Truly, the River of Kings - as King

Truly, the River of Kings - as King Rama I named it - is the lifeblood of Bangkok. And not just because of this rich history. Around 50,000 people still use its ferries to get to each day. Slow barges bearing cargo coast upstream. Kids still frolic in the russet-brown water. Wooden shacks, mottled by the elements, still lurch over the water.

Soaring hotels and condominiums hem in solemn temples, churches and civic buildings that look 19th century European, while yards away the odd wooden sampan sells noodle soup or dried squid to hungry river workers. It is this juxtaposition of calm and chaotic, modern and traditional, religious and secular, ugly and sublime, foreign and indigenous that makes the Chao Phraya so evocative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างแท้จริง แม่น้ำของกษัตริย์ - พระรามที่ผมตั้งชื่อมันว่า - เป็น เลือดของกรุงเทพ และไม่เพียงเนื่องจากประวัติศาสตร์นี้ ประมาณ 50,000 คนยังคงใช้เรือข้ามฟากที่ไปแต่ละวัน เรือบรรทุกช้าที่แบริ่งฝั่งสินค้าต้นน้ำ เด็กยังคงโลดน้ำ russet-น้ำตาล กระท่อมไม้ กระดำกระด่าง โดยองค์ประกอบ ยังถลาน้ำโรงแรมและคอนโดมิเนียมสูงปิดล้อมในวัดบุด โบสถ์และอาคารเทศบาลที่ศตวรรษที่ 19 ในทวีปยุโรป ขณะเมตรสำปั้นไม้แปลกขายก๋วยเตี๋ยวน้ำ หรือปลาหมึกถึงหิวน้ำ มันเป็นลักษณะนี้น่าเกลียดสงบ และวุ่นวาย ทันสมัย และแบบดั้งเดิม ศาสนา และทาง โลก และอรุณ ต่างประเทศ และชนพื้นเมืองที่ทำให้แม่น้ำเจ้าพระยาดังนั้นชวนให้นึกถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แท้จริงแม่น้ำเจ้าพระยา - เป็นรัชกาลที่ผมตั้งชื่อมัน - เป็นสัดส่วนหลักของกรุงเทพฯ และไม่เพียงเพราะของประวัติศาสตร์อันยาวนานนี้ ประมาณ 50,000 คนยังคงใช้เรือข้ามฟากของตนที่จะได้รับในแต่ละวัน เรือช้าแบกชายฝั่งขนส่งสินค้าต้นน้ำ เด็กยังคงความสนุกสนานในน้ำปนน้ำตาล เพิงไม้จุดด่างดำโดยองค์ประกอบที่ยังคงเซถลาเหนือน้ำ. โรงแรมทะยานและคอนโดมิเนียมมิ้มในวัดขึงขังโบสถ์และอาคารประชาสังคมที่มีลักษณะศตวรรษที่ 19 ในยุโรปขณะหลาไปเรือสำปั้นไม้แปลกขายก๋วยเตี๋ยวหรือปลาหมึกแห้งให้กับแรงงานแม่น้ำหิว . มันเป็นการตีข่าวของความสงบและความวุ่นวายสมัยใหม่และแบบดั้งเดิมศาสนาและฆราวาสน่าเกลียดและประเสริฐต่างประเทศและชนพื้นเมืองที่ทำให้เจ้าพระยาอารมณ์ดังนั้น