8.1. Adaptation, successful ageing

8.1. Adaptation, successful ageing and suicide
The qualitative information from suicide notes in the current
study suggests that for a subgroup of older people, reduced quality
of life and physical illness contributes to suicide. Our results have
added to a large body of literature (primarily quantitative studies
in Western countries) on physical illness and late-life suicide. For
example, a recent review of international (including US, UK, Singapore,
Australia, Spain and Norway) late-life suicide studies has
found about 55% of older people had physical health problems
(Cheung et al., 2015). Bereavement/loss was associated in 11% of
the cases, while other psychosocial stressors such as job, financial
and relationship problems were present less frequently (r10%). In
addition, a qualitative Taiwanese study of older veterans who had
attempted suicide found that physical illness and pain were the
most common triggers of suicide and were reported in 94.7% of
the participants (Ku et al., 2009).
Menninger (1988, pp.192–193) suggested four adaptational
tasks and challenges faced by older people:
1. accepting a new, less potent sense of self prompted by physical
changes resulting from the aging process;
2. accepting the loss of one’s peers through death, including the loss
of one’s life partner;
3. losing one’s independence, often with a role reversal by becoming
dependent on one’s children; and
4. losing the sense of one’s identity through retirement and the loss
of one’s occupation, and becoming oriented to the past as a means
of rationalising one’s continued existence.
Leenaars suggested that suicide notes are meant as a communication
of despair (Leenaars, 1996) and older people in this New
Zealand group often communicated in their suicide notes the
distress they experienced as a result of poor quality of life and
physical illness. It appears that they might be experiencing difficulties
with accomplishing Menninger’s adaptational tasks and
aging successfully. Cosco et al. (2014) used the following constructs
in defining successful aging: physiological constructs (e.g.
physical functioning); engagement constructs (e.g. involvement in
purposeful voluntary work), well-being constructs (e.g. life satisfaction),
personal resources (e.g. resilience) and extrinsic factors
(e.g. finances). These constructs could represent the various biological,
psychological, social and cultural factors associated with
late-life suicide. Perhaps taking one’s own life can be argued as the
most extreme representation of aging unsuccessfully. Further, it
has also been shown that self-rated successful aging and the
determinants of successful aging are negatively correlated with
depression (Jeste et al., 2010). However, on the contrary, suicide
could also be viewed as an older person exerting his/her autonomy
and choosing not to accept the losses and changes associated with
aging or addressing potential future worsening or additional losses
before they occur. This would be consistent with the prominent
theme “free will in the decision to commit suicide” found in the
suicide notes of older people in this study. Kjølseth et al. (2010)
suggested that suicide in older people should be considered as an
existential choice. In their qualitative study of informants of older
people who committed suicide, the themes of “this life has been
lived”, “life as a burden”, “acknowledgement/acceptance” and
“death is better than life” came through. Terminally ill people also
represent a unique subgroup where suicide may be viewed by
some people as an expression of self-determination and considering
it as a rational and ethical act, given their limited life
expectancy and wish to reduce suffering. The free will expressed
in suicide notes may indeed represent a form of advanced medical
directive whereby an older person may want their “right to die” to
be respected by family members, clinicians and society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8.1 การปรับ ประสบความสำเร็จดี และฆ่าตัวตายข้อมูลเชิงคุณภาพจากหมายเหตุฆ่าตัวตายในปัจจุบันแนะนำศึกษาที่สำหรับกลุ่มย่อยของคนสูงอายุ คุณภาพลดลงของชีวิตและการเจ็บป่วยจริงสนับสนุนการฆ่าตัวตาย ผลของเราได้เพิ่มร่างกายขนาดใหญ่ของวรรณคดี (หลักเชิงปริมาณการศึกษาในประเทศตะวันตก) เจ็บป่วยจริงและปลายชีวิตฆ่าตัวตาย สำหรับตัวอย่าง การตรวจสอบล่าสุดของประเทศ (รวมทั้งเรา อังกฤษ สิงคโปร์ออสเตรเลีย สเปน และนอร์เวย์) ศึกษาปลายชีวิตฆ่าตัวตายได้พบประมาณ 55% ของคนสูงอายุมีปัญหาสุขภาพ(จาง et al., 2015) Bereavement/ขาด ทุนถูกเชื่อมโยงใน 11% ของกรณี ขณะลด psychosocial อื่น ๆ เช่นการงาน การเงินปัญหาความสัมพันธ์มีไม่บ่อยนัก (r10%) ในนอกจากนี้ การศึกษาเชิงคุณภาพไต้หวันของทหารผ่านศึกรุ่นเก่าที่มีพยายามฆ่าตัวตายพบว่า เจ็บจริงและเจ็บปวดได้ทริกเกอร์ทั่วฆ่าตัวตาย และมีรายงานใน 94.7% ของคน (มก. et al., 2009)Menninger (1988, pp.192–193) แนะนำสี่ adaptationalงานและความท้าทายที่เผชิญ โดยคนเก่า:1. ยอมรับความรู้สึกใหม่ น้อยมีศักยภาพของตนเองได้รับการพร้อมท์ โดยทางกายภาพเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากกระบวนการอายุ2. ยอมรับการสูญเสียของเพื่อนผ่านตาย รวมถึงการสูญเสียของหนึ่งชีวิตคู่3. สูญเสียของความเป็นอิสระ มักจะ มีการกลับรายการบทบาทโดยการเป็นขึ้นอยู่กับตัวเด็ก และ4. สูญเสียความรู้สึกของตัวตนผ่านการปลดเกษียณและได้เสียของอาชีพ และเป็นแนวในอดีตเป็นวิธีการที่ของ rationalising หนึ่งมีต่อการดำรงอยู่Leenaars แนะนำว่า เหตุฆ่าตัวตายมีขึ้นเป็นการสื่อสารสิ้นหวัง (Leenaars, 1996) และคนรุ่นเก่าในนี้ใหม่กลุ่มนิวซีแลนด์มักจะสื่อสารในเหตุการฆ่าตัวตายความทุกข์ที่พวกเขามีประสบการณ์จากยากจนคุณภาพชีวิต และเจ็บจริง ปรากฏว่า พวกเขาอาจจะประสบความยากลำบากด้วยการทำงาน adaptational ของ Menninger และอายุหนี้เรียบร้อยแล้ว Al. ร้อยเอ็ด Cosco (2014) ใช้โครงสร้างต่อไปนี้ในการกำหนดอายุที่ประสบความสำเร็จ: สร้างสรีรวิทยา (เช่นจริงทำงาน); โครงสร้างของหมั้น (เช่นมีส่วนร่วมในpurposeful สมัครใจทำงาน), โครงสร้างสุขภาพ (เช่นชีวิตความพึงพอใจ),ทรัพยากรบุคคล (เช่นความยืดหยุ่น) และปัจจัย extrinsic(เช่นเงิน) โครงสร้างเหล่านี้สามารถเป็นตัวแทนทางชีวภาพต่าง ๆปัจจัยทางจิตใจ สังคม และวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับปลายชีวิตฆ่าตัวตาย สามารถโต้เถียงอาจสละชีวิตตนเองเป็นการแสดงมากสุดของอายุประสบความสำเร็จ เพิ่มเติม มันมีการแสดงอายุประสบความสำเร็จที่ได้รับคะแนนด้วยตนเองและดีเทอร์มิแนนต์ของอายุที่ประสบความสำเร็จจะส่ง correlated กับภาวะซึมเศร้า (Jeste et al., 2010) อย่างไรก็ตาม ในการฆ่าตัวตายตรงกันข้ามยังสามารถดูได้เป็นเป็นผู้สูงอายุที่พยายามความอิสระเขา/เธอและไม่ต้องการยอมรับการขาดทุนและการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับอายุ หรือแก้ปัญหารุนแรงมากขึ้นในอนาคตเป็นไปได้หรือขาดทุนเพิ่มเติมก่อนที่จะเกิดขึ้น นี้จะสอดคล้องกับโดดเด่นชุดรูปแบบ "จะในการตัดสินใจฆ่าตัวตาย" ที่พบในการหมายเหตุฆ่าตัวตายของคนสูงอายุในการศึกษานี้ Kjølseth et al. (2010)แนะนำว่า ฆ่าตัวตายในคนสูงอายุควรเป็นการเลือก existential ในการศึกษาเชิงคุณภาพของคุณค่าของเก่าคนที่มุ่งมั่นที่ฆ่าตัวตาย ชุดรูปแบบของ "ชีวิตนี้ได้อาศัย" "ชีวิตเป็นภาระ" "ยอมรับ/ยอมรับ" และ"ความตายจะดีกว่าชีวิต" ผ่านมา พฤติกรรมคนร้ายยังหมายถึงกลุ่มย่อยเฉพาะที่ฆ่าตัวตายอาจดูได้โดยบางคนเป็นการปกครองตนเอง และพิจารณาเป็นการเชือด และจริยธรรมพระราชบัญญัติ กำหนดชีวิตจำกัดเสถียรภาพและต้องการลดทุกข์ จะแสดงในการฆ่าตัวตาย เหตุอาจแน่นอนแสดงฟอร์มของแพทย์ขั้นสูงคำสั่งโดยเป็นผู้สูงอายุอาจต้องการ "ต้องตาย"เป็นการยอมรับจากสังคม และครอบครัว clinicians

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8.1 การปรับตัวริ้วรอยที่ประสบความสำเร็จและการฆ่าตัวตายข้อมูลเชิงคุณภาพจากบันทึกการฆ่าตัวตายในปัจจุบันการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสำหรับกลุ่มย่อยของผู้สูงอายุที่มีคุณภาพลดลงของชีวิตและความเจ็บป่วยทางกายก่อให้เกิดการฆ่าตัวตาย ผลของเราได้เพิ่มเข้าไปในร่างกายใหญ่ของวรรณกรรม(ส่วนใหญ่การศึกษาเชิงปริมาณในประเทศตะวันตก) เมื่อเจ็บป่วยทางกายและการฆ่าตัวตายในช่วงปลายชีวิต 8.1. Adaptation, successful ageing and suicide
The qualitative information from suicide notes in the current
study suggests that for a subgroup of older people, reduced quality
of life and physical illness contributes to suicide. Our results have
added to a large body of literature (primarily quantitative studies
in Western countries) on physical illness and late-life suicide. For
example, a recent review of international (including US, UK, Singapore,
Australia, Spain and Norway) late-life suicide studies has
found about 55% of older people had physical health problems
(Cheung et al., 2015). Bereavement/loss was associated in 11% of
the cases, while other psychosocial stressors such as job, financial
and relationship problems were present less frequently (r10%). In
addition, a qualitative Taiwanese study of older veterans who had
attempted suicide found that physical illness and pain were the
most common triggers of suicide and were reported in 94.7% of
the participants (Ku et al., 2009).
Menninger (1988, pp.192–193) suggested four adaptational
tasks and challenges faced by older people:
1. accepting a new, less potent sense of self prompted by physical
changes resulting from the aging process;
2. accepting the loss of one’s peers through death, including the loss
of one’s life partner;
3. losing one’s independence, often with a role reversal by becoming
dependent on one’s children; and
4. losing the sense of one’s identity through retirement and the loss
of one’s occupation, and becoming oriented to the past as a means
of rationalising one’s continued existence.
Leenaars suggested that suicide notes are meant as a communication
of despair (Leenaars, 1996) and older people in this New
Zealand group often communicated in their suicide notes the
distress they experienced as a result of poor quality of life and
physical illness. It appears that they might be experiencing difficulties
with accomplishing Menninger’s adaptational tasks and
aging successfully. Cosco et al. (2014) used the following constructs
in defining successful aging: physiological constructs (e.g.
physical functioning); engagement constructs (e.g. involvement in
purposeful voluntary work), well-being constructs (e.g. life satisfaction),
personal resources (e.g. resilience) and extrinsic factors
(e.g. finances). These constructs could represent the various biological,
psychological, social and cultural factors associated with
late-life suicide. Perhaps taking one’s own life can be argued as the
most extreme representation of aging unsuccessfully. Further, it
has also been shown that self-rated successful aging and the
determinants of successful aging are negatively correlated with
depression (Jeste et al., 2010). However, on the contrary, suicide
could also be viewed as an older person exerting his/her autonomy
and choosing not to accept the losses and changes associated with
aging or addressing potential future worsening or additional losses
before they occur. This would be consistent with the prominent
theme “free will in the decision to commit suicide” found in the
suicide notes of older people in this study. Kjølseth et al. (2010)
suggested that suicide in older people should be considered as an
existential choice. In their qualitative study of informants of older
people who committed suicide, the themes of “this life has been
lived”, “life as a burden”, “acknowledgement/acceptance” and
“death is better than life” came through. Terminally ill people also
represent a unique subgroup where suicide may be viewed by
some people as an expression of self-determination and considering
it as a rational and ethical act, given their limited life
expectancy and wish to reduce suffering. The free will expressed
in suicide notes may indeed represent a form of advanced medical
directive whereby an older person may want their “right to die” to
be respected by family members, clinicians and society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . การปรับตัว , ความสำเร็จของริ้วรอยและฆ่าตัวตาย
คุณภาพข้อมูลจากบันทึกการฆ่าตัวตายในการศึกษาปัจจุบัน
แสดงให้เห็นว่าสำหรับกลุ่มย่อยของผู้สูงอายุลดคุณภาพของชีวิตและร่างกายเจ็บป่วย
ช่วยฆ่าตัวตาย ผลลัพธ์ของเรา
เพิ่มตัวใหญ่ของวรรณคดี ( หลักเชิงปริมาณ การศึกษา
ในประเทศตะวันตก ) เมื่อเจ็บป่วยทางกายและชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย สำหรับ
ตัวอย่างรีวิวล่าสุดของต่างประเทศ ( รวมทั้งสหรัฐ , อังกฤษ , สิงคโปร์ ,
ออสเตรเลีย , สเปน และ นอร์เวย์ ) การศึกษาการฆ่าตัวตายสายชีวิตได้
พบประมาณ 55% ของผู้สูงอายุมีปัญหาสุขภาพทางกาย
( Cheung et al . , 2015 ) เหตุการณ์ / ขาดทุนที่เกี่ยวข้องใน 11 %
กรณี ในขณะที่ปัจจัยด้านอื่นๆ เช่น งาน ปัญหาทางการเงิน
และความสัมพันธ์อยู่น้อยกว่า ( R10 % ) ใน
นอกจากนี้การศึกษาเชิงคุณภาพของไต้หวันแก่ทหารผ่านศึกที่เคย
พยายามฆ่าตัวตาย พบว่า ความเจ็บป่วยทางกายและความเจ็บปวดเป็น
ทั่วไปทริกเกอร์ของการฆ่าตัวตาย และมีรายงานใน 94.7 %
ผู้เข้าร่วม ( KU et al . , 2009 ) .
( 1988 pp.192 เมนนิงเงอร์ ( 193 ) แนะนำสี่ของการปรับตัว
งานและความท้าทายที่ต้องเผชิญกับผู้คนเก่า :
1 รับใหม่ ความรู้สึกที่มีศักยภาพน้อยของตนเองทำให้ร่างกาย
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากกระบวนการอายุ ;
2 ยอมรับการสูญเสียที่เพื่อนผ่านความตาย รวมทั้งการสูญเสีย
ชีวิตหนึ่งคู่ ;
3 การสูญเสียเอกราช มักจะมีบทบาทความผกผันกลาย
ขึ้นอยู่กับหนึ่งของเด็ก ;
4 การสูญเสียความรู้สึกของตนผ่านการเกษียณอายุและการสูญเสีย
หนึ่งของอาชีพ และกลายเป็นที่มุ่งเน้นไปที่อดีตเป็นวิธีการ
ของหนึ่งเข้าไปยังดำรงอยู่ .
leenaars ชี้ให้เห็นว่าบันทึกการฆ่าตัวตายมีความหมายเป็นการสื่อสาร
แห่งความสิ้นหวัง ( leenaars , 1996 ) และผู้สูงอายุในกลุ่มมักจะสื่อสารในนิวซีแลนด์ใหม่

หมายเหตุการฆ่าตัวตายของความทุกข์ที่พวกเขามีประสบการณ์เป็นผลมาจากคุณภาพของชีวิตและ
ความเจ็บป่วยทางกาย ปรากฏว่าพวกเขาอาจจะประสบความยากลำบาก
กับงานของการปรับตัวและบรรลุ เมนนิงเงอร์
อายุเรียบร้อยแล้ว COSCO et al . ( 2014 ) ใช้ในการกำหนดโครงสร้างต่อไปนี้
ผู้สูงอายุที่ประสบความสำเร็จด้านโครงสร้าง ( เช่น
ทางกายภาพการทำงาน ) ; หมั้น ( การมีส่วนร่วมในโครงสร้าง เช่น
เด็ดเดี่ยวงานอาสาสมัคร ) ความเป็นอยู่โครงสร้าง ( เช่นความพึงพอใจในชีวิต ) ,
ทรัพยากรบุคคล ( เช่นความยืดหยุ่น ) และ extrinsic ปัจจัยที่
( เช่นการเงิน ) โครงสร้างเหล่านี้สามารถเป็นตัวแทนของต่าง ๆทางชีวภาพ
ทางจิตวิทยา ปัจจัยทางสังคมและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับ
ชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย บางทีพาชีวิตเราเองสามารถแย้งเป็น
มากที่สุดเป็นตัวแทนของอายุ 4 . นอกจากนี้มันยังแสดงให้เห็นว่า self-rated
ได้ประสบความสำเร็จอายุและปัจจัยของอายุที่ประสบความสำเร็จ

มีความสัมพันธ์กับ