Chapter 49: KissChen Rong shook her

Chapter 49: Kiss

Chen Rong shook her head, prompting Wang Hong to furrow his brow.

Without looking at him, she bowed her head saying: “You are a god on earth. Your aura is so superior that I had had difficulty controlling my heartbeat the first time I met you. My admiration for you has always been sincere.”

At this juncture, she wryly smiled. “Of course, if not for the Prince of Nan’yang, I might never say these words to you nor play that song. And perhaps even when I’m laid six feet under and my soul has returned to my hometown, my hair then gray and my children abundant, you would never know that a tawdry girl called Ah Rong of the Chen house had once harbored such affections for you.”

Her head bowed lower and lower, her voice shaking: “My origin is humble, my nature vulgar. I took advantage of your generosity to express myself, taking this as a gamble hoping to escape from my clan’s arrangement.” She briefly paused, her voice growing even more fearful: “Regardless of whether my feelings for you are true or not, at the moment I did what I did, my motive wasn’t simply to find an escape. Since then, I’ve repeatedly evaded your questions whenever you asked. I’ve always felt sorry about this, so I’ve especially come here tonight hoping to have your forgiveness.”

At this time, she had bowed so low that it seemed she could not rise.

The starry sky and distant lights shed a faint sheen on her graceful and voluptuous curves and on her raven hair. Her tilt of the head gave her a beguilement that turned his mouth dry. Unconsciously, Wang Hong averted his gaze.

Only an instant later, however, he was turning his head to watch her, his eyes fathomless.

“I already know these things,” he said.

“I am ashamed.”

He slowly approached her.

Coming to stand before her, he lowered his head and watched the beautiful girl under the moonlight. Very slowly, he outstretched his hand to stroke her hair.

“Ah Rong.”

His touch was extremely gentle.

“Aye.”

“Why have you come to explain everything to me today?”

Words were caught in Chen Rong’s throat before she could murmur: “Young Mr. Sun Yan has returned. While he is here, I do not need to be afraid of the Nan’yang Prince. As my fear lightened, I thought of you and felt awful for what I’ve done.”

“Is that so?”

“I would not lie to you.”

Wang Hong suddenly grabbed her shoulders and pulled her to him.

His movement took Chen Rong by surprise. Caught off guard, she fell forward into a warm embrace.

Wang Hong’s embrace.

Flummoxed, Chen Rong stared at his lapel, slightly gaping her rosy mouth. She stiffened, not daring to move.

Wang Hong held her in his arms and with his head slightly tilting, leaned his mouth against her ear, tickling her with his breath. While she trembled involuntarily, he whispered: “And then what? Do you want me to explain to the world that whatever happened that day was just forced by circumstances? Do you want me to say that though you love me, you are not good enough for me? Would it be best to let the world feel that your admiration for Wang Qilang is a thing of the past? That you can still find a good man to marry?”

His voice sounded in the air like silky tendrils, very gentle, but also very cold. In its elegance hid a wisp of frosty chill.

Chen Rong was too tense to move.

Wang Hong slowly turned to face her, his hands cupping her cheeks. His inky eyes were slightly squinted, but he did not smile. “Have I been so consistently magnanimous that you can just use me when you want to use me and then leave me when you want to leave me?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 49 : จูบเฉินหยงส่ายหน้า , แจ้งวังฮงร่องคิ้วของเขาโดยไม่มองหน้าเขา เธอโค้งหัวของเธอกล่าวว่า : " คุณเป็นพระเจ้าบนโลก ออร่าของคุณเหนือกว่ามาก ฉันมีความยากลำบากในการควบคุมการเต้นของหัวใจของฉัน ครั้งแรกที่ฉันเจอคุณ ชื่นชมของฉันสำหรับคุณได้เสมอ จริงใจ " .ที่จุดเชื่อมต่อนี้ เธออย่างบิดเบี้ยวยิ้ม " แน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าชายของ nan"yang ฉันอาจจะไม่ได้พูดคำเหล่านี้กับคุณ และเล่นเพลง และบางทีแม้กระทั่งเมื่อฉันได้หกฟุตภายใต้และจิตวิญญาณของฉันได้กลับมาบ้านเกิด ผมก็สีเทาและลูกมากมายของฉัน คุณก็จะไม่มีวันรู้ ว่าเด็กที่ชื่อ อาหยงพื้นๆของบ้านเฉิน เคยยอมรับเรื่องความรักสำหรับคุณ”ศีรษะโน้มต่ำ เสียงของเธอสั่น : " ประเทศของฉันคืออ่อนน้อมถ่อมตน , ธรรมชาติหยาบคายของฉัน ฉันใช้ประโยชน์จากความเอื้ออาทรของคุณเพื่อแสดงตัวเอง เอามาเป็นการพนันหวังจะหนีจากการจัดเรียงของตระกูลของฉัน . " เธอสั้น ๆหยุด เสียงของเธอเติบโตก็ยิ่งกลัว : " ไม่ว่าความรู้สึกที่ผมมีให้คุณ จริง หรือ ไม่ ในชั่วขณะที่ฉันทำสิ่งที่ฉันทำ แรงจูงใจของฉันไม่ได้ง่าย หาทางหนี ตั้งแต่นั้นมาฉันได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลบเลี่ยงคำถามของคุณเมื่อใดก็ ตามที่คุณขอ ผมรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้ ผมเคยมาที่นี่คืนนี้ หวังให้มีการให้อภัยของคุณ”ในเวลาแบบนี้ เธอก้มหัวต่ำมาก ดูเหมือนเธอจะไม่เพิ่มขึ้นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและไฟไกล หลั่ง ชีน เป็นลมบนเส้นโค้งที่สง่างามและยั่วยวนของเธอ และที่เธอผมดำขลับ . เธอเอียงหัวให้เธอล่อลวงที่ทำให้ปากแห้ง โดยไม่รู้ตัว วังหงส์เบนสายตาของเขาแค่ทันทีภายหลัง อย่างไรก็ตาม เขาเงยหน้ามองเธอ ดวงตาของเขา fathomless ." ผมรู้อยู่แล้วว่าสิ่งต่างๆเหล่านี้ " เขากล่าว" ฉันอาย "เค้าค่อยๆเข้าหาเธอมายืนตรงหน้าเธอ เขาก้มหัวมองสาวสวยภายใต้แสงจันทร์ อย่างช้าๆ เขายื่นมือไปลูบผมเธอ" อ๊ะ ร่ .สัมผัสของเขาอ่อนโยนเหลือเกิน" ใช่ " ." ทำไมคุณต้องมาอธิบายทุกอย่างให้ฉันวันนี้ "คำพูดถูกจับคอของเฉินหยงก่อนที่เธอจะพึมพำ " หนุ่ม Sun Yan กลับมาแล้ว ตอนที่เขามาที่นี่ ฉันต้องไม่กลัว nan"yang เจ้าชาย ข้ากลัวสว่างตลอด ฉันคิดว่าคุณรู้สึกแย่กับสิ่งที่ฉันทำ . "" งั้นเหรอครับ ? "" ผมจะไม่โกหกคุณ "วังหงส์ก็จับไหล่เธอและดึงเธอให้เขาการเคลื่อนไหวของเขาเอาเชนร้องตกใจ ตะลึง เธอล้มไปข้างหน้าในอ้อมกอดที่อบอุ่นอ้อมกอดของวังฮงสับสน , Chen ร่องจ้องปกของเขาเล็กน้อยที่อ้าปากค้างของเธอกุหลาบปาก เธอแข็งตึงไม่กล้าขยับวังหงส์กอดเธอไว้ในอ้อมแขน หัวของเขาเล็กน้อยเอียง โน้มปากกับหูของเธอ ทำให้เธอกับลมหายใจของเขา ในขณะที่เธอสั่นรัว เขากระซิบว่า " แล้วอะไร ? นายอยากให้ฉันอธิบายให้โลกรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นก็ถูกบังคับโดยสถานการณ์ ? คุณต้องการให้ฉันพูดว่าคุณรักฉัน , คุณไม่ได้ดีพอสำหรับฉัน มันจะดีที่สุดที่จะทำให้โลกรู้สึกว่าแรงบันดาลใจที่วัง qilang เป็นสิ่งที่ผ่านมา ? คุณยังสามารถหาผู้ชายที่ดีที่จะแต่งงาน "เสียงของเขาฟังดูในอากาศเหมือนเป็นกิ่งก้าน อ่อนโยนมาก แต่หนาวมาก ในความงดงามซ่อนขมวดของหนาวเย็นเฉินหยงก็เครียดเกินกว่าที่จะย้ายวังหงส์ค่อยๆ หันไปมองหน้าของเธอ มือของเขา cupping แก้มของเธอ ดวงตาดำเหมือนหมึกเขา squinted เล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ยิ้ม " ฉันได้รับเสมอเป็นคนใจกว้างมากที่คุณสามารถใช้เมื่อคุณต้องการใช้ฉันแล้วทิ้งฉันไปเมื่อคุณต้องการไปจากฉัน ? "