When I was choosing classes for my

When I was choosing classes for my senior year of high school, there was a choice between “Conceptual Physics” and “Physics.”
Conceptual Physics was largely perceived by other students as “physics for dummies.” There was no “hard” math, no numbers, just concepts. Nice, soft, easy concepts.

Borderline remedial and for kids who were scared to take “real” classes.
Not wanting to be lumped in with the “dummies” (at a school where 99% of the kids go to 4-year universities), I took regular Physics, with numbers. Mean, tough, hard numbers. The “real” Physics. I didn’t really like it or understand anything, but I rolled in at 7:15 every morning (meaning waking up at 6:30 AM) for 1 whole school year and cannot remember a damn thing from the class, except how the book looked and how my motor, my boat,, and mousetrap-powered car all failed.
It’s really a shame that there was such an underlying stigma to taking Conceptual Physics at my high-strung, achievement-obssessed school.
It seems problematic that in my science education that there was such a hierarchy and value placed on “dealing with numbers.” The attempt to just getting the concepts in physics was seen as skirting the “difficulty.” This made taking “regular” physics into a “personal moral story” about “confronting challenge” by dealing with and conquering numbers than actually understanding anything.
Now being comfortably out of high school, having been through an undergraduate public education, a class on Science as a Cultural Practice, Linguistic Anthropology classes, George Lakoff and Mark Johnson’s Metaphors We Live By, and now Theodore Brown’s book on Science and Metaphors, “Conceptual Physics” probably wouldn’t have been bad.
I’m guessing that an education and focus on concepts as that in “Conceptual Physics” would have enabled me to think more clearly about physics problems.
Maybe I would have been a lot more scientifically literate and confident to having been a science major. Maybe I would have had more idea about the concept of momentum rather than being caught up in trying to figure out what formulas I had to use to finish my homework. Maybe I would have seen better how things worked and found an interest in physics, rather than slaving and fighting my way to make sure I did well enough on homework and tests.
I really don’t know what I would have learned in “Conceptual Physics”, but I’m guessing that I would have perceived of the concepts as more than rote, unrelated sentences and phrases that I had to force myself to commit to memory.
I just think that if I had an idea of what a concept was like in real life, perhaps I would have been better at retaining the information long-term. And by retaining in my long-term memory, perhaps eventually use the information to think more richly about other concepts in my everyday life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมเลือกเรียนมัธยมปีอาวุโสของฉัน เป็นการเลือกระหว่าง "แนวคิดฟิสิกส์" และ "ฟิสิกส์"แนวคิดฟิสิกส์เป็นส่วนใหญ่รับรู้ โดยนักเรียนคนอื่น ๆ เป็น "ฟิสิกส์สำหรับ dummies" ก็ไม่ "ยาก"คณิตศาสตร์ ตัวเลข แนวคิดเพียง แนวคิดที่ดี ง่าย นุ่มนวล แดนแก้ไข และ สำหรับเด็กที่กลัวการเรียน "ความจริง"ไม่อยากจะล้างโลก ด้วย "dummies" (ที่โรงเรียนที่ 99% ของเด็กไปมหาวิทยาลัย 4 ปี), เอาฟิสิกส์ทั่วไป ตัวเลข ตัวเลขหมายถึง ทนทาน แข็ง "ความจริง" ฟิสิกส์ ผมไม่ได้ชอบมันจริง ๆ หรือเข้าใจอะไร แต่ฉันรีดในเวลา 7:15 น.ทุกวัน (หมายถึงตื่นขึ้นมาเวลา 6:30 น.) ประจำปี 1 ทั้งหมด และไม่สามารถจำสิ่งไอ้จากคลาส ยกเว้นวิธีมองหนังสือ และวิธีของมอเตอร์ เรือของฉัน และรัชดาขับรถทั้งหมดล้มเหลวจริง ๆ มันเป็นความอัปยศที่แก้ไขดังกล่าวมีต้นยอดเกสรเพศเมียเข้าแนวคิดฟิสิกส์ในโรงเรียน obssessed ความสำเร็จของฉันกระสับกระส่ายดูเหมือนมีปัญหาว่า ในการศึกษาวิทยาศาสตร์ของฉัน ที่มีลำดับชั้นและค่าวาง "จัดการกับตัวเลข" ความพยายามในการเดินทางแนวคิดฟิสิกส์ถูกมองว่าเป็นบัว "ยาก" การฟิสิกส์ "ปกติ" เป็น "บุคคลคุณธรรมเรื่องราว" เกี่ยวกับ "เผชิญหน้ากับความท้าทาย" โดยจัดการกับ และพิชิตตัวเลขกว่าจริง เข้าใจอะไรได้ตอนนี้ กำลังสบายจากโรงเรียนมัธยมปลาย ได้ผ่านการศึกษาระดับปริญญาตรีที่สาธารณะ คลาวิทยาศาสตร์การปฏิบัติวัฒนธรรม เรียนมานุษยวิทยาภาษาศาสตร์ George Lakoff และมาร์คจอห์นสันคำอุปมาอุปมัยเรา Live โดย และตอนนี้ธีโอดอร์น้ำตาลหนังสือวิทยาศาสตร์ และคำอุปมาอุปมัย "แนวคิดฟิสิกส์" คงจะไม่ได้ดีฉันคาดเดาว่า มีการศึกษาและมุ่งเน้นแนวคิดที่ "แนวคิดฟิสิกส์" จะได้เปิดใช้งานคิดอย่างชัดเจนมากขึ้นเกี่ยวกับปัญหาฟิสิกส์บางทีฉันจะได้รับรู้ และมั่นใจในการมีศาสตร์ที่สำคัญมากทางวิทยาศาสตร์ บางทีผมจะได้มีความคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับแนวคิดของโมเมนตัม มากกว่าถูกจับขึ้น ในการพยายามคิดหาสูตรอะไรเคยใช้ให้บ้านของฉัน บางทีฉันจะได้เห็นดีกว่าว่าสิ่งที่ทำงาน และพบความสนใจในฟิสิกส์ มากกว่าสภาพรุนแรง และต่อสู้ทางของฉันให้แน่ใจว่าฉันไม่ดีพอในการทำการบ้านและการทดสอบผมไม่ทราบว่าผมจะได้รู้ใน "แนวคิดฟิสิกส์" แต่ฉันคาดเดาว่า ฉันจะได้รับรู้แนวคิดเป็นมากกว่า rote ไม่เกี่ยวข้องประโยค และวลีที่ผมจะบังคับตัวเองขึ้นใจผมแค่คิดว่า ถ้าผมมีความคิดของแนวคิดเป็นเหมือนในชีวิตจริง อาจจะมีดีที่การเก็บรักษาข้อมูลระยะยาว โดยเก็บรักษาในความทรงจำระยะยาว บางทีก็ใช้ข้อมูลคิดมั่งคั่งมากขึ้นเกี่ยวกับแนวคิดในชีวิตประจำวันแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมเลือกเรียนปีสุดท้ายของฉันจากโรงเรียนมัธยมมีทางเลือกระหว่าง "แนวคิดฟิสิกส์" และ "ฟิสิกส์."
ฟิสิกส์แนวคิดที่ถูกมองว่าส่วนใหญ่โดยนักเรียนคนอื่น ๆ ว่า "ฟิสิกส์สำหรับ Dummies." ไม่มี "ยาก" คณิตศาสตร์เป็น ตัวเลขไม่เพียงแนวคิด ดีนุ่มแนวคิดง่าย. ชายแดนเยียวยาและสำหรับเด็กที่มีความกลัวที่จะใช้เวลาเรียน "ของจริง". ไม่อยากที่จะล้างโลกในกับ "หุ่น" (ที่โรงเรียนที่ 99% ของเด็กไปที่มหาวิทยาลัย 4 ปี) ผมเอาฟิสิกส์ปกติกับตัวเลข Mean, ยาก, ตัวเลขยาก "ของจริง" ฟิสิกส์ ฉันไม่ได้ชอบมันหรือเข้าใจอะไร แต่ผมรีดในเวลา 7.15 ทุกเช้า (หมายถึงตื่นขึ้นมาที่ 6:30) เป็นเวลา 1 ปีทั้งโรงเรียนและไม่สามารถจำสิ่งที่แช่งจากชั้นยกเว้นว่าหนังสือเล่มนี้ มองและวิธีการที่มอเตอร์ของฉันเรือของฉัน ,, และรถดักหนูขับเคลื่อนทั้งหมดล้มเหลว. มันจริงๆความอัปยศที่มีเป็นเช่นอัปยศพื้นฐานที่จะรับฟิสิกส์แนวคิดที่โรงเรียนสำเร็จคลั่งไคล้สูงหงุดหงิดฉัน. ดูเหมือนว่ามีปัญหาว่าในของฉัน การศึกษาวิทยาศาสตร์ว่ามีเป็นเช่นลำดับชั้นและความคุ้มค่าที่วางอยู่บน "การจัดการกับตัวเลข." พยายามที่จะเพียงแค่ได้รับแนวความคิดในฟิสิกส์ถูกมองว่าเป็นรอบว่า "ความยากลำบาก." นี้ทำให้การฟิสิกส์ "ปกติ" เป็น "เรื่องศีลธรรมส่วนบุคคล" เกี่ยวกับ "การเผชิญหน้ากับความท้าทาย" โดยการจัดการกับและชนะหมายเลขกว่าจริงการทำความเข้าใจสิ่งใด. ตอนนี้ถูกสะดวกสบายออกจากโรงเรียนมัธยมได้รับผ่านการศึกษาของประชาชนในระดับปริญญาตรีชั้นวิทยาศาสตร์หน้าเป็นวัฒนธรรมการเรียนมานุษยวิทยาภาษาศาสตร์จอร์จเลคและมาร์คจอห์นสันของ อุปมาอุปมัยเราดำรงชีวิตอยู่ด้วยและตอนนี้หนังสือทีโอดอร์บราวน์วิทยาศาสตร์และอุปมาอุปไมย "ฟิสิกส์แนวคิด" อาจจะไม่ได้รับที่ไม่ดี. ฉันคาดเดาว่าการศึกษาและมุ่งเน้นไปที่แนวคิดว่าใน "แนวคิดฟิสิกส์" จะได้ช่วยให้ผม คิดได้ชัดเจนมากขึ้นเกี่ยวกับปัญหาฟิสิกส์. บางทีฉันอาจจะได้รับมากขึ้นทางวิทยาศาสตร์ความรู้และมีความมั่นใจที่จะได้รับเป็นวิทยาศาสตร์ที่สำคัญ บางทีผมอาจจะมีความคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับแนวคิดของโมเมนตัมมากกว่าที่จะถูกจับขึ้นในการพยายามที่จะคิดออกว่าสูตรผมมีเพื่อใช้ในการเสร็จสิ้นการบ้านของฉัน บางทีฉันอาจจะได้เห็นดีกว่าว่าสิ่งที่ทำงานและพบว่ามีความสนใจในวิชาฟิสิกส์มากกว่า slaving และการต่อสู้ทางของฉันเพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่ดีพอในบ้านและการทดสอบ. ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ผมจะได้เรียนรู้ใน "ฟิสิกส์แนวคิด " แต่ฉันคาดเดาว่าผมจะได้รับรู้ของแนวคิดที่เป็นมากกว่าการท่องจำประโยคที่ไม่เกี่ยวข้องและวลีที่ผมต้องบังคับตัวเองให้กระทำเพื่อความทรงจำ. ฉันแค่คิดว่าถ้าผมมีความคิดของสิ่งที่แนวคิดที่เป็นเหมือน ในชีวิตจริงบางทีฉันจะได้รับการรักษาที่ดีกว่าที่ข้อมูลในระยะยาว และด้วยการรักษาในหน่วยความจำระยะยาวของฉันอาจจะในที่สุดก็ใช้ข้อมูลในการคิดเกี่ยวกับแนวคิดมั่งคั่งอื่น ๆ ในชีวิตประจำวันของฉัน