Contraindicated in patients with a

Contraindicated in patients with a known hypersensitivity to ritonavir or any of product ingredients.

Unplanned antiretroviral therapy interruption may be necessary in specific situations, such as serious drug toxicity, intercurrent illness or surgery precluding oral intake, severe hyperemesis gravidarum unresponsive to antiemetics, or drug non-availability. If short-term treatment interruption (i.e., < 1—2 days) is necessary, in general it is recommended that all antiretroviral agents be discontinued simultaneously, especially if the interruption is because of serious toxicity. However, if a short-term treatment interruption is anticipated in the case of elective surgery, the pharmacokinetic properties and food requirements of specific drugs should be considered. When the antiretroviral regimen contains drugs with differing half-lives, stopping all drugs simultaneously may result in functional monotherapy of the drug with the longest half-life. For example, after discontinuation, the duration of detectable drug concentrations of efavirenz and nevirapine range from < 1 week to > 3 weeks. Simultaneously stopping all drugs in a regimen containing these agents may result in functional monotherapy with the NNRTI and may increase the risk of NNRTI-resistant mutations. Planned long-term treatment interruptions are not recommended due to the potential for HIV disease progression (i.e., declining CD4 counts, viral rebound, acute viral syndrome), development of minor HIV-associated manifestations or serious non-AIDS complications, development of drug resistance, increased risk of HIV transmission, and increased risk for opportunistic infections. If therapy must be discontinued, counsel patient on the potential risks and closely monitor for any clinical or laboratory abnormalities.[46638] [42452]

Due to its potent inhibition of the CYP3A4 enzyme system, ritonavir coadministration with other drugs should be done with extreme caution. Specifically, the administration of certain nonsedating antihistamines, sedative hypnotics, antiarrhythmics, and ergot alkaloids to patients receiving ritonavir can result in serious and potentially life-threatening adverse reactions due to inhibited metabolism and, hence, increased concentrations of the coadministered drug. See the Interactions section for more specific information.[28315]

Ritonavir should be used with caution in patients with pre-existing hepatic disease, liver enzyme abnormalities, jaundice, or hepatitis due to an increased risk for transaminase elevations during ritonavir therapy. Frequent monitoring of hepatic enzymes should be considered in these patients, especially during the first 3 months of therapy. Ritonavir should be used with caution in patients with moderate to severe hepatic impairment patients; dosage adjustment is not needed in patients with mild hepatic impairment. All patients presenting with HIV infection should be screened for hepatitis B virus (HBV) coinfection to assure appropriate treatment. Patients with hepatitis B and HIV coinfection should be started on a fully suppressive antiretroviral (ARV) regimen with activity against both viruses (regardless of CD4 counts). HIV treatment guidelines recommend these patients receive an ARV regimen that contains tenofovir with either lamivudine or emtricitabine as a dual NRTI backbone. If tenofovir cannot be used, another agent with anti-HBV activity should be used in combination with lamivudine or emtricitabine to assure adequate treatment of HBV infection; avoid using single-drug therapy to treat HBV (i.e., lamivudine, emtricitabine, tenofovir, adefovir, entecavir, or telbivudine as the only active agent) as this may result in HIV and HBV resistant strains. Most coinfected patients should continue treatment indefinitely with the goal of maximal HIV suppression and prevention of HBV relapse. If treatment must be discontinued, monitor transaminase concentrations every 6 weeks for the first 3 months, and every 3 to 6 months thereafter. For patients who refuse a fully suppressive ARV regimen, but still requires treatment for HBV, consider 48 weeks of peginterferon alfa; do not administer HIV-active medications in the absence of a fully suppressive ARV regimen. Instruct coinfected patients to avoid consuming alcohol, and offer vaccinations against hepatitis A and hepatitis B as appropriate .[28315] [47165] [46638] [38918]

Patients with advanced acquired immunodeficiency syndrome (AIDS) may be at increased risk for developing hypertriglyceridemia and pancreatitis. Patients who exhibit signs or symptoms of pancreatitis should discontinue treatment with ritonavir. Fat redistribution and hyperlipidemia have become increasingly recognized side effects with the use of protease inhibitors. Triglyceride and cholesterol testing should be performed prior to beginning ritonavir and at regular intervals during treatment. According to CDC guidelines, patients with hypertriglyceridemia or hypercholesterolemia should be evaluated for risks for cardiovascular events and pancreatitis. If a patient develops hyperlipidemia during treatment with a protease inhibitor, possible interventions include dietary modification, use of lipid lowering agents, or discontinuation of the protease inhibitor. Clinicians should be aware of the potential drug interaction between certain cholesterol-lowering agents and ritonavir.

Patients with diabetes mellitus or hyperglycemia may experience an exacerbation of their condition during ritonavir treatment. Some patients may require either initiation or dose adjustments of insulin or oral hyperglycemic agents. Patients should be monitored closely for new onset diabetes mellitus, diabetic ketoacidosis, or hyperglycemia.

Protease inhibitors such as ritonavir should be used cautiously in patients with hemophilia A or B due to reports of spontaneous bleeding episodes requiring treatment with additional factor VIII. In many cases, treatment with protease inhibitors was continued or restarted. A casual relationship has not been established.

Testing for HIV antimicrobial resistance is recommended in all antiretroviral treatment-naive patients at the time of HIV diagnosis, regardless of whether treatment will be initiated. Additionally, perform antimicrobial resistance testing prior to initiating or changing any HIV treatment regimen.[42452] [46638] Transmission of drug-resistant HIV strains has been both well documented and associated with suboptimal virologic response to initial antiretroviral therapy. In the US and Europe, recent studies suggest that 6—16% of transmitted virus will be resistant to at least one antiretroviral drug, with 3—5% exhibiting reduced susceptibility to more than one class of drugs; therefore, resistance testing at baseline can help optimize treatment and, thus, virologic response. In the absence of therapy, resistant viruses may decline over time to less than the detection limit of standard resistance tests, but may still increase the risk of treatment failure when therapy is eventually initiated. Thus, if therapy is deferred, resistance testing should still be performed during acute HIV infection with the genotypic resistance test result kept in the patient's medical record until it becomes clinically useful. Because of the possibility of acquisition of another drug-resistant virus before treatment initiation, repeat resistance testing at the time therapy is initiated would be prudent. Varying degrees of cross-resistance among protease inhibitors have been observed. Continued administration of ritonavir following loss of viral suppression may increase the likelihood of antimicrobial resistance to other protease inhibitors. In studies of indinavir with ritonavir, saquinavir, and amprenavir, the extent and spectrum of cross-resistance varied with the specific HIV mutational patterns observed; the degree of cross-resistance typically increased with the accumulation of resistance-associated amino acid substitutions. Within a panel of 29 viral isolates from indinavir-treated patients that exhibited measurable phenotypic resistance to indinavir, all were resistant to ritonavir and of the indinavir resistant HIV isolates, 63% showed resistance to saquinavir and 81% to amprenavir.[46638]

The safety and effectiveness of ritonavir in neonates (i.e., those < 1 month of age) have not been established. Administering ritonavir oral solution to neonates before a postmenstrual age of 44 weeks (first day of the mother's last menstrual period to birth plus the time since birth) may result in significant alcohol and propylene glycol-related toxicities; use is not recommended. Premature neonates are especially at risk as they have a diminished ability to metabolize propylene glycol and ethanol may additionally competitively inhibit propylene glycol metabolism. If the benefits of using the oral solution in a neonate immediately after birth outweighs the potential risk, the manufacturer recommends monitoring for increases in serum osmolarity, serum creatinine, and for adverse events such as hyperosmolarity, lactic acidosis, renal toxicity, CNS depression (stupor, coma, apnea), seizures, hypotonia, cardiac arrhythmias (ECG changes), and hemolysis. In adolescents, children, and infants, the adverse events reported during clinical trials and post-marketing surveillance were similar to adults. When dosing and administering the oral solution to any pediatric patient, use caution to avoid an overdosage. The solution contains 43.2% (v/v) alcohol and 26.57% (w/v) propylene glycol; an accidental overdosage by a young child could result in significant propylene glycol or alcohol-related toxicities including death. For infants between the ages 1—6 months, health care providers are advised to calculate the total amounts of alcohol and propylene glycol from all medications that are being administered to patient.[28315] [47165]

Antiretroviral therapy should be provided to all women during pregnancy, rega

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Contraindicated ในผู้ป่วยที่ มีความไวต่อยารู้จักริโตนาเวียร์หรือใด ๆ ของส่วนผสมผลิตภัณฑ์หยุดชะงักด้วยที่ไม่ได้วางแผนการรักษาอาจจำเป็นในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง เช่นความเป็นพิษของยาเสพติดร้ายแรง intercurrent เจ็บป่วย หรือผ่าตัด precluding ปาก บริโภค gravidarum hyperemesis รุนแรงที่ไม่ตอบสนองการ antiemetics ไม่ใช่ยาเสพติด-มี ถ้าหยุดชะงักรักษาระยะสั้น (เช่น < 1 – 2 วัน) จำเป็น โดยทั่วไป แนะนำที่ ถูกยกเลิกตัวแทนทั้งหมดด้วยกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าถูกขัดจังหวะเนื่องจากความเป็นพิษร้ายแรง อย่างไรก็ตาม ถ้าถูกขัดจังหวะการรักษาระยะสั้นคาดในกรณีผ่าตัดวิชาเลือก pharmacokinetic คุณสมบัติและความต้องการอาหารเฉพาะยาเสพติดควร เมื่อระบบการปกครองด้วยประกอบด้วยยาเสพติด มีครึ่งชีวิตที่แตกต่าง การหยุดยาทั้งหมดพร้อมกันอาจส่งผลใน monotherapy ทำงานของยาที่มี half-life ยาวที่สุด ตัวอย่าง หลัง discontinuation ระยะเวลาการตรวจยาความเข้มข้นของอีฟาวิเรนซ์และ nevirapine ช่วงจาก < 1 สัปดาห์ > 3 สัปดาห์ หยุดยาทั้งหมดในระบบการปกครองประกอบด้วยตัวแทนเหล่านี้พร้อมกันอาจทำหน้าที่ monotherapy มี NNRTI และอาจเพิ่มความเสี่ยงของการกลายพันธุ์ NNRTI ทน ขัดจังหวะการรักษาระยะยาวแผนจะไม่แนะนำเนื่องจากเป็นเชื้อเอชไอวีโรคก้าวหน้า (เช่น คำนวณตรวจนับ CD4 ไวรัสฟื้นตัว อาการไวรัสเฉียบพลัน), พัฒนาลักษณะรองที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวี หรือภาวะแทรกซ้อนรุนแรงไม่ใช่เอดส์ ยา ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นการส่งเอชไอวี และความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการติดเชื้อฉวยโอกาส ถ้าต้องถูกยกเลิกการรักษา แนะนำผู้ป่วยในเสี่ยง และติดตามอย่างใกล้ชิดใด ๆ ทางคลินิก หรือความผิดปกติทางห้องปฏิบัติการ [46638] [42452]Coadministration ริโตนาเวียร์กับยาอื่นควรทำ ด้วยความระมัดระวังมากเนื่องจากการยับยั้งการมีศักยภาพของระบบเอนไซม์ CYP3A4 เฉพาะ การจัดการบางอย่าง nonsedating antihistamines, sedative hypnotics, antiarrhythmics และ ergot alkaloids จะรับริโตนาเวียร์อาจส่งผลร้ายแรง และอาจอายุส่วนปฏิกิริยาร้ายเนื่องห้ามเผาผลาญ และ ดังนั้น เพิ่มความเข้มข้นของยา coadministered ดูส่วนโต้ตอบสำหรับข้อมูลเฉพาะเพิ่มเติม [28315]Ritonavir should be used with caution in patients with pre-existing hepatic disease, liver enzyme abnormalities, jaundice, or hepatitis due to an increased risk for transaminase elevations during ritonavir therapy. Frequent monitoring of hepatic enzymes should be considered in these patients, especially during the first 3 months of therapy. Ritonavir should be used with caution in patients with moderate to severe hepatic impairment patients; dosage adjustment is not needed in patients with mild hepatic impairment. All patients presenting with HIV infection should be screened for hepatitis B virus (HBV) coinfection to assure appropriate treatment. Patients with hepatitis B and HIV coinfection should be started on a fully suppressive antiretroviral (ARV) regimen with activity against both viruses (regardless of CD4 counts). HIV treatment guidelines recommend these patients receive an ARV regimen that contains tenofovir with either lamivudine or emtricitabine as a dual NRTI backbone. If tenofovir cannot be used, another agent with anti-HBV activity should be used in combination with lamivudine or emtricitabine to assure adequate treatment of HBV infection; avoid using single-drug therapy to treat HBV (i.e., lamivudine, emtricitabine, tenofovir, adefovir, entecavir, or telbivudine as the only active agent) as this may result in HIV and HBV resistant strains. Most coinfected patients should continue treatment indefinitely with the goal of maximal HIV suppression and prevention of HBV relapse. If treatment must be discontinued, monitor transaminase concentrations every 6 weeks for the first 3 months, and every 3 to 6 months thereafter. For patients who refuse a fully suppressive ARV regimen, but still requires treatment for HBV, consider 48 weeks of peginterferon alfa; do not administer HIV-active medications in the absence of a fully suppressive ARV regimen. Instruct coinfected patients to avoid consuming alcohol, and offer vaccinations against hepatitis A and hepatitis B as appropriate .[28315] [47165] [46638] [38918]ผู้ป่วยที่ มีอาการขั้นสูงได้รับเอชไอวี (เอดส์) ได้ที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการพัฒนา hypertriglyceridemia และ pancreatitis ผู้ป่วยที่แสดงอาการหรือโรค pancreatitis ควรหยุดการรักษา ด้วยริโตนาเวียร์ ซอร์สไขมันและไขมันในเลือดสูงได้เป็น ผลข้างเคียงมากขึ้นรู้จักใช้ inhibitors รติเอส ไตรกลีเซอไรด์และไขมันทดสอบควรจะทำ ก่อนเริ่มริโตนาเวียร์ และ อย่างสม่ำเสมอในระหว่างการรักษา ผู้ป่วยที่ มี hypertriglyceridemia หรือ hypercholesterolemia ควรประเมินความเสี่ยงสำหรับเหตุการณ์หัวใจและหลอดเลือดและ pancreatitis ตามคำแนะนำของ CDC ถ้าผู้ป่วยพัฒนาไขมันในเลือดสูงในระหว่างการรักษากับผลรติเอส การแทรกแซงได้รวมถึงปรับเปลี่ยนอาหาร ใช้ไขมันลดตัวแทน หรือ discontinuation ของสารยับยั้งรติเอส Clinicians ควรทราบของการโต้ตอบยาที่อาจเกิดขึ้นระหว่างบางลดไขมันแทนริโตนาเวียร์ผู้ป่วยที่ มีเบาหวานหรือ hyperglycemia อาจ exacerbation ของสภาพของพวกเขาในระหว่างการรักษาริโตนาเวียร์ ผู้ป่วยบางส่วนอาจต้องการเริ่มต้นหรือปรับยาอินซูลินหรือตัวแทน hyperglycemic ปาก ควรติดตามผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดสำหรับใหม่เริ่มมีอาการเบาหวาน โรคเบาหวาน ketoacidosis หรือ hyperglycemiaควรใช้ inhibitors รติเอสเช่นริโตนาเวียร์เดินในผู้ป่วย hemophilia A หรือ B เนื่องจากรายงานขาดตอนมีเลือดออกต้องบำบัด ด้วยการเติมปัจจัย VIII ในหลายกรณี รักษากับรติเอส inhibitors ถูกต่อ หรือเริ่มใหม่ ไม่การสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นทางการTesting for HIV antimicrobial resistance is recommended in all antiretroviral treatment-naive patients at the time of HIV diagnosis, regardless of whether treatment will be initiated. Additionally, perform antimicrobial resistance testing prior to initiating or changing any HIV treatment regimen.[42452] [46638] Transmission of drug-resistant HIV strains has been both well documented and associated with suboptimal virologic response to initial antiretroviral therapy. In the US and Europe, recent studies suggest that 6—16% of transmitted virus will be resistant to at least one antiretroviral drug, with 3—5% exhibiting reduced susceptibility to more than one class of drugs; therefore, resistance testing at baseline can help optimize treatment and, thus, virologic response. In the absence of therapy, resistant viruses may decline over time to less than the detection limit of standard resistance tests, but may still increase the risk of treatment failure when therapy is eventually initiated. Thus, if therapy is deferred, resistance testing should still be performed during acute HIV infection with the genotypic resistance test result kept in the patient's medical record until it becomes clinically useful. Because of the possibility of acquisition of another drug-resistant virus before treatment initiation, repeat resistance testing at the time therapy is initiated would be prudent. Varying degrees of cross-resistance among protease inhibitors have been observed. Continued administration of ritonavir following loss of viral suppression may increase the likelihood of antimicrobial resistance to other protease inhibitors. In studies of indinavir with ritonavir, saquinavir, and amprenavir, the extent and spectrum of cross-resistance varied with the specific HIV mutational patterns observed; the degree of cross-resistance typically increased with the accumulation of resistance-associated amino acid substitutions. Within a panel of 29 viral isolates from indinavir-treated patients that exhibited measurable phenotypic resistance to indinavir, all were resistant to ritonavir and of the indinavir resistant HIV isolates, 63% showed resistance to saquinavir and 81% to amprenavir.[46638]The safety and effectiveness of ritonavir in neonates (i.e., those < 1 month of age) have not been established. Administering ritonavir oral solution to neonates before a postmenstrual age of 44 weeks (first day of the mother's last menstrual period to birth plus the time since birth) may result in significant alcohol and propylene glycol-related toxicities; use is not recommended. Premature neonates are especially at risk as they have a diminished ability to metabolize propylene glycol and ethanol may additionally competitively inhibit propylene glycol metabolism. If the benefits of using the oral solution in a neonate immediately after birth outweighs the potential risk, the manufacturer recommends monitoring for increases in serum osmolarity, serum creatinine, and for adverse events such as hyperosmolarity, lactic acidosis, renal toxicity, CNS depression (stupor, coma, apnea), seizures, hypotonia, cardiac arrhythmias (ECG changes), and hemolysis. In adolescents, children, and infants, the adverse events reported during clinical trials and post-marketing surveillance were similar to adults. When dosing and administering the oral solution to any pediatric patient, use caution to avoid an overdosage. The solution contains 43.2% (v/v) alcohol and 26.57% (w/v) propylene glycol; an accidental overdosage by a young child could result in significant propylene glycol or alcohol-related toxicities including death. For infants between the ages 1—6 months, health care providers are advised to calculate the total amounts of alcohol and propylene glycol from all medications that are being administered to patient.[28315] [47165]Antiretroviral therapy should be provided to all women during pregnancy, rega

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้ามใช้ในผู้ป่วยที่มีที่รู้จักกันแพ้ ritonavir หรือใด ๆ ของส่วนผสมของผลิตภัณฑ์. หยุดชะงักการรักษาด้วยยาต้านไวรัสที่ไม่ได้วางแผนอาจมีความจำเป็นในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงเช่นความเป็นพิษของยาเสพติดร้ายแรงเจ็บป่วย intercurrent หรือการผ่าตัด precluding บริโภคในช่องปาก gravidarum hyperemesis รุนแรงไม่ตอบสนองต่อยาแก้อาเจียนหรือยาเสพติดไม่ -availability หากหยุดชะงักการรักษาระยะสั้น (เช่น <1-2 วัน) เป็นสิ่งที่จำเป็นโดยทั่วไปก็จะแนะนำว่ายาต้านไวรัสทั้งหมดถูกยกเลิกไปพร้อม ๆ กันโดยเฉพาะถ้าการหยุดชะงักเป็นเพราะความเป็นพิษร้ายแรง แต่ถ้าหยุดชะงักการรักษาระยะสั้นคาดว่าในกรณีของการผ่าตัดที่คุณสมบัติทางเภสัชจลนศาสตร์และความต้องการอาหารของยาเสพติดที่เฉพาะเจาะจงควรพิจารณา เมื่อระบบการปกครองด้วยยาต้านไวรัสมียาเสพติดที่มีแตกต่างกันครึ่งชีวิตหยุดยาเสพติดทั้งหมดพร้อมกันอาจส่งผลให้การทำงานของยายาเสพติดกับที่ยาวที่สุดครึ่งชีวิต ตัวอย่างเช่นหลังจากหยุดระยะเวลาของความเข้มข้นของยาเสพติดที่ตรวจพบของ efavirenz และช่วง nevirapine จาก <1 สัปดาห์ที่> 3 สัปดาห์ที่ผ่านมา พร้อมกันหยุดยาเสพติดทั้งหมดในระบบการปกครองที่มีสารเหล่านี้อาจส่งผลให้การทำงานที่มียา NNRTI และอาจเพิ่มความเสี่ยงของการกลายพันธุ์ที่ทน NNRTI การวางแผนการหยุดชะงักการรักษาระยะยาวจะไม่แนะนำเนื่องจากการที่มีศักยภาพสำหรับการดำเนินของโรคเอชไอวี (กล่าวคือลดลงนับ CD4, การตอบสนองของเชื้อไวรัส, โรคไวรัสเฉียบพลัน) การพัฒนาของอาการเอชไอวีที่เกี่ยวข้องเล็กน้อยหรือภาวะแทรกซ้อนที่ไม่ใช่โรคเอดส์อย่างจริงจังในการพัฒนาของการต่อต้านยาเสพติด ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการส่งเอชไอวีและความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการติดเชื้อฉวยโอกาส หากการรักษาจะต้องถูกยกเลิกผู้ป่วยให้คำปรึกษาเกี่ยวกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นอย่างใกล้ชิดและตรวจสอบสำหรับคลินิกหรือความผิดปกติทางห้องปฏิบัติการใด ๆ . [46638] [42452] เนื่องจากการยับยั้งที่มีศักยภาพของระบบเอนไซม์ CYP3A4 ที่ coadministration ritonavir กับยาอื่น ๆ ที่ควรจะทำด้วยความระมัดระวังมาก . โดยเฉพาะการบริหารงานของ antihistamines nonsedating บาง hypnotics ยากล่อมประสาท antiarrhythmics และลคาลอยด์ ergot ให้แก่ผู้ป่วยที่ได้รับ ritonavir สามารถทำให้เกิดอาการไม่พึงประสงค์ที่อาจเกิดขึ้นอย่างจริงจังและเป็นอันตรายต่อชีวิตอันเนื่องมาจากการเผาผลาญอาหารยับยั้งและดังนั้นความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นของยาเสพติด coadministered ดู Interactions สำหรับข้อมูลเฉพาะเจาะจงมากขึ้น. [28315] Ritonavir ควรใช้ด้วยความระมัดระวังในผู้ป่วยโรคตับที่มีอยู่ก่อนความผิดปกติของเอนไซม์ตับโรคดีซ่านตับอักเสบเนื่องจากมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับระดับ transaminase ระหว่างการรักษา ritonavir การตรวจสอบบ่อยของเอนไซม์ตับควรพิจารณาในผู้ป่วยเหล่านี้โดยเฉพาะในช่วง 3 เดือนแรกของการรักษา ritonavir ควรใช้ด้วยความระมัดระวังในผู้ป่วยที่มีระดับปานกลางถึงผู้ป่วยที่ตับอย่างรุนแรง; ปรับปริมาณที่ไม่จำเป็นต้องใช้ในผู้ป่วยที่มีตับอ่อน ผู้ป่วยทุกรายที่นำเสนอมีการติดเชื้อเอชไอวีควรได้รับการตรวจคัดกรองไวรัสตับอักเสบบี (HBV) coinfection เพื่อให้มั่นใจว่าการรักษาที่เหมาะสม ผู้ป่วยที่มีเชื้อไวรัสตับอักเสบบีและเอชไอวี coinfection ควรจะเริ่มต้นในการปราบปรามอย่างเต็มที่ด้วยยาต้านไวรัส (ARV) ระบบการปกครองที่มีฤทธิ์ต้านไวรัสทั้งสอง (ไม่นับ CD4) แนวทางการรักษาเอชไอวีแนะนำให้ผู้ป่วยเหล่านี้ได้รับยาต้านไวรัสระบบการปกครองที่มี tenofovir กับทั้ง lamivudine หรือ emtricitabine เป็นหัวใจคู่ NRTI หาก tenofovir ไม่สามารถใช้ตัวแทนที่มีฤทธิ์ต้านไวรัสตับอักเสบบีควรจะใช้ในการรวมกันกับ lamivudine หรือ emtricitabine เพื่อให้มั่นใจว่าการรักษาอย่างเพียงพอการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีของ; หลีกเลี่ยงการใช้การรักษาด้วยยาเดียวในการรักษาไวรัสตับอักเสบบี (เช่น lamivudine, emtricitabine, tenofovir, adefovir, entecavir หรือ telbivudine เป็นตัวแทนที่ใช้งานเท่านั้น) เช่นนี้อาจส่งผลให้เอชไอวีไวรัสตับอักเสบบีและสายพันธุ์ที่ทน ผู้ป่วยส่วนใหญ่ coinfected ควรจะยังคงรักษาไปเรื่อย ๆ โดยมีเป้าหมายในการปราบปรามเอชไอวีสูงสุดและการป้องกันการกำเริบของโรคไวรัสตับอักเสบบี หากการรักษาจะต้องมีการยกเลิกการตรวจสอบความเข้มข้น transaminase ทุก 6 สัปดาห์สำหรับ 3 เดือนแรกและทุก ๆ 3-6 เดือนหลังจากนั้น สำหรับผู้ป่วยที่ปฏิเสธการปกครองปราบยาต้านไวรัสอย่างเต็มที่ แต่ยังคงต้องมีการรักษาไวรัสตับอักเสบบีพิจารณา 48 สัปดาห์ของการ peginterferon อัลฟ่า; ไม่จัดการยาเอชไอวีที่ใช้งานในกรณีที่ไม่มียาต้านไวรัสปราบปรามอย่างเต็มที่ แนะนำให้ผู้ป่วย coinfected เพื่อหลีกเลี่ยงการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และมีการฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสตับอักเสบ A และไวรัสตับอักเสบบีตามความเหมาะสม. [28315] [47165] [46638] [38918] ผู้ป่วยที่มีโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องขั้นสูง (โรคเอดส์) อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการพัฒนา hypertriglyceridemia และ ตับอ่อนอักเสบ ผู้ป่วยที่แสดงอาการหรืออาการของตับอ่อนอักเสบควรหยุดการรักษาด้วย ritonavir การกระจายไขมันและไขมันในเลือดสูงได้กลายเป็นที่ยอมรับมากขึ้นผลข้างเคียงที่มีการใช้สารยับยั้งน้ำย่อย ไตรกลีเซอไรด์และคอเลสเตอรอลทดสอบควรจะดำเนินการก่อนที่จะมีการเริ่มต้น ritonavir และในช่วงเวลาปกติในระหว่างการรักษา ตามแนวทาง CDC ผู้ป่วยที่มีไขมันในเลือดสูงหรือ hypertriglyceridemia ควรมีการประเมินความเสี่ยงในการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจและตับอ่อน ถ้าผู้ป่วยพัฒนาไขมันระหว่างการรักษาด้วยน้ำย่อยยับยั้งการแทรกแซงที่เป็นไปได้รวมถึงการปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหารที่ใช้ในการลดไขมันตัวแทนหรือหยุดการยับยั้งน้ำย่อย แพทย์ควรจะตระหนักถึงปฏิสัมพันธ์ยาเสพติดที่อาจเกิดขึ้นระหว่างตัวแทนลดคอเลสเตอรอลบางอย่างและ ritonavir. ผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานหรือน้ำตาลในเลือดสูงอาจพบอาการกำเริบของสภาพของพวกเขาในระหว่างการรักษา ritonavir ผู้ป่วยบางรายอาจจำเป็นต้องมีการเริ่มต้นหรือการปรับเปลี่ยนปริมาณของอินซูลินหรือตัวแทนของระดับน้ำตาลในเลือดในช่องปาก ผู้ป่วยควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดสำหรับโรคเบาหวานที่เริ่มมีอาการใหม่เบาหวาน, โรคเบาหวาน ketoacidosis หรือน้ำตาลในเลือดสูง. น้ำย่อยโปรตีนเช่น ritonavir ควรใช้ความระมัดระวังในผู้ป่วยฮีโมฟีเลีย A หรือ B เนื่องจากการรายงานอาการของโรคเลือดออกที่เกิดขึ้นเองต้องรักษาด้วยปัจจัยเพิ่มเติม VIII ในหลายกรณีการรักษาด้วยน้ำย่อยได้อย่างต่อเนื่องหรือเริ่มต้นใหม่ ความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นทางการยังไม่ได้รับการจัดตั้งขึ้น. การทดสอบเอชไอวีดื้อยาจะแนะนำในผู้ป่วยที่รักษาด้วยยาต้านไวรัสไร้เดียงสาทั้งหมดในเวลาของการวินิจฉัยโรคเอชไอวีโดยไม่คำนึงถึงว่าการรักษาจะได้รับการริเริ่ม นอกจากนี้การดำเนินการดื้อยาทดสอบก่อนที่จะมีการเริ่มต้นหรือการเปลี่ยนแปลงระบบการปกครองใด ๆ การรักษาเอชไอวี. [42452] [46638] ส่งของสายพันธุ์ที่ดื้อยาเอชไอวีได้รับทั้งเอกสารที่ดีและมีความสัมพันธ์กับการตอบสนองต่อไวรัสก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่จะเริ่มต้นให้ยาต้านไวรัส ในสหรัฐอเมริกาและยุโรปการศึกษาล่าสุดชี้ให้เห็นว่า 6-16% ของไวรัสที่ส่งจะทนต่อยาต้านไวรัสอย่างน้อยหนึ่งที่มี 3-5% แสดงความอ่อนแอลดลงไปมากกว่าหนึ่งชั้นเรียนของยาเสพติด ดังนั้นการทดสอบความต้านทานที่ baseline สามารถช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาและทำให้การตอบสนองต่อไวรัส ในกรณีที่ไม่มีการรักษาไวรัสทนอาจปฏิเสธในช่วงเวลาน้อยกว่าขีด จำกัด ของการตรวจสอบการทดสอบความต้านทานมาตรฐาน แต่ก็ยังอาจเพิ่มความเสี่ยงของการรักษาล้มเหลวเมื่อการรักษาจะเริ่มในที่สุด ดังนั้นหากการรักษามีการเลื่อนการทดสอบความต้านทานจะยังคงดำเนินการในระหว่างการติดเชื้อเอชไอวีเฉียบพลันที่มีผลการทดสอบความต้านทานทางพันธุกรรมเก็บไว้ในเวชระเบียนของผู้ป่วยจนกว่าจะกลายเป็นประโยชน์ทางการแพทย์ เพราะความเป็นไปได้ของการเข้าซื้อกิจการของเชื้อไวรัสดื้อยาก่อนที่จะเริ่มต้นการรักษาอื่นให้ทำซ้ำทดสอบแนวต้านที่รักษาด้วยเวลาที่จะเริ่มต้นจะระมัดระวัง องศาที่แตกต่างของการข้ามต้านทานหมู่น้ำย่อยโปรตีนได้รับการปฏิบัติ การบริหารงานอย่างต่อเนื่องของ ritonavir ต่อไปนี้การสูญเสียของการปราบปรามไวรัสอาจเพิ่มโอกาสในการดื้อยาจะน้ำย่อยโปรตีนอื่น ๆ ในการศึกษาของ indinavir กับ ritonavir, saquinavir และ amprenavir, ขอบเขตและสเปกตรัมของข้ามต้านทานที่แตกต่างกันกับเอชไอวีโดยเฉพาะรูปแบบ mutational สังเกต; การศึกษาระดับปริญญาของการข้ามต้านทานเพิ่มขึ้นโดยปกติจะมีการสะสมของความต้านทานที่เกี่ยวข้องแทนกรดอะมิโน ภายในแผง 29 ไวรัสที่แยกได้จากผู้ป่วย indinavir รับการรักษาที่แสดงความต้านทานฟีโนไทป์ที่วัดเพื่อ indinavir ทั้งหมดที่มีความทนทานต่อการ ritonavir และทน indinavir แยกเอชไอวี 63% แสดงให้เห็นความต้านทานต่อการ saquinavir และ 81% ที่จะ amprenavir. [46638] ความปลอดภัย และประสิทธิผลของ ritonavir ในทารกแรกเกิด (เช่นผู้ที่ <อายุ 1 เดือน) ยังไม่ได้รับการจัดตั้งขึ้น การบริหารการแก้ปัญหาในช่องปากเพื่อ ritonavir ทารกแรกเกิดก่อนวัย postmenstrual 44 สัปดาห์ที่ผ่านมา (วันแรกของประจำเดือนของแม่สุดท้ายที่จะเกิดบวกเวลาตั้งแต่เกิด) อาจส่งผลให้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างมีนัยสำคัญและโพรพิลีนไกลคอลเป็นพิษที่เกี่ยวข้องกับ การใช้งานไม่แนะนำ ทารกแรกเกิดก่อนวัยอันควรโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีความเสี่ยงที่พวกเขามีความสามารถในการเผาผลาญลดลงโพรพิลีนไกลคอลและเอทานอลที่สามารถแข่งขันได้นอกจากนี้อาจยับยั้งการเผาผลาญอาหารของโพรพิลีนไกลคอล หากประโยชน์ของการใช้วิธีการแก้ปัญหาในช่องปากทารกทันทีหลังคลอดเมื่อเทียบกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นที่ผู้ผลิตแนะนำการตรวจสอบสำหรับการเพิ่มขึ้นใน osmolarity ซีรั่มครีเซรั่มและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์เช่น hyperosmolarity, กรดแล็กติกเป็นพิษไตกดระบบประสาทส่วนกลาง (อาการมึนงง โคม่าหอบ) ชัก hypotonia, หัวใจเต้นผิดจังหวะ (การเปลี่ยนแปลง ECG) และภาวะเม็ดเลือดแดงแตก ในวัยรุ่นเด็กและทารกเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์รายงานในระหว่างการทดลองทางคลินิกและการเฝ้าระวังการโพสต์การตลาดที่มีความคล้ายคลึงกับผู้ใหญ่ เมื่อใช้ยาและการบริหารจัดการแก้ปัญหาในช่องปากให้กับผู้ป่วยเด็ก ๆ ใช้ความระมัดระวังเพื่อหลีกเลี่ยงการเกินขนาด วิธีการแก้ปัญหาที่มี 43.2% (v / v) เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และ 26.57% (w / v) โพรพิลีนไกลคอล; เกินขนาดโดยไม่ตั้งใจด้วยเด็กหนุ่มอาจส่งผลให้ไกลคอลโพรพิลีนอย่างมีนัยสำคัญหรือเป็นพิษแอลกอฮอล์ที่เกี่ยวข้องรวมถึงการตาย สำหรับทารกที่มีอายุระหว่าง 1-6 เดือนให้บริการดูแลสุขภาพจะได้รับคำแนะนำในการคำนวณจำนวนเงินรวมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และโพรพิลีนไกลคอลจากยาทั้งหมดที่มีการบริหารงานให้กับผู้ป่วย. [28315] [47165] การรักษาด้วยยาต้านไวรัสควรมีให้กับผู้หญิงทุกคนในช่วง การตั้งครรภ์ rega

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

contraindicated ในผู้ป่วยที่รู้จักหลังจากที่ริโตนาเวียร์หรือส่วนผสมผลิตภัณฑ์

ไม่ได้ยาต้านไวรัสหยุดชะงักอาจมีความจำเป็นในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง เช่น พิษของยาซึ่งแทรกซ้อนร้ายแรง , เจ็บป่วยหรือผ่าตัดเลช่องปากการบริโภคอย่างรุนแรง เหี้ยดอกการตั้งครรภ์ไม่ตอบสนองกับยาแก้อาเจียน หรือไม่มีถ้าการรักษาระยะสั้น ( เช่น < 1-2 วัน ) ที่จำเป็นโดยทั่วไปก็คือการแนะนำว่าตัวแทนทั้งหมดถูกยกเลิกไปพร้อมๆ กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าสะดุด เพราะพิษที่ร้ายแรง อย่างไรก็ตาม หากการรักษาระยะสั้นหยุดชะงักไว้ในกรณีของการผ่าตัดเลือก ,คุณสมบัติทางเภสัชจลนศาสตร์และความต้องการอาหารเฉพาะของยา ควรได้รับการพิจารณา เมื่อมีการต้านยาครึ่งชีวิตที่แตกต่าง การหยุดยาทั้งหมดพร้อมกันอาจส่งผลโดยการทำงานของยาที่มีค่าครึ่งชีวิตยาวที่สุด ตัวอย่างเช่น หลังจากหยุดระยะเวลาของการได้ยา ความเข้มข้นของยาเนวิราปีนและช่วงตั้งแต่ < 1 สัปดาห์ > 3 สัปดาห์ พร้อมกันหยุดยาเสพติดในระบบการปกครองที่มีตัวแทนเหล่านี้อาจส่งผลกับการทำงานโดยยา และอาจเพิ่มความเสี่ยงของยาป้องกันการกลายพันธุ์วางแผนระยะยาวการหยุดชะงักไม่แนะนำเนื่องจากอาจติดเชื้อโรค ( เช่น การนับ CD4 ลดลง ไวรัสตอบสนองเฉียบพลันจากไวรัส หรือ การพัฒนาของรองผู้สำแดงไม่ยุ่งเกี่ยวข้องหรือร้ายแรงเอดส์ การพัฒนาการดื้อยาเพิ่มความเสี่ยงของการติดเชื้อและเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อฉวยโอกาส .ถ้าการรักษาจะต้องถูกยกเลิก ให้คำแนะนำผู้ป่วยเกี่ยวกับความเสี่ยงและตรวจสอบอย่างใกล้ชิดสำหรับการใด ๆทางคลินิกหรือห้องปฏิบัติการผิดปกติ 46638 42452 [ ] [ ]

เนื่องจากมีศักยภาพยับยั้งการสร้างเอนไซม์ของระบบ coadministration จิโรลาโม ซาโวนาโรลากับยาอื่น ๆควรทำด้วยความระมัดระวัง โดยเฉพาะการบริหารงานของบาง nonsedating ) ยาแก้แพ้ ยานอนหลับ ,antiarrhythmics และด้านโรงไฟฟ้านิวเคลียร์เพื่อผู้ป่วยริโตนาเวียร์สามารถส่งผลร้ายแรง และอาการไม่พึงประสงค์ที่อาจคุกคามชีวิตเนื่องจากยับยั้งการเผาผลาญอาหารและจึงเพิ่มความเข้มข้นของ coadministered ยา เห็นปฏิสัมพันธ์ส่วนสำหรับข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น 28315 [ ]

ริโตนาเวียร์ควรใช้ด้วยความระมัดระวังในผู้ป่วยที่ได้รับยาโรคเอนไซม์ตับผิดปกติ ดีซ่าน หรือตับอักเสบเนื่องจากความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับกว่า 300 ปี 4 ในระหว่างการรักษา การตรวจสอบเอนไซม์ของตับบ่อย ๆควรพิจารณาในผู้ป่วยเหล่านี้โดยเฉพาะในช่วง 3 เดือนแรกของการรักษา จิโรลาโม ซาโวนาโรลาควรใช้ด้วยความระมัดระวังในผู้ป่วยตับเสื่อมปานกลางถึงรุนแรงผู้ป่วย ;การปรับขนาดยาในผู้ป่วยไม่ต้องอ่อน ตับเสื่อม ผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีควรเสนอคัดกรองไวรัสตับอักเสบบี ( HBV ) มีเชื้อไวรัส มั่นใจการรักษาที่เหมาะสม ผู้ป่วยไวรัสตับอักเสบบีและเอชไอวีมีเชื้อไวรัสควรเริ่มยาต้านไวรัส ( ARV ) ปราบปรามอย่างเต็มที่กับกิจกรรมการต่อต้านทั้งไวรัส ( ไม่นับ CD4 )แนวทางการรักษาผู้ป่วยเอชไอวี ยาเหล่านี้ได้รับการแนะนำว่ามีเทโนโฟเวียร์ด้วย lamivudine หรือไทรซิทาบีนเป็นหัวใจคู่ nrti . ถ้าเทโนโฟเวียร์ไม่สามารถใช้ตัวแทนอื่นกับกิจกรรม Anti HBV ควรใช้ร่วมกับลามิวูดีนหรือไทรซิทาบีนเพื่อรับประกันการรักษาอย่างเพียงพอของโรคไวรัสตับอักเสบบี หลีกเลี่ยงการใช้ยาบำบัดเดียวรักษา HBV ( เช่นมาลัยแดงไทรซิทาบีน , ทีโนโฟเวียร์ adefovir เอนทีคาเวียร์ , , , , หรือเทลบิวูดีนเป็นเพียงตัวแทนที่ใช้งานนี้อาจส่งผลให้ผู้ป่วย HIV สายพันธุ์ที่ทน . ส่วนใหญ่ coinfected ผู้ป่วยควรรักษาต่อไปเรื่อยๆ ด้วยเป้าหมายของการปราบปรามผู้ติดเชื้อสูงสุดและป้องกัน HBV ทรุด ถ้าการรักษาจะต้องถูกยกเลิก ตรวจสอบทุก 6 สัปดาห์ 4 ( สำหรับ 3 เดือนแรกและทุก 3 ถึง 6 เดือน หลังจากนั้น ผู้ป่วยที่ปฏิเสธการปราบยาอย่างเต็มที่ แต่ยังต้องการการรักษา HBV พิจารณา 48 สัปดาห์ของเพ็คอินเตอร์เฟอรอน อัลฟา อย่าให้ HIV ที่ใช้ยาในการขาดงานของ regimen ยาอย่างเต็มที่ปราบ . แนะนำ coinfected ผู้ป่วยเพื่อหลีกเลี่ยงการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และมีการฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสตับอักเสบและไวรัสตับอักเสบ บี ตามความเหมาะสม28315 47165 [ ] [ ] [ ] [ ]

46638 38918 ผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่อง ( เอดส์ ) อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการพัฒนา hypertriglyceridemia และตับอ่อน ผู้ป่วยที่แสดงอาการหรืออาการของตับอักเสบควรยุติการรักษาด้วย 300 ปี .การกระจายไขมันและภาวะไขมันในเลือดสูงได้กลายเป็นได้รับการยอมรับมากขึ้นผลข้างเคียงที่มีการใช้เอนไซม์โปรตีเอสอินฮิบิเตอร์ . การทดสอบคอเลสเตอรอล ไตรกลีเซอร์ไรด์ และควรจะดำเนินการก่อนที่จะเริ่มต้นและ 300 ปีในช่วงเวลาปกติระหว่างการรักษา ตามแนวทางของกรมควบคุมโรคผู้ป่วย hypertriglyceridemia หรือให้อาหารสำเร็จรูปควรประเมินความเสี่ยงสำหรับโรคหลอดเลือดหัวใจ และตับอ่อน ถ้าผู้ป่วยที่มีไขมันในเลือดสูง ระหว่างการรักษาด้วยโปรตีนยับยั้งการแทรกแซงที่อาจรวมถึงการปรับเปลี่ยนอาหาร ใช้ตัวแทนหรือการลดไขมันของโปรตีนยับยั้ง .