I am the governess, I replied.Ah,ye

I am the governess, I replied.
Ah,yes. The governess, the man said. Help me,please.
The man stood up very slowly,and he put hit hand on my shoulder. He walker slowly towards his horse. I helped him. He pulled himself onto the horse.
Thank you. Now go home quickly,the man said. And he rode away.
I walked on to the village and I posted my letter. Then I returned to Thornfield Hall. Bright lights were shining in the big house. I went inside.
A big black-and-white dog walked towards me. It came from the ding-room. I had seen the dog before.
Whose dog is that? I asked a servant.
It's Mr. Rochester's dog, the servant replied. Mr. Rochester has come home. But he has hurt his foot. His horse fell on some ice.
I smiled. The owner of Thornfield Hall had returned! But I did not see Mr. Rochester again that day.
I saw Mr. Rochester the next day. He sent for me in the evening. The put on a clean dress. I brushed my hair care-fully.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมแม่นมที่ผมตอบ.
อาใช่ แม่นมคนกล่าวว่า ช่วยฉันโปรด.
ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนช้ามากและเขาก็เอามือตีที่ไหล่ของฉัน เขาเดินช้า ๆ ไปทางม้าของเขา ฉันช่วยเขา เขาดึงตัวเองลงบนม้า.
ขอบคุณ ตอนนี้กลับบ้านไปอย่างรวดเร็วคนที่กล่าวว่า และเขาขี่ม้าออกไป.
ฉันเดินไปยังหมู่บ้านและผมโพสต์จดหมายของฉัน จากนั้นฉันก็กลับไป Thornfield ฮอลล์ ไฟสว่างถูกส่องแสงในบ้านหลังใหญ่ ผมเข้าไปข้างใน.
สุนัขสีดำและสีขาวขนาดใหญ่เดินมาหาผม มันมาจากสิ่งที่ห้องพัก ฉันได้เห็นสุนัขก่อน. the
ซึ่งสุนัขคือ? ผมถามคนรับใช้.
มันเป็นสุนัขที่นายโรเชสเตอร์, คนรับใช้ตอบ นายโรเชสเตอร์ได้มาที่บ้าน แต่เขาได้รับบาดเจ็บเท้าของเขา ม้าของเขาลงบนน้ำแข็งบาง.
ฉันยิ้ม เจ้าของ Thornfield ฮอลล์ได้กลับมา! แต่ผมไม่เห็นนายโรเชสเตอร์อีกครั้งในวันที่.
ฉันเห็นนายโรเชสเตอร์ในวันถัดไป เขาส่งสำหรับฉันในตอนเย็น ใส่ชุดทำความสะอาด ฉันแปรงผมดูแลอย่างเต็มที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ผมตอบ
อ่าครับ พระพี่เลี้ยง เขากล่าวว่า ช่วยผมด้วย . . .
ผู้ชายยืนขึ้นอย่างช้าๆ เขาใส่ตี มือวางบนไหล่ของฉัน เขาเดินช้าต่อม้าของเขา ฉันช่วยเขา เขาดึงมือตัวเองลงบนม้า .
ขอบคุณค่ะ ตอนนี้กลับบ้านอย่างรวดเร็ว ชายพูด เขาขี่ออกไป .
ผมเดินต่อไปยังหมู่บ้านและฉันโพสต์จดหมายของฉัน ฉันจะกลับไป thornfield Hallแสงไฟถูกส่องในบ้านหลังใหญ่ ผมเดินเข้าไปข้างใน
ใหญ่ดำสุนัขเดินมาหาฉัน มันมาจากดิง ห้อง ผมเคยเห็นหมามาก่อน
สุนัขนั่นของใคร ? ฉันถามคนรับใช้ .
มันเป็นสุนัขรับใช้ คุณโรเชสเตอร์ , ตอบ นายโรเชสเตอร์ได้กลับบ้าน แต่เขาได้รับบาดเจ็บที่เท้าของเขา ม้าของเขาล้มลงบนน้ำแข็งบาง .
ผมยิ้ม เจ้าของ thornfield ฮอลล์ได้กลับ !แต่ฉันไม่เห็นคุณโรเชสเตอร์อีกวันนั้น .
ผมเห็นคุณโรเชสเตอร์ ในวันถัดไป เขาส่งฉันในตอนเย็น ที่ใส่สะอาด แต่งตัว ผมแปรงผมดูแลอย่างเต็มที่ .