Vitaliano (1968) pioneered research

Vitaliano (1968) pioneered research of oral traditions that perpetuate memories of prehistoric geological events, known as geomythology.
Chester and Duncan (2008) note that geomythology
enables the study of social complexities and
perceptions of a hazard, in addition to improving
existing geological records. This is because many
myths and legends do have a basis in reality and
may provide a historical explanation for geophysical
events (Cashman and Giordano, 2008). High
impact natural events, such as volcanic eruptions,
are often so locally traumatic that they

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยากที่จะกำหนดปริมาณอันตรายปฏิกิริยาทางวัฒนธรรมได้ถูกบางส่วนตรวจสอบผ่านการศึกษาการรับรู้อันตรายและความเสี่ยง ศึกษาวิธีคนสังเกตความเสี่ยงของตนเองเป็นสำคัญมากขึ้นในการสื่อสารความเสี่ยงและแผนฉุกเฉิน (เฮย์เนส et al., 2008นกร้อยเอ็ด al., 2009) Gaillard และ Dibben (2008, p หมายเหตุ 315) ' รับรู้ความเสี่ยงจะแตกต่างจากความรู้เรื่องที่ว่า มีอันตรายอยู่... แต่ หมายถึงให้คนเป็นไปได้ที่ว่า เป็นอันตรายจะส่งผลกระทบต่อพวกเขา ' รับการสนับสนุน โดยการทำงานของ Solvic (1987, 2000), เบ็ค (1992), Pidgeon et al. (2003) และอาดัมและ al. (2004) ในทฤษฎีความเสี่ยงทางสังคม วิจัยการรับรู้ความเสี่ยงได้ถูกดำเนินการใน volcanologists และนักวิทยาศาสตร์อันตรายเช่นจอห์นสตันและ al. (1999), Dominey Howes Minos-Minopoulos 2004 เกร็ก et al. (2004), เซ็ตต์ et al. (2007), Gaillard และ Dibben (2008), เฮย์เนส et al. (2008), Paton et al. (2008) และนกร้อยเอ็ด al. (2009, 2010) ที่ได้สำรวจแนวภูเขาไฟอันตราย ล่าสุด พิมพ์พิเศษในสมุดวิทยาภูเขาไฟและความร้อนใต้พิภพวิจัย (ปริมาณ 172 ปัญหา 3-4) เน้นการรับรู้ความเสี่ยงในภูมิภาคภูเขาไฟเน้นโดดเด่นใหม่ผสมประเภทเชื่อมโยงวิทยาภูเขาไฟและการวิจัยทางสังคม สิ่งเหล่านี้ปัจจุบันมีวิธีการปฏิบัติในสังคมศาสตร์ที่อาศัยความเสี่ยงเรื่องการขับรถ และแม้ว่ากรอบทฤษฎีมีความสำคัญมาก เป็นต่อเติมที่ 'ผ่าน' ที่หนุนฟอร์ดที่มีปัดของหัวข้อต่าง ๆ เช่นสังคมวิทยาภูเขาไฟ (โดโนแวน 2010a) พื้นที่วิจัยนี้วาดจากหลายสาขาเพื่อตรวจสอบกลยุทธ์ลดความเสี่ยงภัยพิบัติภูเขาไฟที่ชุมชนเน้น (โดโนแวน 2010a) งานวิจัยนำเสนอนี่โฟกัสภัยพิบัติโดดเด่นวัฒนธรรมย่อยที่ภูเขาไฟ Mt ไฟเมราปี อินโดนีเซีย วาดทั้งทฤษฎี underpinning วัฒนธรรมและแบบจำลองที่ใช้วิจัยสังคมวิทยาภูเขาไฟที่สนับสนุนให้ใช้วิธีการวิจัยแบบมีส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยากที่จะหาจำนวนปฏิกิริยาทางวัฒนธรรมจะได้รับอันตรายได้รับการตรวจสอบผ่านการศึกษาบางส่วนของอันตรายและความเสี่ยงการรับรู้ ศึกษาวิธีคนเห็นความเสี่ยงของตัวเองของพวกเขาได้กลายเป็นความสำคัญมากขึ้นในการสื่อสารความเสี่ยงและการวางแผนฉุกเฉิน (เฮย์เนสและอัล, 2008.. เบิร์ดและคณะ, 2009) ขณะที่เกลลาร์และ Dibben (2008 พี. 315) ทราบการรับรู้ที่มีความเสี่ยงที่แตกต่างจากความรู้ง่ายๆที่เป็นอันตรายที่มีอยู่ . . แทนหมายถึงความเป็นไปได้ที่ผู้คนให้ที่อันตรายจะส่งผลกระทบต่อพวกเขา ' โดยได้รับการสนับสนุนการทำงานของ Solvic (1987, 2000), เบ็ค (1992), นกพิราบและอัล (2003) และอดัมและอัล (2004) ทฤษฎีความเสี่ยงทางสังคมการวิจัยการรับรู้ของความเสี่ยงที่ได้รับการดำเนินการโดย volcanologists และนักวิทยาศาสตร์ที่เป็นอันตรายเช่นจอห์นสตันและคณะ (1999), Dominey-Howes และ Minos-Minopoulos ปี 2004 เกร็กเอตอัล (2004), และอัลเมอร์เซอร์ (2007), เกลลาร์และ Dibben (2008) เฮย์เนสและอัล (2008) และอัลปาตัน (2008) และเบิร์ดและอัล (2009, 2010) ที่ได้ทำการสำรวจการรับรู้อันตรายจากภูเขาไฟ เมื่อเร็ว ๆ นี้สิ่งพิมพ์พิเศษภายในวารสาร Volcanology และความร้อนใต้พิภพวิจัย (ปริมาณ 172 ประเด็น 3-4) เน้นทั้งการรับรู้ที่มีความเสี่ยงในภูมิภาคภูเขาไฟเน้นรูปแบบใหม่ที่โดดเด่นผสมผสานเชื่อมโยง Volcanology และการวิจัยทางสังคม เหล่านี้ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้มีวิธีการปฏิบัติที่ฝังรากอยู่ในสังคมวิทยาศาสตร์ที่ไดรฟ์ที่มีความเสี่ยงวิชาสหวิทยาการและถึงแม้ว่ากรอบทางทฤษฎีมีความสำคัญมากมันเป็นมากขึ้น 'มือที่' วิธีการที่เป็นมิตรของหนุนหัวข้อเช่น Volcanology สังคม (โดโนแวน, 2010A) พื้นที่งานวิจัยนี้นำมาจากหลายสาขาเพื่อที่จะตรวจสอบกลยุทธ์การลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติภูเขาไฟที่มุ่งเน้นชุมชน (โดโนแวน, 2010A) งานวิจัยที่นำเสนอนี้มุ่งเน้นไปที่ภัยพิบัติวัฒนธรรมย่อยที่โดดเด่น at Mt Merapi ภูเขาไฟอินโดนีเซียทั้งการวาดภาพบนทฤษฎีหนุนของวัฒนธรรมและรูปแบบที่นำไปใช้ในการวิจัย Volcanology ทางสังคมที่เอื้อให้เกิดการใช้วิธีการวิจัยแบบมีส่วนร่วมVitaliano (1968) เป็นผู้บุกเบิกการวิจัยของประเพณีในช่องปากที่ขยายเวลาความทรงจำของเหตุการณ์ทางธรณีวิทยายุคก่อนประวัติศาสตร์ที่รู้จักในฐานะ geomythology
เชสเตอร์และดันแคน (2008) ทราบ geomythology ที่
ช่วยให้การศึกษาของความซับซ้อนทางสังคมและ
การรับรู้อันตรายในนอกเหนือจากการปรับปรุง
การบันทึกทางธรณีวิทยาที่มีอยู่ นี้เป็นเพราะหลาย
ตำนานและตำนานที่มีพื้นฐานในความเป็นจริงและ
อาจให้คำอธิบายทางประวัติศาสตร์ธรณีฟิสิกส์
เหตุการณ์ (Cashman และ Giordano, 2008) สูง
ผลกระทบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติเช่นการปะทุของภูเขาไฟ
มักจะให้บาดแผลในประเทศที่พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยากที่จะหาปฏิกิริยาทางวัฒนธรรมอันตรายได้บางส่วน ตรวจสอบ โดยศึกษาถึงอันตรายและการรับรู้ความเสี่ยง ศึกษาวิธีการที่คนเห็นความเสี่ยงของตัวเองได้กลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในการสื่อสารความเสี่ยงและแผนฉุกเฉิน ( เฮนส์ et al . , 2008 ; นก et al . , 2009 ) และเป็น dibben เกลลาร์ด ( 2551 , หน้า315 ) การรับรู้โอกาสเสี่ยง หมายเหตุ แตกต่างจาก ง่าย ความรู้ที่อันตรายอยู่ . . . . . . . แทนหมายถึงความเป็นไปได้คนให้ที่อันตรายต่อพวกเขา " สนับสนุนการทำงานของ solvic ( 1987 , 2000 ) , Beck ( 1992 ) , พิดจิ้น et al . ( 2003 ) และอดัม et al . ( 2004 ) ในทฤษฎีความเสี่ยงทางสังคมวิจัยการรับรู้ความเสี่ยงที่ดำเนินการโดยนักวิทยาศาสตร์ volcanologists และอันตรายเช่น Johnston et al . ( 1999 ) , และ dominey ฮาวส์ ไมนอส minopoulos 2004 , เกร็ก et al . ( 2004 ) , เมอร์เซอร์ et al . ( 2007 ) , เกลลาร์ด และ dibben ( 2008 ) , เฮนส์ et al . ( 2008 ) , Paton et al . ( 2008 ) และนก et al . ( 2009 , 2010 ) ที่ได้ทำการสำรวจภูเขาไฟที่อันตรายอีก เมื่อเร็วๆ นี้พิเศษตีพิมพ์ในวารสารวิจัยพิภพ และ ( ปริมาณ 172 , ปัญหา 3 – 4 ) เน้นการทั้งหมดในการรับรู้ความเสี่ยงในภูเขาไฟภูมิภาคเน้นที่โดดเด่นใหม่ผสมประเภทการเชื่อมโยง Volcanology และการวิจัยทางสังคมสิ่งพิมพ์ล่าสุดเหล่านี้ในทางปฏิบัติวิธีการฝังในสังคมศาสตร์วิชาสหวิทยาการที่ไดรฟ์เสี่ยงและถึงแม้ว่ากรอบเชิงทฤษฎีที่มีความสำคัญเป็น ' มือ ' วิธีที่หนุน ethos ของหัวข้อเช่นวิทยาภูเขาไฟสังคม ( โดโนแวน 2010a )การวิจัยนี้ พื้นที่เหลือจากหลายสาขาวิชา เพื่อศึกษากลยุทธ์การลดความเสี่ยงภัยพิบัติจากภูเขาไฟที่ชุมชนเน้น ( โดโนแวน 2010a ) การวิจัยนี้มุ่งนำเสนอวัฒนธรรมที่โดดเด่นที่ใกล้ภูเขาไฟ Merapi ย่อยภัยพิบัติอินโดนีเซียการวาดภาพในทฤษฎีพื้นฐานของวัฒนธรรมและการประยุกต์รูปแบบของการวิจัยวิทยาภูเขาไฟทางสังคมที่สนับสนุนการใช้ของวิธีวิจัยแบบมีส่วนร่วม