Whenever I see sensational exposes

Whenever I see sensational exposes on the supposedly sublime spatial intensity of Hong Kong’s Kowloon Walled City (demolished in 1994), they strike me as nothing more than colonial fantasies that have little to do with the reality of living in the midst of one of the world’s cruelest slums. You see the Walled City pop up constantly like it’s still a valid or even interesting subject. This informal settlement has been diagramed, photographed, and written about for decades from an aesthetic point of view, rendering its victimized and oppressed inhabitants all but invisible. Not to say that this wasn’t home to a lot of people and that no “fond memories” were formed there, but still, like all slums, it was a tough place to live, fraught with contradictions in the haze of hope for a better life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเห็นแสดงถึงเร้าใจบนความเข้มคลายคาดคะเนพื้นที่ของ Hong Kong Kowloon ฮ่องกง (กำลังกายในปี 1994), พวกเขาตีฉันเป็นอะไรมากกว่า fantasies โคโลเนียลที่มีน้อยกับความเป็นจริงของที่อยู่อาศัยย่าน slums cruelest ของโลก คุณดูกำแพงเมืองปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นนั้นยังคงเป็นเรื่องถูกต้อง หรือแม้แต่สนใจ การชำระเงินนี้ไม่มี diagramed ถ่ายภาพ และเขียนเกี่ยวกับสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาจากการความงามมุมมอง แสดงการตกเป็นเหยื่อ และอ่อนแอประชากรทั้งหมดแต่มองไม่เห็น ไม่ต้องพูดว่า นี้ไม่บ้านมากและว่า ไม่ "รักความทรงจำ" เกิดขึ้นมี แต่ ยัง เช่น slums ทั้งหมด มันยากสด เต็มไป ด้วยกันก็ในเมฆหมอกหวังสำหรับชีวิตดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่ฉันเห็นตีแผ่ความรู้สึกเกี่ยวกับความรุนแรงเชิงพื้นที่ประเสริฐที่คาดคะเนของฮ่องกงเกาลูนกำแพงเมือง (ยับเยินในปี 1994) พวกเขาตีฉันเป็นอะไรมากไปกว่าจินตนาการโคโลเนียลที่มีน้อยจะทำอย่างไรกับความเป็นจริงของการใช้ชีวิตอยู่ในท่ามกลางของหนึ่งของโลกที่ cruelest สลัม คุณจะเห็นกำแพงเมืองปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องเหมือนมันยังคงเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือแม้กระทั่งที่น่าสนใจ นี้การตั้งถิ่นฐานเป็นทางการได้รับการแผนภาพถ่ายภาพและเขียนเกี่ยวกับทศวรรษที่ผ่านมาจากจุดที่สวยงามในมุมมองของการแสดงผลที่อาศัยอยู่ในตกเป็นเหยื่อและถูกกดขี่ แต่มองไม่เห็น ไม่ได้บอกว่านี่ไม่ใช่บ้านของผู้คนจำนวนมากและไม่มี "ความทรงจำรัก" กำลังก่อตัวขึ้นที่นั่น แต่ยังคงเหมือนสลัมทั้งหมดมันเป็นสถานที่ที่ยากที่จะใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งในหมอกควันแห่งความหวังที่ ชีวิตที่ดีขึ้น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อใดก็ตามที่ฉันดูเร้าใจให้กับความรุนแรงเชิงพื้นที่คาดคะเนประเสริฐของฮ่องกง เมืองกำแพง ( รื้อถอนในปี 1994 ) , พวกเขาตีฉันเป็นอะไรมากไปกว่าจินตนาการอาณานิคมที่มีน้อยจะทำอย่างไรกับความเป็นจริงของชีวิต ในท่ามกลางของชุมชนแออัดโหดร้ายที่สุดของโลก คุณเห็นกำแพงเมืองปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องเหมือนมันยังใช้ได้ หรือแม้แต่เรื่องที่น่าสนใจที่ไม่เป็นทางการนี้ได้รับ diagramed , ถ่ายภาพและเขียนเกี่ยวกับทศวรรษที่ผ่านมาจากจุดที่สวยงามของวิว , การแสดงผลของการตกเป็นเหยื่อและถูกกดขี่ข่มเหงชาวเมืองทั้งหมด แต่มองไม่เห็น ไม่ได้บอกว่านี่ไม่ใช่บ้านคนมากมาย และไม่มี " ความทรงจำ " รักขึ้น มี แต่ ยังคง เหมือนสลัม มันเป็นสถานที่ที่ยากที่จะมีชีวิตอยู่ที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งในเมฆหมอกแห่งความหวังสำหรับชีวิตที่ดีกว่า