The importance of identifying an or

The importance of identifying an organisation's performance is evident throughout the
world-wide markets, the results of which are to attract future investment, increase
share value and attract high calibre employees. Therefore, it is important to consider
how an organisation's performance is measured and how it can be communicated to
the wider market i.e. how can it be understood and interpreted by the potential
investors, employees and customers. The basis of formulating performance indicators
that achieve the latter have been in operation as early as the beginning of our century
(Chandler 1997). Those performance indicators have traditionally concentrated on
finances e.g. return on investment, sales per employee, profit per unit production,
which as Sanger (1998) suggests "…financial measures are useful - but they tend to
measure the past - and they tend to measure the easily-measurable." The apparent
inadequacy of financial measures for contemporary businesses has been identified by
a number of authors, for example Johnson (1994), Crawford & Fox (1990), Hayes et
al (1988), Johnson and Kaplan (1987) to mention but few. Neely (1999) identified
that the reasons why these types of measures are criticised is because they:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสำคัญของการระบุประสิทธิภาพขององค์การจะเห็นได้ชัดตลอดการเพิ่มตลาดโลก ผลลัพธ์ของการที่จะดึงดูดการลงทุนในอนาคตค่าที่ใช้ร่วมกัน และดึงดูดพนักงาน calibre สูง ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญในการพิจารณาวิธีวัดประสิทธิภาพขององค์การและสามารถจะสื่อสารกับวิธีตลาดกว้างเช่นวิธีสามารถจะเข้าใจ และตีความ โดยศักยภาพนักลงทุน พนักงาน และลูกค้า พื้นฐานของ formulating ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่ประสบความสำเร็จจะได้รับในการดำเนินการก่อนเป็นการเริ่มต้นศตวรรษของเรา(Chandler 1997) ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่มีเข้มข้นในแบบดั้งเดิมเช่นคืนเงินลงทุน ขายต่อพนักงาน กำไรต่อหน่วยการผลิตซึ่งเป็น Sanger (1998) แนะนำ "... วัด.financial มีประโยชน์ - แต่พวกเขามักจะวัดอดีต - และพวกเขามักจะวัดที่ง่าย ๆ วัด" ชัดเจนมีการระบุ inadequacy ของมาตรการทางการเงินสำหรับธุรกิจร่วมสมัยจำนวนผู้เขียน เช่น Johnson (1994), ครอฟอร์ด แอนด์ฟอกซ์ (1990) เฮยส์ร้อยเอ็ดal (1988), Johnson และ Kaplan (1987) กล่าวถึงแต่น้อย Neely (1999) ระบุที่เป็นสาเหตุทำไม criticised ชนิดของมาตรการเหล่านี้เพราะ พวกเขา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสำคัญของการระบุผลการดำเนินงานขององค์กรที่เห็นได้ชัดตลอดทั้ง
ตลาดทั่วโลก, ผลของการที่จะดึงดูดการลงทุนในอนาคตเพิ่ม
มูลค่าหุ้นและดึงดูดพนักงานที่มีความสามารถสูง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณา
ว่าผลการดำเนินงานขององค์กรเป็นวัดและวิธีที่จะสามารถสื่อสารไปยัง
ตลาดที่กว้างขึ้นเช่นวิธีที่จะสามารถทำความเข้าใจและตีความโดยศักยภาพ
นักลงทุนพนักงานและลูกค้า พื้นฐานของการกำหนดตัวชี้วัดประสิทธิภาพ
ที่ประสบความสำเร็จหลังได้รับในการดำเนินงานเป็นช่วงต้นเป็นจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ของเรา
(แชนด์เลอ 1997) ตัวชี้วัดประสิทธิภาพผู้ที่มีความเข้มข้นแบบดั้งเดิมใน
การเงินเช่นผลตอบแทนจากการลงทุนต่อพนักงานขาย, กำไรต่อหน่วยการผลิต,
ซึ่งเป็นแซงเจอร์ (1998) แสดงให้เห็น "... มาตรการทางการเงินที่มีประโยชน์ - แต่พวกเขามีแนวโน้มที่จะ
วัดที่ผ่านมา - และพวกเขามีแนวโน้มที่จะวัด สามารถวัดได้อย่างง่ายดาย. " ที่เห็นได้ชัด
ไม่เพียงพอของมาตรการทางการเงินสำหรับธุรกิจในปัจจุบันได้รับการระบุ
จำนวนของผู้เขียนเช่นจอห์นสัน (1994), ครอว์ฟ & ฟ็อกซ์ (1990) เฮย์สและ
อัล (1988), จอห์นสันและแคปแลน (1987) พูดถึง แต่มีคนน้อย นีลี (1999) ระบุ
ว่าเหตุผลที่ว่าทำไมเหล่านี้ประเภทของมาตรการที่จะวิพากษ์วิจารณ์เป็นเพราะพวกเขา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสำคัญของการกำหนดสมรรถนะขององค์กรเป็นที่ประจักษ์ตลอดตลาด
ทั่วโลก ผลลัพธ์ ซึ่งจะดึงดูดการลงทุนในอนาคต เพิ่มมูลค่าหุ้นและดึงดูดพนักงาน
ความสามารถสูง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาวิธีการประสิทธิภาพขององค์กร
เป็นวัดและวิธีมันสามารถสื่อสารกับ
ตลาดกว้างขึ้นเช่นวิธีการที่สามารถจะเข้าใจ และตีความ โดยนักลงทุนที่มีศักยภาพ
, พนักงานและลูกค้า พื้นฐานของการกำหนดตัวชี้วัดผลการดำเนินงาน
ที่บรรลุหลังได้รับการผ่าตัดเร็วเป็นจุดเริ่มต้นของศตวรรษของเรา
( แชนด์เลอร์ 1997 ) ตัวบ่งชี้ที่ได้ตามเกณฑ์เข้มข้น
การเงินเช่นผลตอบแทนการลงทุน , การขายต่อพนักงาน กำไรต่อหน่วยการผลิต
,ซึ่งเป็นแซงเกอร์ ( 1998 ) ว่า " . . . . . . . มาตรการทางการเงินที่เป็นประโยชน์ แต่พวกเขามักจะ
วัดที่ผ่านมา - และพวกเขามีแนวโน้มที่จะวัดง่ายๆ วัด " ความไม่เพียงพอของมาตรการทางการเงินสำหรับธุรกิจชัดเจน

ร่วมสมัยได้รับการระบุโดยจำนวนของผู้เขียน เช่น จอห์นสัน ( 1994 ) &ฟอกซ์ ( ครอว์ฟอร์ด 1990 ) , เฮย์ et
ล ( 1988 ) , จอห์นสันและ Kaplan ( 1987 ) พูดถึง แต่ไม่กี่นีลี ( 2542 ) ระบุ
ว่า สาเหตุเหล่านี้ชนิดของมาตรการที่มีการวิพากษ์วิจารณ์ เพราะพวกเขา :