THE LANDLADY ROALD DAHL Billy Weave

THE LANDLADY
ROALD DAHL
Billy Weaver had travelled down from
London on the slow afternoon train, with a
change at Swindon on the way, and by the
time he got to Bath it was about nine
o’clock in the evening and the moon was
coming up out of a clear starry sky over
the houses opposite the station entrance.
But the air was deadly cold and the wind
was like a flat blade of ice on his cheeks.
“Excuse me,” he said, “but is there a
fairly cheap hotel not too far away from
here?”
“Try The Bell and Dragon,” the porter
answered, pointing down the road. “They
might take you in. It’s about a quarter of a
mile along on the other side.”
Billy thanked him and picked up his
suitcase and set out to walk the quarter-
mile to The Bell and Dragon. He had
20 never been to Bath before. He didn’t know
anyone who lived there. But Mr
Greenslade at the Head Office in London
had told him it was a splendid city. “Find
your own lodgings,” he had said, “and
then go along and report to the Branch
Manager as soon as you’ve got yourself
settled.”
Billy was seventeen years old. He was
wearing a new navy-blue overcoat, a new
brown trilby hat, and a new brown suit,
and he was feeling fine. He walked briskly
down the street. He was trying to do
everything briskly these days. Briskness,
he had decided, was the one common
characteristic of all successful
businessmen. The big shots up at Head
Office were absolutely fantastically brisk
all the time. They were amazing.
There were no shops on this wide street
40 that he was walking along, only a line of
tall houses on each side, all them
identical. They had porches and pillars
and four or five steps going up to their
front doors, and it was obvious that once
upon a time they had been very swanky
residences. But now, even in the
darkness, he could see that the paint was
peeling from the woodwork on their doors
and windows, and that the handsome

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าของโรอัลด์ DAHL บิลลี่ผู้ประกอบการได้เดินทางลงมาจากลอนดอนบนรถไฟช่วงบ่ายช้ากับการเปลี่ยนแปลงที่สวินดอนเกี่ยวกับวิธีการและจากเวลาที่เขาได้ไปอาบน้ำมันเป็นเรื่องเก้าโมงเย็นและดวงจันทร์ที่ถูกขึ้นมาออกมาจากท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวชัดเจนจากบ้านตรงข้ามประตูทางเข้าสถานี. แต่อากาศหนาวร้ายแรงและลมเป็นเหมือนใบมีดแบนของน้ำแข็งบนแก้มของเขา. "ขอโทษฉัน" เขากล่าวว่า "แต่จะมีโรงแรมที่พักราคาถูกอย่างเป็นธรรมไม่ไกลจากที่นี่? "" ลองเบลล์และดราก้อน "นายประตูตอบชี้ลงไปที่ถนน "พวกเขาอาจใช้เวลาคุณ. ก็ประมาณหนึ่งในสี่ของไมล์พร้อมในด้านอื่นๆ ." บิลลี่ขอบคุณเขาและเขาหยิบขึ้นมากระเป๋าเดินทางและออกไปเดินส่วนสี่ไมล์เดอะเบลล์และมังกร เขามี20 ไม่เคยไปอาบน้ำก่อน เขาไม่ได้รู้ว่าทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่นายGreenslade ที่สำนักงานใหญ่ในกรุงลอนดอนได้บอกเขาว่ามันเป็นเมืองที่สวยงาม "ค้นหาที่พักของคุณเอง" เขาได้กล่าวว่า "และจากนั้นไปพร้อมและรายงานต่อสาขาผู้จัดการเร็วที่สุดเท่าที่คุณได้ด้วยตัวคุณเองตัดสิน." บิลลี่อายุสิบเจ็ดปี เขาได้รับการสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มสีฟ้าใหม่ใหม่สีน้ำตาลหมวกสักหลาดและชุดสูทสีน้ำตาลใหม่และเขาก็มีความรู้สึกที่ดี เขาเดินเหยงลงบนถนน เขาได้พยายามที่จะทำทุกอย่างเหยงวันนี้ ความกระฉับกระเฉง, เขาได้ตัดสินใจที่เป็นหนึ่งที่พบลักษณะของที่ประสบความสำเร็จทุกธุรกิจ ภาพใหญ่ขึ้นที่หัวหน้าสำนักงานได้อย่างเร็วน่าขนลุกอยู่ตลอดเวลา พวกเขาเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ. ไม่มีร้านค้าบนถนนที่กว้างเป็น40 ว่าเขากำลังเดินไปตามเพียงสายของบ้านสูงในแต่ละด้านทุกคนเหมือนกัน พวกเขามีซุ้มและเสาและสี่หรือห้าขั้นตอนจะขึ้นไปยังพวกเขาประตูด้านหน้าและมันก็เห็นได้ชัดว่าเมื่อกาลเวลาที่พวกเขาได้รับการโก้เก๋มากที่อยู่อาศัย แต่ตอนนี้แม้จะอยู่ในความมืดที่เขาจะเห็นว่าสีที่ถูกปอกเปลือกไม้จากประตูของพวกเขาและหน้าต่างและที่หล่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

I got fired.I got fired.I got fired.I got fired.I got fired.I got fired.