Chapter 2why did the boy stick to t

Chapter 2
why did the boy stick to tv
While experimental television broadcasts were first transmitted in the 1920s, mass production of television sets did not occur until after World War II. By 1960 the number of sets in the U.S. had surpassed the number of homes. With this relatively swift introduction of television into domestic American life, concern was voiced over the harmful influence that watching television might have on the nation’s children. Although Congress held its first hearing on the subject in 1952, they chose not to take any action to interfere with the industry, in part because that year the National Association of Radio and Television Broadcasters adopted a code to regulate broadcast content. In 1954 and 1955, Congress conducted additional hearings to investigate whether television—along with other mass media products that appealed to children, such as comic books and motion pictures—had anything to do with the documented rise in incidents of juvenile crime. As the renowned media researcher Paul Lazarsfeld testified, studies showed that the hearings, which themselves were televised, only led to worry among viewers rather than to practical measures to correct any perceived problem. In the following testimony from the 1955 hearings, child psychologist Eleanor E. Maccoby discussed her research findings, while Lazarsfeld advocated the funding of long-term projects. Both stressed the limitations of research for providing reliable evidence that would definitively link juvenile delinquency to television viewing.

If children are spending 3 hours a day watching television, they must be doing it instead of what they would have been doing in those 3 hours if they didn’t have television, and we are interested in this question of substitution of activities. So we compared the children who did have television and were spending their 3 hours a day watching it with the children who didn’t yet have it to see just exactly what they might have been doing if they were not watching television.
We found some television time is a direct transfer from radio listening, movie going, comic book reading, and regular book reading. We found, however, that television watching is so much greater in time than the time that used to be spent on those other media that the child’s total exposure to mass media is just about doubled when the family gets television. That is, the television takes away a good deal of time from other mass media, but it also takes time from hobbies, from playing outdoors, from helping mother around the house, and all the other kinds of children’s activities that would go on. As I say, the total exposure to mass media is just about doubled with the advent of television in the home.
It is interesting, too, to note that TV children who watch television a great deal are the ones who read comic books a great deal. They are not the ones who read books. There is a negative relationship there, and the more a child watches television, the less he is likely to read books.
Some of the television time, incidentally, is taken from sleep time, as I have said, because the bedtimes are later.
All right; now what about the impact of having a television set upon family life?
You are all familiar with the statement that Henry Ford took the American family out of the home and scattered them and that television has brought them back together again. That is true, in a certain sense. We found in our study that the amount of time children spend actually in the physical presence of their parents and their other family members goes up when they get television because the family spends a good deal of time sitting together and watching television.
However, the amount of time a child spends with his family, not counting television time is very drastically reduced. It is about half as great, and what happens then is that the parents and children are sitting together watching something jointly, but they are not talking together nor playing together nor working together. They are only doing that half as much time as they used to before they got television.
Now, the meaning of this was brought home to me in a particular interview that I remember. I was talking to the mother in the dining room of a little apartment because her husband was sitting in the living room watching television, and we did not want to disturb him. So we were sitting there and I was interviewing her about her children’s activities and while we were there the little boy came home from school and he went up to the living room and went up to his father and he had brought home a drawing he had made at school. He said, “Look, Daddy; see this drawing?” that he had. His father said, “Sssh.” He pushed him away because the father was in a particularly crucial part of the story, so the child sat down and watched the program.
But here was an opportunity for the parent and child to interact, and for the father to say something to his boy about the accomplishment; but here was an opportunity that was missed because of the father’s absorption in TV. I assume this is happening at a lot of times.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2ทำไมเด็กไม่ติดทีวีขณะทดลองโทรทัศน์ถูกส่งครั้งแรกในปี 1920 ผลิตโทรทัศน์ได้ไม่เกิดขึ้นจนกระทั่งหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง โดย 1960 จำนวนชุดในสหรัฐอเมริกาได้แล้วจำนวนบ้าน พร้อมนี้ค่อนข้างรวดเร็วแนะนำโทรทัศน์เข้าสู่ชีวิตในประเทศสหรัฐอเมริกา กังวลถูกเสียงเหนืออิทธิพลอันตรายที่ดูโทรทัศน์อาจมีในเด็กของประเทศ แม้ว่าสภาจัดได้ยินเป็นครั้งแรกในเรื่องใน 1952 พวกเขาเลือกการดำเนินการใด ๆ รบกวนอุตสาหกรรม ส่วนหนึ่ง เพราะปีแห่งชาติสมาคมวิทยุและโทรทัศน์ผู้นำรหัสเพื่อควบคุมเนื้อหาที่ออกอากาศ ใน 1954 1955 สภาดำเนินการทรัพย์สินเพิ่มเติมเพื่อตรวจสอบว่าโทรทัศน์ — รวมทั้งผลิตภัณฑ์อื่น ๆ สื่อมวลชนที่อุทธรณ์เด็ก หนังสือการ์ตูนและภาพเคลื่อนไหว — มีอะไรที่จะทำกับเอกสารเพิ่มขึ้นในปัญหาอาชญากรรมเยาวชน เป็นนักวิจัยสื่อแหล่ง Paul Lazarsfeld testified การศึกษาชี้ให้เห็นว่าทรัพย์สิน ที่ตัวเองถูก televised ย่อมกังวลใน หมู่ผู้ชมที่ไม่ ใช่มาตรการปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาการรับรู้ ในพยานหลักฐานต่อไปนี้จากทรัพย์สิน 1955 จิตวิทยาเด็กเอเลเนอร์ E. Maccoby กล่าวเธอพบ ในขณะที่ Lazarsfeld advocated เงินทุนของโครงการระยะยาว ทั้งเน้นข้อจำกัดของการวิจัยให้หลักฐานที่น่าเชื่อถือที่แน่นอนจะลิงค์เยาวชนเปลี่ยนไปดูทีวีถ้าเด็กจะใช้เวลา 3 วันดูโทรทัศน์ พวกเขาต้องถูกทำแทนพวกเขาจะมีการทำอะไรในชั่วโมงที่ 3 ถ้ามีโทรทัศน์ และเรามีความสนใจในคำถามนี้ของทดแทนกิจกรรม เพื่อให้เราเปรียบเทียบเด็กที่ไม่มีโทรทัศน์ และมีการใช้จ่ายของ 3 ชั่วโมงชมกับเด็กที่ไม่ได้มีให้เห็นเพียงว่าสิ่งเหล่านั้นอาจ ถูกทำถ้าพวกเขาไม่ได้ดูโทรทัศน์เราพบเวลาโทรทัศน์ถูกโอนย้ายโดยตรงจากวิทยุฟัง ไป อ่านหนังสือการ์ตูน และภาพยนตร์อ่านหนังสือปกติ เราพบ อย่างไรก็ตาม นี่ดูว่ามากมากกว่าเวลาเวลาที่ใช้ในการใช้สื่อเหล่านั้นให้สัมผัสทั้งหมดของเด็กสื่อมวลชนเกือบสองเท่าเป็นเมื่อครอบครัวโทรทัศน์ นั่นคือ เครื่องรับโทรทัศน์จะอยู่ที่ข้อเสนอดีของเวลาจากสื่อมวลชนอื่น ๆ แต่ยังใช้เวลาจากงานอดิเรก เล่นกลางแจ้ง จากการช่วยแม่บ้าน และอื่น ๆ ทุกกิจกรรมของเด็กที่จะไป ฉันพูด แสงรวมถึงสื่อมวลชนเป็นเกือบสองเท่ากับการถือกำเนิดโทรทัศน์ในบ้านเป็นที่น่าสนใจ เกินไป การสังเกตทีวีเด็กดูโทรทัศน์โปรโมชั่นคนที่อ่านการ์ตูนหนังสือมาก พวกเขาไม่ได้คนที่อ่านหนังสือ มีความสัมพันธ์เชิงลบ เพิ่มเติมเป็นเด็กนาฬิกาโทรทัศน์ ยิ่งเขาจะอ่านหนังสือบางเวลาโทรทัศน์ โต้เถียง นำมาจากเวลานอน เป็นฉันได้กล่าวว่า เนื่องจาก bedtimes หลังทั้งหมดขวา อย่างไรเกี่ยวกับผลกระทบของการมีโทรทัศน์เมื่อชีวิตครอบครัวคุณคุ้นทั้งหมดยอดที่เฮนรีฟอร์ดเอาครอบครัวอเมริกันออกจากบ้าน และกระจายพวกเขา และโทรทัศน์ที่ได้นำพวกเขากลับมากันอีก ที่เป็นจริง ในความรู้สึก เราพบในการศึกษาของเราที่ยอดของเด็กเวลาใช้จริงในสถานะจริงของพ่อ และของสมาชิกในครอบครัวไปขึ้นเมื่อพวกเขาได้รับโทรทัศน์เนื่องจากครอบครัวใช้ข้อเสนอดีเวลานั่งด้วยกัน และดูโทรทัศน์อย่างไรก็ตาม เวลาที่เด็กใช้กับครอบครัว ไม่นับเวลาของโทรทัศน์มีมากช่วยลด ประมาณครึ่งหนึ่งเป็นดี และสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วเป็นที่ผู้ปกครอง และเด็กจะนั่งกันดูบางสิ่งบางอย่างร่วมกัน แต่พวกเขาจะไม่พูดคุยกัน หรือเล่นกัน หรือทำงานร่วมกัน พวกเขาเพียงทำที่ครึ่งเป็นเวลาพวกเขาใช้ก่อน จะมีโทรทัศน์ตอนนี้ ความหมายนี้ถูกนำเข้าบ้านให้ฉันสัมภาษณ์เฉพาะที่ผมจำ ฉันได้พูดกับแม่ที่ห้องอาหารของอพาร์ทเมนท์เล็ก ๆ เพราะสามีนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นดูโทรทัศน์ และเราไม่ต้องไปรบกวนเขา ดังนั้นเราก็นั่งอยู่ที่นั่น และฉันสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัวของเธอเกี่ยวกับกิจกรรมของลูก และขณะที่เรามีเด็กมาเล็กน้อยจากบ้านโรงเรียนและเขาขึ้นไปห้องนั่งเล่นไปค่าพ่อของเขา และเขาได้นำบ้านวาดรูปเขามีโรงเรียน เขากล่าวว่า "ลักษณะ พ่อ ดูรูปวาดนี้ "เขา บิดาของเขากล่าวว่า "Sssh" เขาผลักเขาออกไปเนื่อง จากพ่อในเรื่องสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เพื่อ ให้เด็กนั่งลง และเฝ้าดูโปรแกรมแต่นี่คือโอกาส สำหรับแม่และเด็กในการโต้ตอบ และพ่อจะบอกอะไรให้เด็กของเขาเกี่ยวกับความสำเร็จ แต่นี่เป็นโอกาสที่ได้พลาดเนื่องจากการดูดซึมของพ่อในทีวี สมมติว่า เกิดขึ้นที่มากครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 2
ทำไมเด็กติดทีวีในขณะที่ออกอากาศทางโทรทัศน์ทดลองส่งครั้งแรกในปี ค.ศ. 1920, การผลิตมวลของโทรทัศน์ไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่สอง
โดยจำนวน 1,960 ชุดในสหรัฐอเมริกาได้ค้นพบจำนวนของบ้าน ด้วยการเปิดตัวค่อนข้างรวดเร็วนี้โทรทัศน์เข้ามาในชีวิตในประเทศอเมริกันกังวลถูกเปล่งออกมาในช่วงที่มีอิทธิพลที่เป็นอันตรายที่ดูโทรทัศน์อาจมีในเด็กของประเทศ แม้ว่า Congress จัดขึ้นเป็นครั้งแรกที่ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ในปี 1952 ที่พวกเขาเลือกที่จะไม่ดำเนินการใด ๆ ที่จะแทรกแซงกับอุตสาหกรรมในส่วนหนึ่งเพราะปีที่สมาคมแห่งชาติของกระจายเสียงวิทยุและโทรทัศน์ที่นำมาใช้รหัสในการควบคุมเนื้อหาการออกอากาศ ในปี 1954 และปี 1955 สภาคองเกรสพิจารณาดำเนินการเพิ่มเติมเพื่อตรวจสอบว่าโทรทัศน์พร้อมกับผลิตภัณฑ์สื่อมวลชนอื่น ๆ ที่ได้ยื่นอุทธรณ์ให้กับเด็กเช่นหนังสือการ์ตูนและการเคลื่อนไหวภาพ-มีอะไรจะทำอย่างไรกับการเพิ่มขึ้นของการบันทึกไว้ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของอาชญากรรมเด็กและเยาวชน ในฐานะที่เป็นสื่อที่มีชื่อเสียงนักวิจัยพอล Lazarsfeld เบิกความการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการพิจารณาคดีที่ตัวเองได้รับการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์นำเท่านั้นที่จะต้องกังวลในหมู่ผู้ชมมากกว่าที่จะมีมาตรการการปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาการรับรู้ใด ๆ ในคำให้การต่อไปนี้จากการพิจารณา 1955, นักจิตวิทยาเด็กอีลีเนอร์อีแมคกล่าวถึงผลการวิจัยของเธอในขณะ Lazarsfeld สนับสนุนการระดมทุนของโครงการระยะยาว ทั้งสองเน้นข้อ จำกัด ของการวิจัยเพื่อให้หลักฐานที่เชื่อถือได้ว่าจะแตกหักเชื่อมโยงการกระทำผิดของเด็กและเยาวชนที่จะดูโทรทัศน์. ถ้าเด็กมีการใช้จ่าย 3 ชั่วโมงดูโทรทัศน์พวกเขาจะต้องทำมันแทนสิ่งที่พวกเขาจะได้รับการทำในช่วง 3 ชั่วโมงถ้าพวกเขา ไม่ได้มีโทรทัศน์และเรามีความสนใจในคำถามของการทดแทนของกิจกรรมนี้ ดังนั้นเราเมื่อเทียบกับเด็กที่ไม่ได้มีโทรทัศน์และมีค่าใช้จ่าย 3 ชั่วโมงต่อวันของพวกเขาดูจะมีเด็กที่ยังไม่ได้มันจะเห็นเพียงว่าสิ่งที่พวกเขาอาจจะได้รับการทำถ้าพวกเขาไม่ได้ดูโทรทัศน์. เราพบว่าโทรทัศน์บาง เวลาการถ่ายโอนโดยตรงจากการฟังวิทยุภาพยนตร์จะอ่านหนังสือการ์ตูนและการอ่านหนังสือเป็นประจำ เราพบ แต่การดูโทรทัศน์ที่ให้มากขึ้นในระยะเวลากว่าระยะเวลาที่ใช้ในการใช้จ่ายในสื่ออื่น ๆ ที่เปิดรับทั้งหมดของเด็กกับสื่อมวลเป็นเพียงเกี่ยวกับสองเท่าเมื่อครอบครัวได้รับโทรทัศน์ นั่นคือโทรทัศน์จะไปจัดการที่ดีของเวลาจากสื่ออื่น ๆ แต่ก็ยังต้องใช้เวลาจากงานอดิเรกจากการเล่นนอกจากการช่วยแม่รอบ ๆ บ้านและทุกชนิดอื่น ๆ ของกิจกรรมของเด็กที่จะไปอยู่กับ ขณะที่ผมบอกว่าการเปิดรับทั้งหมดไปยังสื่อมวลเป็นสองเท่าเพียงเกี่ยวกับการถือกำเนิดของโทรทัศน์ในบ้าน. เป็นที่น่าสนใจมากเกินไปที่จะทราบว่าเด็กทีวีที่ดูโทรทัศน์การจัดการที่ดีจะเป็นคนที่อ่านหนังสือการ์ตูนการจัดการที่ดี . พวกเขาไม่ได้เป็นคนที่อ่านหนังสือ มีความสัมพันธ์เชิงลบมีและยิ่งเด็กที่ดูโทรทัศน์น้อยกว่าที่เขามีโอกาสที่จะอ่านหนังสือ. บางส่วนของเวลาโทรทัศน์บังเอิญจะมาจากเวลานอนที่ผมได้กล่าวว่าเพราะ bedtimes ที่มีต่อมา. ทั้งหมด ขวา; ตอนนี้สิ่งที่เกี่ยวกับผลกระทบของการมีโทรทัศน์ต่อชีวิตครอบครัวหรือไม่คุณทุกคนคุ้นเคยกับคำว่าเฮนรี่ฟอร์ดเอาครอบครัวชาวอเมริกันออกจากบ้านและกระจัดกระจายพวกเขาและโทรทัศน์ที่ได้นำพวกเขากลับมารวมกันอีกครั้ง นั่นคือความจริงในความรู้สึกบางอย่าง เราพบในการศึกษาว่าจำนวนของเด็กที่เวลาที่ใช้จริงในการปรากฏกายของพ่อแม่ของพวกเขาและสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาอื่น ๆ ขึ้นไปเมื่อพวกเขาได้รับโทรทัศน์เพราะครอบครัวใช้จ่ายการจัดการที่ดีของเวลานั่งอยู่ด้วยกันและดูโทรทัศน์. อย่างไรก็ตามจำนวนเงินที่ ของเวลาที่เด็กใช้เวลากับครอบครัวของเขาไม่นับเวลาโทรทัศน์ลดลงอย่างมากมาก มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับครึ่งหนึ่งของที่ดีและสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคือการที่พ่อแม่ผู้ปกครองและเด็กกำลังนั่งอยู่ด้วยกันดูบางสิ่งบางอย่างร่วมกัน แต่พวกเขาจะไม่ได้พูดคุยด้วยกันหรือเล่นด้วยกันหรือการทำงานร่วมกัน พวกเขาเป็นเพียงการทำที่ครึ่งหนึ่งเป็นเวลามากที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยก่อนที่พวกเขามีโทรทัศน์. ตอนนี้ความหมายของเรื่องนี้ถูกนำมาที่บ้านกับผมในการสัมภาษณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ผมจำได้ ผมได้พูดคุยกับแม่ในห้องรับประทานอาหารของอพาร์ทเม้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะสามีของเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นดูโทรทัศน์และเราไม่ต้องการที่จะรบกวนเขา ดังนั้นเรากำลังนั่งอยู่ที่นั่นและผมได้รับการสัมภาษณ์ของเธอเกี่ยวกับกิจกรรมของเด็กของเธอและในขณะที่เราอยู่ที่นั่นเด็กน้อยกลับมาจากโรงเรียนและเขาก็ขึ้นไปยังห้องนั่งเล่นและก็ขึ้นกับพ่อของเขาและเขาได้นำบ้านวาดภาพเขาทำ ที่โรงเรียน. เขากล่าวว่า "ดูพ่อ; ดูการวาดภาพนี้? "ว่าเขามี พ่อของเขากล่าวว่า "Sssh." เขาผลักเขาออกไปเพราะพ่ออยู่ในส่วนสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งของเรื่องเพื่อให้เด็กนั่งลงและเฝ้าดูโปรแกรม. แต่ที่นี่เป็นโอกาสสำหรับผู้ปกครองและเด็กที่จะมีปฏิสัมพันธ์และสำหรับ พ่อจะพูดอะไรกับเด็กของเขาเกี่ยวกับความสำเร็จนั้น แต่ที่นี่เป็นโอกาสที่พลาดเพราะการดูดซึมของพ่อในทีวีที่ ฉันคิดนี้เกิดขึ้นในหลายครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2
ทำไมเด็กติดทีวี
ในขณะที่วิทยุโทรทัศน์ทดลองก่อนส่ง ในช่วงปี ค.ศ. 1920 , การผลิตโทรทัศน์ไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่สอง โดย 1960 จำนวนชุดในสหรัฐอเมริกามี surpassed จำนวนบ้าน ด้วยการแนะนำนี้ค่อนข้างรวดเร็วของโทรทัศน์ในชีวิตของชาวอเมริกันในประเทศความกังวลถูกเปล่งออกมามากกว่าคนที่ดูโทรทัศน์อาจเป็นอันตรายในเด็กของประเทศ ถึงแม้ว่ารัฐสภาจัดขึ้นที่ได้ยินครั้งแรก ในเรื่อง ในปี 1952 ที่พวกเขาเลือกที่จะไม่ดำเนินการใด ๆที่จะกระทบกับอุตสาหกรรม ส่วนหนึ่งเป็นเพราะปีนั้นสมาคมวิทยุและโทรทัศน์กระจายเสียง นำรหัสควบคุมการถ่ายทอดเนื้อหา ใน 1954 และ 1955รัฐสภาดำเนินการรับฟังความคิดเห็นเพิ่มเติม เพื่อตรวจสอบว่า โทรทัศน์พร้อมกับอื่น ๆสื่อมวลชน ผลิตภัณฑ์ ที่ยื่นอุทธรณ์ให้กับเด็ก เช่น หนังสือการ์ตูนและภาพยนตร์ ทำอะไรกับเอกสารขึ้นในเหตุการณ์ของอาชญากรรมในเยาวชน ผู้วิจัยในฐานะสื่อที่มีชื่อเสียงพอลลาซาร์สเฟลด์กล่าว การศึกษาพบว่า การพิจารณาคดี ซึ่งมีการถ่ายทอดสดตัวเอง ,เพียงนำกังวลในหมู่ผู้ชมมากกว่ามาตรการทางปฏิบัติที่ถูกต้องใด ๆ การรับรู้ปัญหา ในคำให้การจาก 1955 การพิจารณาต่อไปนี้ นักจิตวิทยาเด็ก เอเลนอร์ อี. แมคโคบี้กล่าวถึงผลการวิจัยของเธอในขณะที่ลาซาร์สเฟลด์ สนับสนุนเงินทุนในโครงการระยะยาวทั้งเครียด ข้อจำกัดของการวิจัยเพื่อให้หลักฐานที่จะแตกหักได้เชื่อมโยงการกระทำผิดของเด็กและเยาวชน เพื่อการรับชมโทรทัศน์ .

ถ้าเด็กจะใช้วันดูโทรทัศน์ 3 ชั่วโมง พวกเขาต้องทำสิ่งที่พวกเขาต้องทำใน 3 ชั่วโมง หากพวกเขาไม่ได้มีโทรทัศน์ และเราสนใจในคำถามนี้ การใช้กิจกรรมดังนั้นเราได้เมื่อเทียบกับเด็กที่ไม่ได้มีโทรทัศน์ และมีการใช้จ่ายของพวกเขา 3 ชั่วโมงดู กับเด็กที่ยังไม่มีให้เห็นเพียงสิ่งที่พวกเขาจะทำถ้าพวกเขาไม่ได้ดูโทรทัศน์
เราพบโทรทัศน์เวลาจะโอนโดยตรงจากการฟังวิทยุ ภาพยนตร์ ไป อ่าน หนังสือ การ์ตูน และการอ่านหนังสือปกติ เราพบ , อย่างไรก็ตามที่ดูโทรทัศน์มากมากกว่าในเวลามากกว่าเวลาที่ใช้จะใช้กับสื่ออื่น ๆที่ของเด็กทั้งหมด การเปิดรับข่าวสารจากสื่อมวลชน เป็นเพียงประมาณสองเท่าเมื่อครอบครัวได้รับโทรทัศน์ นั่นคือ โทรทัศน์ใช้เวลาจัดการที่ดีของเวลาจากสื่ออื่น ๆ แต่มันก็ต้องใช้เวลา จากงานอดิเรก จากการเล่นนอกบ้าน จากการช่วยแม่ รอบบ้านและทุกประเภทอื่น ๆของเด็ก กิจกรรมที่จะไปต่อ อย่างที่ผมบอก แสงทั้งหมดให้กับสื่อมวลชนเป็นเพียงเกี่ยวกับสองเท่ากับการมาถึงของโทรทัศน์ในบ้าน .
ก็น่าสนใจเหมือนกัน จะได้ทราบว่าทีวีเด็กที่ดูโทรทัศน์มาก เป็นคนที่อ่านการ์ตูนมาก เขาไม่ได้เป็นคนที่อ่านหนังสือ มีความสัมพันธ์ในทางลบนั้นและยิ่งเด็กดูโทรทัศน์ น้อยกว่าที่เขามีโอกาสที่จะอ่านหนังสือ
บางส่วนของโทรทัศน์เวลาบังเอิญ ถ่ายเวลา นอน อย่างที่ฉันบอก เพราะ bedtimes ภายหลัง .
เอาล่ะ ตอนนี้สิ่งที่เกี่ยวกับผลกระทบของการมีโทรทัศน์ในชีวิตครอบครัว
คุณจะคุ้นเคยกับ ชี้แจงว่า เฮนรี่ ฟอร์ด พาครอบครัวชาวอเมริกันออกจากบ้าน และกระจายไปที่โทรทัศน์และทำให้พวกเขากลับมารวมกันอีกครั้ง มันเป็นความจริงในความรู้สึกบางอย่างเราพบว่าปริมาณของเวลาที่เด็กใช้จ่ายจริงในการปรากฏกายของผู้ปกครอง และสมาชิกในครอบครัวอื่น ๆของพวกเขาขึ้นเมื่อพวกเขาได้รับโทรทัศน์เพราะครอบครัวใช้เวลาจัดการที่ดีของเวลานั่ง และเฝ้าดูโทรทัศน์ .
แต่จำนวนของเวลาที่เด็กใช้เวลากับครอบครัวของเขา ไม่นับเวลาที่โทรทัศน์ เป็นอย่างมากที่ลดลงอย่างมากมันคือประมาณครึ่งหนึ่งเป็นเยี่ยม และสิ่งที่เกิดขึ้นคือ ผู้ปกครองและเด็กๆ นั่งดูอะไร แต่พวกเขาจะไม่พูดคุยกันหรือเล่นกันและทำงานร่วมกัน พวกเขาแค่จะทำครึ่งเวลาเท่าที่พวกเขาใช้ก่อนที่พวกเขามีโทรทัศน์ .
ตอนนี้ ความหมายของนี้นำกลับมาให้ฉันในการสัมภาษณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ผมจำได้ฉันพูดกับแม่ที่ห้องอาหารของอพาร์ทเมนท์เล็กๆ เพราะสามีของเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ดูทีวี และเราไม่ต้องการที่จะรบกวนเขาดังนั้น เรานั่งอยู่ที่นั่นและผมได้สัมภาษณ์เธอเกี่ยวกับกิจกรรมเด็กของเธอ และในขณะที่เราไม่มีเด็กกลับมาจากโรงเรียนและเขากลับไปที่ห้องนั่งเล่น และไปถึงพ่อของเขา และเขาได้ซื้อบ้านให้เขาวาดก็วาดที่โรงเรียน เขาบอกว่า " ดูสิพ่อ เห็นรูปนี้ล่ะ " ที่เขามี บิดาของเขากล่าวว่า " ฆ่า" เขาผลักตัวเขาออกไป เพราะพ่อเป็นส่วนหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สำคัญของเรื่อง เพื่อให้เด็กนั่งดูรายการ
แต่ที่นี่เปิดโอกาสให้ผู้ปกครองและเด็กเพื่อโต้ตอบ และพ่อมีอะไรจะพูดกับลูกชายของเขาเกี่ยวกับความสำเร็จ แต่นี่เป็นโอกาสที่พลาด เพราะการดูดซึมของพ่อในโทรทัศน์ฉันคิดว่ามันเกิดขึ้นหลายครั้ง