Only one variable (size) has consis

Only one variable (size) has consistently been identified
as a significant variable. Product diversity was identified as a significant variable in two of the four studies
and cost structure was not a significant variable at the 5% level in the three studies that examined this variable. The interaction study by Cagwin and Bouwman (2002) reported a positive association between
the interactions of ABC with business complexity and the use of other initiatives employed concurrently
with ABC (e.g. JIT, TQM, BPR etc.) and improvements in return on investment.
The literature review identified only two studies that sought to classify product cost systems by characteristics
other than by the discrete alternatives of traditional and ABC systems. The first by Abernethy
et al. (2001) adopted an interactive approach to fit. Based on case study research they classified product
costing systems by their level of sophistication using data collected from five divisions within two firms in
Australia. Four divisions had a low level of sophistication but there was a reasonable level of satisfaction
with the information provided by the costing systems at three of the four divisions. The authors attributed
this to the ‘fit’ between the levels of sophistication of the costing system and the contextual factors of
cost structure and product diversity. All three divisions had low product diversity and low overhead costs.
In the fourth division overhead costs and product diversity were high. Management was dissatisfied with
the costing system and the authors attributed this to the lack of ‘fit’ between the contextual factors and
the existing costing system.
The fifth division operated a sophisticated traditional costing system. The users were very satisfied
with the costing system. Product diversity was high but this was facilitated by investment in advanced
manufacturing technology (AMT) resulting in overhead costs being mainly associated with investment
in AMT, which represented facility-sustaining costs. In these circumstances the authors argued that there
was little justification for sophisticated ABC systems because the batch-related and product sustaining
costs associated with product diversity were low thus reducing the need for incorporating a variety of
non-volume-based drivers.
The second study that adopted a broader perspective to classify costing systemswas a survey undertaken
by Drury and Tayles (2005). A measure of cost system complexity represented the dependent variable.
An 8-point scale was used to obtain information relating to the number of cost pools and different types
of cost drivers. The two scales were aggregated to subjectively determine a measure of cost system
complexity.6 The contextual variables, derived mostly from single questions, were incorporated into a
multiple regression model with the dependent variable being the measure of cost system complexity. Four
variables were statistically significant – product diversity, degree of customization, size and corporate
sector (the financial and service sectors had significantly higher levels of cost system complexity compared
with companies operating in the manufacturing sector).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบุตัวแปรเดียว (ขนาด) อย่างสม่ำเสมอเป็นตัวแปรสำคัญ ระบุความหลากหลายของผลิตภัณฑ์เป็นตัวแปรสำคัญในการศึกษาสี่สองและโครงสร้างต้นทุนไม่ใช่ตัวแปรสำคัญที่ระดับ 5% ในการศึกษา 3 ที่ตรวจสอบตัวแปรนี้ ความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างรายงานการโต้ตอบการศึกษา โดย Cagwin และ Bouwman (2002)การโต้ตอบของ ABC ที่ มีความซับซ้อนทางธุรกิจและการใช้ริเริ่มอื่น ๆ ลูกจ้างพร้อมABC (เช่น JIT, TQM, BPR ฯลฯ) และปรับปรุงในผลตอบแทนจากการลงทุนการทบทวนวรรณกรรมระบุศึกษาเพียงสองที่มีการจัดประเภทผลิตภัณฑ์ระบบต้นทุนตามลักษณะอื่นที่ไม่ใช่ทางเลือกแยกกันดั้งเดิมและระบบ ABC ครั้งแรก โดย Abernethyal. ร้อยเอ็ด (2001) นำวิธีการโต้ตอบให้พอดี พวกเขาตามกรณีศึกษาวิจัยประเภทผลิตภัณฑ์ต้นทุนระบบ โดยระดับของความซับซ้อนที่ใช้ข้อมูลรวบรวมจาก 5 หน่วยงานภายในบริษัทที่สองในออสเตรเลีย ส่วนที่สี่มีความซับซ้อนในระดับที่ต่ำ แต่มีความพึงพอใจในระดับเหมาะสมข้อมูลโดยระบบการคำนวณต้นทุนที่สามส่วนสี่ ผู้เขียนบันทึกนี้ 'พอดี' ระหว่างระดับของความซับซ้อนของระบบทุนและปัจจัยบริบทของต้นทุนโครงสร้างและสินค้าหลากหลาย สามส่วนทั้งหมดมีความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ต่ำและต้นทุนค่าโสหุ้ยต่ำในสี่ส่วนจ่ายค่าใช้จ่ายและสินค้าความหลากหลายได้สูง บริหารไม่พอใจกับระบบคำนวณต้นทุนและผู้เขียนบันทึกนี้ขาด 'พอดี' ระหว่างปัจจัยบริบท และระบบคำนวณต้นทุนที่มีอยู่หารห้าดำเนินระบบคำนวณต้นทุนแบบดั้งเดิมที่ซับซ้อน ผู้ใช้มีความพึงพอใจมีระบบการคิดต้นทุน ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์สูง แต่นี้ได้อาศัยการลงทุนในขั้นสูงผลิตเทคโนโลยี (AMT) เกิดขึ้นในการจ่ายกำลังส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการลงทุนในจำนวน ซึ่งแสดงต้นทุนเสริมสิ่งอำนวยความสะดวก ในกรณีเหล่านี้ ผู้เขียนโต้เถียงที่มีมีเหตุผลน้อยสำหรับระบบ ABC มีความซับซ้อนเนื่องจากการชุดงานที่เกี่ยวข้อง และผลิตภัณฑ์เสริมต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ต่ำจึง ช่วยลดปริมาณสำหรับเพจหลากหลายไม่มีเสียงใช้โปรแกรมควบคุมการศึกษาที่สองที่นำมุมมองที่กว้างขึ้นเพื่อจัดประเภททุน systemswas ดำเนินการสำรวจโดยดรูรี่และ Tayles (2005) การวัดความซับซ้อนของระบบต้นทุนแสดงตัวแปรขึ้นอยู่กับขนาด 8 จุดที่ใช้รับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหมายเลขของประเภทต้นทุนประเภทต่าง ๆโปรแกรมควบคุมต้นทุน ระดับสองได้รวม subjectively กำหนดหน่วยวัดของระบบต้นทุนcomplexity.6 ตัวแปรตามบริบท ส่วนใหญ่มาถามเดี่ยว ถูกรวมเข้าเป็นแบบจำลองถดถอยหลายกับตัวแปรขึ้นอยู่กับการวัดความซับซ้อนของระบบต้นทุน 4ตัวแปรสำคัญทางสถิติความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ ระดับของการปรับแต่ง ขนาด และองค์กรภาค (ภาคการเงิน และการให้บริการได้ระดับของความซับซ้อนของระบบต้นทุนเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญมีบริษัททำงานในภาคการผลิต)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงตัวแปรหนึ่ง (ขนาด)
ได้รับการอย่างต่อเนื่องระบุเป็นตัวแปรที่สำคัญ ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ที่ถูกระบุว่าเป็นตัวแปรที่สำคัญในสองในสี่การศึกษาและโครงสร้างต้นทุนที่ไม่ได้เป็นตัวแปรที่สำคัญในระดับ 5% ในสามการศึกษาที่ตรวจสอบตัวแปรนี้
การศึกษาการทำงานร่วมกันโดย Cagwin และ Bouwman (2002)
รายงานความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างปฏิสัมพันธ์ของเอบีซีที่มีความซับซ้อนของธุรกิจและการใช้ความคิดริเริ่มอื่นๆ
ที่ใช้ควบคู่กันไปกับเอบีซี(เช่น JIT, TQM, BPR ฯลฯ ) และการปรับปรุงในผลตอบแทนการลงทุน. การทบทวนวรรณกรรมระบุเพียงสองการศึกษาที่พยายามที่จะจัดระบบค่าใช้จ่ายสินค้าตามลักษณะอื่นนอกเหนือจากทางเลือกที่ไม่ต่อเนื่องของระบบแบบดั้งเดิมและเอบีซี เป็นครั้งแรกโดย Abernethy et al, (2001) นำวิธีการโต้ตอบเพื่อให้พอดีกับ บนพื้นฐานของการวิจัยกรณีศึกษาที่พวกเขาจัดสินค้าต้นทุนระบบโดยระดับของความซับซ้อนโดยใช้ข้อมูลที่รวบรวมจากหน่วยงานภายในห้าสอง บริษัท ในออสเตรเลีย สี่ฝ่ายมีระดับต่ำของความซับซ้อน แต่มีระดับที่เหมาะสมของความพึงพอใจกับข้อมูลที่ได้รับจากระบบการคิดต้นทุนที่สามในสี่ฝ่าย ผู้เขียนสันนิษฐานนี้ไป 'พอดี' ระหว่างระดับของความซับซ้อนของระบบต้นทุนและปัจจัยบริบทของโครงสร้างค่าใช้จ่ายและความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ ทั้งสามหน่วยงานที่มีความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ที่ต่ำและต่ำต้นทุนค่าใช้จ่าย. ในต้นทุนค่าใช้จ่ายส่วนที่สี่และความหลากหลายของผลิตภัณฑ์อยู่ในระดับสูง บริหารไม่พอใจกับระบบต้นทุนและผู้เขียนนี้มาประกอบการขาด 'พอดี' ระหว่างปัจจัยบริบทและระบบการคิดต้นทุนที่มีอยู่. ส่วนที่ห้าดำเนินการระบบการคิดต้นทุนแบบดั้งเดิมที่มีความซับซ้อน ผู้ใช้มีความพึงพอใจมากกับระบบการคิดต้นทุน ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์อยู่ในระดับสูง แต่นี่คือการอำนวยความสะดวกโดยการลงทุนในขั้นสูงเทคโนโลยีการผลิต(AMT) ส่งผลให้ต้นทุนค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่ที่มีการลงทุนในAMT ซึ่งเป็นตัวแทนค่าใช้จ่ายในสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างยั่งยืน ในสถานการณ์เช่นนี้ผู้เขียนที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามีเป็นเหตุผลเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับระบบที่มีความซับซ้อนเอบีซีเพราะชุดที่เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ที่ยั่งยืนค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายของผลิตภัณฑ์อยู่ในระดับต่ำดังนั้นการลดความจำเป็นในการผสมผสานความหลากหลายของการขับรถที่ไม่ได้ตามปริมาณ. การศึกษาที่สองว่า นำมุมมองที่กว้างในการจำแนกต้นทุน systemswas การสำรวจที่ดำเนินการโดยดรูรี่และTayles (2005) การวัดความซับซ้อนของระบบค่าใช้จ่ายที่เป็นตัวแทนของตัวแปร. สเกล 8 จุดถูกนำมาใช้เพื่อให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับจำนวนของค่าใช้จ่ายและสระว่ายน้ำประเภทที่แตกต่างกันของคนขับรถค่าใช้จ่าย ทั้งสองได้รับการชั่งน้ำหนักรวมเพื่อผู้กระทำการกำหนดตัวชี้วัดของระบบค่าใช้จ่ายcomplexity.6 ตัวแปรบริบทที่ได้มาส่วนใหญ่มาจากคำถามเดียวถูกรวมอยู่ในรูปแบบการถดถอยหลายตัวแปรที่เป็นตัวชี้วัดของความซับซ้อนของระบบค่าใช้จ่าย สี่ตัวแปรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ - ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์, ระดับของการปรับแต่งขนาดและองค์กรภาค(ภาคการเงินและการบริการที่มีระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความซับซ้อนของระบบค่าใช้จ่ายเมื่อเทียบกับ บริษัท ที่ดำเนินงานในภาคการผลิต)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวแปรเดียว ( ขนาด ) อย่างต่อเนื่องได้รับการระบุ
เป็นตัวแปรสำคัญ ความหลากหลายของสินค้าที่ถูกระบุว่าเป็นตัวแปรสำคัญ 2 ในการศึกษา
และโครงสร้างต้นทุนการผลิตไม่ใช่ตัวแปรสำคัญที่ 5 ระดับการศึกษาที่ตรวจสอบใน 3 ตัวแปรนี้ การศึกษาปฏิสัมพันธ์และโดย cagwin bouwman ( 2002 ) รายงานสมาคมบวกระหว่าง
ปฏิสัมพันธ์ของ ABC ที่มีความซับซ้อนทางธุรกิจ และการใช้อื่น ๆสำหรับใช้พร้อมกัน
กับ ABC ( เช่น JIT TQM , BPR ฯลฯ ) และปรับปรุงผลตอบแทนการลงทุน .
วรรณกรรมระบุเพียงสองการศึกษาที่พยายามจะแยกระบบต้นทุนสินค้า โดยลักษณะ
นอกจากโดยทางเลือกที่ไม่ต่อเนื่องของแบบดั้งเดิมและแบบระบบ ครั้งแรกโดยอะเบอร์เนธี
et al .( 2001 ) ใช้วิธีโต้ตอบเพื่อให้พอดีกับ ตามการวิจัยกรณีศึกษาพวกเขาจัดผลิตภัณฑ์
ต้นทุนระบบโดยระดับของความซับซ้อนโดยใช้ข้อมูลจาก 5 หน่วยงานภายในสองบริษัทใน
ออสเตรเลีย สี่ส่วนได้ระดับของความซับซ้อนแต่มีระดับที่เหมาะสมของความพึงพอใจ
กับข้อมูลที่ให้ไว้โดยต้นทุนระบบสามสี่กอง ผู้เขียนบันทึกนี้พอดี
' ' ระหว่างระดับของความซับซ้อนของระบบการคิดต้นทุนและปัจจัยบริบทของ
โครงสร้างต้นทุน และความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ ทั้งสามฝ่าย มีความหลากหลายของสินค้า น้อย ต้นทุนค่าโสหุ้ย
ในส่วนที่สี่และความหลากหลายของผลิตภัณฑ์มีต้นทุนค่าใช้จ่ายสูงการจัดการไม่พอใจ
ระบบการคิดต้นทุนและเขียนบันทึกนี้ให้ขาด ' พอดี ' ระหว่างปัจจัยบริบทและ

ต้นทุนที่มีอยู่ระบบ แผนกที่ 5 ดำเนินการที่ซับซ้อนต้นทุนแบบดั้งเดิมของระบบ ผู้ใช้มีความพึงพอใจมาก
กับต้นทุนระบบ ความหลากหลายของสินค้าสูง แต่นี้คือความสะดวกในการลงทุนขั้นสูง
โดยเทคโนโลยีการผลิต ( AMT ) ส่งผลให้ต้นทุนค่าใช้จ่ายที่เป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับการลงทุน
ในมหาชัย ซึ่งเป็นตัวแทนจากศูนย์ต้นทุน ในสถานการณ์เหล่านี้ผู้เขียนแย้งว่านั่นคือเหตุผลเล็กน้อย
ระบบ ABC ที่ซับซ้อนเพราะเกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ชุดและยั่งยืน
ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายของสินค้า ดังนั้นการลดความต้องการสำหรับการผสมผสานความหลากหลายของปริมาณตามไดรเวอร์

ไม่ใช่น้อย สองการศึกษาที่ใช้มุมมองที่กว้างขึ้นเพื่อจำแนกต้นทุน systemswas การสำรวจและดำเนินการ
โดย Drury tayles ( 2005 ) การวัดความซับซ้อนของระบบต้นทุนแทนตัวแปร .
ขนาด 8-point ถูกใช้เพื่อขอรับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของประเภทค่าใช้จ่ายและประเภท
ไดรเวอร์ค่าใช้จ่าย สองระดับถูกรวมเพื่อกำหนดมาตรการอย่างความซับซ้อนของระบบต้นทุน
6 บริบทต่างๆ ที่ได้มาส่วนใหญ่มาจากคำถามเดียว ถูกรวมอยู่ใน
แบบจำลองสมการถดถอยที่มีตัวแปรเป็นวัดความซับซ้อนของระบบต้นทุน 4
ตัวแปรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ–ผลิตภัณฑ์ที่หลากหลายระดับของการปรับแต่งขนาดและองค์กร
ภาค ( ภาคการเงินและบริการมีระดับสูงกว่าความซับซ้อนของระบบต้นทุน เมื่อเทียบกับบริษัทที่ดำเนินงาน
ในภาคการผลิต )