Opening the door at the end of a sh

Opening the door at the end of a short passage, the refreshing scent of the
annually refurbished floors welcomed Eugeo. Standing still, he was about to
inhale it in before he stopped his breath. He could sense a faint, sticky smell
mixed into the air.
When he got out of the small changing room, into the practice arena, those
foreboding feelings turned to reality.
The two male students positioned right in the middle of the vast wooden
floor noticed Eugeo and turned to look at him with blunt scowls. Perhaps in
the midst of style practice, one of them stayed still with his wooden sword
held aloft, while the other was adjusting his stance, but then both of them
dropped their arms in an unnatural motion.
You don't have to be that cautious, I won't be stealing your techniques;
muttering that thought in his mind, Eugeo simply gave a light nod and
started walking towards a corner of the practice arena. He figured they
would ignore him as usual, but for some reason, the ones who came earlier
took a step forward and opened their mouths to speak tonight.
"My, Swordsman-in-training Eugeo... you're alone tonight?"
The one who called out was the man with his sword raised overhead. A
garish red uniform covered his burly and tall body while his long and wavy
blonde hair hung down. A delighted smile settled on his well-ordered face
lacking any flaws, but that intentional pause after «Eugeo»[1] was to call
attention to Eugeo's origins as a peasant with no family name

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปิดประตูในตอนท้ายของทางสั้น ๆ
กลิ่นหอมสดชื่นของชั้นได้รับการตกแต่งเป็นประจำทุกปียินดีEugeo
อยู่กับเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการหายใจเข้าในก่อนที่เขาจะหยุดลมหายใจของเขา
เขาจะรู้สึกลมกลิ่นเหนียวผสมไปในอากาศ. เมื่อเขาได้ออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าขนาดเล็กในเวทีการปฏิบัติเหล่านั้นรู้สึกสังหรณ์หันไปความเป็นจริง. สองนักเรียนชายในตำแหน่งที่เหมาะสมในช่วงกลางของไม้ใหญ่ชั้นสังเกตเห็นEugeo และหันไปมองเขาด้วย scowls ทื่อ บางทีในท่ามกลางของการปฏิบัติรูปแบบหนึ่งของพวกเขายังคงอยู่ด้วยดาบไม้ของเขาจัดขึ้นสวรรค์ในขณะที่คนอื่นๆ ได้รับการปรับท่าทางของเขา แต่แล้วทั้งของพวกเขาลดลงแขนของพวกเขาในการเคลื่อนไหวที่ผิดธรรมชาติ. คุณไม่จำเป็นต้องเป็นที่ระมัดระวัง ผมจะไม่ถูกขโมยเทคนิคของคุณพึมพำความคิดที่ว่าในใจของเขาให้Eugeo เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ และเริ่มเดินไปทางมุมของเวทีการปฏิบัติที่ เขาคิดว่าพวกเขาจะไม่สนใจว่าเขาเป็นปกติแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างคนที่เข้ามาก่อนหน้านี้เอาขั้นตอนข้างหน้าและเปิดปากของพวกเขาที่จะพูดในคืนนี้. "ฉันดาบในการฝึกอบรม Eugeo ... คุณคนเดียวคืนนี้?" เป็นผู้หนึ่งที่เรียกว่าออกมาเป็นคนที่มีดาบของเขายกขึ้นเหนือศีรษะ เครื่องแบบสีแดงฉูดฉาดปกคลุมร่างกายกำยำและสูงของเขาในขณะที่ยาวนานและหยักของเขาผมบลอนด์แขวนลง รอยยิ้มที่มีความยินดีที่ตั้งรกรากอยู่บนใบหน้าได้ดีสั่งของเขาขาดข้อบกพร่องใด ๆ แต่ที่หยุดเจตนาหลังจาก« Eugeo » [1] เป็นที่จะเรียกความสนใจไปที่ต้นกำเนิดEugeo เป็นชาวนาที่มีชื่อครอบครัวไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปิดประตูที่ส่วนท้ายของข้อความสั้น ๆ กลิ่นสดชื่นของทุกปีได้รับการตกแต่งพื้น eugeo
ยินดี . ยืนนิ่ง เขากำลัง
หายใจเข้ามันก่อนที่เขาจะหยุดลมหายใจของเขา เขาอาจรู้สึกบางๆ เหนียวผสมในอากาศกลิ่น
.
เมื่อเขาออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเล็ก ๆในเวทีซ้อม บรรดา
สังหรณ์ความรู้สึกกลายเป็นความจริง
สองนักเรียนชายตั้งอยู่ทางขวาตรงกลางของพื้นไม้
มากมายสังเกต eugeo และหันไปมองเขาด้วย scowls ทื่อ . บางทีใน
ท่ามกลางรูปแบบการปฏิบัติ พวกเขาอยู่ที่นั่นกับ
ดาบไม้ชู , ในขณะที่อื่น ๆคือการปรับจุดยืนของเขา แต่แล้วทั้งคู่
หลุดแขนการเคลื่อนไหวผิดธรรมชาติ
เธอไม่ต้องระแวงผมไม่ขโมยของคุณเทคนิค ;
พึมพำความคิดในใจของเขา eugeo เพียงแค่ให้พยักหน้าเบาและ
เริ่มเดินเข้าหามุมเวทีซ้อม เขาคิดว่าพวกเขา
จะไม่สนใจเขาเหมือนปกติ แต่สำหรับเหตุผลบางอย่าง คนที่มาก่อนหน้านี้
ก้าวไปข้างหน้าและเปิดปากพูดคืนนี้ .
" ฉัน นักดาบใน eugeo ฝึก . . . . . . . คุณอยู่คนเดียวในคืนนี้ ?
คนที่เรียกออกมาเป็นผู้ชายด้วยดาบของเขายกขึ้นเหนือศีรษะ เป็นชุดสีแดงแสบตา
ครอบคลุมของเขาแข็งแกร่งและสูงของร่างกายในขณะที่เขายาวและหยัก
ผมบลอนด์ ห้อยลง ยิ้มดีใจแล้วบนใบหน้าของเขาก็สั่ง
ขาดข้อบกพร่องใดๆ แต่ที่จงใจหยุดหลังจาก« eugeo » [ 1 ] เพื่อเรียกความสนใจของ eugeo
กำเนิดเป็นชาวนาที่ไม่มีนามสกุล