The five people looked at each othe

The five people looked at each other. Before they could even make clear of the situation, that man who was about to beat the child earlier, was instantly sent flying away as well, and he fell a couple of meters away.

The rest were frightened. At a loss, they looked at their empty surroundings.

In the next moment, the wooden bats in the hands of the other four people, suddenly flew away out of no reason as well.

“Ghost, that ghost came again.” One of the men suddenly exclaimed, as he tumbled about and fled. The other four people woke up from their shock as well, as they followed that man one after another. With faces filled with fear, they escaped.

Only that little boy was left in that place. He was dumbfounded, and he looked around his surroundings with flustered, yet expecting eyes.

Zhu Yao sighed, and revealed herself. She no longer carried the gentleness in her face, instead, she was carrying that cold and prideful mask of hers, as she looked at that child.

She did not say anything, and simply reached out her hand. That ring which was in the child’s hands then automatically flew back into her palm. Zhu Yao inspected it for a moment, and after confirming that not a single piece of item inside was missing, she wore it back on her finger.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้าคนดูกัน ก่อนที่พวกเขายังสามารถทำให้ ชัดเจนของสถานการณ์ ซึ่งคนที่จะเอาชนะเด็กก่อนหน้านี้ ทันที ส่งบินไปไกลเป็นอย่างดี และเขาตกกี่เมตรห่างส่วนเหลือก็กลัว ที่สูญเสีย ที่พวกเขามองที่ว่างเปล่าในพื้นที่ในช่วงเวลาถัดไป ค้างคาวไม้ในมือของสี่คนอื่น ๆ ก็บินหนีจากไม่มีเหตุผลเช่นกัน"ผี ผีที่มาอีกครั้ง" หนึ่งคนก็ exclaimed เขาร่วงลงเกี่ยวกับ และหนีไป สี่คนตื่นจากช็อตของพวกเขา รวมทั้งพวกเขาตามที่ชายคนหนึ่ง ใบหน้าเต็มไป ด้วยความกลัว พวกเขาหนีเท่าที่เด็กน้อยถูกทิ้งในสถานที่ เขามหาศาล และเขามองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเขาด้วยความสับสน ยังไม่ ได้คาดหวังว่าตายาว Zhu หายใจ และเปิดเผยตัวเอง เธอไม่ดำเนินการอ่อนโยนในใบหน้าของเธอ แทน เธอพกหน้ากากที่เย็น และจองหองของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่ลูกเธอไม่พูดอะไร และเพียงแค่เอื้อมมือของเธอ ที่แหวน ในมือของเด็ก แล้วโดยอัตโนมัติซึ่งบินไปปาล์มของเธอ ซื่อยาวตรวจสอบช่วง และหลังจากที่ยืนยันว่า ไม่มีชิ้นส่วนของสินค้าภายในหายไป เธอสวมมันกลับบนนิ้วมือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งห้าคนมองหน้ากัน ก่อนที่พวกเขายังสามารถทำให้ชัดเจนของสถานการณ์ที่ชายคนนั้นซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการตีเด็กที่ก่อนหน้านี้ถูกส่งออกไปทันทีที่บินเป็นอย่างดีและเขาล้มลงไม่กี่เมตรห่าง. ส่วนที่เหลือกลัว ที่สูญเสียพวกเขามองไปที่สภาพแวดล้อมที่ว่างเปล่าของพวกเขา. ในช่วงเวลาถัดไปค้างคาวไม้ในมือของคนอื่นอีกสี่คนก็บินออกไปจากไม่มีเหตุผลเช่นกัน. "ผีผีที่มาอีกครั้ง". หนึ่งใน ผู้ชายจู่ ๆ ก็อุทานออกมาในขณะที่เขาร่วงลงเกี่ยวกับและหลบหนีไป อีกสี่คนตื่นขึ้นมาจากการกระแทกของพวกเขาได้เป็นอย่างดีเช่นที่พวกเขาไปกับชายที่หนึ่งหลังจากที่อื่น ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวพวกเขาหนี. เท่านั้นที่เด็กน้อยถูกทิ้งไว้ในสถานที่ที่ เขาเป็นคนตะลึงและเขามองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเขากับลนตายังคาดหวังว่า. จู้ยาวถอนหายใจและเปิดเผยตัวเอง เธอไม่ดำเนินอ่อนโยนในใบหน้าของเธอ แต่เธอถูกแบกว่าหน้ากากที่หนาวเย็นและมีทิฐิของเธอขณะที่เธอมองไปที่เด็กคนนั้น. เธอไม่ได้พูดอะไรและก็เอื้อมมือไปหาเธอ แหวนสิ่งที่อยู่ในมือของเด็กนั้นก็บินกลับมาลงบนฝ่ามือของเธอโดยอัตโนมัติ จู้ยาวการตรวจสอบมันสักครู่และหลังจากที่ยืนยันว่าไม่ได้เป็นชิ้นเดียวของรายการภายในที่ขาดหายไปเธอสวมมันกลับมาอยู่บนนิ้วของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้าคนมองที่แต่ละอื่น ๆ ก่อนที่พวกเขาจะทำให้ความชัดเจนของสถานการณ์ คนที่กำลังจะทำร้ายเด็กก่อน จึงส่งบินออกไปเช่นกัน เขาตกลงมาไม่กี่เมตรที่เหลือตกใจ ที่สูญเสีย พวกเขามองสภาพแวดล้อมที่ว่างเปล่าของพวกเขาในเวลาต่อมา ค้างคาวไม้ในมืออื่น ๆสี่คน จู่ๆ บินออกไปจากเหตุผลเป็นอย่างดี" ผี ผีก็มาอีก " คนหนึ่งก็ร้องอุทาน เขาล้มแล้วหนีไป อีกสี่คนตื่นจากอาการช็อกของพวกเขาเช่นกัน พวกเขาตามคนหนึ่งหลังจากที่อื่น ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว พวกเขาหนีไปได้แค่เด็กตัวเล็กๆที่ถูกทิ้งไว้ในสถานที่แบบนั้น เขาพูดไม่ออก เขามองดูรอบบริเวณด้วยงง ยังคาดหวังว่า ตาZhu ยาวถอนหายใจ และเปิดเผยตัวเอง เธอไม่ถือความอ่อนโยนในใบหน้าของเธอแทน เธอถือที่เย็นชาและเย่อหยิ่งหน้ากากของเธอ เมื่อเธอมองไปที่เด็กนั่นเธอไม่พูดอะไร และก็ถึงมือเธอ แหวนที่อยู่ในมือของเด็กแล้วจะบินกลับเข้าไปในฝ่ามือของเธอ Zhu ยาวตรวจสอบหน่อย และหลังจากได้รับการยืนยันว่าไม่ใช่ชิ้นส่วนของสินค้าภายในหายไป เธอสวมมันกลับไปบนนิ้วของเธอ