Let us now turn to a different exam

Let us now turn to a different example, namely to the ongoing dispute about a possible contribution of the motor system in identifying the goals, or underlying intentions, of others’ actions (sometimes termed ‘action understanding’. As is by now well known, this dispute was initiated by the discovery of so-called ‘mirror neurons’ in macaque monkeys, i.e. neurons that are active when an animal is either performing a particular action or observing another agent performing the same or a similar action (Di Pellegrino et al., 1992, Gallese et al., 1996 and Rizzolatti et al., 1996). Since it is only rare that single-cell activity can be recorded in humans (but see Mukamel, Ekstrom, Kaplan, Iacoboni, & Fried, 2010), most research involving human participants has been performed with imaging techniques that measure activity in brain regions rather than individual cells. This research has revealed a network, comprising regions of premotor cortex (PMC), inferior parietal lobule (IPL) and somatosensory areas (Gazzola and Keysers, 2009 and Vogt et al., 2007; Buccino et al., 2001; Iacoboni et al., 2005 and Rizzolatti and Craighero, 2004), that is ‘activated during performance of [an] action as well as during observation of the same action’ (Frith & Singer, 2008). On the basis of these findings, it has been proposed that this network, sometimes called the ‘mirror neuron system’ (MNS), may constitute a dedicated, and perhaps evolved, mechanism for action understanding (i.e. for identifying the goals, or underlying intentions, of other agents’ actions) (Gallese et al., 2004, Gazzola and Keysers, 2009, Iacoboni et al., 2005 and Kilner et al., 2009). These claims have remained controversial, however, with competing models offering conflicting accounts of the function of MNS activation. To some extent, this is because a great deal of the research in humans has involved correlational methods, making it difficult to rule out various deflationary explanations that do not attribute a causal role to the MNS in action understanding (but see Cattaneo et al., 2010, Michael et al., 2014, Pobric and Hamilton, 2006, Tidoni et al., 2013 and Urgesi et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราตอนนี้เปิดตัวอย่างที่แตกต่างกัน คือการโต้แย้งอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับผันแปรไปของระบบประสาทสั่งการ ในการระบุเป้าหมาย ต้นแบบ ความตั้งใจของคนอื่นการดำเนินการ (บางครั้งเรียกว่า 'ความเข้าใจการดำเนินการ' เป็นเป็นตอนที่รู้จัก ข้อโต้แย้งนี้เริ่มค้นพบว่า 'กระจก neurons' ในลิง macaque ตัว เช่น neurons ที่อยู่เมื่อสัตว์ดำเนินการเฉพาะ หรือสังเกตตัวแทนอื่นทำเหมือนกันหรือการดำเนินการคล้ายกัน (Di Pellegrino et al., 1992, Gallese et al., 1996 และ Rizzolatti et al., 1996) เนื่องจากเป็นเพียงหายากว่า เซลล์เดียวกิจกรรมสามารถบันทึกในมนุษย์ (แต่เห็น Mukamel, Ekstrom, Kaplan, Iacoboni และ ทอด 2010), ได้ทำวิจัยส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ร่วมกับภาพวัดกิจกรรมในภูมิภาคสมองแทนที่เป็นเซลล์แต่ละเซลล์ งานวิจัยนี้ได้เปิดเผยเครือข่าย ประกอบด้วยแคว้นคอร์เทกซ์ premotor (เอ็ม), น้อยข้างขม่อม lobule (IPL) และพื้นที่ somatosensory (Gazzola และ Keysers, 2009 และ al. et Vogt, 2007 Buccino และ al., 2001 Iacoboni et al., 2005 และ Rizzolatti และ Craighero, 2004), นั่นคือ 'เรียกใช้ใน ระหว่างประสิทธิภาพของการดำเนินการ [เป็น] และใน ระหว่างการเก็บข้อมูลของการดำเนินการเดียวกัน' (ฟริธและนักร้อง 2008) โดยการค้นพบเหล่านี้ มันได้รับการเสนอชื่อว่า เครือข่ายนี้ บางครั้งเรียกว่าการ 'กระจกเซลล์ประสาทระบบ' (MNS), อาจเป็นกลไกเฉพาะ และอาจจะ พัฒนา สำหรับการดำเนินการทำความเข้าใจ (เช่นการระบุเป้าหมาย หรือต้นคิด การกระทำของตัวแทนอื่น) (Gallese et al., 2004, Gazzola และ Keysers, 2009, Iacoboni et al., 2005 และ Kilner et al., 2009) เรียกร้องเหล่านี้ยังคงมีแย้ง อย่างไร ตาม ด้วยการแข่งขันรูปแบบฟังก์ชันของ MNS เปิดใช้บัญชีขัดแย้ง บ้าง ทั้งนี้เนื่องจากการวิจัยในมนุษย์มากได้เกี่ยวข้องกับวิธีการ correlational ทำให้ยากกับกฎออกคำอธิบายจากที่ต่าง ๆ ที่กำหนดบทบาทเชิงสาเหตุกับ MNS ในความเข้าใจการดำเนินการ (แต่เห็น al. Cattaneo ร้อยเอ็ด 2010, Michael et al., 2014, Pobric และแฮมิลตัน 2006, Tidoni et al., 2013 และ Urgesi et al , 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้เราตอนนี้หันไปเป็นตัวอย่างที่แตกต่างกันคือการโต้เถียงอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมที่เป็นไปได้ของระบบมอเตอร์ในการระบุเป้าหมายหรือพื้นฐานความตั้งใจของคนอื่น ๆ การกระทำ (บางครั้งเรียกว่า 'ความเข้าใจการกระทำ'. ในฐานะที่เป็นโดยขณะนี้ที่รู้จักกันดี ข้อพิพาทนี้เป็นจุดเริ่มต้นจากการค้นพบของสิ่งที่เรียกว่า 'เซลล์ประสาทกระจกในลิงแสมที่เซลล์ประสาทเช่นที่มีการใช้งานเมื่อมีสัตว์อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งการดำเนินการดำเนินการหรือการสังเกตตัวแทนอื่นปฏิบัติเดียวกันหรือกระทำที่คล้ายกัน (Di Pellegrino et al, 1992 Gallese et al., 1996 และ Rizzolatti et al., 1996). เพราะมันเป็นเพียงที่หายากที่กิจกรรมเซลล์เดียวสามารถบันทึกในมนุษย์ (แต่เห็น Mukamel, เอกสตรอม, แคปแลน Iacoboni และทอด, 2010), การวิจัยส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการเข้าร่วมของมนุษย์ได้รับการดำเนินการกับเทคนิคการถ่ายภาพที่วัดกิจกรรมในบริเวณสมองมากกว่าแต่ละเซลล์. การวิจัยครั้งนี้ได้เปิดเผยเครือข่ายประกอบด้วยภูมิภาคของเยื่อหุ้มสมอง premotor (PMC) ที่ตุ้มขม่อมด้อยกว่า (IPL) และพื้นที่ somatosensory (Gazzola และ Keysers, 2009 และโฟกท์ et al, 2007. BUCCINO et al, 2001. Iacoboni et al., 2005 และ Rizzolatti และ Craighero, 2004) ที่ 'เปิดใช้งานในระหว่างการทำงานของ [an] การดำเนินการเช่นเดียวกับในช่วงการสังเกตของการกระทำที่เหมือนกัน (Frith และนักร้อง, 2008) บนพื้นฐานของการค้นพบเหล่านี้จะได้รับการเสนอว่าเครือข่ายนี้บางครั้งเรียกว่า 'กระจกระบบเซลล์ประสาท (MNS) อาจเป็นการเฉพาะและการพัฒนาอาจจะเป็นกลไกสำหรับการทำความเข้าใจการกระทำ (เช่นการระบุเป้าหมายหรือพื้นฐานความตั้งใจ , การกระทำของตัวแทนอื่น ๆ ') (Gallese et al., 2004 Gazzola และ Keysers 2009 Iacoboni et al., 2005 และ Kilner et al., 2009) การเรียกร้องเหล่านี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอย่างไรกับรูปแบบการแข่งขันที่นำเสนอบัญชีที่ขัดแย้งกันของฟังก์ชั่นการเปิดใช้งาน MNS ที่มีขอบเขตนี้เป็นเพราะการจัดการที่ดีของการวิจัยในมนุษย์ได้มีส่วนร่วมวิธีการหาความสัมพันธ์ทำให้มันเป็นเรื่องยากที่จะออกกฎคำอธิบาย deflationary ต่างๆที่ไม่แสดงที่มามีบทบาทเชิงสาเหตุกับ MNS ในการทำความเข้าใจการกระทำ (แต่เห็น Cattaneo et al., 2010 ไมเคิล et al., 2014 Pobric และแฮมิลตัน 2006 Tidoni et al., 2013 และ Urgesi et al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เราตอนนี้เปิดตัวอย่างที่แตกต่างกันคือในข้อพิพาทอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับผลงานที่เป็นไปได้ของระบบมอเตอร์ในการกำหนดเป้าหมาย หรือการกระทำของผู้อื่น ) ความตั้งใจ ( บางครั้งเรียกว่า ' การกระทำ ' ความเข้าใจ ' เหมือนตอนนี้ที่รู้จักกันดี ข้อพิพาทนี้ได้ริเริ่มโดยการค้นพบของที่เรียกว่า ' กระจก ' ลิงลิงในเซลล์ประสาท คือเซลล์ประสาทที่ใช้งานอยู่ เมื่อสัตว์มีทั้งการกระทำที่เฉพาะเจาะจงหรือสังเกตอื่นแทนการเดียวกันหรือการกระทำที่คล้ายกัน ( Di pellegrino et al . , 1992 , gallese et al . , 1996 และ rizzolatti et al . , 1996 ) เพราะมันเป็นเพียงเซลล์เดียว หายาก เป็นกิจกรรมที่สามารถบันทึกในมนุษย์ ( แต่เห็น mukamel เอ็กสเตริม iacoboni Kaplan , , , , &ทอด , 2010 )การวิจัยที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์มากที่สุด ผู้ที่ได้รับการปฏิบัติด้วยเทคนิคการวัดกิจกรรมในพื้นที่สมองมากกว่าเซลล์แต่ละเซลล์ภาพ . งานวิจัยนี้ได้เปิดเผยเครือข่าย ประกอบด้วยภูมิภาคของพรีม ตอร์คอร์เทกซ์ ( PMC ) ด้อยกว่ากระโหลก lobule ( IPL ) และพื้นที่ใน gazzola keysers ( และ 2009 และ โฟกท์ et al . , 2007 ; บูชีโน่ et al . , 2001 ; iacoboni et al . ,2005 และ rizzolatti และ craighero , 2004 ) ที่ ' ใช้งานได้ในระหว่างการปฏิบัติงานของ [ ] การกระทำเช่นเดียวกับในการสังเกตการกระทำเดียวกัน ' ( ฟริท&นักร้อง , 2008 ) บนพื้นฐานของผลนี้ ก็มีการเสนอว่า เครือข่ายนี้ บางครั้งเรียกว่า ระบบเซลล์กระจกเงา ' ' ( mns ) อาจเป็นการเฉพาะ และอาจจะพัฒนากลไกการกระทำความเข้าใจ ( เช่นสำหรับการระบุเป้าหมาย หรือเจตนาของการกระทำ ) , เจ้าหน้าที่อื่น ๆ ) ( gallese et al . , 2004 , และ gazzola keysers , 2009 , iacoboni et al . , 2005 และ คิลเนอร์ et al . , 2009 ) การเรียกร้องเหล่านี้ยังคงมีข้อโต้แย้ง อย่างไรก็ตาม ด้วยการแข่งขันแบบเสนอความขัดแย้งของฟังก์ชันของ mns กระตุ้น ในบางส่วนนี้เป็นเพราะการจัดการที่ดีของการวิจัยในมนุษย์มีวิธีการที่สัมพันธ์เกี่ยวข้อง ทำให้ยากที่จะออกกฎต่างๆ deflationary คำอธิบายที่ไม่ได้คุณลักษณะบทบาทเชิงสาเหตุกับ mns ในการเข้าใจ ( แต่เห็น cattaneo et al . , 2010 , ไมเคิล et al . , 2014 , pobric 2006 และ tidoni et al , แฮมิลตัน , 2013 และ urgesi et al . , 2006 )