9PRINT A A A1983 WAS a great year f

9
PRINT A A A
1983 WAS a great year for British pop music, perhaps the last. Duran Duran, Spandau Ballet, Culture Club, Frankie Goes To Hollywood, Wham], The Eurythmics . . . it was a distinguished list of young groups making their way to the bank that year. But perhaps the most innovative was a group from Beckenham in Kent, home of the Beckenham Arts Lab, David Bowie's act of Sixties pretension. With the escapism that was their trade-mark, these suburban lads called themselves Japan.
At Japan's core was a pair of brothers, who, sensing that you don't get out of Beckenham with the same surname as the man who sound-tracked The Wombles, changed their names from David and Steve Batt to David Sylvian and Steve Jensen. The two started the band at school, and had been through a variety of incarnations in the late Seventies before teaming up with the shrewd management of Simon Napier Bell and arriving at a mix of electronics and androgyny which caught the romantic mood of the early Eighties.

While Jensen tinkered with the computers, it was Sylvian who provided the androgyny. A waif in Mao fatigues, a flourish of bottle-blond hair, face slapped with foundation, he had a vocal phrasing which would have been familiar to anyone who had heard Bryan Ferry.

In 1983, things looked good for the Batt brothers. Their album, Tin Drum, was many critics' choice of the best of 1982, they scored three Top 10 singles, their European tour sold out theatres from Rochdale to Rotterdam. But, poised on the brink of the big time, they fell out, broke up acrimoniously and kissed farewell to the banking of some very sizeable cheques. Not to mention the dating of drop- dead models, the sinking of large yachts, and the first-naming of royalty, which became their contemporaries' lot.

Ten years on David Sylvian, his hair grown mousey with age, his affection for the make-up department of his nearest Boots long gone, does not appear too disappointed with this turn of events.

'Let's just say I was not as ambitious as some of the other people who were around at the time,' he said. 'In fact, we'd agreed to split at the top end of 1982. We went through most of our moment of fame knowing we were not going to last. I was very uncomfortable with the fame. At first, I admit, I had actively encouraged it. Then, when it arrived, I discovered it really wasn't what I wanted after all. When I found the work didn't satisfy me either, I thought, well, none of this is worth the effort. I needed to move on. It was not, er, a constructive time.'

Thus Sylvian did not turn out like Simon Le Bon. In fact, for some time after the fall of Japan, he did not turn out like David Sylvian either.

'During the lifetime of Japan I became very neurotic, very paranoid. After that period, I re-evaluated everything; my life, my values,' he said, as if auditioning for an episode of thirtysomething. 'It was a very traumatic period in my life, which lasted four or five years: spiritual and mental crisis. I was floundering under the weight of things, I abused people that I cared for. I was in the dark.'

He had been 'desperate' to escape Beckenham, had done so with Japan, and now needed a further escape hatch. He found comfort in the East. 'It's very difficult to single out precisely what influence the Orient has had on me,' he said. 'Are you taking something on board, or are you revealing something that's already there? I learnt that art has to connect us with part of ourselves that is suppressed in the more survivalist aspects of life. And that an artist must be more and more receptive, and allow images to pass through him.'

So you can take it that it wasn't the latest Japanese computer arcade games that attracted him.

'And I realised I wasn't in control of anything during Japan. The music became a way of fighting back against the pressures brought to bear on me. Thus the music became kind of caricatured. I wanted to take control. Now I have control. I need to know everything about anything which has my name on it: a press release, advertisement, anything. What I am describing here sounds like a control freak. But I like to think I'm more relaxed about it than that.'

Indeed, compared to the nervous, distant figure he cut with Japan, these days Sylvian appears decidedly laid- back. In conversation he does not move much, sitting calm and still, his words measured, considered. His music is equally contemplative, melodic, slow: the sort of thing unlikely to fill a dance floor even at an office party of Transcendental Meditation experts. His artistic output, too, is decidedly unfrenetic. In 10 years he has managed a couple of solo albums, some collaborations with the Japanese composer Ryuichi Sakamoto and a brief reformation of Japan (whom he renamed Rain Tree Crow, anxious not to look back into an unhappy past). Hardly Van Morrison levels.

'I work laboriously,' he explained. 'I like to explore a lot of textural, arrangement aspects in the studio. I try to leave things as open as possible before going into the studio, which becomes expensive, but that for me is the enjoyment of the recording process. When I start a piece of work it tends to be drawn from some kind of visual landscape. Until a piece starts to reflect that same kind of imagery, I know it's not complete.'

His latest work is The First Day, an album with Robert Fripp, once of King Crimson. Sylvian plays guitar and keyboards, Fripp much the same. Several of the tracks are electronic in the mode of Japan, but others are as surprisingly uncluttered as Sylvian's physical appearance these days: acoustic, melodic, as if the new romantic had transmogrified into an old folkie. Sylvian first thought of collaborating in 1986, but, characteristically, it took him a while to manage it. Fripp has encouraged Sylvian to return to the stage, a place he admits he does not find comfortable ('I don't like being the centre of attention'). The pair's concerts are, like Sylvian's work in the studio, largely improvised. On the few dates they undertook in Japan and Italy recently, they had no idea when they walked out into the lights what might happen, even what time they would finish their night's labour.

'It can lead to a very brief performance,' Sylvian said. 'It was all over after 45 minutes one night.'

Another evening Sylvian found himself confronted with his past. He felt moved to play an acoustic version of 'Ghosts', Japan's biggest hit.

'It was the first time I've touched it since 1983,' he said. 'It was quite nice because it somehow satisfied the expectation of the audience that I should play something from my song- book. Generally I don't listen back. I see what I have done since Japan as a body of work built upon the same basic foundation, I can see the motivating principle behind it. Maybe some of it works better than others, maybe it doesn't. Who knows. I can't see the same principle at work with Japan.'

Japan, it seems, will not be revived, however much the nostalgists might crave for it. Try as he might, Sylvian, now cheerfully married to Ingrid Chavez, the Prince acolyte, and settled in Minneapolis, can find nothing to recommend the idea.

'You know, we made no money out of Japan. It was a real struggle to get by. I am still in debt to the record company. The way I work, I imagine that is a situation that will continue for some time.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

9พิมพ์ A A1983 ได้เป็นปีดีสำหรับเพลงป๊อปอังกฤษ บางทีสุดท้าย Duran Duran สปานเดาบัลเลต์ วัฒนธรรมคลับ Frankie ไปถึงฮอลลีวูด Wham], Eurythmics...มันเป็นกลุ่มหนุ่มสาวทำให้ทางธนาคารปีรายการแตกต่างกัน แต่บางทีมากที่สุดนวัตกรรม กลุ่มจาก Beckenham ในเคนท์ บ้าน Beckenham ศิลปะห้องปฏิบัติ พระราชบัญญัติของโบวี David อายุ pretension กับ escapism ที่หมายทางการค้าของพวกเขา lads ชานเมืองเหล่านี้เรียกตัวเองว่าญี่ปุ่นในญี่ปุ่น ของหลักคือ คู่พี่น้อง ที่ ไร้สายที่คุณไม่ได้รับจาก Beckenham มีนามสกุลเดียวกันเป็นคนติดตามเสียง Wombles เปลี่ยนชื่อจาก David และ Steve โน้ตกับ David Sylvian และ Steve เจน ทั้งสองเริ่มวงโรงเรียน และได้รับการปรินิพพานความล่าช้าก่อนการกำหนดเซิร์ฟค่าบริหารไหวพริบของ Simon เปียเบลล์ และผสมอิเล็กทรอนิกส์และ androgyny ซึ่งจับอารมณ์โรแมนติกของอันดับต้นต่าง ๆในขณะที่เจน tinkered กับคอมพิวเตอร์ มันเป็น Sylvian ที่ให้ androgyny Waif ในเมา fatigues อวดของเส้นผมขวดสีทอง หน้า slapped กับมูลนิธิ เขาเสียงพระสิงห์ซึ่งมีความคุ้นเคยกับทุกคนที่ได้ยินเรือ Bryanสิ่งที่ดูไม่ดีสำหรับพี่น้องโน้ตใน 1983 อัลบั้มของพวกเขา Tin Drum ถูกวิจารณ์มากมายของ 1982 พวกเขาคะแนน 3 ท๊อปโสด ทัวร์ยุโรปการขายละครจาก Rochdale เพื่อรอตเตอร์ดัม แต่ เตรียมพร้อมบนขอบครั้งใหญ่ พวกเขาตกออก เทอม acrimoniously และรั้งเพื่อธนาคารเช็คบางมากสำหรับผู้พิการ ไม่ต้องพูดถึงเดทรุ่นหล่นตาย การจมของเรือยอชท์ขนาดใหญ่ และแรกที่กำหนดชื่อของราชวงศ์ ซึ่งเป็นของ contemporaries ของพวกเขามากDavid Sylvian สิบปีผมเขาปลูก mousey ด้วยอายุ จิตของเขาสำหรับแผนกเครื่องสำอางของเขาที่ใกล้ที่สุดไปยาว รองเท้าไม่หลง ด้วยนี้เปิดของเหตุการณ์'ลองว่า ไม่มีความทะเยอทะยานที่เป็นบางคนที่มีรอบเวลา เขากล่าวว่า ' ความเป็นจริง เราได้ตกลงที่จะแยกที่สุด 1982 เราเดินผ่านส่วนใหญ่ของเราขณะนี้ขจรที่รู้เราไม่ได้จะไปล่าสุด ผมแนะนำ มีชื่อเสียง ตอนแรก ฉันยอมรับ ฉันมีกำลังสนับสนุนให้มัน จากนั้น เมื่อมันมาถึง พบมันจริง ๆ ไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องจากกัน เมื่อพบว่าการทำงานไม่น่าพอใจเลยทั้ง คิด ดี ไม่มีนี้เป็นนาน ฉันจำเป็นต้องไป ไม่ เอ้อ เวลาสร้างสรรค์ "ดังนั้น Sylvian ได้เปิดออกเช่น Simon Le Bon ในความเป็นจริง สำหรับเวลาของญี่ปุ่น เขาได้เปิดออกเช่น David Sylvian อย่างใดอย่างหนึ่ง' ของญี่ปุ่น เป็นมาก neurotic ระแวงมากขึ้น หลังจากช่วงเวลานั้น ฉันใหม่ประเมินทุกอย่าง ชีวิตของฉัน ของฉันค่า, "เขากล่าวว่า ว่า auditioning สำหรับการตอน thirtysomething ' มันเป็นรอบระยะเวลาเจ็บปวดมากในชีวิตของฉัน ซึ่งกินเวลาสี่ห้าปี: วิกฤตทางจิตวิญญาณ และจิตใจ ฉันเป็น floundering ภายใต้น้ำหนักของสิ่งที่ ฉันถูกคนที่ผมดูแลสำหรับ ผมอยู่ในมืด 'เขาได้ 'หมดหวัง' หนี Beckenham ทำให้ญี่ปุ่น และตอน นี้จำเป็นต้องใช้ขณะหลบหนีไป เขาพบความสะดวกสบายในตะวันออก 'มันยากมากที่จะออกชัดเจนว่าอิทธิพลตะวันออกได้มีฉัน, "เขากล่าวว่า ' คุณจะมีบางสิ่งบางอย่างบนเรือ หรือคุณจะเปิดเผยสิ่งที่มีอยู่หรือไม่ เรียนรู้ว่า ศิลปะมีการเชื่อมต่อกับส่วนของตนเองที่ถูกระงับในลักษณะ survivalist เพิ่มเติมของชีวิต และ ที่ศิลปินต้องเปิดกว้างมากขึ้น และช่วยให้ภาพผ่านเขา 'ดังนั้น คุณได้รับว่า มันไม่ได้เกมอาเขตคอมพิวเตอร์ญี่ปุ่นล่าสุดที่ดึงดูดเขา' และฉันเองก็ยังคิดไม่ค่อยควบคุมอะไรในญี่ปุ่น เพลงเป็น วิธีการต่อสู้กลับกับความดันที่นำมาเพื่อฉัน ดังนั้น เพลงเป็นชนิดของ caricatured ผมต้องการควบคุม ตอนนี้มีการควบคุม ต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่มีชื่อฉันอยู่: กดปล่อย โฆษณา อะไร สิ่งที่ผมกำลังอธิบายนี่เสียงเหมือนประหลาดควบคุม แต่ชอบคิดว่า ฉันผ่อนคลายมากขึ้นเกี่ยวกับมันมากกว่าที่ 'แน่นอน เมื่อเทียบกับตัวเลขประสาท ไกลเขาตัดญี่ปุ่น วันนี้ Sylvian แล้วหลับวางหลัง ในการสนทนา เขาไม่ย้ายมาก นั่งสงบ และยังคง วัด คำพูดของเขาถือ เพลงของเขาเป็นพรุอย่างเท่าเทียมกัน ดนตรี ช้า: การเรียงลำดับของสิ่งที่ไม่น่าจะใส่ฟลอร์เต้นรำได้ที่ฝ่ายสำนักงานเป็นผู้เชี่ยวชาญการทำสมาธิแบบ Transcendental ผลผลิตทางศิลปะของเขา เกินไป ได้เด็ด unfrenetic ใน 10 ปี เขาได้จัดการคู่อัลบั้มเดี่ยว ก่อนักประพันธ์ญี่ปุ่น Ryuichi สตรี และปฏิรูปศาสนาโดยย่อของญี่ปุ่น (ที่เขาเปลี่ยนชื่อฝนต้นไม้ขัน กังวลไม่ให้ดูย้อนกลับไปในอดีตไม่มีความสุข) ไม่ระดับแวนมอร์ริสัน'ทำงาน laboriously ที่เขาอธิบาย ' ชอบการสำรวจจำนวนมาก textural จัดด้านในสตูดิโอ พยายามจะปล่อยสิ่งที่เปิดได้ก่อนจะเป็นสตูดิโอ ซึ่งกลายเป็นราคาแพง แต่ฉันเป็นสุขของการบันทึก เมื่อฉันเริ่มต้นชิ้นงาน มันมีแนวโน้มจะออกจากบางประเภทภาพทิวทัศน์ จนตัวเริ่มสะท้อนว่า ภาพชนิดเดียวกัน ฉันรู้ไม่เสร็จสมบูรณ์ "งานล่าสุดของเขาคือ เดอะวัน แรก มีอัลบั้มกับโรเบิร์ต Fripp ครั้งเดียวของคิงคริมสัน Sylvian เล่นกีตาร์และคีย์บอร์ด Fripp มากเหมือนกัน หลายเพลงเป็นอิเล็กทรอนิกส์ในโหมดของญี่ปุ่น แต่เป็นที่น่าแปลกใจคอมพิวเตอร์เป็นลักษณะทางกายภาพของ Sylvian วันนี้: อะคูสติก ดนตรี ว่าโรแมนติกใหม่มี transmogrified เป็น folkie เก่า Sylvian ความคิดแรกของการร่วมมือกันใน 1986 ได้ characteristically เขาใช้ในการจัดการ Fripp มีกำลังใจ Sylvian กลับไปเวที เขายอมรับเขาไม่สะดวก ('ไม่ชอบเป็นศูนย์กลางของความสนใจ') คอนเสิร์ตของคู่กัน เช่นงานของ Sylvian สตูดิโอ ว่ากลอนสดเป็นส่วนใหญ่ ในไม่กี่วันพวกเขา undertook ในญี่ปุ่นและอิตาลีเมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกเขามีความคิดเมื่อพวกเขาเดินออกเข้าไปในไฟที่อาจเกิดขึ้น แม้เวลาจะเสร็จสิ้นการแรงงานของพวกเขาคืนSylvian กล่าวว่า 'มันอาจทำให้ประสิทธิภาพการทำงานสั้น ๆ 'ได้ตลอดหลังจาก 45 นาทีกลางคืน'เย็นอีก Sylvian พบตัวเองเผชิญกับอดีต เขารู้สึกว่าย้ายไปเล่นรุ่นระดับของ 'ผี' ตีที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น'มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสตั้งแต่ 1983 เขากล่าวว่า ' ดีมากเนื่องจากมันอย่างใดพอใจความคาดหวังของผู้ชมว่า ควรเล่นอะไรจากหนังสือบทเพลงของฉัน โดยทั่วไปผมไม่ฟังกลับ เห็นสิ่งที่ฉันกระทำเนื่องจากญี่ปุ่นเป็นผลงานที่สร้างขึ้นเป็นพื้นฐานพื้นฐานเดียวกัน ฉันสามารถดูหลักการจูงใจด้านหลัง บางทีบางอย่างก็ทำงานดีกว่าคนอื่น ๆ บางทีมันไม่ ใครรู้ ไม่เห็นหลักการเดียวกับที่ทำงานกับญี่ปุ่นได้ 'ญี่ปุ่น เหมือน จะไม่สามารถฟื้นฟู อย่างไร nostalgists อาจอยากได้ ลองเขา อาจ Sylvian ตอนนี้ cheerfully แต่งงานกับ Ingrid ชาเวซ acolyte เจ้า และในมิ สามารถค้นหาอะไรเพื่อแนะนำความคิด' คุณรู้ว่า เราทำเงินจากญี่ปุ่นไม่ มันเป็นการต่อสู้จริงได้โดย ฉันยังอยู่ในหนี้สินบริษัท วิธีการทำงาน ฉันคิดว่าเป็นสถานการณ์ที่จะยังคง '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

9
PRINT AAA
1983 เป็นปีที่ดีสำหรับการฟังเพลงป๊อปชาวอังกฤษอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย Duran Duran, Spandau บัลเล่ต์, คัลเจอร์คลับ, แฟรงกี้ไปฮอลลีวู้ดตี] Eurythmics . . มันเป็นรายการที่แตกต่างของกลุ่มหนุ่มสาวที่ทำให้ทางของพวกเขาให้กับธนาคารในปีนั้น แต่บางทีอาจจะเป็นนวัตกรรมใหม่ล่าสุดจากกลุ่ม Beckenham อยู่ในเมืองเคนท์, บ้านของ Beckenham ศิลปะ Lab กระทำของเดวิดโบวีของหกข้ออ้าง ด้วยการหนีที่ถูกค้าเครื่องหมายของพวกเขา, เด็กชานเมืองเหล่านี้เรียกตัวเองว่าญี่ปุ่น.
ที่เป็นแกนหลักของญี่ปุ่นเป็นคู่พี่น้องที่รู้สึกว่าคุณไม่ได้ออกจาก Beckenham ที่มีนามสกุลเดียวกับคนที่เสียงการติดตาม Wombles เปลี่ยนชื่อของพวกเขาจากเดวิดและสตีฟ Batt กับดาวิดซิลเวียนและสตีฟเจนเซ่น ทั้งสองเริ่มต้นของวงดนตรีที่โรงเรียนและได้รับการผ่านความหลากหลายของสาขาในช่วงปลายยุคก่อนที่จะใกล้เคียงกับการจัดการที่ชาญฉลาดของไซมอนเพียร์เบลล์และมาถึงที่ผสมของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และฮอร์โมนที่จับอารมณ์โรแมนติกของช่วงแปดในขณะที่เจนเซ่น tinkered กับคอมพิวเตอร์มันเป็น Sylvian ที่ให้ฮอร์โมน คนจรจัดในความเหนื่อยล้าเหมา, เจริญของเส้นผมขวดสีบลอนด์ตบใบหน้าที่มีรากฐานที่เขามีถ้อยคำแกนนำซึ่งจะได้รับคุ้นเคยกับทุกคนที่เคยได้ยินไบรอันเฟอร์รี่. ในปี 1983 สิ่งที่ดูดีสำหรับพี่น้อง Batt อัลบั้มของพวกเขาดีบุกกลองเป็นทางเลือกนักวิจารณ์หลายคน 'ที่ดีที่สุดของปี 1982 พวกเขาทำแต้มสามยอดนิยม 10 ซิงเกิ้ลทัวร์ยุโรปของพวกเขาขายออกจากโรงภาพยนตร์ที่จะรอชเดลตเตอร์ดัม แต่ทรงตัวในปากของครั้งใหญ่ที่พวกเขาหลุดออกมาเลิก acrimoniously และจูบอำลาธนาคารของบางการตรวจสอบขนาดใหญ่มาก ไม่พูดถึงการนัดหมายของแบบจำลองตายแบบดึง, การจมของเรือยอชท์ขนาดใหญ่และเป็นครั้งแรกที่ตั้งชื่อของพระบรมวงศานุวงศ์ซึ่งกลายเป็นจำนวนมากโคตรของพวกเขา. สิบปีที่ผ่านมาเดวิด Sylvian ผมของเขาเติบโตขึ้น mousey กับอายุความรักของเขาสำหรับการแต่งหน้า อัพภาควิชาบู๊ทส์ใกล้ที่สุดของเขาหายไปนานไม่ปรากฏผิดหวังเกินไปกับเหตุการณ์นี้. 'ขอเพียงบอกว่าผมไม่ได้เป็นความทะเยอทะยานเป็นบางส่วนของคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบในเวลานั้น' เขากล่าวว่า 'ในความเป็นจริงเราจะตกลงที่จะแยกที่ปลายด้านบนของปี 1982 เราเดินผ่านมากที่สุดของช่วงเวลาของเรามีชื่อเสียงทราบว่าเราไม่ได้ไปล่าสุด ผมก็อึดอัดมากกับความมีชื่อเสียง ตอนแรกผมยอมรับว่าผมได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันมัน จากนั้นเมื่อมันมาถึงผมค้นพบมันจริงๆไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องการหลังจากทั้งหมด เมื่อผมพบว่าการทำงานไม่พอใจฉันทั้งที่ฉันคิดว่าดีไม่มีนี้มีค่าความพยายาม ฉันต้องการที่จะย้ายไป มันไม่ได้เอ่อเวลาที่สร้างสรรค์. ' ดังนั้น Sylvian ไม่ได้เปิดออกเช่นไซมอนเลอบอน ในความเป็นจริงบางครั้งหลังจากการล่มสลายของประเทศญี่ปุ่นเขาไม่ได้เปิดออกอย่างดาวิดซิลเวียนอย่างใดอย่างหนึ่ง. 'ในช่วงชีวิตของญี่ปุ่นฉันกลายเป็นโรคประสาทมากหวาดระแวงมาก หลังจากช่วงเวลานั้นผมประเมินอีกครั้งทุกอย่าง; ชีวิตของฉันค่าของฉัน "เขากล่าวว่าถ้าออดิชั่นสำหรับกรณีของ thirtysomething 'มันเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดมากในชีวิตของฉันซึ่งกินเวลาสี่หรือห้าปี: วิกฤตทางจิตวิญญาณและจิตใจ ผมกำลังดำผุดดำว่าภายใต้น้ำหนักของสิ่งที่ฉันทำร้ายคนที่ฉันได้รับการดูแล ผมอยู่ในที่มืด. ' เขาได้รับ 'หมดหวัง' ที่จะหลบหนี Beckenham ได้ทำเช่นนั้นกับญี่ปุ่นและจำเป็นในขณะนี้หนีออกจากไข่เพิ่มเติม เขาพบความสะดวกสบายในภาคอีสาน 'มันยากมากที่จะออกเดี่ยวสิ่งที่มีอิทธิพลต่อทางทิศตะวันออกมีกับฉัน "เขากล่าวว่า 'คุณสละบางสิ่งบางอย่างในคณะกรรมการหรือคุณเผยให้เห็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว? ผมได้เรียนรู้ว่าศิลปะมีการเชื่อมต่อกับเราด้วยส่วนหนึ่งของตัวเองที่ถูกระงับในด้าน survivalist ของชีวิต และที่ศิลปินจะต้องมีมากขึ้นและเปิดกว้างมากขึ้นและช่วยให้ภาพที่จะต้องผ่านเขา. ' เพื่อให้คุณสามารถใช้มันว่ามันไม่ใช่เกมอาเขตคอมพิวเตอร์ญี่ปุ่นล่าสุดที่ดึงดูดเขา. 'และฉันตระหนักฉันไม่ได้อยู่ในการควบคุม อะไรระหว่างประเทศญี่ปุ่น เพลงกลายเป็นวิธีการของการต่อสู้กลับกับแรงกดดันที่นำมาใช้กับฉัน ดังนั้นเพลงกลายเป็นชนิดของการวาดภาพล้อ ผมอยากที่จะควบคุม ตอนนี้ผมมีการควบคุม ฉันจำเป็นต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอะไรที่มีชื่อของฉันที่มัน: ข่าวประชาสัมพันธ์, โฆษณาอะไร สิ่งที่ฉันอธิบายที่นี่เสียงเหมือนการควบคุมประหลาด แต่ผมชอบที่จะคิดว่าฉันผ่อนคลายมากขึ้นเกี่ยวกับมันมากกว่านั้น. ' อันที่จริงเมื่อเทียบกับประสาทตัวเลขที่ห่างไกลเขาตัดกับญี่ปุ่นวันนี้ Sylvian ปรากฏ laid- เด็ดกลับ ในการสนทนาเขาไม่ได้ย้ายมากนั่งสงบและยังคงคำพูดของเขาที่วัดได้รับการพิจารณา เพลงของเขาคือฌานเท่าเทียมกันไพเราะช้า: เรียงลำดับของสิ่งที่ไม่น่าที่จะเติมเต็มฟลอร์เต้นรำแม้ในบุคคลที่สำนักงานของผู้เชี่ยวชาญด้านการทำสมาธิล่วงพ้น เอาท์พุทศิลปะของเขาก็เป็น unfrenetic เด็ด ในเวลา 10 ปีที่เขามีการจัดการที่สองของอัลบั้มเดี่ยวร่วมมือบางอย่างกับนักแต่งเพลงญี่ปุ่น Ryuichi Sakamoto และการปฏิรูปสั้น ๆ ของญี่ปุ่น (ซึ่งเขาเปลี่ยนชื่อเรนทรีอีกากังวลไม่ได้ที่จะมองกลับเข้ามาในอดีตที่ผ่านมาไม่มีความสุข) แทบจะไม่ระดับแวนมอร์ริ. 'ผมทำงานหนัก "เขาอธิบาย "ผมชอบที่จะสำรวจจำนวนมากเนื้อสัมผัสด้านการจัดเรียงในสตูดิโอ ฉันพยายามที่จะออกจากสิ่งที่เป็นเปิดเป็นไปได้ก่อนที่จะเข้าไปในสตูดิโอที่มีราคาแพง แต่สำหรับฉันคือความสุขของขั้นตอนการบันทึก เมื่อฉันเริ่มต้นชิ้นงานมีแนวโน้มที่จะถูกดึงออกมาจากชนิดของภูมิทัศน์ที่มองเห็นบางส่วน จนกระทั่งชิ้นเริ่มที่จะสะท้อนให้เห็นว่าชนิดเดียวกันของภาพผมรู้ว่ามันไม่สมบูรณ์. ' ผลงานล่าสุดของเขาคือวันแรกอัลบั้มกับโรเบิร์ตปป์ครั้งของคิงคริมสัน Sylvian เล่นกีตาร์และคีย์บอร์ดปป์มากเหมือนกัน หลายแทร็คที่เป็นอิเล็กทรอนิกส์ในโหมดของญี่ปุ่น แต่คนอื่น ๆ จะเป็นที่น่าแปลกใจที่กระจายตัวกันเป็นลักษณะทางกายภาพ Sylvian ของวันนี้: อะคูสติกที่ไพเราะราวกับใหม่โรแมนติกได้ transmogrified เป็น folkie เก่า ความคิดแรกของซิลเวียนของการทำงานร่วมกันในปี 1986 แต่มีลักษณะที่จะเอาเขาในขณะที่จะจัดการกับมัน ปป์ได้รับการสนับสนุน Sylvian เพื่อกลับไปยังเวทีที่เขายอมรับว่าเขาไม่พบความสะดวกสบาย ('ฉันไม่ชอบการเป็นศูนย์กลางของความสนใจ') การแสดงคอนเสิร์ตของทั้งคู่เป็นเหมือนการทำงานของ Sylvian ในสตูดิโอชั่วคราวส่วนใหญ่ วันที่ไม่กี่พวกเขารับหน้าที่ในประเทศญี่ปุ่นและอิตาลีเมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขามีความคิดเมื่อพวกเขาเดินออกไปในไฟสิ่งที่อาจเกิดขึ้นแม้กระทั่งสิ่งที่เวลาที่พวกเขาจะจบแรงงานคืนของพวกเขา. 'มันจะนำไปสู่ผลการดำเนินงานที่สั้นมาก,' Sylvian กล่าวว่า . 'มันก็เป็นทุก 45 นาทีหลังจากคืนหนึ่ง.' ตอนเย็น Sylvian พบว่าตัวเองเผชิญหน้ากับอดีตของเขาอีก เขารู้สึกว่าย้ายไปเล่นเวอร์ชั่นอะคูสติของ 'ผี', ตีที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น. 'มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสมันตั้งแต่ปี 1983 "เขากล่าวว่า 'มันก็ค่อนข้างมีความสุขเพราะมันอย่างใดความพึงพอใจความคาดหวังของผู้ชมว่าผมควรจะเล่นอะไรจากหนังสือ song- ของฉัน โดยทั่วไปผมไม่ฟังกลับ ฉันเห็นสิ่งที่ผมได้ทำมาตั้งแต่ประเทศญี่ปุ่นในฐานะการทำงานของร่างกายสร้างขึ้นบนพื้นฐานเดียวกันผมสามารถดูหลักการสร้างแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังมัน บางทีบางส่วนของมันทำงานได้ดีกว่าคนอื่น ๆ บางทีมันอาจจะไม่ได้ ใครจะรู้ ฉันไม่สามารถเห็นหลักการเดียวกันในการทำงานกับญี่ปุ่น. ' ญี่ปุ่นดูเหมือนว่าจะไม่ได้ฟื้นขึ้นมา แต่มาก nostalgists อาจกระหายสำหรับมัน ลองในขณะที่เขาอาจจะ Sylvian ตอนนี้แต่งงานมีความสุขที่จะชาเวซ Ingrid เจ้าชายสาวกและตั้งรกรากอยู่ในมินนิอาสามารถหาอะไรที่จะแนะนำความคิด. 'คุณรู้ว่าเราทำไม่มีเงินออกจากประเทศญี่ปุ่น มันเป็นต่อสู้ที่แท้จริงจะได้รับโดย ผมยังคงอยู่ในหนี้ บริษัท แผ่นเสียง วิธีที่ผมทำงานผมคิดว่าเป็นสถานการณ์ที่จะดำเนินต่อไปบางครั้ง. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

9
พิมพ์ A
2526 เป็นปีที่ยอดเยี่ยมสำหรับเพลงป๊อปชาวอังกฤษ อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ดูแรนดูแรน บี. อาร์. อามเพฑกร ชมรมวัฒนธรรม แฟรงกี้ไป Hollywood , แวม ] , Eurythmics . . . . . . . . มันคือรายการที่แตกต่างของเด็กกลุ่มที่ทำทางของพวกเขาไปยังธนาคารในปีนั้น แต่บางทีนวัตกรรมมากที่สุดคือกลุ่มจากเบคเคนแฮมเคนท์ บ้านของเบคเคนแฮมศิลปะแล็บเดวิดโบวีแสดงสัญลักษณ์การเรียกร้อง กับการหาทางออกที่เป็นเครื่องหมายทางการค้าของพวกเขา หนุ่มชานเมืองเหล่านี้เรียกตัวเองว่าญี่ปุ่น .
ที่หลักของญี่ปุ่นเป็นคู่พี่น้องที่รู้สึกว่าคุณไม่ได้รับของเบคเคนแฮมนามสกุลเดียวกับคนที่เสียงติดตาม wombles เปลี่ยนชื่อจาก เดวิด และ สตีฟ เดวิด แบต sylvian และสตีฟ เจนเซ่นทั้งสองเริ่มวงดนตรีที่โรงเรียนและได้ผ่านหลาย incarnations ในตอนปลายยุคก่อน teaming กับการจัดการที่ชาญฉลาดของไซมอน รูประฆัง และมาถึงที่ผสมของอิเล็กทรอนิกส์และเพื่อนสนิทซึ่งจับอารมณ์โรแมนติกของ eighties ต้น

ตอนเจนเซ่น tinkered กับคอมพิวเตอร์ มัน sylvian ที่ให้ ส่วนเพื่อนสนิท . เป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งในความเหนื่อยล้าเหมา ,อวดของขวด ผมสีบลอนด์ หน้าตบกับมูลนิธิ เขาร้องเนื้อเพลงที่จะได้รับคุ้นเคยกับทุกคนที่ได้ฟัง ไบรอันเฟอร์รี่

ใน 1983 , สิ่งที่ดูดีสำหรับพี่น้อง Batt . อัลบั้ม , ดีบุกกลองของพวกเขาเป็นทางเลือกของนักวิจารณ์หลายของที่ดีที่สุดของปี 1982 พวกเขาทำประตูได้ 3 ยอดเดี่ยว ทัวร์ยุโรปของพวกเขาขายออกละครจาก Rochdale ไป Rotterdam . แต่ทรงตัวในปากของครั้งใหญ่ พวกเขาตกออก เลิก acrimoniously และจุมพิตอำลาธนาคารบางมากใหญ่ เช็ค ไม่ต้องพูดถึงเดทลดลง - รุ่นตายจมของเรือขนาดใหญ่และครั้งแรกที่ชื่อของราชวงศ์ ซึ่งเป็นโคตรของพวกเขามาก

10 ปี เดวิด sylvian ผมโต สีทึมๆ ด้วยอายุความรักของเขาสำหรับการแต่งหน้าแผนกของเขาที่ใกล้ที่สุด รองเท้าหายไปนาน ไม่ได้มาเหมือนกัน ผิดหวังกับเหตุการณ์

'let แค่ว่าผมไม่ทะเยอทะยานเป็นบางส่วนของคนที่อยู่รอบ ๆในเวลาที่ ' ' เขากล่าวว่า ในความเป็นจริง เราตกลงที่จะแยกที่ปลายด้านบนของ 1982 เราผ่านช่วงเวลาที่ส่วนใหญ่ของเราทราบว่า เราได้รับชื่อเสียงไม่ล่าสุด