I drive to the small towns in the A

I drive to the small towns in the Argentine countryside to get away from what I know. For me, being uncomfortable stimulates creativity. When I arrive to a new place, I stop, get out, and talk to people. I tell them I am interested in old stores, places that still function almost in a separate time, those that remain authentic, running on their own agendas. Sometimes I think I am photographing the last rebel’s strongholds, or artists’ studios, because these places seem to operate by their own set of rules. When I run out of words, I take my folder out and show prints of previous shots I've taken, like a detective sharing evidence. I am looking for places like these, I ask while flipping through the photographs. My project takes on a collaborative nature because I rely on these interactions, the people I meet point me to new locations, and that’s how I build my itinerary.
During the actual photographic process, I develop a short but intense relationship with the environment I am in. The large-format camera goes on a tripod, it is a wooden box with interchangeable lenses and a bellows extension, and looks like an antique, ‘the ones they used to have in the plaza.’ While tilting, focusing, measuring, dragging, and looking through the dark cloth, the place begins to breathe, slowly, it grows, it comes to life. This is what I am looking for: to transcend the purely descriptive / objective quality of photography and to achieve a more subjective and intuitive way of looking, what Roland Barthes describes in Camera Lucida as… ‘a kind of subtle beyond…” I want to penetrate the image through its surface, to be sucked into the environment, be absorbed and captured by it. My photographs are filled with traces of human presence: objects, furniture, stuff hanging from the walls, accumulations on display. They speak to me of the invisible, that which can’t be seen but is there, stories to be imagined, and, ultimately, the acknowledgement of our own transience in this wor

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมขับไปเมืองเล็ก ๆ ในชนบทอาร์เจนตินาต้องยอมรับว่าฉันรู้ สำหรับฉัน การไม่สบายกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์ เมื่อฉันเดินทางมาใหม่ ฉันหยุด ไป และพูดคุยกับคน ฉันบอกพวกเขาในร้านค้าเก่า สถานที่ยังคง ทำงานเกือบจะในเวลาแยก ที่ยังคงทำงานอยู่ในวาระการประชุมของตนเองแท้ บางครั้งฉันคิดว่า ฉันกำลังถ่ายภาพของกบฏล่าสุดชี้ หรือศิลปินสตูดิโอ เนื่องจากสถานเหล่านี้ดูเหมือนจะ ดำเนินการ โดยชุดของกฎ เมื่อฉันเรียกใช้จากคำ ฉันนำโฟลเดอร์ของฉันออก และแสดงพิมพ์ของภาพก่อนหน้านี้ที่ฉันเอา เช่นนักสืบที่ใช้หลักฐาน ฉันกำลังมองหาสถานที่เช่นนี้ ฉันถามขณะผ่านทางภาพ โครงการของฉันใช้เวลาในธรรมชาติร่วมกัน เพราะฉันพึ่งโต้ตอบเหล่านี้ คนที่ฉันพบชี้ให้ฉันไปยังที่ตั้งใหม่ และวิธีการที่ฉันสร้างรายการของฉันในระหว่างกระบวนการถ่ายภาพจริง ฉันพัฒนาความสัมพันธ์สั้น ๆ แต่รุนแรงกับฉันอยู่ในสภาพแวดล้อม ขาตั้งกล้องขนาดใหญ่ไป มันเป็นกล่องไม้เปลี่ยนเลนส์ขยายเครื่องเป่าลม และดูเหมือนเป็นวัตถุโบราณ 'พวกเขาใช้ในพลาซ่า' ในขณะที่เอียง เน้น วัด ลาก และมองผ่านผ้าสีเข้ม เริ่มหายใจ ช้า ขยาย มาถึงชีวิต นี่คือสิ่งที่ฉันกำลังมองหา: transcend คุณภาพอธิบายเพียงอย่างเดียว / วัตถุประสงค์ของการถ่ายภาพ และ เพื่อให้บรรลุตามอัตวิสัย และง่ายมากวิธีมอง สิ่ง Barthes โรแลนด์อธิบายในกล้อง Lucida เป็น... ชนิดของรายละเอียดอื่น ๆ... " ฉันต้องการเจาะภาพผ่านของพื้นผิว การถูกดูดเข้าไปในสิ่งแวดล้อม ถูกดูดซึม และจับเป็น ภาพถ่ายของฉันจะเต็มไป ด้วยร่องรอยของมนุษย์แสดง: วัตถุ เฟอร์นิเจอร์ สิ่งแขวนจากผนัง accumulations บนจอแสดงผล พวกเขาพูดกับฉันมองไม่เห็น ที่ซึ่งไม่สามารถมองเห็นได้ แต่เป็นเรื่องคิดว่า มี และ รับทราบของเราเองเป็นอนิจจังในวอร์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมขับรถไปที่เมืองเล็ก ๆ ในชนบทอาร์เจนตินาจะได้รับจากสิ่งที่ฉันรู้ สำหรับผมเป็นช่วยกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์อึดอัด เมื่อผมมาถึงสถานที่ใหม่ฉันจะหยุดได้รับการออกและพูดคุยกับคน ผมบอกพวกเขาฉันสนใจในร้านค้าเก่า, สถานที่ที่ยังคงทำงานเกือบจะในเวลาที่แยกจากกันผู้ที่ยังคงอยู่ที่แท้จริงที่ทำงานบนวาระของตัวเอง บางครั้งผมก็คิดว่าผมถ่ายภาพที่มั่นกบฏที่ผ่านมาหรือสตูดิโอของศิลปินเพราะสถานที่เหล่านี้ดูเหมือนจะทำงานโดยชุดของตัวเองของกฎ เมื่อฉันวิ่งออกมาจากคำพูดของผมใช้โฟลเดอร์ของฉันออกและพิมพ์แสดงภาพก่อนหน้านี้ผมเคยนำมาใช้งานร่วมกันเช่นหลักฐานนักสืบ ฉันกำลังมองหาสถานที่เช่นนี้ผมถามในขณะที่พลิกผ่านการถ่ายภาพ โครงการของฉันจะใช้เวลาในลักษณะการทำงานร่วมกันเพราะผมต้องพึ่งพาการโต้ตอบเหล่านี้คนที่ผมได้พบกับชี้ให้ฉันไปยังสถานที่ใหม่และที่เป็นวิธีที่ฉันสร้างการเดินทาง.
ของฉันในระหว่างกระบวนการถ่ายภาพที่เกิดขึ้นจริงผมพัฒนาความสัมพันธ์ระยะสั้นแต่รุนแรงกับสภาพแวดล้อมผม ใน. กล้องขนาดใหญ่รูปแบบไปบนขาตั้งกล้องมันเป็นกล่องไม้ที่มีการถอดเปลี่ยนเลนส์ได้และขยายสูบลมและดูเหมือนโบราณ 'คนที่พวกเขาเคยมีในพลาซ่า. ในขณะที่การเอียงโดยมุ่งเน้นการวัดการลากและการมองผ่านผ้าสีเข้มสถานที่เริ่มต้นที่จะหายใจช้าก็เติบโตขึ้นมาในการดำรงชีวิต นี่คือสิ่งที่ฉันกำลังมองหา: ที่จะก้าวข้ามพรรณนาหมดจด / คุณภาพวัตถุประสงค์ของการถ่ายภาพและเพื่อให้บรรลุทางอัตนัยมากขึ้นและใช้งานง่ายในการมองสิ่งที่โรลันด์เธอธิบายในกล้อง Lucida เป็น ... ชนิดของที่ลึกซึ้งเกินกว่า ... "ฉันต้องการที่จะ เจาะภาพผ่านพื้นผิวของมันจะถูกดูดเข้าไปในสภาพแวดล้อมที่ถูกดูดซึมและถูกจับโดยมัน รูปถ่ายของฉันเต็มไปด้วยร่องรอยของมนุษย์: วัตถุเฟอร์นิเจอร์สิ่งที่ห้อยลงมาจากผนังสะสมบนจอแสดงผล พวกเขาพูดกับผมในที่มองไม่เห็นสิ่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่จะมีเรื่องที่จะต้องคิดและท้ายที่สุดในการรับรู้ของไม่ยั่งยืนของเราเองในวนี้