Classroom inattentiveness is an imp

Classroom inattentiveness is an important reason for clinical referral of childrenwith ADHD and a strong predictor of their educational achievement. This study investigates classroom on-task behavior of Flemish childrenwith ADHDwithdrawn frommedication as a function of instructional context. Thirty-one pairs of children (one with ADHD and one age- and sex-matched control; 25 boys and 6 girls 6 to 12 years of age) were observed in their classroom environment during two
consecutive school days. On-task behavior (time on-task and on-task span) of ADHD and non-ADHD individualswas compared in different class contexts (i.e., different class structures and academic content types). Individualized teacher supervision was simultaneously assessed. Generalized estimation equation analyses showed that children with ADHD were significantly less on-task than controls during individual work and whole class group teaching, but not during small groupwork, and had significantly shorter on-task span during academic tasks (mathematics, language, and sciences) and instructional transitions between tasks, but not during music and arts. These effects persisted even after controlling for the higher levels of teacher supervision observed for ADHD pupils (7%) across all contexts (vs. 4% in controls). Findings suggest that despite receiving more overall teacher supervision, children with ADHD displayed lower levels of on-task
behavior in settings that place high self-regulatory, information processing, and motivational demands on them. This finding may have initial implications for classroom interventions in this population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องเรียน inattentiveness เป็นต้นเหตุสำคัญทางคลินิกแนะนำของ childrenwith ภาระผูกพันและจำนวนประตูแข็งแรงสำเร็จการศึกษา การศึกษานี้ตรวจสอบห้องเรียนในงานลักษณะการทำงานของเฟล็มมิช childrenwith ADHDwithdrawn frommedication เป็นฟังก์ชันของบริบทการเรียนการสอน เด็ก (หนึ่ง มีภาระผูกพันและการควบคุมในการคู่อายุ และเพศหนึ่ง คู่สามสิบหนึ่ง 25 เด็กชายและเด็กหญิง 6 อายุ 6-12 ปี) ถูกพบในสภาพแวดล้อมของห้องเรียนระหว่างสอง
วันโรงเรียนติดต่อกัน ทำงานในงาน (ในงาน และในงานระยะเวลา) ของภาระผูกพันและไม่มีภาระผูกพัน individualswas เปรียบเทียบในบริบทชั้นเรียนแตกต่างกัน (เช่น คลาโครงสร้างและชนิดของเนื้อหาทางวิชาการ) พร้อมมีประเมินครูเป็นรายบุคคลดูแล วิเคราะห์สมการประเมินเมจแบบทั่วไปพบว่า เด็กที่ มีภาระผูกพันได้มากน้อยในงานกว่าตัวควบคุม ระหว่างทำและสอนกลุ่มทั้งชั้น แต่ใน ระหว่าง groupwork เล็กไม่ และมีระยะในงานสั้นลงอย่างมีนัยสำคัญภาพระหว่างงานสอนและงานวิชาการ (คณิตศาสตร์ ภาษา และวิทยาศาสตร์) แต่ไม่ใน ระหว่างเพลงและศิลปะ ลักษณะพิเศษเหล่านี้ยังคงอยู่แม้หลังจากการควบคุมในระดับที่สูงขึ้นของดูแลครูสังเกตนักเรียนภาระผูกพัน (7%) สำหรับในบริบททั้งหมด (เทียบกับร้อยละ 4 ในตัวควบคุม) ผลการวิจัยแนะนำว่า แม้จะได้รับการดูแลโดยรวมครูเพิ่มเติม เด็กที่ มีภาระผูกพันแสดงในงานระดับล่าง
ลักษณะการทำงานในการตั้งค่าที่ทำการประมวลผลข้อมูล self-regulatory สูง และต้องหัดได้ ค้นหานี้อาจมีผลเริ่มต้นสำหรับงานวิจัยชั้นเรียนในประชากรนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องเรียนไม่ตั้งใจเป็นเหตุผลที่สำคัญสำหรับการแนะนำทางคลินิกของ childrenwith สมาธิสั้นและปัจจัยบ่งชี้ที่แข็งแกร่งของความสำเร็จในการศึกษาของพวกเขา การศึกษานี้ศึกษาพฤติกรรมในห้องเรียนในงานของฟลาม frommedication childrenwith ADHDwithdrawn เป็นหน้าที่ของบริบทการเรียนการสอน สามสิบหนึ่งคู่ของเด็ก (อย่างใดอย่างหนึ่งที่มีสมาธิสั้นและเป็นหนึ่งในการควบคุมอายุและเพศที่จับคู่ 25 ชายและหญิง 6 6 ถึง 12 ปี) ถูกพบในสภาพแวดล้อมในห้องเรียนของพวกเขาในช่วงสอง
วันที่โรงเรียนติดต่อกัน ในงานพฤติกรรม (เวลาในการงานและการงานช่วง) ของสมาธิสั้นและไม่ ADHD-individualswas เปรียบเทียบในบริบทที่แตกต่างกันในชั้นเรียน (เช่นโครงสร้างชั้นที่แตกต่างกันและประเภทเนื้อหาทางวิชาการ) การกำกับดูแลครูเป็นรายบุคคลได้รับการประเมินไปพร้อม ๆ กัน สมการประมาณค่าทั่วไปการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าเด็กที่มีสมาธิสั้นอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงในงานกว่าการควบคุมในระหว่างการทำงานของแต่ละบุคคลและการเรียนการสอนกลุ่มนักเรียนทั้งชั้น แต่ไม่ในช่วง groupwork ขนาดเล็กและมีอย่างมีนัยสำคัญในช่วงสั้นในงานในช่วงงานทางวิชาการ (คณิตศาสตร์ภาษาและวิทยาศาสตร์ ) และการเปลี่ยนการเรียนการสอนระหว่างงาน แต่ไม่ได้ระหว่างดนตรีและศิลปะ ผลกระทบเหล่านี้คงอยู่แม้หลังจากที่การควบคุมระดับที่สูงขึ้นของการกำกับดูแลครูสังเกตสำหรับนักเรียนสมาธิสั้น (7%) ในบริบททั้งหมด (เทียบกับ 4% ในการควบคุม) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าแม้จะได้รับการกำกับดูแลครูโดยรวมมากขึ้นเด็กที่มีสมาธิสั้นที่แสดงระดับการลดลงของในงาน
พฤติกรรมในการตั้งค่าที่สูงวางกำกับดูแลตนเองการประมวลผลข้อมูลและความต้องการสร้างแรงบันดาลใจที่พวกเขา การค้นพบนี้อาจมีผลกระทบเริ่มต้นสำหรับการแทรกแซงห้องเรียนในประชากรกลุ่มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอาใจใส่ห้องเรียนคือเหตุผลสำคัญสำหรับการอ้างอิงทางคลินิกของเด็กที่มีความบกพร่องและทำนายแรงผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของพวกเขา งานวิจัยนี้ศึกษาพฤติกรรมในชั้นเรียน งานของเด็กที่มีความ adhdwithdrawn frommedication ภาษาเฟลมิชเป็นฟังก์ชันของบริบทการเรียนการสอน สามสิบหนึ่งคู่ของเด็กที่มีสมาธิสั้น ( หนึ่งและหนึ่งอายุและเพศตรงกับการควบคุม25 เด็กชายและ 6 สาว 6 ถึง 12 ปี ) พบว่าในสภาพแวดล้อมในห้องเรียนของพวกเขาในช่วงสอง
โรงเรียนวัน ติดต่อกัน พฤติกรรมงาน ( เวลาในงานและในช่วงงาน ) ของอาการสมาธิสั้นและไม่ใช่สมาธิสั้น individualswas เปรียบเทียบในบริบทชั้นเรียนที่แตกต่างกัน ( เช่นโครงสร้างคลาสประเภทเนื้อหาและวิชาการ ) การนิเทศครูรายบุคคล พร้อมประเมินการประมาณค่าสมการทั่วไปในการวิเคราะห์ พบว่า เด็กที่มีอาการสมาธิสั้นอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าในงานมากกว่าการควบคุมในระหว่างการทำงานของแต่ละบุคคลและการสอนทั้งกลุ่ม แต่ยังระหว่างกลุ่มย่อยขนาดเล็ก และมีความสั้นในช่วงงานในระหว่างงานวิชาการ ( คณิตศาสตร์ ภาษา และวิทยาศาสตร์ ) และเปลี่ยนการสอนระหว่างงาน แต่ไม่ใช่ในดนตรีและศิลปะผลกระทบเหล่านี้ยังคงแม้หลังจากที่การควบคุมให้ระดับที่สูงขึ้นของการดูแลสำหรับผู้ป่วยสมาธิสั้นครูและนักเรียน ( ร้อยละ 7 ) ในบริบท ( เทียบกับ 4% ในการควบคุม ) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าแม้จะได้รับการนิเทศการสอนโดยรวมมากขึ้น เด็กที่มีสมาธิสั้น แสดงการลดระดับของพฤติกรรมงาน
ในการตั้งค่าสถานที่สูงตนเองด้านการประมวลผลข้อมูลความต้องการและแรงจูงใจที่พวกเขา การค้นพบนี้อาจมีผลกระทบที่เริ่มต้นสำหรับห้องเรียนการแทรกแซงในกลุ่มนี้ด้วย