that linear molecules should vibrat

that linear molecules should vibrate more vigorously than
branched molecules since linear molecules should theoretically
have more possibility to move freely than branched
molecules. No cellubiose, but large quantities of glucose was
observed for the different pretreatment dosages of sulphuric
acid, leading to the conclusion that the dielectric heating effect
of the solution as well as the increased vibrations caused
by the irradiation was sufficient to break the hydrogen bonds
to decrease the crystallinity as well as break the b-(1,4)
glycosidic bonds of the cellulose and decompose the cellubiose
into glucose molecules.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่โมเลกุลเชิงเส้นควร vibrate มากกว่าโยคะมากกว่าโมเลกุลแบบแยกสาขาตั้งแต่โมเลกุลเชิงเส้นควรตามหลักวิชามีความเป็นไปได้มากกว่าการย้ายได้อย่างอิสระกว่า branchedโมเลกุล ไม่ cellubiose แต่น้ำตาลในปริมาณมากได้สังเกตสำหรับ dosages pretreatment ต่าง ๆ ของซัลฟุริกกรด การนำไปสู่ข้อสรุปที่ผลร้อน dielectricการแก้ปัญหาเป็นเกิดสั่นสะเทือนขึ้นโดยวิธีการฉายรังสีที่ไม่เพียงพอที่จะทำลายพันธบัตรไฮโดรเจนเพื่อลดการ crystallinity ตลอดจนทำลาย b-(1,4)พันธบัตร glycosidic ของเซลลูโลส และเปื่อย cellubioseเป็นน้ำตาลกลูโคสโมเลกุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่โมเลกุลเชิงเส้นควรสั่นสะท้านมากขึ้นกว่า
โมเลกุลตั้งแต่แยกโมเลกุลเชิงเส้นในทางทฤษฎีควรจะ
มีความเป็นไปได้มากขึ้นที่จะย้ายได้อย่างอิสระกว่าแยก
โมเลกุล ไม่มี cellubiose แต่ปริมาณมากของน้ำตาลกลูโคสถูก
ตั้งข้อสังเกตสำหรับปริมาณการปรับสภาพที่แตกต่างกันของกำมะถัน
กรดที่นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าผลกระทบที่เกิดความร้อนอิเล็กทริก
ของการแก้ปัญหาเช่นเดียวกับการสั่นสะเทือนที่เกิดจากการเพิ่มขึ้น
โดยการฉายรังสีก็เพียงพอที่จะทำลายพันธะไฮโดรเจน
ที่จะลดลง ผลึกเช่นเดียวกับการทำลาย B- (1,4)
glycosidic พันธบัตรของเซลลูโลสและสลาย cellubiose
เป็นโมเลกุลกลูโคส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่โมเลกุลเชิงเส้นจะสั่นมากขึ้นอย่างแข็งขันกว่าโมเลกุลโมเลกุลเชิงเส้น ควรแยก

มีตั้งแต่ทฤษฎีความเป็นไปได้มากขึ้นที่จะย้ายได้อย่างอิสระกว่ากิ่ง
โมเลกุล ไม่ cellubiose แต่ขนาดใหญ่ปริมาณของกลูโคส
) ต่าง ๆของกรด กำมะถัน
โดก่อนนำไปสู่ข้อสรุปว่าผลความร้อนฉนวน
ของการแก้ปัญหารวมทั้งเพิ่มการสั่นสะเทือนที่เกิดจากการฉายรังสี
ก็เพียงพอที่จะทำลายพันธะไฮโดรเจน
ลดความเป็นผลึก ตลอดจนทำลาย B - ( 1 , 4 )
พันธบัตรไกลโคซิดิกของเซลลูโลสและการย่อยสลาย cellubiose
เป็นโมเลกุลของกลูโคส