The text if this is straightforward

The text if this is straightforward, but, as is often the case, the subtext runs in the opposite direction. The subtext say: Ah, yes. We'd more or less forgotten last lesson, but now she has reminded us. We behaved badly and rather enjoyed it. We got away with it. We upset her enough for her to remember it, but she couldn't do anything about it at the time. We really upset her. We’re really powerful here. She’s far game.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อความนี้เป็นตรงไปตรงมา แต่ เป็นบ่อยคือ ข้อความย่อยที่ทำงานในทิศทางตรงกันข้าม ข้อความย่อยที่พูด: Ah ใช่ เราลืมบทเรียนน้อย แต่ตอนนี้ เธอได้นึกถึงเรา เราประพฤติตัวไม่ดี และค่อนข้าง ชอบ เราได้ไปด้วย เราอารมณ์เสียของเธอพอเธอจำ แต่เธอไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องเวลา เราจริง ๆ อารมณ์เสียเธอ เราจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น เธออยู่ไกลเกม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อความที่ว่านี้เป็นตรงไปตรงมา แต่เป็นมักจะเป็นกรณีที่ความนัยวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม นัยกล่าวว่า: อ่าใช่ เราจะลืมมากขึ้นหรือน้อยบทเรียนที่ผ่านมา แต่ตอนนี้เธอได้เตือนเรา เราได้ประพฤติดีและมีความสุข แต่มัน เราได้ไปกับมัน เราไม่พอใจพอเธอสำหรับเธอที่จะจำได้ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลา เราไม่พอใจจริงๆของเธอ เรามีประสิทธิภาพจริงๆที่นี่ เธอเป็นเกมที่ห่างไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อความนี้ถ้าเป็นตรงไปตรงมา แต่มักจะเป็นกรณี , เป็นนัยวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม ซึ่งเป็นนัยว่า : อ่า ใช่ เรา จะมากหรือน้อยลืมบทเรียนสุดท้าย แต่ตอนนี้เธอได้เตือนเรา เราทำตัวแย่และค่อนข้างชอบมัน เราต้องอยู่ให้ห่างจากมัน เราเสียใจให้เธอมากพอที่เธอจะจดจำมัน แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนั้น เราทำให้เธอเสียใจ .เรากำลังที่มีประสิทธิภาพนี้ เธอเกมไกล