,มีการเจริญเติบโตที่แข็งแกร่งอย่างต่อเนื่องและการลดความยากจนที่น่าประทับใจ.

ในทศวรรษที่จบลงในปี 1995 เศรษฐกิจไทยก็เป็นหนึ่งในที่เติบโตเร็วที่สุดในโลกในอัตราเฉลี่ยร้อยละ 8-9 ต่อปี หลังจากที่การกู้คืนจาก "วิกฤตเอเชีย" จาก 1997-1998, เศรษฐกิจไทยเอาออกอีกครั้ง from 2002-2007, การเจริญเติบโตของไทยเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณร้อยละ 5.

การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจไทยชะลอตัวเนื่องจากภาวะเศรษฐกิจโลกและความไม่แน่นอนทางการเมืองในปี 2009 และอีกครั้งในปี 2011 จากน้ำท่วม อย่างไรก็ตามกิจกรรมทางเศรษฐกิจของไทยจะค่อยๆกลับสู่ภาวะปกติกับไตรมาสอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจในขณะนี้ใกล้ชิดกับระดับมักจะเห็นก่อนที่จะเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินทั่วโลกเริ่มในปี 2008 GDP ปรับตัวดีขึ้นจากน้ำท่วมที่ 6ร้อยละ 4 ในปี 2012 และคาดว่าจะเติบโตอย่างต่อเนื่องร้อยละ 5.0 ในปี 2013.

สาเหตุหลักมาจากอัตราที่สูงของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและความยากจนได้รับการลดลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงปลายปี 1980 กว่าทศวรรษที่ผ่านมาได้รับการแก้ไขปัญหาความยากจนลดลงจากจุดสูงสุดล่าสุดของร้อยละ 42.6 ในปี 2000 (ผลมาจากวิกฤต 1997) อยู่ที่ประมาณร้อยละ 13.2 ในปี 2011 ความยากจนในประเทศไทยเป็นหลักเป็นปรากฏการณ์ในชนบทกับร้อยละ 88 ของการใช้ชีวิตที่ยากจนของประเทศ 5.4 ล้านในพื้นที่ชนบท.

แต่ประโยชน์ของความสำเร็จทางเศรษฐกิจของไทยยังไม่ได้รับใช้ร่วมกันอย่างเท่าเทียมกันกับบางภูมิภาคโดยเฉพาะภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ-ล้าหลังส่วนที่เหลือของประเทศในแง่ของ การลดความยากจน ความไม่เท่าเทียมกันในแง่ของรายได้และโอกาสในการได้รับการถาวร สัมประสิทธิ์,การวัดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในประเทศไทยที่ได้รับการถาวรที่ประมาณ 0.45 สำหรับที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา มากของความไม่เท่าเทียมกันที่มีระหว่างภูมิภาคกับภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือล้าหลังภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศ.

เป็นผลมาจากนโยบายเศรษฐกิจที่เหมาะสม,ประเทศไทยยังคงให้ความคืบหน้าต่อที่ประชุมเป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษ (MDGs) และมีแนวโน้มที่จะตอบสนองความต้องการส่วนใหญ่ของ MDGs บนพื้นฐานรวม มารดาตายและต่ำกว่าห้าอัตราการตายได้รับลดลงอย่างมากและไม่ต่ำกว่าร้อยละ 97 ของประชากรทั้งในเขตเมืองและชนบท, ขณะนี้มีการเข้าถึงน้ำสะอาดและสุขาภิบาล แต่อย่างไรก็ตามมียังคงเป็นรูปแบบเชิงพื้นที่ที่มีบางภูมิภาคและกลุ่มชาติพันธุ์ที่ล้าหลังและมีความกังวลบางอย่างเกี่ยวกับเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

/ ธนาคารโลกได้ปรับประเภทรายได้ของประเทศไทยจากเศรษฐกิจรายได้ปานกลางระดับล่างมีเศรษฐกิจรายได้บนกลางในเดือน 2554 กรกฎาคม นี่คือเนื่องจากความก้าวหน้าของประเทศไทยในทางเศรษฐกิจ และสังคมพัฒนา แม้จะเผชิญกับความท้าทายทางการเมืองจำนวนหนึ่ง เช่น ประเทศไทยได้รับเรื่องราวความสำเร็จมากในการพัฒนา อย่างใดอย่างหนึ่ง sustained เติบโตแข็งแรงและลดความยากจนน่าประทับใจ

ในทศวรรษที่สิ้นสุดในปี 1995 เศรษฐกิจไทยเป็นหนึ่งของโลกเร็วขึ้นที่มีอัตราเฉลี่ยร้อยละ 8-9 ปี หลังจากฟื้นตัวจาก "วิกฤตเอเชีย" ของปี 1997-1998 เศรษฐกิจไทยเอาออกอีก จาก 2002-2007 เจริญเติบโตของไทย averaged ที่ประมาณ 5 เปอร์เซ็นต์

ประเทศเศรษฐกิจชะลอตัวเนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจโลกและความไม่แน่นอนทางการเมือง ในปี 2009 และอีกครั้ง 2554 จากน้ำท่วมทำลายล้าง อย่างไรก็ตาม กิจกรรมทางเศรษฐกิจของไทยกำลังค่อย ๆ กลับเป็นปกติ ด้วยเศรษฐกิจรายไตรมาสราคาตอนนี้เริ่มใกล้ชิดกับระดับก่อนวิกฤตการเงินโลกในปี 2008 จีดีพีที่ฟื้นตัวจากภาวะน้ำท่วมที่ 6ร้อยละ 4 ในปี 2012 และคาดการณ์การเติบโตร้อยละ 5.0 ในปี 2013

เป็นหลักเนื่องจากราคาสูงของเศรษฐกิจ ความยากจนมีการล้มอย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1980 กว่าทศวรรษที่ผ่านมา ความยากจนลดการจากจุดสูงสุดของล่าสุดร้อยละ 42.6 2000 (ผลของวิกฤติ 1997) ประมาณ 13.2 เปอร์เซ็นต์ใน 2011 ความยากจนในประเทศไทยเป็นหลักชนบทปรากฏการณ์ กับร้อยละ 88 ของประเทศ 5.4 ล้านยากจนอาศัยในพื้นที่ชนบท

อย่างไรก็ตาม ประโยชน์ของความสำเร็จทางเศรษฐกิจของประเทศไทยได้ไม่ถูกร่วมอย่างเท่าเทียมกัน บางภูมิภาค — โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ — lagging หลังส่วนเหลือของประเทศในด้านการลดความยากจน ความเหลื่อมล้ำทางรายได้และโอกาสได้รับแบบถาวร สัมประสิทธิ์ GINI การวัดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในประเทศไทย ได้รับแบบถาวรที่สถาน 0.45 ในทศวรรษที่สอง มีมากความเหลื่อมล้ำทางการ inter-regional ทางภาคเหนือและอีสาน lagging หลังภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศ

จากนโยบายเศรษฐกิจที่เหมาะสม ประเทศไทยยังคงต้องการความก้าวหน้าสู่เป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียม (ต่าง ๆ) การประชุม และมีแนวโน้มการตอบสนองต่าง ๆ ในการรวมส่วนใหญ่ การตายแม่และ under-five อัตราการตายมีการลดลงอย่างมาก และมากกว่าร้อยละ 97 ของประชากร ทั้งในพื้นที่เขตเมือง และชนบท ตอนนี้มีถึงสะอาดน้ำและสุขาภิบาล อย่างไรก็ตาม มียังคงเป็นรูปแบบพื้นที่ภูมิภาคและกลุ่มชาติพันธุ์ lagging หลัง และมีความกังวลบางอย่างเกี่ยวกับเป้าหมายความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

/ระดับโลกที่มีการจัดหมวดหมู่ยกระดับรายได้ของประเทศไทยจากเศรษฐกิจรายได้น้อย - ส่วนกลางที่การขยายตัวทางเศรษฐกิจรายได้ส่วนบน - กลางในเดือนกรกฎาคม 2011 โรงแรมแห่งนี้คือเนื่องจากความคืบหน้าของประเทศไทยในการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจแม้ว่าจะหันหน้าเข้าหาหมายเลขของความท้าทายทางการเมือง เนื่องจากประเทศไทยเป็นหนึ่งในเรื่องราวความสำเร็จการพัฒนาที่ดีเยี่ยมด้วยการเติบโตอย่างแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่องและการลดความยากจนอันน่าประทับใจ.

ในช่วงจบลงที่ในปี 1995 เศรษฐกิจไทยที่เป็นหนึ่งในเร็วที่สุดในโลกที่กำลังเติบโตขึ้นในอัตราเฉลี่ยของ 8-9 8-9 8-9 ร้อยละต่อปี หลังจากการกู้คืนข้อมูลจาก"เอเชีย"ของ 1997-1998 เศรษฐกิจไทยก็ปิดอีกครั้ง จาก 2002-2007 การเติบโตของประเทศไทยโดยเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณร้อยละ 5 .

การขยายตัวทางเศรษฐกิจของประเทศไทยชะลอตัวลงเนื่องจาก สภาพ เศรษฐกิจโลกและความไม่แน่นอนทางการเมืองในปี 2009 และอีกครั้งที่อยู่ใน 2011 จากน้ำท่วมก็อาจสร้างความเสียหายได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามกิจกรรมทางเศรษฐกิจของประเทศไทยมีการส่งคืนสู่ ภาวะ ปกติพร้อมด้วยอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจในขณะนี้รายไตรมาสใกล้กับระดับที่เห็นได้บ่อยก่อนเกิดวิกฤติการณ์ทางการเงินระดับโลกที่เริ่มในปี 2008 อย่างค่อยเป็นค่อยไป ของจีดีพีที่นำเงินกู้ ประเภท เบิกเกินบัญชีจากน้ำท่วมที่ 6สูงถึงร้อยละ 4 ในปี 2012 และมีการเติบโตต่อเนื่องที่ร้อยละ 5.0 ในปี 2013 .

เป็นหลักเนื่องจากมีการปรับลดอัตราดอกเบี้ยสูงของการขยายตัวทางเศรษฐกิจความยากจนได้รับการลดลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงปลายปี 1980 ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาปัญหาความยากจนได้รับการลดลงจากยอดเขาเมื่อไม่นานมานี้เพื่อให้ได้ของ 42.6% ในปี 2000 (ส่งผลให้เกิดวิกฤติของ 1997 )ถึง 13.2% ใน 2011 ปัญหาความยากจนในประเทศไทยคือปรากฏการณ์ในชนบทที่เป็นหลักพร้อมด้วย 88% ของประเทศ 5.4 ล้านคนยากจนในพื้นที่ชนบท.

อย่างไรก็ตามประโยชน์ของความสำเร็จทางเศรษฐกิจของประเทศไทยไม่ได้รับการกำหนดค่าให้ใช้ร่วมกันอย่างเท่าเทียมกันพร้อมด้วยบางพื้นที่ - โดยเฉพาะทางด้านทิศเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ - ล้าหลังประเทศอื่นที่อยู่เบื้องหลังส่วนที่เหลือของประเทศในด้านของการลดปัญหาความยากจน ความไม่เท่าเทียมกันในเรื่องของรายได้และโอกาสทางการขายได้อย่างต่อเนื่อง poverty ตัวเลขได้การวัดค่าของความไม่เท่าเทียมกันในรายได้ในประเทศไทยได้รับการแบบต่อเนื่องที่ระดับประมาณ 0.45 ในสองทศวรรษที่ผ่านมา มากความไม่เท่าเทียมกันของที่มีในระดับ ภูมิภาค โดยมีทิศเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือที่ล้าหลัง ภูมิภาค อื่นๆของประเทศ.

เป็นผลมาจากนโยบายทางเศรษฐกิจที่มีสติประเทศไทยจะยังคงดำเนินต่อไปในการทำให้คดีมีความคืบหน้าไปยังการประชุม Millennium เป้าหมายการพัฒนา( mdgs )และมีแนวโน้มที่จะพบกับ mdgs ส่วนใหญ่บนพื้นฐานรวมกัน อัตราการตายของการตายของผู้เป็นแม่และตามแบบห้าที่ได้รับเป็นอย่างมากและลดลงมากกว่า 97% ของจำนวนประชากรทั้งในพื้นที่ในเมืองและในชนบทที่มีการเข้าถึงการสุขา ภิบาล และน้ำทำความสะอาด อย่างไรก็ตามมียังคงเป็นความแตกต่างของบางส่วนพร้อมด้วยกลุ่มชาติพันธุ์และบางพื้นที่ล้าหลังและมีความกังวลบางอย่างเกี่ยวกับเป้าหมาย สภาพแวดล้อม ที่ยั่งยืนที่.