With the precipitous increase in th

With the precipitous increase in the use of surgical implants, the rate of implant-associated infection has followed. Of the estimated 3 million surgical implants placed annually within the United States, roughly 1 in 20 eventually develops an associated nosocomial infection [1]. Often times these infections mandate implant debridement and potentially replacement. Repeated surgical intervention not only confers additional morbidity to the patient, but also treatment of implant-associated infection incurs a significant cost burden on the health care system [1]. Staphylococcal spp., including antibiotic-resistant strains of S. aureus and S. epidermidis, are responsible for approximately two-thirds of these infections. Staphylococcal infections notoriously involve the formation of biofilm, a thin layer of slime along the surgical implant that contains colonies of bacteria densely adherent a scaffolding matrix of host-derived and bacteria-derived proteins [2]. Properties of the biofilm itself, including poor antibiotic penetration into the matrix and even potential inhibition of antibiotics themselves, often render typical intravenous antibiotic treatments ineffective and thus necessitate operative intervention [1]. Over and above the antimicrobial effects of biofilm, the evolution of multidrug-resistant strains of bacteria poses additional challenges for the treatment of these infections. Although antibiotics exist which adequately treat blood-borne infections of these virulent bacteria, their treatment course often requires an extended therapy with the potential for adverse effects.

Previous investigations [3], [4] and [5] have demonstrated novel therapeutic potential within a class of medication known as antimicrobial peptides. Through their contribution to defensin–bacterium bonding because of their strong positive charge [6], these endogenous peptides have been shown to provide broad spectrum antimicrobial activity at noncytotoxic concentrations. Human β-defensin 3 (hβd-3), one such peptide secreted by epithelial skin cells and cells within apocrine sweat glands, has shown particular promise in the treatment of wound infections within both diabetic and burn animal models [7] and [8]. Although hβd-3 has demonstrated strong bactericidal effects against methicillin-resistant S. aureus (MRSA) [4], [5] and [9] and efficacy in the treatment of biofilm formation by methicillin-sensitive S. aureus[10], its antimicrobial and antibiofilm efficacy against MRSA biofilm formation and methicillin-resistant S. epidermidis (MRSE) has yet to be elucidated.

In a paper recently published in the Journal of Surgical Research, Zhu et al.[11] outline a series of experiments designed to test the antimicrobial and antibiofilm efficacy of the hβd-3 on two differentMRSE and MRSA. The authors observed the effects of hβd-3 on several phases of biofilm formation: initial bacterial adhesion to the titanium surface, bacterial biofilm production, and maturation of the biofilm. After determination of the specific minimum inhibitory concentration of hβd-3 for each strain, titanium plates with the three bacterial cultures were initially treated with an increasing dose–response of hβd-3 ranging from 0.5 to 6 minimum inhibitory concentration. A significant dose–response reduction of intact bacterial colonies on the titanium surfaces was observed with increasing hβd-3 treatments compared with control. This dose-dependent effect was subsequently observed at the 12 and 30-h time points, suggesting that hβd-3 maintains its antibacterial and antibiofilm properties even when used to treat densely adherent bacteria already producing biofilm ad libitum. In addition to light microscopy, confocal laser scanning microscopy and scanning electron microscopy were used to qualitatively confirm these findings.

Real-time polymerase chain reaction was also used to quantify the level of expression of biofilm-associated genes within the S. epidermidis bacterial strain and the antibiotic resistance–associated gene within the S. aureus bacterial strain. Treatment with hβd-3 resulted in significantly decreased expression of icaA and icaD gene expression (genes responsible for biofilm production) and significant upregulation of icaR expression (a transcriptional repressor of the ica operon expression), resulting in a significant net attenuation of biofilm production. Additionally, through its reduction in MecA expression, the gene responsible for conferring antibacterial resistance to gram-positive bacteria, hβd-3 also demonstrates a mechanism to prevent the further development of multidrug-resistant bacterial strains.

Through their model, Zhu et al. successfully demonstrated the therapeutic efficacy of hβd-3 by genetically inhibiting Staphylococcus adherence to, and biofilm formation along, in vitro titanium plating. In addition, this antimicrobial peptide inhibited expression of the mecA gene, effectively reducing the bacterial resistance of MRSA and MRSE. Although this finding clearly has great therapeutic potential in the field of implantation of orthopedic and spinal hardware, hβd-3 and other therapeutics within the class of antimicrobial peptides could prove beneficial in the treatment of temporary or permanent vascular catheter-induced gram-positive bacteremia that may otherwise require catheter removal. Although additional in vivo studies in animal models and potential clinical trials in human volunteers will be necessary to determine an adequate dosing regimen, it appears that this class of therapeutics may provide the antimicrobial action against gram-positive bacteria without the significant risk of nephrotoxicity posed by vancomycin. One limitation of their investigation, which the authors addressed within the manuscript, involves the rapid pharmacokinetic degradation of hβd-3 by both host and bacterially secreted proteases [12] and [13]. Further investigations are warranted to better elucidate the proper delivery and drug maintenance methods. Nevertheless, in a world of antibacterial over use and the subsequent evolution of ever increasingly virulent bacterial strains, hβd-3 and the class of antimicrobial peptides provide a novel weapon for our antimicrobial armamentarium.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับการเพิ่มขึ้นสูงชันในการใช้การผ่าตัดรากฟันเทียม, อัตราการติดเชื้อฝังที่เกี่ยวข้องได้ดำเนินการตาม ของประมาณ 3 ล้านการผ่าตัดปลูกถ่ายอยู่เป็นประจำทุกปีในประเทศสหรัฐอเมริกาประมาณ 1 ใน 20 ในที่สุดก็พัฒนาติดเชื้อในโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้อง [1] บ่อยครั้งการติดเชื้อเหล่านี้บังคับ debridement สอดใส่และเปลี่ยนอาจการแทรกแซงการผ่าตัดซ้ำไม่เพียง แต่ฟาโร​​ห์ป่วยเพิ่มเติมกับผู้ป่วย แต่ยังการรักษาของการติดเชื้อฝังที่เกี่ยวข้องเกิดภาระค่าใช้จ่ายอย่างมีนัยสำคัญในระบบการดูแลสุขภาพ [1] staphylococcal spp. รวมทั้งยาปฏิชีวนะทนสายพันธุ์ของ s aureus และ s epidermidis, มีความรับผิดชอบในประมาณสองในสามของการติดเชื้อเหล่านี้การติดเชื้อ staphylococcal ฉาวโฉ่เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของไบโอฟิล์ม, ชั้นบางของเมือกพร้อมปลูกฝังการผ่าตัดที่มีอาณานิคมของแบคทีเรียสาวกหนาแน่นเมทริกซ์นั่งร้านของโปรตีนเจ้าภาพที่ได้มาและแบคทีเรียมา [2] คุณสมบัติของไบโอฟิล์มของตัวเองรวมทั้งการเจาะยากจนยาปฏิชีวนะเป็นเมทริกซ์และแม้แต่การยับยั้งที่มีศักยภาพของยาปฏิชีวนะตัวเองมักจะทำให้การรักษายาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำโดยทั่วไปไม่ได้ผลจึงจำเป็นต้องมีการแทรกแซงการผ่าตัด [1] และเหนือกว่าผลการต้านเชื้อจุลินทรีย์ของไบโอฟิล์มวิวัฒนาการของสายพันธุ์ดื้อยาหลายขนานของเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดความท้าทายเพิ่มเติมสำหรับการรักษาโรคติดเชื้อเหล่านี้ แม้ว่ายาปฏิชีวนะที่มีอยู่อย่างเพียงพอที่รักษาโรคติดเชื้อในเลือดเป็นพาหะของเชื้อแบคทีเรียที่รุนแรงเหล่านี้แน่นอนการรักษาของพวกเขามักจะต้องใช้การรักษาด้วยการขยายที่มีศักยภาพสำหรับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์.

ตรวจสอบแล้ว [3] [4] และ [5] ได้แสดงให้เห็นศักยภาพในการรักษาใหม่ภายในชั้นเรียนของยาที่เรียกว่าเปปไทด์ต้านจุลชีพ ผ่านการสนับสนุนของพวกเขาที่จะ defensin-แบคทีเรียพันธะเพราะประจุบวกที่แข็งแกร่งของพวกเขา [6]เปปไทด์ภายนอกเหล่านี้ได้รับการแสดงเพื่อให้คลื่นความถี่กว้างฤทธิ์ต้านจุลชีพที่ความเข้มข้น noncytotoxic มนุษย์β-defensin 3 (hβd-3) หนึ่งเช่นเปปไทด์ที่หลั่งมาจากเซลล์ผิวเยื่อบุผิวและเซลล์ภายในต่อมเหงื่อ apocrine ได้แสดงให้เห็นสัญญาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษาแผลติดเชื้อภายในทั้งโรคเบาหวานและการเผาไหม้รูปแบบสัตว์ [7] และ [8] .แม้ว่าhβd-3 ได้แสดงให้เห็นผลกระทบที่ฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่แข็งแกร่งกับ s methicillin ทน aureus (MRSA) [4] [5] และ [9] และประสิทธิภาพในการรักษาของการสร้างไบโอฟิล์มโดย s methicillin ไว เรียส [10] ยาปฏิชีวนะและ antibiofilm ประสิทธิภาพต่อต้านการสร้างไบโอฟิล์มและ MRSA s methicillin ทน epidermidis (Mrše) ยังไม่ได้อธิบาย.

ในบทความที่ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสารการวิจัยการผ่าตัด, zhu ตอัล. [11] ร่างชุดของการทดลองออกแบบมาเพื่อทดสอบประสิทธิภาพของยาปฏิชีวนะและ antibiofilm ของhβd-3 สอง differentmrse และ MRSA ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตผลกระทบของการhβd-3 ในหลายขั้นตอนของการสร้างไบโอฟิล์ม: การยึดเกาะของแบคทีเรียเริ่มต้นไปยังพื้นผิวไททาเนียมที่ผลิตไบโอฟิล์มของเชื้อแบคทีเรียและการสุกของไบโอฟิล์ม หลังจากการกำหนดความเข้มข้นของการยับยั้งที่เฉพาะเจาะจงอย่างน้อยhβd-3 สำหรับแต่ละสายพันธุ์แผ่นไทเทเนียมกับสามวัฒนธรรมที่ได้รับการรักษาเชื้อแบคทีเรียแรกกับปริมาณการตอบสนองที่เพิ่มขึ้นของhβd-3 ตั้งแต่ 0.5-6 ขัดขวางความเข้มข้นการลดปริมาณการตอบสนองอย่างมีนัยสำคัญของโคโลนีของแบคทีเรียบนพื้นผิวที่สมบูรณ์ไทเทเนียมพบเพิ่มhβd-3 การรักษาเมื่อเทียบกับการควบคุม ผลขึ้นอยู่กับยานี้เป็นข้อสังเกตต่อมาที่ 12 และเวลา 30 ชั่วโมงจุดบอกว่าhβd-3 ยังคงคุณสมบัติต้านเชื้อแบคทีเรียและ antibiofilm แม้เมื่อนำมาใช้ในการรักษาเชื้อแบคทีเรียสาวกหนาแน่นอยู่แล้วการผลิตโฆษณา libitum ไบโอฟิล์ม นอกเหนือไปจากการใช้กล้องจุลทรรศน์แสง confocal กล้องจุลทรรศน์เลเซอร์สแกนและการสแกนกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนถูกนำมาใช้ในเชิงคุณภาพยืนยันการค้นพบเหล่านี้.

เรียลไทม์ปฏิกิริยาลูกโซ่โพลิเมอร์ยังถูกใช้ในการวัดระดับของการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องฟิล์มภายใน s epidermidis สายพันธุ์เชื้อแบคทีเรียและยาปฏิชีวนะต้านทานยีนที่เกี่ยวข้องภายใน s aureus สายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียการรักษาด้วยhβd-3 มีผลในการลดลงอย่างมีนัยสำคัญการแสดงออกของ ICAA และการแสดงออกของยีน ICAD (ยีนที่รับผิดชอบในการผลิตไบโอฟิล์ม) และ upregulation อย่างมีนัยสำคัญในการแสดงออก ICAR (การถอดรหัสอดกลั้นในการแสดงออก operon Ica) มีผลในการลดทอนสุทธิอย่างมีนัยสำคัญของการผลิตไบโอฟิล์ม นอกจากนี้ผ่านการลดในการแสดงออก Meca,ยีนที่รับผิดชอบในการหารือที่จะต้านทานต้านเชื้อแบคทีเรียแกรมบวกแบคทีเรียhβd-3 ยังแสดงให้เห็นถึงกลไกในการป้องกันไม่ให้เกิดการพัฒนาต่อไปของการดื้อยาหลายขนานสายพันธุ์แบคทีเรีย.

ผ่านรูปแบบของพวกเขา zhu ตอัล ประสบความสำเร็จแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพการรักษาของhβd-3 โดยการยับยั้งการติดเชื้อพันธุกรรมการยึดมั่นและการสร้างไบโอฟิล์มพร้อมในการชุบไทเทเนียมหลอดทดลอง นอกจากนี้เปปไทด์ต้านจุลชีพนี้ยับยั้งการแสดงออกของยีน Meca มีประสิทธิภาพลดความต้านทานแบคทีเรีย MRSA และMrše แม้ว่าการค้นพบนี้ได้อย่างชัดเจนมีศักยภาพในการรักษาที่ดีในด้านการฝังของฮาร์ดแวร์กระดูกและกระดูกสันหลังhβd-3 และการรักษาอื่น ๆ ในชั้นเรียนของเปปไทด์ต้านจุลชีพสามารถพิสูจน์ได้ว่ามีประโยชน์ในการรักษากรัมบวกเชื้อสายสวนเกิดชั่วคราวหรือถาวรหลอดเลือดที่อื่นอาจจำเป็นต้องมีการกำจัดสายสวน แม้ว่าในการศึกษาทดลองเพิ่มเติมในรูปแบบสัตว์และการทดลองทางคลินิกที่อาจเกิดขึ้นในอาสาสมัครมนุษย์จะมีความจำเป็นในการตรวจสอบระบบการปกครองยาเพียงพอปรากฏว่าระดับของการรักษานี้อาจจัดให้มีการดำเนินการต้านจุลชีพต่อเชื้อแบคทีเรียแกรมบวกโดยไม่ต้องมีความเสี่ยงที่สำคัญของไตที่เกิดจาก vancomycin ข้อ จำกัด หนึ่งของการสืบสวนของพวกเขาซึ่งผู้เขียนที่เขียนด้วยลายมือภายในที่เกี่ยวข้องกับการย่อยสลายอย่างรวดเร็วของเภสัชhβd-3 โดยทั้งสองเป็นเจ้าภาพและโปรตีเอสหลั่งแบคทีเรีย [12] และ [13]การตรวจสอบต่อไปจะรับประกันเพื่อให้อธิบายการส่งมอบยาเสพติดและการบำรุงรักษาวิธีการที่เหมาะสม แต่ในโลกของการต้านเชื้อแบคทีเรียที่ใช้งานและการวิวัฒนาการต่อมาของสายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียที่เคยรุนแรงมากขึ้น, hβd-3 และชั้นเรียนของเปปไทด์ต้านจุลชีพให้อาวุธใหม่สำหรับ armamentarium ต้านจุลชีพของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มี precipitous เพิ่มการใช้รากเทียมผ่าตัด มีตามอัตราการติดเชื้อที่สัมพันธ์กับรากเทียม ของการประเมิน 3 ล้านผ่าตัดปลูกวางเป็นประจำทุกปีในสหรัฐอเมริกา ประมาณ 1 ใน 20 ในที่สุดพัฒนาติดเชื้อ nosocomial ที่เกี่ยวข้อง [1] บ่อยครั้งเวลาข้อบังคับเหล่านี้ติดเชื้องเท debridement และอาจทดแทน ผ่าตัดแทรกแซงซ้ำ confers morbidity เพิ่มเติมเพื่อให้ผู้ป่วยไม่เท่า แต่ยัง รักษาติดเชื้อที่สัมพันธ์กับรากเทียมต่อภาระต้นทุนที่สำคัญในระบบการดูแลสุขภาพ [1] โอ staphylococcal รวมถึงสายพันธุ์ที่ดื้อยาปฏิชีวนะของหมอเทศข้างลาย S. S. epidermidis ชอบประมาณสองในสามของการติดเชื้อเหล่านี้ได้ การติดเชื้อ staphylococcal ฉาวเกี่ยวข้องกับการก่อตัวของ biofilm ชั้นบาง ๆ ของน้ำเมือกตามรากเทียมผ่าตัดที่ประกอบด้วยอาณานิคมของแบคทีเรียหนาแน่นไปนฤมลเมทริกซ์นั่งร้านของโปรตีน มาโฮสต์ และแบคทีเรียมา [2] คุณสมบัติของ biofilm เอง รวมถึงเจาะไม่ดียาปฏิชีวนะในเมทริกซ์และแม้มีศักยภาพยับยั้งยาปฏิชีวนะตัวเอง มักแสดงโดยทั่วไปการฉีดยาปฏิชีวนะรักษาไม่มีประสิทธิภาพ แล้วจึง ผนวกวิธีปฏิบัติตนภายในแทรกแซง [1] Over and above ผลยับยั้งจุลินทรีย์ของ biofilm วิวัฒนาการของ multidrug ทนสายพันธุ์ของแบคทีเรียที่ก่อให้การรักษาติดเชื้อเหล่านี้ แม้ว่ายาปฏิชีวนะมีที่เพียงพอ ถือว่าแบกรับเลือดติดเชื้อของแบคทีเรียเหล่านี้ virulent หลักสูตรการรักษามักต้องรักษาด้วยการขยาย ด้วยศักยภาพสำหรับผลร้าย

ก่อนหน้านี้สืบสวน [3], [4] [5] ได้แสดงศักยภาพบำบัดนวนิยายในระดับยาที่เรียกว่าเปปไทด์ต้านจุลชีพ ผ่านของพวกเขามีส่วนทำให้งาน defensin–bacterium เนื่องจากค่าบวกของพวกเขาแข็งแกร่ง [6], เปปไทด์ endogenous เหล่านี้ได้ถูกแสดงให้สเปกตรัมกว้างกิจกรรมจุลินทรีย์ที่ความเข้มข้น noncytotoxic มนุษย์β defensin 3 (hβd-3), เช่นเพปไทด์หนึ่งที่ secreted epithelial ผิวเซลล์และเซลล์ภายในต่อม apocrine เหงื่อ ได้แสดงสัญญาเฉพาะในการรักษาแผลติดเชื้อภายในโรคเบาหวานและเขียนสัตว์รุ่น [7] [8] แม้ว่า hβd-3 ได้แสดงผลแรง bactericidal กับหมอเทศข้าง methicillin ทน S. ลาย (MRSA) [4], [5] และ [9] และประสิทธิภาพในการบำบัดรักษาของผู้แต่ง biofilm โดยหมอเทศข้างลาย S. methicillin ลับ [10], ประสิทธิภาพของ antimicrobial และ antibiofilm กับกำเนิด biofilm MRSA และทนทานต่อ methicillin S. epidermidis (MRSE) ยังไม่ได้เป็น elucidated.

ในกระดาษที่เพิ่ง ตีพิมพ์ในสมุดรายวันของราคาประหยัดวิจัย ซู al. ร้อยเอ็ด [11] เค้าชุดการทดลองที่ออกแบบมาเพื่อทดสอบประสิทธิภาพ antimicrobial และ antibiofilm 3 hβd differentMRSE 2 และ MRSA ผู้เขียนสังเกตผลของ hβd-3 ในระยะต่าง ๆ ของการก่อตัวของ biofilm: ยึดเกาะพื้นผิวไทเทเนียม ผลิต biofilm แบคทีเรีย แบคทีเรียเริ่มต้น และพ่อแม่ของ biofilm หลังจากกำหนดสมาธิต่ำสุดลิปกลอสไขที่เฉพาะของ hβd-3 สำหรับแต่ละต้องใช้ แผ่นไทเทเนียมกับวัฒนธรรมแบคทีเรียสามได้เริ่มรับ dose–response การเพิ่มขึ้นของ hβd 3 0.5 ไปจนถึงเข้มข้นลิปกลอสไขขั้นต่ำ 6 ออก ลด dose–response สำคัญของอาณานิคมเหมือนเดิมแบคทีเรียบนพื้นผิวของไททาเนียมถูกสังเกต ด้วยเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับควบคุมรักษา hβd-3 ผลนี้ขึ้นอยู่กับยามาถูกสังเกตจุด 12 และ 30-h แนะนำ hβd-3 การรักษาของยาปฏิชีวนะและ antibiofilm คุณสมบัติแม้ว่าใช้ในการรักษาแบคทีเรียนฤมลหนาแน่นไปแล้วผลิต biofilm ad libitum นอกจาก microscopy แสง เลเซอร์ confocal microscopy แกนและแกน microscopy อิเล็กตรอนถูกใช้เพื่อยืนยันผลการวิจัยเหล่านี้ qualitatively.

ปฏิกิริยาลูกโซ่พอลิเมอเรสแบบเรียลไทม์ยังใช้วัดปริมาณระดับของยีนที่เกี่ยวข้อง biofilm ภายใน S. epidermidis แบคทีเรียพันธุ์และยีน resistance–associated ยาปฏิชีวนะภายในสายพันธุ์แบคทีเรียหมอเทศข้างลาย S. รักษา ด้วยนิพจน์ลดลงอย่างมีนัยสำคัญใน resulted hβd 3 icaA และ icaD ยีน (ยีนผลิต biofilm) และ upregulation อย่างมีนัยสำคัญของนิพจน์ icaR (เป็น transcriptional repressor ของนิพจน์ปัจจุบันประกอบ operon), ผลอ่อนสุทธิที่สำคัญผลิต biofilm นอกจากนี้ ผ่านการลด MecA นิพจน์ ยีนชอบ conferring ทนทานต่อยาฆ่าเชื้อโรคแบคทีเรีย hβd-3 ยังแสดงกลไกเพื่อป้องกันการพัฒนาเพิ่มเติมของ multidrug ทนแบคทีเรียสายพันธุ์

ผ่านรูปแบบของพวกเขา al. et ซูเรียบร้อยแสดงประสิทธิภาพรักษา hβd-3 โดย inhibiting Staphylococcus ติดกับ และ biofilm ก่อตาม แปลงพันธุกรรม ชุบไทเทเนียมในการ นอกจากนี้ เพปไทด์ต้านจุลชีพนี้ห้ามของยีน mecA ลดต้านทานแบคทีเรีย MRSA และ MRSE ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่าการค้นหานี้มีศักยภาพดีรักษาชัดเจนในด้านการประดิษฐ์ของสันหลัง และกระดูกฮาร์ดแวร์ hβd-3 และ therapeutics อื่น ๆ ภายในคลาสของเปปไทด์ต้านจุลชีพสามารถพิสูจน์เป็นประโยชน์ในการรักษาชั่วคราว หรือถาวรของหลอดเลือดทำให้เกิดการพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูลแบคทีเรียแกรมบวก bacteremia ซึ่งมิฉะนั้นอาจทำให้พัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูลเอา แม้ว่าการศึกษาในสัตว์ทดลองเพิ่มเติมในแบบจำลองสัตว์และอาจทดลองทางคลินิกในอาสาสมัครที่มนุษย์จะต้องกำหนดระบบการเพียงพอในปกครอง ปรากฏว่า therapeutics ชั้นนี้อาจมีการดำเนินการต้านจุลชีพจากแบคทีเรียโดยไม่มีความเสี่ยงที่สำคัญโดย vancomycin nephrotoxicity ข้อจำกัดหนึ่งของการสืบสวน ซึ่งผู้เขียนอยู่ภายในต้นฉบับ เกี่ยวข้องกับการย่อยสลาย pharmacokinetic อย่างรวดเร็วของ hβd 3 ทางทั้งโฮสต์ และ proteases bacterially secreted [12] [13] สอบสวนเพิ่มเติมเป็น warranted การ elucidate ถูกส่งและยาบำรุงรักษาวิธีการดีกว่า อย่างไรก็ตาม ในโลกของยาปฏิชีวนะใช้และวิวัฒนาการต่อมาของสายพันธุ์แบคทีเรียที่เคยขึ้น virulent, hβd-3 และระดับของเปปไทด์ต้านจุลชีพให้อาวุธนวนิยายสำหรับ armamentarium จุลินทรีย์ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พร้อมด้วยการเพิ่มด่วนได้ที่ในการใช้อัตราการผ่าตัดบริเวณที่ปลูกของการติดเชื้อ - ที่เกี่ยวข้องได้ตามด้วย 3 ล้านบาทคาดว่าการผ่าตัดบริเวณที่วางไว้ทุกปีอยู่ ภายใน ประเทศสหรัฐอเมริกาที่ 1 ใน 20 ประมาณการพัฒนาเชื่อมโยงในท้ายที่สุด nosocomial การติดเชื้อ[ 1 ]ได้ การติดเชื้อนี้บ่อยครั้งซึ่งในระยะแรก debridement ปลูกฝังความเชื่อและอาจมีการเปลี่ยนการเข้ามาแทรกแซงการผ่าตัดซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่เพียงได้มอบสิทธิให้แก่ความพิกลพิการเพิ่มเติมในการส่งต่อผู้ป่วยที่แต่ยังรักษาการติดเชื้อปลูก - ที่เกี่ยวข้องถูกลด ภาระ ค่าใช้จ่ายในการดูแล สุขภาพ ระบบ[ 1 ] staphylococcal พันธุ์พืชรวมถึงปฏิชีวนะ - ทนของสุนัขจิ้งจอกและ S . S . S . epidermidis เป็นผู้รับผิดชอบประมาณสองในสามของการติดเชื้อเหล่านี้การติดเชื้อ staphylococcal เกี่ยวข้องกับระเบียบวิธีการกำเนิดของ biofilm บางของยางมะตอยตามแนวปลูกการผ่าตัดที่มีอาณาจักรของแบคทีเรียพรรคพวกอยู่อย่างหนาแน่น Matrix Storage นั่งร้านที่โฮสต์ของโปรตีนที่ได้และแบคทีเรียที่[ 2 ] คุณสมบัติของ biofilm ที่ตัวมันเองรวมถึงการเจาะตลาดปฏิชีวนะจนเข้าสู่ Matrix Storage และได้ยับยั้ง ศักยภาพ ของยาปฏิชีวนะเองมักแสดงผลการบำบัดปฏิชีวนะผู้เชี่ยวชาญตามแบบอย่างไม่มี ประสิทธิภาพ และดังนั้นจึงจำเป็นต้องดำเนินการเป็นความร่วมมือระหว่าง[ 1 ] เหนือและที่ด้านบนของกลุ่มยาปฎิชีวนะชนิดของ biofilm พัฒนาการของความตึงเครียด multidrug ทนต่อความท้าทายของเชื้อแบคทีเรียเป็นเหตุเพิ่มเติมสำหรับการบำบัดที่มีการติดเชื้อได้เหล่านี้ แม้ว่าจะมียาปฏิชีวนะอย่างเหมาะสมซึ่งรักษาการติดเชื้อเลือดอยู่ของเชื้อแบคทีเรีย(โรค)มีพิษร้ายเหล่านี้แน่นอนว่าการบำบัดซึ่งมักจะต้องมีการบำบัดด้วยการขยายที่มีการสอบสวนก่อนหน้ามี ศักยภาพ ในการส่งผลกระทบ.

[ 3 ],[ 4 ]และ[ 5 ]ได้แสดงให้เห็นถึง ศักยภาพ การบำบัดโรคใหม่ในระดับของยาที่เรียกกันว่า peptides ชนิด โดยสนับสนุนการรวมแชนแนล defensin - แบคทีเรียเพราะคิดค่าบริการในเชิงบวกของ[ 6 ]peptides เองในระยะยาวเหล่านี้ได้รับการแสดงให้หลากหลายกิจกรรมกลุ่มยาปฎิชีวนะชนิดที่ความเข้มข้น noncytotoxic เฉพาะของมนุษย์ - defensin 3 ( hβd - 3 )หนึ่ง peptide เช่นจำนวนน้อยนิดของเซลล์และเซลล์ผิวหนัง epithelial ภายใน ปลอกสวมเหงื่อ apocrine ได้แสดงสัญญาเฉพาะในการรักษาของการติดเชื้อแผล ภายใน รุ่นสัตว์และการลุกไหม้ด้วยโรคเบาหวานทั้ง[ 7 ]และ[ 8 ]แม้ว่า hβd 3 มีแสดงให้เห็นถึง Strong bactericidal ผลกระทบต่อ methicillin - ทนต่อสุนัขจิ้งจอก. S . S .( mrsa )[ 4 ],[ 5 ]และ[ 9 ]และ ประสิทธิภาพ ในการบำบัดโดยการจัดตั้งของ biofilm methicillin - ที่สำคัญ. S . S .สุนัขจิ้งจอก[ 10 ],และชนิดของ antibiofilm ประสิทธิภาพ ต่อ mrsa biofilm สร้างและ methicillin - ทน. S . S . epidermidis ( mrse )ยังไม่ได้รับวรรรณ.

เมื่อไม่นานมานี้ในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารของการผ่าตัดระบบการวิจัย et al .[ 11 ]ขอบชุดการทดลองได้รับการออกแบบเพื่อทดสอบ ประสิทธิภาพ และชนิด antibiofilm ของ hβd 3 ในสอง mrsa และ differentmrse ผู้เขียนเห็นผลของ hβd 3 ในระยะหลาย ภาค ยานุวัติ biofilm การเกิดจากเชื้อแบคทีเรียไทเทเนียมเริ่มต้นในการบนพื้นผิวที่ผลิต biofilm เกิดจากเชื้อแบคทีเรียและฝึกตนของ biofilm ได้. หลังจากการกำหนดความเข้มข้น inhibitory ต่ำสุดของ hβd 3 สำหรับความเมื่อยล้าแต่ละแผ่นหนีบผมไทเทเนียมพร้อมด้วยสามวัฒนธรรมเกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่ได้รับพร้อมด้วยการเพิ่มปริมาณยา - การตอบสนองของ hβd 3 ตั้งแต่ 0.5 ถึง 6 ความเข้มข้น inhibitory ต่ำสุดในครั้งแรกการลดขนาด - การตอบสนองอย่างมีนัยสำคัญที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียในอาณาจักรไทเทเนียมอื่นๆไม่ว่าจะอยู่บนพื้นผิวที่พบว่ามีการเพิ่มการบำบัด 3 hβd เมื่อเทียบกับการควบคุม มีผลบังคับใช้ยา - ขึ้นอยู่กับแห่งนี้พบว่าจุดที่ 12 และ 30 - ชั่วโมงเวลาที่ได้ ภายหลังแนะนำว่า hβd 3 รักษาคุณสมบัติต้านแบคทีเรียและ antibiofilm เมื่อนำมาใช้เพื่อการรักษาเชื้อแบคทีเรียพรรคพวกอยู่อย่างหนาแน่นอยู่แล้วการผลิตตาม อำเภอ ใจ biofilm ในการตรวจวิเคราะห์สารเคมีแสงเลเซอร์ confocal การสแกนและการตรวจวิเคราะห์สารเคมีการสแกนการตรวจวิเคราะห์สารเคมีอิเลคตรอนได้ถูกนำมาใช้เพื่อยืนยันการค้นพบเหล่านี้ชนิด.

ปฏิกิริยาลูกโซ่ polymerase แบบ real - time volatility )ถูกใช้ในระดับของการแสดงออกของยีน biofilm - ที่เกี่ยวข้อง ภายใน ความเมื่อยล้าที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย epidermidis . S . S .และยีนต่อต้าน - ที่เกี่ยวข้องปฏิชีวนะที่อยู่ ภายใน S .สุนัขจิ้งจอกเกิดจากเชื้อแบคทีเรียสายพันธุ์นี้ยังการบำบัดด้วย hβd 3 ส่งผลให้ลดลงอย่างเห็นได้ชัดในการแสดงออกของยีน icaa และการแสดงออกทางความคิดเห็น icad (ยีนรับผิดชอบในการผลิต biofilm )และ upregulation อย่างมีนัยสำคัญของการแสดงออก icar ( repressor transcriptional ของการแสดงออกที่ operon )ส่งผลให้ในการลดทอนสัญญาณสุทธิอย่างมีนัยสำคัญของการผลิต biofilm นอกจากนี้ยังผ่านการลดลงของพื้นที่ในการแสดงออกทางความคิดเห็น mecaยีนที่มีความรับผิดชอบในการต่อต้านการดำเนินการต้านแบคทีเรียจากสิ่งมีชีวิตทำหน้ากรัมในเชิงบวกแบคทีเรีย, hβd ยังแสดงให้เห็นถึง 3 ที่กลไกการป้องกันไม่ให้พัฒนาของ multidrug - ทนต่อเชื้อแบคทีเรียพันธุ์.

ผ่านรุ่น, Zhu Asian et al .เรียบร้อยแล้วซึ่งแสดงให้เห็นถึง ประสิทธิภาพ ของการบำบัดโรค hβd 3 ยีนโดยการระงับการยึดมั่นใน staphylococcus ,และ biofilm การจัดตั้งตามแนว,ไทเทเนียมใน Vitro ขูดขีดสารเคลือบ นอกจากนี้ peptide ชนิดนี้ถูกระงับการแสดงออกของยีน meca ได้อย่างมี ประสิทธิภาพ ช่วยลดการต่อต้านแบคทีเรียของ mrsa และ mrse การค้นหานี้ได้อย่างชัดเจนมี ศักยภาพ เพื่อการบำบัดโรคที่ดีเยี่ยมในฟิลด์ที่ปลูกของฮาร์ดแวร์ของกระดูกสันหลังและศัลยกรรมhβd 3 และอายุรศาสตร์อื่นๆที่อยู่ ภายใน ระยะทางของ peptides ชนิดสามารถพิสูจน์ได้เป็นประโยชน์ในการปฏิบัติของ bacteremia กรัมในเชิงบวกทำแผล - ก่อขึ้นชั่วคราวหรือถาวรหลอดเลือดที่อาจต้องมีการทำแผลหรือ แม้ว่าจะเพิ่มเติมในการศึกษาไปยังสถานี Vivo ในรุ่นและสัตว์ที่อาจเกิดขึ้นการทดลองทางการแพทย์ในอาสาสมัครของมนุษย์จะมีความจำเป็นที่จะต้องกำหนดไว้ซึ่งกฏเกณฑ์สนามบินและบ่อนคาสิโนและเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เพียงพอมันจะปรากฏขึ้นที่ระดับ First Class แห่งนี้ของอายุรศาสตร์ชนิดอาจจัดให้บริการการดำเนินการกับเชื้อแบคทีเรียกรัมบวกความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญโดยไม่ได้ของ nephrotoxicity เกิดจาก vancomycin การจำกัดหนึ่งในการสอบสวนคดีของพวกเขาซึ่งผู้เขียนต้นฉบับอยู่ ภายใน ที่ได้รับการร้องขอที่เกี่ยวข้องกับการเสื่อม สภาพ จาก pharmacokinetic อย่างรวดเร็วของ hβd 3 โดยทั้งสอง proteases โฮสต์และจำนวนน้อยนิด bacterially [ 12 ]และ[ 13 ]การสอบสวนเพิ่มเติมได้รับการรับประกันจะอธิบายถึงวิธีการการบำรุงรักษาและการส่งมอบยาที่เหมาะสมได้ดียิ่งขึ้น แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังอยู่ในระดับโลกของต้านแบคทีเรียจากสิ่งมีชีวิตทำหน้าที่มากกว่าการใช้และการมาของพันธุ์เกิดจากเชื้อแบคทีเรียไม่เคยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆร้ายกาจ hβd 3 และระดับของ peptides ชนิดใหม่ที่มีอาวุธสำหรับ armamentarium ชนิดของเรา