The data shown in the phase diagram

The data shown in the phase diagram for arsenopynte over the course of biooxidation (Fig. 1) suggest that at the values of pH and Eh typical of deep biooxidation, arsenopyrite is thermodynami- unstable and transforms into compounds with the highest of the element. The polysulfide mechanism of arsenopyrite oxidation under these conditions is not probable. However, the thermodynamic probability of oxidation is realized to the degree determined by the kinetic conditions. Investigation of the biooxidation mechanism requires the study of the phase composition of the mineral surface under different conditions of oxidation and com- parison with the data obtained from the thermodynamic analysis. The phase composition of the surface of arsenopyrite was deter mined using X-ray phase analysis. Three samples were analyzed: the original arsenopyrite section, the arsenopyrite section after oxidation with Fe ions obtained by the dissolution of Fez(so4)3 .9H20, and the arsenopyrite section obtained after biooxidation in the presence of Fe3+ ions resulting from the microbial oxidation of Fe2 The corresponding XRD patterns are shown in Fig. 2. The main phases identified from Fig. 2 are presented in Table 2. The results of the calculation demonstrated that arsenopyrite was in a stable state in the original sample, and the parameters of arsenopyrite's crystal lattice were completely identical to the standard values. Ferric leaching ofarse- nopyrite with Fe3+ ions resulted in the formation of goethite and hydrogoethite (FeooH, Fe00H nH20) on its surface; their contents were 30-40% of those of the surface compounds. Rhombic elemental sulfur (up to 10%) was also present. These results agree with the phase diagram for arsenopyrite: goethite is most likely the product of the transition of ferric hydroxide to a more stable state resulting from the air-drying of the arsenopyrite section (Gorelik et al. 1970). After the biooxidation of arsenopyrite, the xRDpattern changed sig nificantly compared with the original one. Although goethite (approxi- mately 30%) was still present on the surface, the content of elemental sulfur was significantly higher (up to 50x) than in the case of chemical oxidation. The crystal structure of this sulfur was markedly different from that of the rhombic modification. It could also be observed that the arsenopyrite surface was much more oxidized than that observed in the case of its oxidation with a solution of Fe2(so4)3.9H20 reagent

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลที่แสดงในแผนภาพเฟสสำหรับ arsenopynte มากกว่าหลักสูตรของ biooxidation (รูปที่ 1). แสดงให้เห็นว่าที่ค่าพีเอชและเอ๊ะแบบฉบับของ biooxidation ลึกอาร์เซโนไพไรต์เป็น thermodynami- ไม่แน่นอนและเปลี่ยนเป็นสารประกอบที่มีสูงสุดขององค์ประกอบ กลไกของการเกิดออกซิเดชัน polysulfide อาร์เซโนไพไรต์ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ไม่น่าจะเป็น แต่น่าจะเป็นทางอุณหพลศาสตร์ของการเกิดออกซิเดชันเป็นที่ตระหนักในระดับที่กำหนดโดยมีเงื่อนไขเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว การสืบสวนของกลไก biooxidation ต้องมีการศึกษาองค์ประกอบขั้นตอนของพื้นผิวแร่ภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของการเกิดออกซิเดชันและการเปรียบเทียบกับข้อมูลที่ได้จากการวิเคราะห์อุณหพลศาสตร์ องค์ประกอบขั้นตอนของพื้นผิวของอาร์เซโนไพไรต์ถูกยับยั้งการขุดโดยใช้การวิเคราะห์ขั้นตอนการ X-ray สามตัวอย่างที่ได้มาวิเคราะห์: ส่วนเดิมอาร์เซโนไพไรต์ส่วนอาร์เซโนไพไรต์หลังจากการเกิดออกซิเดชันกับอิออนตาเฟที่ได้จากการสลายตัวของเฟซ (SO4) 3 .9H20 และมาตราอาร์เซโนไพไรต์ที่ได้รับหลังจาก biooxidation ในการปรากฏตัวของ Fe3 + ไอออนที่เกิดจากการออกซิเดชั่จุลินทรีย์ของ Fe2 รูปแบบ XRD เกี่ยวข้องจะแสดงในรูป 2. ขั้นตอนหลักระบุจากรูป 2 จะถูกนำเสนอในตารางที่ 2 ผลการคำนวณแสดงให้เห็นว่าอาร์เซโนไพไรต์อยู่ในสภาพที่มีเสถียรภาพในตัวอย่างเดิมและพารามิเตอร์ของอาร์เซโนไพไรต์ของผลึกตาข่ายได้อย่างสมบูรณ์เหมือนกันกับค่ามาตรฐาน ชะล้าง ferric ofarse- nopyrite กับ Fe3 + ไอออนส่งผลให้เกิดการก่อตัวของ goethite และ hydrogoethite (FeooH, Fe00H nH20) บนพื้นผิวของมันนั้น เนื้อหาของพวกเขาเป็น 30-40% ของผู้ที่ของสารประกอบพื้นผิว ขนมเปียกปูนธาตุกำมะถัน (ไม่เกิน 10%) ยังคงอยู่ ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับเฟสไดอะแกรมสำหรับอาร์เซโนไพไรต์: goethite มีแนวโน้มมากที่สุดสินค้าของการเปลี่ยนแปลงของไฮดรอกไซเฟอริกที่จะเป็นรัฐที่มีเสถียรภาพมากขึ้นเกิดจากอากาศแห้งของส่วนอาร์เซโนไพไรต์ (ที่ Gorelik et al, 1970). หลังจาก biooxidation ของอาร์เซโนไพไรต์ที่ xRDpattern เปลี่ยน sig nificantly เมื่อเทียบกับต้นฉบับหนึ่ง แม้ว่า goethite (โดยประมาณ mately 30%) ยังคงอยู่บนพื้นผิวที่เนื้อหาของธาตุกำมะถันสูงอย่างมีนัยสำคัญ (ถึง 50x) กว่าในกรณีของการเกิดออกซิเดชันของสารเคมี โครงสร้างผลึกของกำมะถันนี้คือความโดดเด่นแตกต่างจากที่ของการปรับเปลี่ยนขนมเปียกปูน นอกจากนี้ยังอาจจะสังเกตเห็นว่าพื้นผิวอาร์เซโนไพไรต์ได้มากขึ้นกว่าที่ออกซิไดซ์ที่พบในกรณีของการเกิดออกซิเดชันของตนกับการแก้ปัญหาของ Fe2 (SO4) 3.9H20 ทำปฏิกริยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลที่แสดงในแผนภาพเฟส arsenopynte มากกว่าหลักสูตรของ biooxidation ( รูปที่ 1 ) ได้แนะนำว่า ที่ค่าของพีเอช และเอ๋ ตามแบบฉบับของ biooxidation ลึก , อาร์เซโนไพไรต์เป็น thermodynami - เสถียร และเปลี่ยนเป็นสารประกอบที่มีสูงสุดของธาตุ การ polysulfide กลไกของปฏิกิริยาออกซิเดชันของอาร์เซโนไพไรต์ ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น แต่ความน่าจะเป็นอุณหพลศาสตร์ของการรับรู้ในระดับที่กำหนดโดยเงื่อนไขทางจลนศาสตร์ การศึกษากลไก biooxidation ต้องศึกษาระยะที่องค์ประกอบของพื้นผิวแร่ภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของการออกซิเดชันและ com - parison กับข้อมูลที่ได้จากการวิเคราะห์อุณหพลศาสตร์ เฟสองค์ประกอบของพื้นผิวของอาร์เซโนไพไรต์ถูกยับยั้งไว้ โดยใช้การวิเคราะห์รังสีเอ็กซ์ 3 วิเคราะห์ ส่วนอาร์เซโนไพไรต์ต้นฉบับ ส่วนปฏิกิริยากับเหล็ก หลังจากอาร์เซโนไพไรต์ ไอออนที่ได้จากการสลายตัวของเฟส ( ปา ) 3 . 9h20 และส่วนอาร์เซโนไพไรต์ที่ได้รับหลังจาก biooxidation ต่อหน้า fe3 ไอออนที่เกิดจากปฏิกิริยาออกซิเดชันของจุลินทรีย์ fe2 ที่วิเคราะห์รูปแบบแสดงในรูปที่ 2 . ขั้นตอนหลัก พิสูจน์ได้จากรูปที่ 2 จะแสดงในตารางที่ 2 ผลการคำนวณแสดงให้เห็นว่าอาร์เซโนไพไรต์ในสถานะที่มั่นคงในตัวอย่างเดิม และค่าพารามิเตอร์ของอาร์เซโนไพไรต์เป็นแลตทิซผลึกก็เหมือนกันค่า มาตรฐาน เฟอร์ริกละลาย ofarse - nopyrite กับ fe3 ไอออนมีผลในการสร้าง และ hydrogoethite เกอไทต์ ( feooh fe00h , nh20 ) บนพื้นผิว ; เนื้อหาของพวกเขาเป็น 30-40% ของพื้นผิวของสารประกอบ ธาตุกำมะถันรอมบิก ( ไม่เกิน 10% ) ยังปัจจุบัน ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับแผนภาพเฟสสำหรับอาร์เซโนไพไรต์ : เกตเวย์มีแนวโน้มมากที่สุดผลิตภัณฑ์ของการเปลี่ยนแปลงของเฟอร์ริกไฮดรอกไซด์มีเสถียรภาพมากขึ้น รัฐที่เกิดจากอากาศแห้งของส่วนอาร์เซโนไพไรต์ ( gorelik et al . 1970 ) หลังจาก biooxidation ของอาร์เซโนไพไรต์ , xrdpattern เปลี่ยน Sig nificantly เมื่อเทียบกับต้นฉบับหนึ่ง แม้ว่าเกอไทต์ ( approxi - mately 30 % ) ก็ยังคงปรากฏบนพื้นผิว , เนื้อหาของธาตุกำมะถันสูงกว่า ( ถึง 50x ) กว่าในกรณีของการออกซิเดชันทางเคมี โครงสร้างผลึกของกำมะถันนี้อย่างแตกต่างจากที่ของการปรับปรุงรอมบิก . มันอาจจะสังเกตเห็นว่าผิวอาร์เซโนไพไรต์ได้มากขึ้นจากที่สังเกตว่าในกรณีของการออกซิเดชันด้วยวิธีของ fe2 ( ปา ) 3.9h20 รีเอเจนต์