The key is Pinocchio's desire to be

The key is Pinocchio's desire to become a "real little boy," not just a wooden puppet that can walk and talk without strings. At a very deep level, all children want to become real and doubt they can. One of the film's inspirations is to leave Pinocchio more or less on his own in the process of becoming. He's supplied with a father figure in Geppetto, the kindly puppetmaker, but the old man is forgetful and easily distracted. And he has Jiminy Cricket, who applies for the job of being Pinocchio's conscience, and gets it, without being terribly well qualified. What Geppetto, the Blue Fairy and Jiminy do is provide a vision for Pinocchio--an idea of what he should strive toward. But the Blue Fairy warns him she will only help so much, and the other two aren't much help at all.

Kids know they should be good, and know they are weak when tempted. Pinocchio stands for all of them as he sets off for school and allows himself to be diverted by Foulfellow and Gideon. This twist comes as a surprise: The movie has opened on a gentle, mellow tone, with "When You Wish Upon a Star" and Geppetto's bedtime play with the puppet and friendship with Figaro and Cleo. The Blue Fairy's magical visit is enchanting. Jiminy is a cheerful new friend.

And then suddenly Pinocchio is blind-sided by the two con men who supply him to Stromboli, the vile puppeteer. He finds himself starring as a puppet song-and-dance man ("I've Got No Strings"). Jiminy, who is not a gifted analyst, shrugs and figures that since Pinocchio is a star, he doesn't need him anymore ("What does an actor want with a conscience, anyway?"). Why doesn't Jiminy know how worried Geppetto will be? Maybe crickets don't understand human love.

Pinocchio tries to escape, is locked in a cage by Stromboli, is visited by the Blue Fairy, and then (in one of the best movie scenes ever filmed) tells her lies and finds that his nose grows and grows and grows. Finally it sprouts leaves and gains a nest with two chirping birds in it. Glance sideways at children during this scene, and you'll see kids utterly fascinated by the confirmation of their guiltiest fears.

The Blue Fairy grants a reprieve, but Pinocchio lands back in the soup, scooped up by Foulfellow and shanghaied to Pleasure Island, where little boys smoke, play pool, and are recycled into mules for the salt mines ("Give a bad boy enough room and he'll soon make a jackass of himself"). Through the poisons of tobacco and their sins, they grow ears, hooves and snouts; how many kids decided right then and there never to smoke?

Pinocchio and Jiminy escape and return at last to Geppetto's, only to find (in a powerful and gloomy scene) that the old man is gone. Pinocchio feels abandoned, and in the audience the eyes of kids grow large and moist. The Blue Fairy, deus ex machina to the last, sends a dove with the information that Geppetto is captive in the belly of Monstro the Whale. That leads into the last great action sequence, where Pinocchio proves himself at last. The climax is a cascade of visual imagination. Everyone remembers Monstro's thrashings after Pinocchio sets a fire to make him sneeze. But the action is preceded by a long and magical sequence in which the puppet and the cricket wander the ocean floor, encountering fish, sea flowers, coral denizens and other delicately drawn creatures.

"Pinocchio" is a parable for children, and generations have grown up remembering the words "Let your conscience be your guide" and "A lie keeps growing and growing until it's as plain as the nose on your face." The power of the film is generated, I think, because it is really about something. It isn't just a concocted fable or a silly fairy tale, but a narrative with deep archetypal reverberations. ("Cinderella," "Beauty and the Beast" and "The Lion King" share that quality, and so do the scenes involving Dumbo and his mother.)

Once we've grown up and learned, or ignored, the lessons of the film, why does it continue to have such appeal? It may be because of the grace of the drawing. Later Disney films would have comparable skill, but not the excitement of discovery. Is it possible to sense, through thousands of individual drawings by dozens of different artists, a collective creative epiphany? I think so. Disney's loyal animators had been there in the early days when Mickey Mouse cartoons were patronized by Hollywood as kid stuff from a dinky side-street shop. They must have known they were making something great. Their joy saturates the screen.

What the Disney shop did with its first animated features has resonated through film history. Ernest Rister says in a letter: "I cannot tell you how many of today's computer graphics artists have the book Disney Animation: The Illusion of Life at their work stations." All modern animated content in movies, from Jabba the Hut to "Toy Story," springs from those years of invention at Disney, he says: "The same principles apply everywhere, and those principles were all discovered under one roof, decades ago by a bunch of young punks jazzed up about creating something."

And that's no lie.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำคัญคือ ความปรารถนาของพินอคคิโอจะกลายเป็น "จริงชาย ไม่ใช่แค่หุ่นเป็นไม้ที่สามารถเดิน และพูดคุย โดยไม่มีสาย ในระดับลึกมาก ที่เด็กทุกคนต้อง การเป็นจริงสงสัยพวกเขาสามารถ หนึ่งโลดแล่นของฟิล์มจะทิ้งพินอคคิโอน้อยของตัวเองกำลังกลายเป็น เขาจะมาพร้อมกับรูปพ่อใน Geppetto, puppetmaker กรุณา แต่เฒ่า forgetful และต้องคอยกังวลง่าย และเขามี Jiminy คริกเก็ต ผู้ใช้งานเป็น จิตสำนึกของพินอคคิโอ และได้รับมัน ไม่มีคุณสมบัติดีชะมัด Geppetto นาง ฟ้าสีฟ้า และ Jiminy ทำอะไรได้ให้วิสัยทัศน์พินอคคิโอ - ความคิดของสิ่งที่เขาควรมุ่งมั่นไป แต่นางฟ้าสีฟ้าเตือนเขาเธอจะช่วยให้มาก และอีกสองไม่ช่วยมากเลยเด็กรู้ว่า พวกเขาควรจะดี และรู้ว่า พวกเขาจะอ่อนแอเมื่อล่อลวง พินอคคิโอยืนดังเขาตั้งปิดโรงเรียน และช่วยตนเองได้รับการโอน โดย Foulfellow และกิ นี้บิดมาเป็นประหลาดใจ: มีเปิดภาพยนตร์ในโทนเมลโลว์ อ่อนโยน นอน "เมื่อคุณต้องการเมื่อมีดาว" และ Geppetto ของเล่นหุ่นและมิตรภาพกับฟิกาโรและ Cleo เยี่ยมวิเศษของนางฟ้าสีน้ำเงินเป็นเสน่ห์ Jiminy ได้เพื่อนใหม่ร่าเริงAnd then suddenly Pinocchio is blind-sided by the two con men who supply him to Stromboli, the vile puppeteer. He finds himself starring as a puppet song-and-dance man ("I've Got No Strings"). Jiminy, who is not a gifted analyst, shrugs and figures that since Pinocchio is a star, he doesn't need him anymore ("What does an actor want with a conscience, anyway?"). Why doesn't Jiminy know how worried Geppetto will be? Maybe crickets don't understand human love.Pinocchio tries to escape, is locked in a cage by Stromboli, is visited by the Blue Fairy, and then (in one of the best movie scenes ever filmed) tells her lies and finds that his nose grows and grows and grows. Finally it sprouts leaves and gains a nest with two chirping birds in it. Glance sideways at children during this scene, and you'll see kids utterly fascinated by the confirmation of their guiltiest fears.The Blue Fairy grants a reprieve, but Pinocchio lands back in the soup, scooped up by Foulfellow and shanghaied to Pleasure Island, where little boys smoke, play pool, and are recycled into mules for the salt mines ("Give a bad boy enough room and he'll soon make a jackass of himself"). Through the poisons of tobacco and their sins, they grow ears, hooves and snouts; how many kids decided right then and there never to smoke?พินอคคิโอและ Jiminy หลบหนี และกลับไป Geppetto ของ จะพบ (ในฉากมีประสิทธิภาพ และมืดมน) ว่าคนหายไปในที่สุด พินอคคิโอรู้สึกละทิ้ง และผู้ชมใน สายตาของเด็กเติบใหญ่ และชุ่มชื่น นางฟ้าสีฟ้า deus ex machina ล่าสุด การส่งนกพิราบ ด้วยรายละเอียดที่ Geppetto ภายในกิจการและในท้องของวาฬ Monstro ที่นำลงในลำดับการดำเนินการที่ดีสุดท้าย ที่พินอคคิโอพิสูจน์ตัวเองในที่สุด จุดสุดยอดเป็นการซ้อนภาพจินตนาการ ทุกคนจำของ Monstro thrashings หลังจากพินอคคิโอตั้งไฟเพื่อให้เขาจาม แต่การดำเนินการจะนำหน้า ด้วยลำดับนาน และขลังที่หุ่นกระบอกและคริกเก็ตเร่พื้นมหาสมุทร พบปลา ดอกไม้ทะเล ปะการัง denizens และสัตว์อื่น ๆ วาดประณีต"พินอคคิโอ" เป็นนิทานคติสอนใจสำหรับเด็ก และรุ่นมีโตจำคำ "ให้จิตสำนึกของคุณจะแนะนำ" และ "การโกหกที่จะเติบโต และเติบโตจนเป็นธรรมดาเป็นจมูกบนใบหน้าของคุณ" อำนาจของภาพยนตร์สร้าง คิด เพราะจริง ๆ เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ไม่เพียง concocted นิทาน หรือเทพนิยายโง่ แต่เล่าเรื่องกับ reverberations อย่างไร archetypal ลึก ("ซินเดอเรลล่า "บิวตี้และเดอะบีสต์"และ"เดอะไลอ้อนคิง"ร่วมที่มีคุณภาพ และเพื่อ ทำฉาก Dumbo และแม่ของเขา)เมื่อเราได้เติบโตขึ้น และเรียนรู้ หรือ ละเว้น บทภาพยนตร์ ทำไมมันยังมีเรื่อง มันอาจจะมาจากพระคุณของรูปวาด หลังดิสนีย์ภาพยนตร์จะมีทักษะเทียบเท่า แต่ไม่คอยค้นหา มันเป็นสัมผัส ผ่านพันของแต่ละภาพวาดด้วยศิลปินต่าง ๆ epiphany สร้างสรรค์การรวมหรือไม่ ฉันคิดว่างั้นนะ ดิสนีย์ animators ภักดีได้มีในวันแรก ๆ เมื่อมีอุปการ โดยฮอลลีวูดการ์ตูนมิกกี้เมาส์เป็นสิ่งที่เด็กจากร้านข้างถนนแด้งกี้ พวกเขาต้องได้รู้จักพวกเขาได้ทำสิ่งที่ดี ความสุขของพวกเขา saturates หน้าจอร้านดิสนีย์ที่ไม่ มีคุณลักษณะเคลื่อนไหวแรกมี resonated ชัยฟิล์ม เออร์เนสต์ Rister กล่าวในจดหมาย: "ฉันไม่บอกคุณจำนวนศิลปินกราฟิกคอมพิวเตอร์วันนี้มีบัญชีเคลื่อนไหวดิสนีย์: ภาพลวงตาของสิ่งมีชีวิตที่สถานีงานของตนได้" ทั้งหมดทันสมัยเคลื่อนไหวเนื้อหาในหนัง จาก Jabba ฮัทเพื่อ "ทอยสตอรี่ สปริงจากปีของการประดิษฐ์ที่ดิสนีย์ เขากล่าวว่า: " ใช้หลักการเดียวกันทุก และหลักการเหล่านั้นได้ทั้งหมดพบภายใต้หนึ่งหลังคา ทศวรรษที่ผ่านมา โดยพวงของหนุ่ม punks jazzed เกี่ยวกับการสร้างบางสิ่งบางอย่าง "และก็โกหกไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คีย์คือความปรารถนา Pinocchio เป็นเด็กน้อยจริงๆ ไม่ใช่แค่ตุ๊กตาไม้ที่สามารถเดิน และพูดได้โดยไม่ต้องสาย ในระดับที่ลึกมาก เด็กๆ ทุกคนต้องการที่จะกลายเป็นจริง และสงสัยว่าพวกเขาสามารถ หนึ่งในแรงบันดาลใจของภาพยนตร์เรื่องนี้คือการปล่อยพินอคคิโอมากขึ้นหรือน้อยลงในของเขาเองในกระบวนการของการเป็น เขามากับพ่อในเปตโต , puppetmaker ละม่อมแต่ตาแก่ขี้ลืมและฟุ้งซ่านได้อย่างง่ายดาย และเขาก็มีเหล่าบริวารที่ใช้สำหรับงานของ Pinocchio ผิดและได้รับมันโดยไม่ต้องมากด้วยเช่นกัน แล้วจิเปตโต นางฟ้าสีฟ้า และ จิมมินี่ ทำให้มองเห็นพินอคคิโอ -- ความคิดของสิ่งที่เขาควรจะมุ่งมั่นไปสู่ แต่นางฟ้าสีฟ้าเตือนเขา เธอจะช่วยให้มากและอีกสองไม่ได้ ช่วยได้เยอะเลย

เด็กรู้ว่าพวกเขาควรจะดีและรู้ว่าพวกเขาจะอ่อนแอ เมื่อหลง พินอคคิโอคือทั้งหมดของพวกเขาเป็นชุดออกสำหรับโรงเรียนและอนุญาตให้ตัวเองที่จะหันเหโดย foulfellow และ กีเดียน บิดนี้มาเป็นแปลกใจ : ภาพยนตร์ได้เปิดที่นุ่มนวล กลมกล่อม โทน" เมื่อคุณต้องการเมื่อดาว " และเก๊บเพ็ตโตก็เวลานอนเล่นกับหุ่นและมิตรภาพกับฟิกาโร และ คลีโอ สีน้ำเงินนางฟ้าขลังเข้าชมเป็นเสน่ห์ จิมมินี่ เป็นร่าเริง เพื่อนใหม่

แล้วทันใดนั้นพินอคคิโอตาบอดด้านโดยสองคอน ผู้จัดหาเขา Stromboli , เชิดหุ่นเลวทราม เขาพบว่าตัวเองแสดงเป็นหุ่นเชิดเพลงและการเต้นรำชาย ( " ผมไม่มีสาย " ) จิมมินี่ ,ที่ไม่ได้เป็นนักวิเคราะห์ที่มีพรสวรรค์ , shrugs และตัวเลขตั้งแต่พิน็อคคิโอเป็นดารา เขาไม่ต้องการเขาอีกต่อไป ( แล้วนักแสดงต้องการด้วยจิตสำนึกล่ะ ? " ) ทำไมไม่ จิมมินี่ รู้ว่าเป็นห่วงจิเปตโตจะ ? บางทีจิ้งหรีดไม่เข้าใจความรักของมนุษย์

พินอคคิโอพยายามหลบหนี ถูกขังอยู่ในกรงโดย Stromboli , เข้าชมโดยนางฟ้าสีฟ้าแล้ว ( ในหนึ่งในฉากถ่ายทำภาพยนตร์ที่ดีที่สุดที่เคยบอกเธออยู่ และพบว่า จมูกของเขาเติบโตและงอกงาม และเติบโตขึ้น ในที่สุด ถั่วงอก ใบและได้รับสองนกในรัง . . ค้อนควักที่เด็กในฉากนี้ คุณจะเห็นเด็ก ๆอย่างหลงใหลการยืนยันของพวกเขา guiltiest กลัว

นางฟ้ามอบอภัยโทษฟ้า ,แต่พินอคคิโอที่ดินกลับมาอยู่ในซุป scooped ขึ้นโดย foulfellow ถีบส่งไปเกาะและความสุขที่เด็กสูบบุหรี่ เล่นพูล และรีไซเคิลเป็นล่อสำหรับเหมืองเกลือ ( " ให้เด็กไม่ดีพอ และเขาก็จะทำให้คนโง่ของตัวเอง " ) ผ่านพิษของบุหรี่ และบาปของพวกเขาที่พวกเขาเติบโตและหู กีบ snouts ; เด็กหลายวิธีตัดสินใจแล้วไม่สูบบุหรี่ ?