activities. Their analysis identifi

activities. Their analysis identified that greening the different phases of the supply chain leads
to an integrated green supply chain, which ultimately leads to competitiveness and economic
performance. Greening the inbound function involves the integration of suppliers into a green
supply chain. Getting the suppliers make their operations green helps tremendously in cutting
down production of waste at source. Similarly, greening of production results in the
minimization of pollution, and reverse logistics processes help in re-use of materials and
recycling initiatives. This leads to savings in raw materials, water and energy usage and thus
leads to competitiveness and economic performance.
All stages of a product’s life cycle influence a supply chain’s environment burden, from
resource extraction, to manufacturing, use and reuse, final recycling, or disposal (Zhu et al,
2007). The findings by Rao & Holt (2005) show that organizations as well as environment
gain with the implementation of green supply chain initiatives. Other studies (Srivastava &
Srivastava, 2006); (Srivastava, 2007); (Darnall, et al., 2008) also have shown that
profitability and cost reduction are some of the main motivators for businesses to become
‘green’ in the supply chain. Therefore, GrSCM gained popularity with both academics and
practitioners to aim in reducing waste and preserving the quality of product-life and the
natural resources (Fortes, 2009). Now, when global warming and environmental exploitation
have become issues at global level and countries have committed to control the situations at
international forums, the concepts of SCM are being transformed to GrSCM, which means
conducting business to meet human needs without rapidly depleting resources, degrading the
environment, or compromising nature conservation efforts (Gupta, et al., 2013).
1.3. Sustainable Supply Chain Management (SSCM)
In the year 1981 Freer Spreckley argued that enterprises should measure and report on social,
environmental and financial performance (Spreckley, 1981). The idea of integrating social
and environmental factors to economic activity is termed as sustainability. One of the initial
definitions of sustainability comes from the Brundtland Commission (World Commission on
Environment and Development 1987), which defines sustainability as “development that
meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet
their needs.” One of the early reference to sustainability is made by O’Connor (1994) who
points out the question of “sustainability” is not primarily an ecological (or even economic)
argument, but one of politics and ideology (O’Connor, 1994).
This concept of sustainability corresponds with the Triple Bottom Line (TBL) perspective
given by Elkington (1998) which states that, at the intersection of social, environmental, and
economic performance are activities that an organization can engage in which not only are
beneficial from a social and environmental standpoint, but that also make economic sense and
result in competitive advantage for the firm (Elkington, 1998). Dyllick and Hockerts (2002)
conceived corporate sustainability as the business case (economic), the natural case
(environmental), and the societal case (social). The triple bottom line has been identified as a
tool to measure the organization’s progress towards the end goal of being truly sustainable
(Pagell & Wu, 2009). The term sustainability, which increasingly refers to an integration of
social, environmental, and economic responsibilities, has begun to appear in the literature of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรม การวิเคราะห์ของพวกเขาระบุว่าสีเขียวขั้นตอนต่างๆของห่วงโซ่อุปทานที่จะนำไปสู่​​การ
ห่วงโซ่อุปทานสีเขียวแบบบูรณาการซึ่งในที่สุดนำไปสู่​​ความสามารถในการแข่งขันและเศรษฐกิจ
ประสิทธิภาพ สีเขียวขาเข้าฟังก์ชั่นที่เกี่ยวข้องกับการรวมตัวของผู้ผลิตที่เป็นสีเขียว
ห่วงโซ่อุปทาน ซัพพลายเออร์ที่ได้รับการทำให้การดำเนินงานของพวกเขาเขียวช่วยอย่างมากในการตัด
การผลิตลดลงของเสียที่แหล่งกำเนิด กันบ่นของผลการผลิตใน
ลดมลพิษและโลจิสติกย้อนกลับกระบวนการช่วยเหลือในการกลับมาใช้ของวัสดุและการรีไซเคิล
ริเริ่ม นี้นำไปสู่​​การออมในวัตถุดิบน้ำและการใช้พลังงานและทำให้
นำไปสู่​​ความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ.
ทุกขั้นตอนของวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ที่มีผลต่อห่วงโซ่อุปทานของภาระสิ่งแวดล้อมจากการสกัด
ทรัพยากรเพื่อการผลิตการใช้และนำมาใช้ใหม่รีไซเคิลสุดท้ายหรือจำหน่าย (zhu et al,,
2007) ผลการวิจัยโดย rao &โฮลท์ (2005) แสดงให้เห็นว่าองค์กรตลอดจนสภาพแวดล้อม
ได้รับกับการดำเนินงานของการริเริ่มห่วงโซ่อุปทานสีเขียว การศึกษาอื่น ๆ (Srivastava &
Srivastava, 2006); (Srivastava,2007). (darnall, et al, 2008) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่า
ผลกำไรและลดค่าใช้จ่ายบางส่วนของแรงจูงใจหลักสำหรับธุรกิจที่จะกลายเป็น
'สีเขียว' ในห่วงโซ่อุปทาน ดังนั้น grscm ได้รับความนิยมมีทั้งนักวิชาการและผู้ปฏิบัติงาน
ไปที่จุดมุ่งหมายในการลดของเสียและการรักษาคุณภาพของผลิตภัณฑ์ในชีวิตและทรัพยากรธรรมชาติ
(Fortes, 2009) ตอนนี้เมื่อภาวะโลกร้อนและการใช้ประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อม
ได้กลายเป็นปัญหาในระดับโลกและในประเทศมีความมุ่งมั่นในการควบคุมสถานการณ์ที่ฟอรั่มระหว่างประเทศ
แนวคิดของ SCM มีการเปลี่ยนเป็น grscm ซึ่งหมายถึงธุรกิจ
ดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของมนุษย์โดยไม่ต้องพึ่งพาทรัพยากรอย่างรวดเร็ว ย่อยสลาย
สิ่งแวดล้อมหรือกระทบต่อความพยายามในการอนุรักษ์ธรรมชาติ (gupta, et al.2013).
1.3 การจัดการห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน (sscm)
ในปี 1981 spreckley อิสระถกเถียงกันอยู่ว่าผู้ประกอบการควรจะวัดและรายงานเกี่ยวกับสังคม
ดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมและการเงิน (spreckley, 1981) ความคิดของการบูรณาการปัจจัยทางสังคมและสิ่งแวดล้อม
กิจกรรมทางเศรษฐกิจจะเรียกว่าเป็นความยั่งยืน หนึ่งในครั้งแรก
นิยามของความยั่งยืนมาจากคณะกรรมาธิการ Brundtland (คณะกรรมการโลกในสภาพแวดล้อม
และพัฒนา 1987) ซึ่งได้กำหนดความยั่งยืนเป็น "การพัฒนาที่
สนองความต้องการของปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นต่อไปเพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขา
." หนึ่งใน อ้างอิงต้นเพื่อความยั่งยืนจะทำโดยโอคอนเนอร์ (1994) ที่
ชี้ให้เห็นคำถามของ "ยั่งยืน" ไม่ได้เป็นหลักนิเวศวิทยา (หรือแม้เศรษฐกิจ)
โต้แย้ง แต่อย่างใดอย่างหนึ่งของการเมืองและอุดมการณ์ (โอคอนเนอร์ 1994).
แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนนี้สอดคล้องกับสายสามด้านล่าง (tbl) มุมมอง
กำหนดโดย elkington (1998) ซึ่งกล่าวว่าที่จุดตัดของสังคมสิ่งแวดล้อมและ
ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจเป็นกิจกรรมที่องค์กรสามารถมีส่วนร่วมในการที่ไม่เพียง แต่จะเป็นประโยชน์
จากมุมมองทางสังคมและสิ่งแวดล้อม แต่ยังทำให้ความรู้สึกทางเศรษฐกิจและ
ส่งผลให้เปรียบในการแข่งขันให้กับ บริษัท (elkington, 1998) dyllick และ hockerts (2002)
ความยั่งยืนขององค์กรรู้สึกเป็นกรณีธุรกิจ (เศรษฐกิจ) กรณีที่เป็นธรรมชาติ
(สิ่งแวดล้อม)และกรณีทางสังคม (สังคม) บรรทัดด้านล่างสามได้รับการระบุว่าเป็น
เครื่องมือในการวัดความก้าวหน้าขององค์กรที่มีต่อเป้าหมายสุดท้ายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนอย่างแท้จริง
(pagell &วู, 2009) ยั่งยืนในระยะที่มากขึ้นหมายถึงการรวมกลุ่มของ
สังคมสิ่งแวดล้อมและความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจได้เริ่มที่จะปรากฏในวรรณกรรมของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กิจกรรม นักวิเคราะห์ระบุว่า greening ขั้นตอนต่าง ๆ ของห่วงโซ่อุปทานนำ
เพื่อการรวมสีเขียวโซ่ ที่สุดนำ ไปแข่งขัน และเศรษฐกิจ
ประสิทธิภาพ Greening ฟังก์ชันขาเข้าเกี่ยวข้องกับการรวมของซัพพลายเออร์เป็นเป็นสีเขียว
ซัพพลายเชน รับซัพพลายเออร์ทำการช่วยปฏิบัติการสีเขียวอย่างตัด
ลงผลิตขยะที่ต้นทาง ในทำนองเดียวกัน สร้างโลกสีเขียวผลิตผล
การลดมลภาวะ และโลจิสติกส์ย้อนกลับกระบวนการช่วยเหลือในการใช้ใหม่ของวัสดุ และ
โครงการรีไซเคิล นี้นำไปสู่การประหยัดค่าใช้จ่ายวัตถุดิบ การใช้น้ำและพลังงานและ
แข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ.
ทุกขั้นตอนของวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์มีผลกระทบต่อภาระงานของห่วงโซ่อุปทานเป็นสิ่งแวดล้อม จาก
สกัดทรัพยากร การผลิต ใช้ และนำมาใช้ใหม่ สุดท้ายรีไซเคิล ขายทิ้ง (Zhu et al,
2007) ค้นพบ โดยราว&โฮลต์ (2005) แสดงว่าองค์กรรวมทั้งสภาพแวดล้อม
เข้ากับการดำเนินงานของแผนงานห่วงโซ่อุปทานสีเขียว การศึกษาอื่น ๆ (Srivastava &
Srivastava, 2006); (Srivastava 2007); (Darnall, et al., 2008) นอกจากนี้ยัง มีแสดงที่
ลดต้นทุนและผลกำไรมี motivators หลักสำหรับธุรกิจเป็น
'สีเขียว' ในห่วงโซ่อุปทาน ดังนั้น GrSCM ได้รับความนิยม มีทั้งนักวิชาการ และ
ผู้เพื่อจุดมุ่งหมายในการลดขยะ และรักษาคุณภาพของผลิตภัณฑ์ชีวิตและ
ธรรมชาติ (Fortes, 2009) ตอนนี้ เมื่อโลกใช้ประโยชน์จากสิ่งแวดล้อม และโลกร้อน
ได้กลายเป็นปัญหาระดับโลก และประเทศที่มีความมุ่งมั่นในการควบคุมสถานการณ์ที่
กระดานข่าวต่างประเทศ แนวคิดของ SCM จะถูกแปลงไป GrSCM ซึ่งหมายความว่า
ดำเนินธุรกิจเพื่อตอบสนองความต้องการมนุษย์ โดย depleting ทรัพยากร การลดอย่างรวดเร็ว
สิ่งแวดล้อม หรือความพยายามอนุรักษ์ธรรมชาติสูญเสีย (กุปตา et al., 2013) .
1.3 ยั่งยืนซัพพลายเชนการจัดการ (SSCM)
ในปี 1981 Spreckley อิสระโต้เถียงว่า องค์กรควรวัด และรายงานเกี่ยวกับสังคม,
ประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อม และการเงิน (Spreckley, 1981) ความคิดของการบูรณาการทางสังคม
และปัจจัยสิ่งแวดล้อมเพื่อกิจกรรมทางเศรษฐกิจเรียกว่าเป็นความยั่งยืน หนึ่งต้น
คำนิยามของความยั่งยืนมาจากค่าคอมมิชชัน Brundtland (คณะกรรมการโลก
สิ่งแวดล้อมและพัฒนา 1987), ซึ่งกำหนดความยั่งยืนเป็น "พัฒนาที่
ตรงตามความต้องการของปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของรุ่นในอนาคตเพื่อตอบสนอง
ความ" การอ้างอิงก่อนการพัฒนาอย่างยั่งยืนอย่างใดอย่างหนึ่งทำ โดยโอ (1994) ที่
ข้อคำถามที่ "ความยั่งยืน" ไม่ใช่ระบบหลักการนิเวศ (หรือเป็นที่แม้เศรษฐกิจ)
อาร์กิวเมนต์ แต่หนึ่งของการเมืองและอุดมการณ์ (โอ 1994)
แนวคิดนี้อย่างยั่งยืนสอดคล้องกับมุมมองบรรทัดล่างทริปเปิ้ล (TBL)
โดย Elkington (1998) ซึ่งระบุว่า ของสังคม สิ่งแวดล้อม และ
ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจเป็นกิจกรรมที่องค์กรสามารถมีส่วนร่วมที่ไม่เพียงมี
ประโยชน์จากสังคม และสิ่งแวดล้อมอัน แต่ที่ยังทำให้เศรษฐกิจรู้สึก และ
ผลเปรียบสำหรับบริษัท (Elkington, 1998) Dyllick และ Hockerts (2002)
รู้สึกความยั่งยืนขององค์กรเป็นธุรกิจกรณี (เศรษฐกิจ), case
(environmental) ธรรมชาติ และกรณีนิยม (สังคม) มีระบุบรรทัดล่างสามตัว
เครื่องมือวัดความก้าวหน้าขององค์กรเป้าหมายสุดท้ายของยั่งยืนอย่างแท้จริง
(Pagell &วู 2009) ความยั่งยืนระยะ ซึ่งหมายถึงการรวมกลุ่มของขึ้น
สังคม สิ่งแวดล้อม ความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจ ได้เริ่มปรากฏในวรรณคดีของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กิจกรรมต่างๆ. การวิเคราะห์ของพวกเขาระบุว่า greening ขั้นตอนที่แตกต่างกันไปของซัพพลายเชนที่นำไปสู่
ซึ่งจะช่วยให้กับซัพพลายเชนสีเขียวแบบอินทิเกรตซึ่งในท้ายที่สุดจะนำไปสู่ความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจและ
ซึ่งจะช่วยเพิ่ม ประสิทธิภาพ greening ฟังก์ชันเข้าที่เกี่ยวข้องกับการรวมตัวของซัพพลายเออร์เข้าไปในห่วงโซ่อุปทาน
ซึ่งจะช่วยสีเขียว การซัพพลายเออร์ที่ช่วยให้การดำเนินงานของสีเขียวจะช่วยให้น่าสยดสยองในการตัด
ตามมาตรฐานการผลิตลงของเสียที่แหล่งกำเนิด ในทำนองเดียวกัน greening ของผลการผลิตใน
ซึ่งจะช่วยลดปริมาณขยะการลดลงของการขนส่งสินค้าและมลพิษย้อนกลับกระบวนการในการให้ความช่วยเหลือเกี่ยวกับความคิดริเริ่มใหม่อีกครั้งการใช้วัสดุและการรีไซเคิล
โรงแรมแห่งนี้เป็นทางนำไปสู่การประหยัดในวัตถุดิบการใช้น้ำและพลังงานและ
ซึ่งจะช่วยนำไปสู่ความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจของประเทศ.
ขั้นตอนทั้งหมดของวงจรชีวิตของ ผลิตภัณฑ์ ที่มีอิทธิพลต่อ ภาระ สภาพแวดล้อม ของซัพพลายเชนที่จากการขุดเจาะ
ซึ่งจะช่วยในการใช้ทรัพยากรการผลิตและการรีไซเคิลนำกลับมาใช้ใหม่หรือการกำจัดครั้งสุดท้าย(ระบบ et al
2007 ) จากการสำรวจโดย Rao &จำหน่าย( 2005 )แสดงให้เห็นว่าองค์กรและ สภาพแวดล้อม
ซึ่งจะช่วยได้ด้วยการใช้ที่ของการริเริ่มการซัพพลายเชนสีเขียว การศึกษาอื่นๆ( srivastava &
srivastava 2006 )( srivastava2007 )( darnall et al . 2008 )นอกจากนั้นยังได้แสดงให้เห็นว่าการลด
ซึ่งจะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายและความสามารถในการทำกำไรได้จากผลหลักสำหรับธุรกิจในการเป็น
'สีเขียว'ในซัพพลายเชนได้ grscm ดังนั้นจึงได้รับความนิยมพร้อมด้วยนักวิชาการและผู้ประกอบการเล็ง
ซึ่งจะช่วยในการลดขยะและการรักษา คุณภาพ ของ ผลิตภัณฑ์ -
ซึ่งจะช่วยชีวิตและทรัพยากรธรรมชาติ( fortes 2009 ) ในตอนนี้เมื่อ ภาวะ โลกร้อนและการตักตวงประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อม
ซึ่งจะช่วยได้กลายเป็นปัญหาในระดับโลกและประเทศมีความมุ่งมั่นที่จะควบคุมสถานการณ์ที่
ฟอรัมประเทศแนวความคิดของ SCM มีการปรับเปลี่ยนเพื่อ grscm ซึ่งหมายความว่าธุรกิจ
ซึ่งจะช่วยทำให้ตรงกับความต้องการของมนุษย์อย่างรวดเร็วโดยไม่มีทรัพยากรร่อยหรอย่ำยีศักดิ์ศรีความพยายามการอนุรักษ์ธรรมชาติสิ่งแวดล้อม
ซึ่งจะช่วยรักษาหรือ(ผู้เชี่ยวชาญ SERVER PLATFORM ว่าทำ et al .2013 )..
1.3 ) อย่างยั่งยืนการบริหารจัดการซัพพลายเชน( sscm )
ในปีนี้ 1981 spreckley มากให้เหตุผลว่าบริษัทจะวัดและรายงาน ประสิทธิภาพ
ทางด้านสิ่งแวดล้อมและด้านการเงินทางสังคม( spreckley 1981 ) แนวความคิดในการผนวกรวมปัจจัย
และสิ่งแวดล้อมทางสังคมเพื่อกิจกรรมทางเศรษฐกิจเป็นว่าเป็นความยั่งยืน หนึ่งในครั้งแรกที่
ตามมาตรฐานคำนิยามของความยั่งยืนนั้นมาจาก brundtland (โลกคณะกรรมาธิการ
ซึ่งจะช่วยในการพัฒนาและ 1987 )ซึ่งกำหนดความยั่งยืนเป็น"การพัฒนาที่
ซึ่งจะช่วยตอบสนองความต้องการของที่มีอยู่โดยไม่บั่นทอนความสามารถของลูกหลานในอนาคตข้างหน้า
ซึ่งจะช่วยในการตอบสนองความต้องการของตนเองได้"หนึ่งในช่วงต้นการอ้างอิงถึงความยั่งยืนจะเกิดขึ้นจาก O ' Connor ผสมผสาน( 1994 )ที่
จุดออกจากคำถามของ"ความยั่งยืน"ไม่ได้เป็นหลักซึ่งเป็นระบบนิเวศที่(หรือแม้แต่ทางเศรษฐกิจ)
อาร์กิวเมนต์,แต่เป็นหนึ่งในการเมืองและอุดมการณ์( O ' Connor ผสมผสาน, 1994 )..
นี้ตรงกับแนวความคิดของความยั่งยืนด้านล่างห้องพักสำหรับ 3 ท่านที่พร้อมด้วยสาย( tbl )มุมมอง
ซึ่งจะช่วยให้โดย elkington ( 1998 )ซึ่งให้การที่ทางแยกของทางสังคม,สิ่งแวดล้อม,และ
ประสิทธิภาพ การทำงานจะมีกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่องค์กรที่สามารถเข้าร่วมในซึ่งไม่เพียงมี
ซึ่งจะช่วยเป็นประโยชน์จากจุดยืนทางสังคมและสิ่งแวดล้อมแต่ที่ยังทำให้เกิดความรู้สึกทางเศรษฐกิจและ
ซึ่งจะช่วยทำให้ได้เปรียบในการแข่งขันแก่บริษัท( elkington 1998 ) dyllick และ hockerts ( 2002 )
ตั้ง ครรภ์ ความยั่งยืนขององค์กรเป็นกรณีทางด้านธุรกิจที่(ทางเศรษฐกิจ)กรณีธรรมชาติ
(ด้านสิ่งแวดล้อม)และในกรณีที่สังคม(ทางสังคม) สายด้านล่างสำหรับ 3 ท่านที่ได้รับการระบุว่าเป็น
เครื่องมือในการวัดความคืบหน้าขององค์กรไปยังเป้าหมายสุดท้ายของการได้อย่างแท้จริงอย่างยั่งยืน
( pagell & Wu 2009 ) ความยั่งยืนระยะสั้นซึ่งหมายถึงการผนวกรวมกันของ
ทางสังคมสิ่งแวดล้อมและความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจได้เริ่มปรากฏในวรรณกรรมของ