Singapore is a very diverse and you

Singapore is a very diverse and young country. It has many languages, religions, and cultures for a country its size.[208]

When Singapore became independent from the United Kingdom in 1963, most of the newly minted Singaporean citizens were uneducated labourers from Malaysia, China and India. Many of them were transient labourers who were seeking to make some money in Singapore and they had no intention of staying for good. A sizeable minority of middle-class, local-born people, known as the Peranakans, also existed. With the exception of the Peranakans (descendants of late 15th and 16th-century Chinese immigrants) who pledged their loyalties to Singapore, most of the labourers' loyalties lay with their respective homelands of Malaysia, China and India.[209][210] After independence, the process of crafting a Singaporean identity and culture began.

Former Prime Ministers of Singapore, Lee Kuan Yew and Goh Chok Tong, have stated that Singapore does not fit the traditional description of a nation, calling it a society-in-transition, pointing out the fact that Singaporeans do not all speak the same language, share the same religion, or have the same customs.[208][211] Even though English is the first language of the nation, according to the government's 2010 census 20% of Singaporeans, or one in five, are illiterate in English. This is a marked improvement from 1990 where 40% of Singaporeans were illiterate in English.[212][213]

Unlike many other countries, languages, religions and cultures among Singaporeans are not delineated according to skin colour or ancestry. Among Chinese Singaporeans, one in five is Christian, another one in five is atheist, and the rest are mostly Buddhists or Taoists. One-third speak English as their home language, while half speak Mandarin Chinese. The rest speak other mutually unintelligible Chinese languages at home.[212] Singaporean Indians are much more religious. Only 1% of them are atheists. Six in ten are Hindu, two in ten Muslim, and the rest mostly Christian. Four in ten speak English as their home language, three in ten Tamil, one in ten Malay, and the rest other Indian languages as their home language.[212]

Each Singaporean's behaviours and attitudes would therefore be influenced by, among many other things, his or her home language and his religion. Singaporeans who speak English as their native language tend to lean toward Western culture, while those who speak Chinese languages as their native language tend to lean toward Chinese culture and Confucianism. Malay-speaking Singaporeans tend to lean toward the Malay culture, which itself is closely linked to the Islamic culture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิงคโปร์เป็นประเทศที่มีความหลากหลาย และเยาวชน มีภาษาต่าง ๆ ศาสนา และวัฒนธรรมประเทศขนาดนั้น[208]เมื่อสิงคโปร์กลายเป็นอิสระจากสหราชอาณาจักรใน 1963 ส่วนใหญ่ของประชาชนสิงคโปร์ใหม่แจนิสถูกกรรมกรตามีตามาจากมาเลเซีย จีน และอินเดีย กรรมกรแบบฉับพลันที่มีกำลังต้องการเงินบางอย่างในสิงคโปร์ได้มากของพวกเขา และพวกเขาขอพักดี ชนกลุ่มน้อยสำหรับผู้พิการของคน ชั้นกลาง ถิ่นกำเนิด เป็น Peranakans ยังมีชีวิตอยู่ ยกเว้น Peranakans (ลูกหลานของสาย 15 และ ศตวรรษที่ 16 ผู้อพยพชาวจีน) ที่บริจาคของ loyalties สู่สิงคโปร์ ส่วนใหญ่ของกรรมกร loyalties วางกับ homelands ความเกี่ยวข้องของมาเลเซีย จีน และอินเดีย[209]เอกราชหลัง [210] เริ่มทำงานหัตถกรรมประจำสิงคโปร์และวัฒนธรรมอดีตนายกรัฐมนตรีสิงคโปร์ ลีควนโฮบาร์ต และโก๊ะจ๊ก ตง ได้ระบุว่า สิงคโปร์พอดีคำอธิบายแบบดั้งเดิมของประเทศ เรียกมันว่าเป็นสังคมในเปลี่ยน ชี้ให้เห็นความจริงว่า ยังสิงคโปร์ไม่พูดภาษาเดียวกัน ร่วมกันศาสนาเดียวกัน หรือมีศุลกากรเดียวกัน[208]คู่ [211] แม้ว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของประเทศ ตามของรัฐบาลบ้าน 2010 20% ยังสิงคโปร์ หรือหนึ่งในห้า มี illiterate ในภาษาอังกฤษ นี้ได้เด่นชัดจากปี 1990 ซึ่ง 40% ของยังสิงคโปร์ถูก illiterate ในภาษาอังกฤษ[212][213]ซึ่งแตกต่างจากประเทศอื่น ๆ ภาษา ศาสนา และวัฒนธรรมระหว่างยังสิงคโปร์จะไม่ delineated ตามสีผิวหรือมืด ยังสิงคโปร์จีน หนึ่งในห้าเป็นคริสเตียน อีกหนึ่งในห้าเป็น atheist และส่วนที่เหลือเป็นส่วนใหญ่เป็นพุทธหรือ Taoists หนึ่งในสามภาษาอังกฤษเป็นภาษาของตนเองภายในบ้าน ในขณะที่ครึ่งหนึ่งพูดจีน ส่วนเหลือพูดกัน unintelligible จีนภาษาอื่น ๆ ที่บ้าน[212] สิงคโปร์อินเดียมีศาสนามากขึ้น เพียง 1% ของพวกเขาเป็นอเทวนิยม หกในสิบมีฮินดู สองในสิบมุสลิม และเหลือส่วนใหญ่เป็นคริสเตียน สี่ในสิบพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาบ้าน สามในสิบทมิฬ หนึ่งในสิบมาเลย์ และส่วนเหลืออื่น ๆ ภาษาอินเดียเป็นภาษาบ้าน[212]พฤติกรรมและทัศนคติของสิงคโปร์แต่ละจะดังนั้นมีผลมาจาก หมู่สิ่งอื่น ๆ ภาษาบ้าน และศาสนาของตน ยังสิงคโปร์ที่พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ของพวกเขามักจะ เท่าใดวัฒนธรรมตะวันตก ในขณะที่คนที่พูดภาษาจีนเป็นภาษาของพวกเขามักจะเท่าใด Confucianism และวัฒนธรรมจีน ยังพูดมาเลย์สิงคโปร์มักจะ เอนไปทางวัฒนธรรมมลายู ว่าตัวเองใกล้ชิดเชื่อมโยงกับวัฒนธรรมอิสลาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิงคโปร์เป็นประเทศที่มีความหลากหลายมากและเยาวชน แต่ก็มีหลายภาษาศาสนาและวัฒนธรรมสำหรับประเทศขนาดของมัน. [208] เมื่อสิงคโปร์กลายเป็นอิสระจากสหราชอาณาจักรในปี 1963 ส่วนใหญ่ของ minted ใหม่พลเมืองสิงคโปร์มีแรงงานได้รับการศึกษาจากประเทศมาเลเซียจีนและอินเดีย หลายของพวกเขาเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่ได้รับการพยายามที่จะทำเงินในประเทศสิงคโปร์และพวกเขามีความตั้งใจในการเข้าพักสำหรับการที่ดีไม่มี ชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่มากของชนชั้นกลางชาวบ้านเกิดเป็นที่รู้จักของชาวเปรานากัน, ยังมีอยู่ ด้วยข้อยกเว้นของชาวเปรานากัน (ลูกหลานของวันที่ 15 และช่วงปลายศตวรรษที่ 16 ชาวจีนอพยพ) ซึ่งให้คำมั่นความจงรักภักดีของพวกเขาไปยังสิงคโปร์ส่วนใหญ่ของความจงรักภักดีแรงงาน 'วางกับบ้านเกิดของตนมาเลเซียจีนและอินเดีย. [209] [210] หลังจาก ความเป็นอิสระของกระบวนการของการกำหนดตัวตนของสิงคโปร์และวัฒนธรรมเริ่ม. อดีตนายกรัฐมนตรีของสิงคโปร์ลีกวนยูและโก๊ะจกตงได้กล่าวว่าสิงคโปร์ไม่พอดีคำอธิบายแบบดั้งเดิมของประเทศเรียกมันว่าสังคมในการเปลี่ยนแปลง ชี้ให้เห็นความจริงที่ว่าชาวสิงคโปร์ไม่ได้ทุกคนพูดภาษาเดียวกันร่วมศาสนาเดียวกันหรือมีประเพณีเดียวกัน. [208] [211] แม้ว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของประเทศตามที่รัฐบาลในปี 2010 การสำรวจสำมะโนประชากร 20% ของสิงคโปร์หรือหนึ่งในห้ามีการศึกษาในอังกฤษ นี่คือการปรับปรุงการทำเครื่องหมายจาก 1990 ที่ 40% ของชาวสิงคโปร์มีการศึกษาในอังกฤษ. [212] [213] ซึ่งแตกต่างจากประเทศอื่น ๆ ภาษาศาสนาและวัฒนธรรมของชาวสิงคโปร์ไม่ได้เบี่ยงตามสีผิวหรือวงศ์ตระกูล ในหมู่ชาวจีนสิงคโปร์หนึ่งในห้าคือคริสเตียน, หนึ่งในห้าอีกอย่างก็คือพระเจ้าและส่วนที่เหลือส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธหรือลัทธิเต๋า หนึ่งในสามพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่บ้านของพวกเขาในขณะที่ครึ่งหนึ่งพูดภาษาจีนกลาง ส่วนที่เหลือพูดภาษาจีนอื่น ๆ ที่ไม่สามารถเข้าใจร่วมกันที่บ้าน. [212] สิงคโปร์อินเดียมีศาสนามากขึ้น เพียง 1% ของพวกเขาเป็นพระเจ้า หกในสิบฮินดูสองในสิบของชาวมุสลิมและส่วนที่เหลือส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ สี่ในสิบพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่บ้านของพวกเขาสามในสิบทมิฬหนึ่งในสิบของชาวมาเลย์และส่วนที่เหลือภาษาอินเดียอื่น ๆ เป็นภาษาบ้านของพวกเขา. [212] แต่ละพฤติกรรมของสิงคโปร์และทัศนคติจึงจะได้รับอิทธิพลจากเหนือสิ่งอื่น ๆ อีกมากมาย ของเขาหรือภาษาบ้านของเธอและศาสนาของเขา สิงคโปร์ที่พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาพื้นเมืองของพวกเขามีแนวโน้มที่จะยันต่อวัฒนธรรมตะวันตกในขณะที่ผู้ที่พูดภาษาจีนเป็นภาษาพื้นเมืองของพวกเขามีแนวโน้มที่จะโอนเอียงวัฒนธรรมจีนและขงจื้อ สิงคโปร์พูดภาษามลายูมีแนวโน้มที่จะยันต่อวัฒนธรรมของชาวมาเลย์ที่ตัวเองมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับวัฒนธรรมอิสลาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิงคโปร์เป็นประเทศที่มีความหลากหลาย และหนุ่ม มันมีหลายภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม สำหรับประเทศขนาดของ [ 208 ]

ตอนที่สิงคโปร์แยกตัวจากสหราชอาณาจักรในปี 1963 , ที่สุดของ minted สิงคโปร์ประชาชนไม่มีความรู้ แรงงานจากมาเลเซีย จีน และอินเดียส่วนใหญ่จะเป็นแรงงานชั่วคราวที่ได้รับการแสวงหาเพื่อหาเงินในสิงคโปร์ และพวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะอยู่ดี ส่วนน้อยใหญ่ของชนชั้นกลางท้องถิ่น เกิดคน เรียกว่าเปอรานากัน ยัง มีอยู่ ด้วยข้อยกเว้นของเปอรานากัน ( ลูกหลานของชาวจีนที่อพยพและสาย 15 ศตวรรษที่ 16 ) ที่ปฏิญาณความจงรักภักดีของพวกเขาไปยังสิงคโปร์ที่สุดของแรงงานความจงรักภักดีวางกับบ้านเกิดของตน มาเลเซีย จีน และอินเดีย [ 209 ] [ 210 ] หลังจากเป็นอิสระ กระบวนการของงานหัตถกรรมชาวสิงคโปร์เอกลักษณ์และวัฒนธรรมเริ่ม

อดีตนายกรัฐมนตรีของสิงคโปร์ ลี กวน ยู และ โก๊ะ จ๊ก ตง ได้ระบุว่า สิงคโปร์ไม่ตรงกับแบบดั้งเดิม ของประเทศ เรียกมันว่า สังคมเปลี่ยนผ่านชี้ให้เห็นความจริงที่ว่า สิงคโปร์ไม่พูดภาษาเดียวกัน ร่วมศาสนาเดียวกัน หรือมีวัฒนธรรมเดียวกัน [ 208 ] [ 211 ] แม้ว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของประเทศ ตามที่รัฐบาล 2010 สำมะโนประชากร 20% ของสิงคโปร์ หรือ หนึ่ง ใน ห้า เป็นหนังสือภาษาอังกฤษ นี่คือการปรับปรุงเครื่องหมายจากปี 1990 ที่ 40% ของชาวสิงคโปร์ เป็นหนังสือภาษาอังกฤษ[ 212 ] [ 213 ]

ซึ่งแตกต่างจากหลายอื่น ๆประเทศ ภาษา ศาสนา และวัฒนธรรมของชาวสิงคโปร์จะไม่อธิบายตามสีผิว หรือบรรพบุรุษ ของสิงคโปร์จีนหนึ่งในห้าคือ คริสเตียน อีกหนึ่งในห้าคือพระเจ้า และที่เหลือส่วนใหญ่เป็นพุทธหรือเต๋า . หนึ่งในสามพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาบ้านเกิดของตน ในขณะที่ครึ่งพูดภาษาจีนกลางจีนที่เหลือพูดภาษาจีนอื่น ๆร่วมกันโสกันต์ที่บ้าน [ 212 ] สิงคโปร์อินเดียมีมากทางศาสนามากขึ้น เพียง 1% ของพวกเขาเป็นพระเจ้า . หกในสิบเป็น ฮินดู สองในสิบของชาวมุสลิม และที่เหลือส่วนใหญ่เป็นคริสเตียน สี่ในสิบพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาบ้านเกิดของตน สามในสิบทมิฬ , หนึ่งในมาเลย์ 10 และส่วนที่เหลืออื่น ๆภาษาอินเดียเป็นภาษาบ้านเกิดของตน . [ 212 ]

พฤติกรรมและทัศนคติของแต่ละคน สิงคโปร์ จึงได้รับอิทธิพลจากในหมู่สิ่งอื่น ๆ ของเขา หรือภาษาบ้านเธอและศาสนาของเขา ชาวสิงคโปร์ที่พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาพื้นเมืองของพวกเขามีแนวโน้มที่จะยันต่อวัฒนธรรมตะวันตก ในขณะที่บรรดาผู้ที่พูดภาษา ภาษาจีนเป็นภาษาของพวกเขามีแนวโน้มที่จะยันต่อวัฒนธรรมจีนและลัทธิขงจื้อพูดภาษามาเลย์สิงคโปร์มีแนวโน้มที่จะเอนเอียงไปตามวัฒนธรรมมลายูที่ตัวเองจะถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับวัฒนธรรมอิสลาม