Analytical methods are necessary to

Analytical methods are necessary to control irradiated food products, ensuring enforcement of accurate labeling regulations (Erel et al., 2009 and Khan et al., 2003). Ten international standards regarding different detection procedures for irradiated food have been adopted by CEN and are now available to food control agencies (Marín-Huachaca, Delincée, Mancini-Filho, & Villavicencio, 2005). However, these methods have many disadvantages, such as time, negative effects arising from the water content of food, the loss of indicator materials, non-specific irradiation detection, and changes in food composition during storage (Stefanova et al., 2010).

DNA Comet Assay EN 13,784 (CEN, 2001) is one of the detection methods used for irradiated foods (Villavicencio, Araujo, Marín-Huachaca, Mancini-Fiho, & Delincée, 2004), and is related to DNA damage caused by IR. It is not applicable to foods that are repeatedly freeze–thawed or stored for a long time. It is a screening method only to identify foods that have been irradiated, but not the dose applied (Erel et al., 2009). However, Erel et al. (2009) described the evaluation of comets corresponding to the dose applied and identification of irradiated quail meat based on storage time and conditions by image analysis.

Gamma irradiation causes molecular damage to DNA (Villavicencio et al., 2004 and Von Sonntag, 1987). For example, it induces closely spaced lesions, including double-stranded DNA (dsDNA) breaks and about twice as many single strand DNA (ssDNA) breaks (Lee and Levin, 2008, Lim et al., 2008 and Sutherland et al., 2000). For these reasons, it is possible to identify levels of irradiation using primer pairs that target notably different-sized sequences for DNA amplification by PCR.

The purpose of this study was to develop a new molecular DNA-based method for the determination of irradiation dose to distinguish fish that had irradiated from that which had not using real-time PCR.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการวิเคราะห์จำเป็นในการควบคุมผลิตภัณฑ์อาหาร irradiated ใจบังคับระเบียบติดฉลากถูกต้อง (Erel et al., 2009 และขันและ al., 2003) มาตรฐานสากลสิบเกี่ยวกับขั้นตอนการตรวจสอบต่าง ๆ อาหาร irradiated ได้รับการรับรอง โดย CEN และก็มีหน่วยควบคุมอาหาร (Marín Huachaca, Delincée, Mancini Filho, & Villavicencio, 2005) อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้ได้เสียหลาย เช่นเวลา ผลกระทบเชิงลบที่เกิดขึ้นจากปริมาณน้ำของอาหาร การสูญเสียของการบ่งชี้วัสดุ ตรวจสอบไม่ใช่เฉพาะวิธีการฉายรังสี และการเปลี่ยนแปลงในส่วนประกอบอาหารระหว่างการเก็บรักษา (Stefanova et al., 2010)13,784 น้ำวิเคราะห์ดาวหางของดีเอ็นเอ (CEN, 2001) เป็นวิธีตรวจที่ใช้สำหรับอาหาร irradiated (Villavicencio, Araujo, Marín Huachaca, Mancini Fiho, & Delincée, 2004), และเกี่ยวข้องกับความเสียหายของดีเอ็นเอที่เกิดจากใด ไม่สามารถใช้กับอาหารที่ซ้ำ ๆ -thawed แช่แข็ง หรือเก็บไว้เป็นเวลานาน มันเป็นวิธีคัดกรองเท่านั้นในการระบุอาหารที่ได้รับ irradiated แต่ไม่ยาที่ใช้ (Erel et al., 2009) อย่างไรก็ตาม Erel et al. (2009) กล่าวถึงการประเมินที่สอดคล้องกับใช้ยาและรหัสของเนื้อ irradiated กระทาตามเงื่อนไขและระยะเวลาเก็บ โดยวิเคราะห์ภาพดาวหางวิธีการฉายรังสีแกมมาทำให้โมเลกุลเสียหายกับดีเอ็นเอ (Villavicencio et al., 2004 และฟอน Sonntag, 1987) มันก่อให้เกิดได้อย่างใกล้ชิดลที่ รวมทั้งขนคู่แบ่งดีเอ็นเอ (dsDNA) และสองเป็นจำนวนมากเกี่ยวกับ ดีเอ็นเอเดียวสแตรนด์ (ssDNA) แบ่งตัวอย่าง (ลีและ Levin, 2008, Lim et al., 2008 และซุทเธอร์แลนด์และ al., 2000) ด้วยเหตุนี้ จึงได้ระบุระดับของการใช้รองพื้นคู่ลำดับเป้าหมายยวดต่าง ๆ ขนาดที่ขยายดีเอ็นเอโดย PCR วิธีการฉายรังสีวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ พัฒนาโมเลกุลดีเอ็นเอโดยวิธีใหม่ในการกำหนดการวิธีการฉายรังสีปริมาณรังสีเพื่อแยกปลาที่มี irradiated จากที่ซึ่งมีการใช้ PCR แบบเรียลไทม์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการวิเคราะห์ที่มีความจำเป็นในการควบคุมผลิตภัณฑ์อาหารฉายรังสีเพื่อให้มั่นใจว่าการบังคับใช้กฎระเบียบของการติดฉลากที่ถูกต้อง (Erel et al., 2009 และข่าน et al., 2003) สิบมาตรฐานสากลเกี่ยวกับขั้นตอนการตรวจสอบที่แตกต่างกันสำหรับอาหารฉายรังสีได้รับการรับรองโดย CEN และขณะนี้มีหน่วยงานที่ควบคุมอาหาร (Marín-Huachaca, Delincéeซานโดร-Filho และ Villavicencio 2005) อย่างไรก็ตามวิธีการเหล่านี้มีข้อเสียมากมายเช่นเวลาผลกระทบเชิงลบที่เกิดขึ้นจากปริมาณน้ำของอาหาร, การสูญเสียของวัสดุตัวบ่งชี้การตรวจจับการฉายรังสีที่ไม่เฉพาะเจาะจงและการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบอาหารระหว่างการเก็บรักษา (Stefanova et al., 2010) ดีเอ็นเอดาวหาง Assay EN 13784 (CEN, 2001) เป็นหนึ่งในวิธีการตรวจสอบที่ใช้สำหรับอาหารที่ผ่านการฉายรังสี (Villavicencio, Araujo, Marín-Huachaca ซานโดร-Fiho และDelincée, 2004) และมีความเกี่ยวข้องกับความเสียหายที่เกิดจากดีเอ็นเอ IR มันไม่สามารถใช้ได้กับอาหารที่มีซ้ำ ๆ แช่แข็งละลายหรือเก็บไว้เป็นเวลานาน มันเป็นวิธีเดียวที่จะคัดกรองระบุอาหารที่ได้รับการฉายรังสี แต่ไม่ได้นำไปใช้ยา (Erel et al., 2009) อย่างไรก็ตาม Erel et al, (2009) อธิบายการประเมินผลของดาวหางที่สอดคล้องกับปริมาณที่ใช้และบัตรประจำตัวของเนื้อนกกระทาฉายรังสีขึ้นอยู่กับเวลาและเงื่อนไขการจัดเก็บข้อมูลโดยการวิเคราะห์ภาพ. the ฉายรังสีแกมมาทำให้เกิดความเสียหายโมเลกุลดีเอ็นเอ (Villavicencio et al., 2004 และฟอน Sonntag, 1987) ยกตัวอย่างเช่นมันก่อให้เกิดแผลเว้นระยะอย่างใกล้ชิดรวมทั้งดีเอ็นเอเกลียวคู่ (dsDNA) แบ่งและประมาณสองเท่าดีเอ็นเอเกลียวเดียว (ssDNA) แบ่ง (ลีและเลวิน, 2008, Lim et al., 2008 และซัท et al., 2000 ) ด้วยเหตุผลเหล่านี้ก็เป็นไปได้ที่จะระบุระดับของการฉายรังสีโดยใช้คู่ไพรเมอร์ที่มีเป้าหมายสะดุดตาลำดับที่แตกต่างกันขนาดสำหรับดีเอ็นเอโดยวิธี PCR. วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการพัฒนาโมเลกุลวิธีดีเอ็นเอใหม่สำหรับการกำหนดปริมาณการฉายรังสีเพื่อ แยกแยะปลาที่ได้จากการฉายรังสีที่ไม่ได้ใช้วิธี PCR ในเวลาจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการวิเคราะห์เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อควบคุมผลิตภัณฑ์อาหารที่ผ่านการฉายรังสี , การบังคับใช้กฎระเบียบการติดฉลากให้ถูกต้อง ( erel et al . , 2009 และข่าน et al . , 2003 ) มาตรฐานสากลสิบเกี่ยวกับกระบวนการตรวจสอบที่แตกต่างกันสำหรับการฉายรังสีอาหารที่ได้รับการรับรองโดย CEN และขณะนี้พร้อมที่จะคุมอาหาร ( Mar í n-huachaca หน่วยงาน delinc é e , มันชินี่ , ลูกคิดว่า& Villavicencio , 2005 )อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้มีข้อเสียมากมาย เช่น เวลา ผลกระทบที่เกิดจากปริมาณน้ำในอาหาร การสูญเสียของวัสดุตัวตรวจจับรังสีชนิดนี้ และการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของอาหารระหว่างการเก็บรักษา ( stefanova et al . , 2010 ) .

ดีเอ็นเอดาวหางวิเคราะห์และ 13784 ( CEN , 2001 ) เป็นหนึ่งใน วิธีการที่ใช้สำหรับการตรวจสอบอาหารฉายรังสี ( Mar í n-huachaca Araujo Villavicencio , , ,มันชินี่ fiho & , delinc é e , 2004 ) และเกี่ยวข้องกับความเสียหายของดีเอ็นเอที่เกิดจาก IR มันไม่สามารถใช้ได้กับอาหารที่ซ้ำซากและแช่แข็งละลายหรือเก็บไว้ได้นาน มันเป็นวิธีเดียวที่จะระบุการตรวจอาหารที่ได้รับการฉายรังสี แต่ไม่ใช่ยาประยุกต์ ( erel et al . , 2009 ) อย่างไรก็ตาม erel et al .( 2009 ) อธิบายการประเมินของดาวหางที่สอดคล้องกับปริมาณรังสีประยุกต์และการฉายรังสีเนื้อนกกระทาตามกระเป๋าเวลาและเงื่อนไขโดยการวิเคราะห์ภาพ

รังสีแกมมาทำให้เกิดโมเลกุลความเสียหายของดีเอ็นเอ ( Villavicencio et al . , 2004 และฟอนหลาย , 1987 ) ตัวอย่างเช่น มันก่อให้เกิดอย่างใกล้ชิดโดยผู้รวมถึงคู่ที่ควั่นดีเอ็นเอ ( dsdna ) พักประมาณสองเท่าของดีเอ็นเอเกลียวเดียวมาก ( ssdna ) แบ่ง ( ลี และเลวิน 2008 ลิม et al . , 2008 และ Sutherland et al . , 2000 ) ด้วยเหตุผลเหล่านี้ มันเป็นไปได้เพื่อระบุระดับของการฉายรังสีการใช้ไพรเมอร์คู่ที่แตกต่างกันโดยลำดับ DNA เป้าหมายขนาดเพิ่มจำนวนโดยวิธี PCR .

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาดีเอ็นเอโมเลกุลใหม่โดยใช้วิธีการหาปริมาณรังสีที่จะแยกปลาที่มีการฉายรังสี จากที่ไม่ได้ใช้
PCR แบบเรียลไทม์