Manuel Velasquez, Claire Andre, Tho

Manuel Velasquez, Claire Andre, Thomas Shanks, S.J., and Michael J. Meyer

Some years ago, sociologist Raymond Baumhart asked business people, "What does ethics mean to you?" Among their replies were the following:

 

"Ethics has to do with what my feelings tell me is right or wrong."
"Ethics has to do with my religious beliefs."
"Being ethical is doing what the law requires."
"Ethics consists of the standards of behavior our society accepts."
"I don't know what the word means."

 
These replies might be typical of our own. The meaning of "ethics" is hard to pin down, and the views many people have about ethics are shaky.

Like Baumhart's first respondent, many people tend to equate ethics with their feelings. But being ethical is clearly not a matter of following one's feelings. A person following his or her feelings may recoil from doing what is right. In fact, feelings frequently deviate from what is ethical.

Nor should one identify ethics with religion. Most religions, of course, advocate high ethical standards. Yet if ethics were confined to religion, then ethics would apply only to religious people. But ethics applies as much to the behavior of the atheist as to that of the devout religious person. Religion can set high ethical standards and can provide intense motivations for ethical behavior. Ethics, however, cannot be confined to religion nor is it the same as religion.

Being ethical is also not the same as following the law. The law often incorporates ethical standards to which most citizens subscribe. But laws, like feelings, can deviate from what is ethical. Our own pre-Civil War slavery laws and the old apartheid laws of present-day South Africa are grotesquely obvious examples of laws that deviate from what is ethical.

Finally, being ethical is not the same as doing "whatever society accepts." In any society, most people accept standards that are, in fact, ethical. But standards of behavior in society can deviate from what is ethical. An entire society can become ethically corrupt. Nazi Germany is a good example of a morally corrupt society.

Moreover, if being ethical were doing "whatever society accepts," then to find out what is ethical, one would have to find out what society accepts. To decide what I should think about abortion, for example, I would have to take a survey of American society and then conform my beliefs to whatever society accepts. But no one ever tries to decide an ethical issue by doing a survey. Further, the lack of social consensus on many issues makes it impossible to equate ethics with whatever society accepts. Some people accept abortion but many others do not. If being ethical were doing whatever society accepts, one would have to find an agreement on issues which does not, in fact, exist.

What, then, is ethics? Ethics is two things. First, ethics refers to well-founded standards of right and wrong that prescribe what humans ought to do, usually in terms of rights, obligations, benefits to society, fairness, or specific virtues. Ethics, for example, refers to those standards that impose the reasonable obligations to refrain from rape, stealing, murder, assault, slander, and fraud. Ethical standards also include those that enjoin virtues of honesty, compassion, and loyalty. And, ethical standards include standards relating to rights, such as the right to life, the right to freedom from injury, and the right to privacy. Such standards are adequate standards of ethics because they are supported by consistent and well-founded reasons.

Secondly, ethics refers to the study and development of one's ethical standards. As mentioned above, feelings, laws, and social norms can deviate from what is ethical. So it is necessary to constantly examine one's standards to ensure that they are reasonable and well-founded. Ethics also means, then, the continuous effort of studying our own moral beliefs and our moral conduct, and striving to ensure that we, and the institutions we help to shape, live up to standards that are reasonable and solidly-based.

This article appeared originally in Issues in Ethics IIE V1 N1 (Fall 1987)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มานูเอล Velasquez แคลร์ Andre, Thomas Shanks, S.J. และ Michael J. Meyerปีที่ผ่านมา sociologist เรย์มอนด์ Baumhart ถามคนธุรกิจ "จริยธรรมอะไรกับคุณ" ในการตอบกลับได้ต่อไปนี้: "จริยธรรมมีทำอะไรความรู้สึกบอกไม่ถูก หรือผิด""จริยธรรมมีการดำเนินการกับความเชื่อทางศาสนาของฉัน""มีจริยธรรมทำสิ่งที่กฎหมายต้องการ""จริยธรรมประกอบด้วยมาตรฐานของพฤติกรรมที่สังคมยอมรับ""ผมไม่รู้จักความหมายของคำ" คำตอบเหล่านี้อาจเป็นของเราเอง ความหมายของ "จริยธรรม" เป็นการปัก และมุมมองที่หลายคนมีเกี่ยวกับจริยธรรมสั่นเช่นผู้ตอบแรกของ Baumhart หลายคนมักจะ ถือเอาจริยธรรมกับความรู้สึกของพวกเขา แต่มีจริยธรรมไม่ชัดเจนเรื่องของความรู้สึกหนึ่งต่อไปนี้ คนต่อความรู้สึกของเขา หรือเธออาจ recoil จากทำสิ่งถูกต้อง ในความเป็นจริง ความรู้สึกมักเบี่ยงเบนจากอะไรคือจริยธรรมหรือหนึ่งควรระบุจริยธรรมกับศาสนา ศาสนาส่วนใหญ่ แน่นอน สนับสนุนมาตรฐานทางจริยธรรมสูง แต่ ถ้าจริยธรรมถูกศาสนา แล้วจริยธรรมจะใช้เฉพาะกับศาสนาคนนั้น แต่จริยธรรมที่ใช้เป็นลักษณะการทำงานของพระเป็นที่ศาสนาผู้เคร่งศาสนา ศาสนาสามารถกำหนดมาตรฐานทางจริยธรรมสูง และมีแรงจูงใจที่รุนแรงสำหรับจริยธรรม จริยธรรม อย่างไรก็ตาม ไม่จำกัดศาสนา ไม่มันเหมือนกับศาสนาBeing ethical is also not the same as following the law. The law often incorporates ethical standards to which most citizens subscribe. But laws, like feelings, can deviate from what is ethical. Our own pre-Civil War slavery laws and the old apartheid laws of present-day South Africa are grotesquely obvious examples of laws that deviate from what is ethical.Finally, being ethical is not the same as doing "whatever society accepts." In any society, most people accept standards that are, in fact, ethical. But standards of behavior in society can deviate from what is ethical. An entire society can become ethically corrupt. Nazi Germany is a good example of a morally corrupt society.Moreover, if being ethical were doing "whatever society accepts," then to find out what is ethical, one would have to find out what society accepts. To decide what I should think about abortion, for example, I would have to take a survey of American society and then conform my beliefs to whatever society accepts. But no one ever tries to decide an ethical issue by doing a survey. Further, the lack of social consensus on many issues makes it impossible to equate ethics with whatever society accepts. Some people accept abortion but many others do not. If being ethical were doing whatever society accepts, one would have to find an agreement on issues which does not, in fact, exist.What, then, is ethics? Ethics is two things. First, ethics refers to well-founded standards of right and wrong that prescribe what humans ought to do, usually in terms of rights, obligations, benefits to society, fairness, or specific virtues. Ethics, for example, refers to those standards that impose the reasonable obligations to refrain from rape, stealing, murder, assault, slander, and fraud. Ethical standards also include those that enjoin virtues of honesty, compassion, and loyalty. And, ethical standards include standards relating to rights, such as the right to life, the right to freedom from injury, and the right to privacy. Such standards are adequate standards of ethics because they are supported by consistent and well-founded reasons.
Secondly, ethics refers to the study and development of one's ethical standards. As mentioned above, feelings, laws, and social norms can deviate from what is ethical. So it is necessary to constantly examine one's standards to ensure that they are reasonable and well-founded. Ethics also means, then, the continuous effort of studying our own moral beliefs and our moral conduct, and striving to ensure that we, and the institutions we help to shape, live up to standards that are reasonable and solidly-based.

This article appeared originally in Issues in Ethics IIE V1 N1 (Fall 1987)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มานูเอล Velasquez แคลร์อังเดรโทมัสพระสาทิสลักษณ์ SJ และไมเคิลเจเมเยอร์บางปีที่ผ่านมานักสังคมวิทยาเรย์มอนด์ Baumhart ถามนักธุรกิจ "อะไรจริยธรรมหมายถึงคุณ?" ท่ามกลางการตอบกลับของพวกเขาต่อไปนี้: "จริยธรรมได้จะทำอย่างไรกับสิ่งที่ความรู้สึกของฉันบอกฉันถูกหรือผิด." "จริยธรรมจะทำอย่างไรกับความเชื่อทางศาสนาของฉัน". "การมีจริยธรรมจะทำในสิ่งที่กฎหมายกำหนด." "จริยธรรมประกอบด้วย มาตรฐานของพฤติกรรมสังคมของเรายอมรับ. " " ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่คำหมายถึง. " ตอบแบบนี้อาจจะเป็นแบบฉบับของเราเอง ความหมายของ "จริยธรรม" เป็นเรื่องยากที่จะขาลงและมุมมองที่หลายคนมีเกี่ยวกับจริยธรรมมีความสั่นคลอน. ตอบก่อนเช่น Baumhart ของหลายคนมีแนวโน้มที่จะถือเอาจริยธรรมกับความรู้สึกของพวกเขา แต่เป็นทางจริยธรรมอย่างชัดเจนไม่ได้เป็นเรื่องของความรู้สึกหนึ่งดังต่อไปนี้ของ บุคคลดังต่อไปนี้ความรู้สึกของเขาหรือเธออาจหดตัวจากการทำสิ่งที่ถูกต้อง ในความเป็นจริงความรู้สึกบ่อยเบี่ยงเบนไปจากสิ่งที่เป็นจริยธรรม. หรือหนึ่งควรระบุจริยธรรมกับศาสนา ศาสนาส่วนใหญ่ของหลักสูตรที่สนับสนุนมาตรฐานทางจริยธรรมสูง แต่ถ้าจริยธรรมที่ถูกคุมขังในศาสนาจริยธรรมแล้วจะนำมาใช้เฉพาะกับคนที่ทางศาสนา แต่จริยธรรมนำไปใช้มากพอที่จะทำงานของพระเจ้าในฐานะที่เป็นที่ของคนเคร่งศาสนาศรัทธา ศาสนาสามารถกำหนดมาตรฐานทางจริยธรรมสูงและสามารถให้แรงจูงใจที่รุนแรงสำหรับพฤติกรรมที่มีจริยธรรม จริยธรรม แต่ไม่สามารถคุมขังในศาสนาหรือมันเป็นเช่นเดียวกับศาสนา. เป็นจริยธรรมนี้ยังไม่เหมือนกับกฎหมายต่อไป กฎหมายมักจะประกอบด้วยมาตรฐานจริยธรรมในการที่ประชาชนส่วนใหญ่สมัคร แต่กฎหมายเช่นเดียวกับความรู้สึกที่สามารถเบี่ยงเบนไปจากสิ่งที่เป็นจริยธรรม ตัวเองก่อนสงครามกลางเมืองทาสกฎหมายของเราและกฎหมายการแบ่งแยกสีผิวเก่าของวันปัจจุบันแอฟริกาใต้เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดพิลึกกึกกือของกฎหมายที่เบี่ยงเบนไปจากสิ่งที่เป็นจริยธรรม. สุดท้ายเป็นจริยธรรมไม่ได้เช่นเดียวกับการทำ "สิ่งที่สังคมยอมรับ." ในสังคมใด ๆ ที่คนส่วนใหญ่ยอมรับมาตรฐานที่มีในความเป็นจริงทางจริยธรรม แต่มาตรฐานของพฤติกรรมในสังคมสามารถเบี่ยงเบนไปจากสิ่งที่เป็นจริยธรรม ทั้งสังคมจะกลายเป็นความเสียหายอย่างมีจริยธรรม นาซีเยอรมนีเป็นตัวอย่างที่ดีของสังคมเสียหายทางศีลธรรม. นอกจากนี้หากเป็นจริยธรรมกำลังทำ "สิ่งที่สังคมยอมรับ" แล้วจะหาสิ่งที่เป็นจริยธรรมหนึ่งจะต้องไปหาสิ่งที่สังคมยอมรับ ที่จะตัดสินใจว่าผมควรจะคิดเกี่ยวกับการทำแท้งเช่นผมจะต้องทำแบบสำรวจของสังคมอเมริกันและจากนั้นเป็นไปตามความเชื่อของฉันกับสิ่งที่สังคมยอมรับ แต่ไม่มีใครเคยพยายามที่จะตัดสินใจปัญหาทางจริยธรรมโดยการทำแบบสำรวจ นอกจากนี้การขาดฉันทามติทางสังคมในหลายประเด็นที่ทำให้ไม่สามารถที่จะถือเอาจริยธรรมกับสิ่งที่สังคมยอมรับ บางคนยอมรับการทำแท้ง แต่คนอื่น ๆ หลายคนทำไม่ได้ หากเป็นจริยธรรมกำลังทำสิ่งที่สังคมยอมรับหนึ่งจะต้องไปหาข้อตกลงเกี่ยวกับปัญหาที่ไม่ได้ในความเป็นจริงที่มีอยู่. แล้วอะไรคือจริยธรรม? จริยธรรมเป็นสองสิ่ง แรกจริยธรรมหมายถึงมาตรฐานที่ดีของการก่อตั้งขึ้นที่ถูกและผิดที่กำหนดสิ่งที่มนุษย์ควรจะทำมักจะอยู่ในแง่ของสิทธิภาระผูกพันผลประโยชน์ให้กับสังคมเป็นธรรมหรือคุณธรรมที่เฉพาะเจาะจง จริยธรรมเช่นหมายถึงมาตรฐานที่กำหนดภาระหน้าที่ที่เหมาะสมให้ละเว้นจากการข่มขืนขโมยฆาตกรรมโจมตีใส่ร้ายและการฉ้อโกง มาตรฐานทางจริยธรรมนอกจากนี้ยังรวมถึงผู้ที่สั่งคุณธรรมของความซื่อสัตย์สุจริตความเห็นอกเห็นใจและความจงรักภักดี และมาตรฐานทางจริยธรรมรวมถึงมาตรฐานที่เกี่ยวข้องกับสิทธิมนุษยชนเช่นสิทธิในการดำรงชีวิต, สิทธิเสรีภาพจากการบาดเจ็บและสิทธิส่วนบุคคล มาตรฐานดังกล่าวเป็นมาตรฐานเพียงพอของจริยธรรมเพราะพวกเขาได้รับการสนับสนุนโดยเหตุผลที่สอดคล้องกันและกันก่อตั้ง. ประการที่สองจริยธรรมหมายถึงการศึกษาและการพัฒนาของมาตรฐานทางจริยธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง ดังที่ได้กล่าวความรู้สึกของกฎหมายและบรรทัดฐานทางสังคมสามารถเบี่ยงเบนไปจากสิ่งที่เป็นจริยธรรม ดังนั้นจึงมีความจำเป็นต้องตรวจสอบมาตรฐานอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างต่อเนื่องเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขามีความเหมาะสมและมีการก่อตั้ง จริยธรรมยังหมายถึงแล้วความพยายามอย่างต่อเนื่องของการศึกษาความเชื่อทางศีลธรรมของเราเองและคุณธรรมของเราและมุ่งมั่นที่จะให้แน่ใจว่าเราและสถาบันที่เราจะช่วยให้รูปร่าง, อยู่ถึงมาตรฐานที่มีความเหมาะสมและแน่นหนาตาม. บทความนี้ปรากฏ ครั้งแรกในประเด็นจริยธรรม IIE V1 N1 (ฤดูใบไม้ร่วง 1987)