The Universe is all of time and spa

The Universe is all of time and space and its contents.[9][10][11][12] The Universe includes planets, stars, galaxies, the contents of intergalactic space, the smallest subatomic particles, and all matter and energy. The observable universe is about 28 billion parsecs (91 billion light-years) in diameter at the present time.[3] The size of the whole Universe is not known and may be either finite or infinite.[13] Observations and the development of physical theories have led to inferences about the composition and evolution of the Universe.

Throughout recorded history, cosmologies and cosmogonies, including scientific models, have been proposed to explain observations of the Universe. The earliest quantitative geocentric models were developed by ancient Greek philosophers and Indian philosophers.[14][15] Over the centuries, more precise astronomical observations led to Nicolaus Copernicus's heliocentric model of the Solar System and Johannes Kepler's improvement on that model with elliptical orbits, which was eventually explained by Isaac Newton's theory of gravity. Further observational improvements led to the realization that the Solar System is located in a galaxy composed of billions of stars, the Milky Way. It was subsequently discovered that our galaxy is just one of many. On the largest scales, it is assumed that the distribution of galaxies is uniform and the same in all directions, meaning that the Universe has neither an edge nor a center. Observations of the distribution of these galaxies and their spectral lines have led to many of the theories of modern physical cosmology. The discovery in the early 20th century that galaxies are systematically redshifted suggested that the Universe is expanding, and the discovery of the cosmic microwave background radiation suggested that the Universe had a beginning.[16] Finally, observations in the late 1990s indicated the rate of the expansion of the Universe is increasing[17] indicating that the majority of energy is most likely in an unknown form called dark energy. The majority of mass in the universe also appears to exist in an unknown form, called dark matter.

The Big Bang theory is the prevailing cosmological model describing the development of the Universe. Space and time were created in the Big Bang, and these were imbued with a fixed amount of energy and matter; as space expands, the density of that matter and energy decreases. After the initial expansion, the Universe cooled sufficiently to allow the formation first of subatomic particles and later of simple atoms. Giant clouds of these primordial elements later coalesced through gravity to form stars. Assuming that the prevailing model is correct, the age of the Universe is measured to be 13.799±0.021 billion years.[2]

There are many competing hypotheses about the ultimate fate of the Universe. Physicists and philosophers remain unsure about what, if anything, preceded the Big Bang. Many refuse to speculate, doubting that any information from any such prior state could ever be accessible. There are various multiverse hypotheses, in which some physicists have suggested that the Universe might be one among many universes that likewise exist.[18][19]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จักรวาลเป็นของเวลา และพื้นที่ และเนื้อหาทั้งหมด [9] [10] [11] [12] จักรวาลมีดาวเคราะห์ ดาว กาแลคซี เนื้อหาของพื้นที่อวกาศ อนุภาค subatomic ที่เล็กที่สุด และทุกเรื่อง และพลังงาน เอกภพมีประมาณ 28 พันพาร์เซก (91 พันล้าน light-years) เส้นผ่านศูนย์กลางในขณะ [3] ขนาดของจักรวาลไม่เป็นที่รู้จัก และอาจมีจำกัด หรือไม่สิ้นสุด [13] สังเกตและการพัฒนาของทฤษฎีทางกายภาพจะนำไปสู่ inferences เกี่ยวกับองค์ประกอบและวิวัฒนาการของจักรวาลตลอดประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ cosmologies และ cosmogonies รวมถึงแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ ได้รับการเสนอการอธิบายข้อสังเกตของจักรวาล แรกสุดเชิง geocentric รุ่นถูกพัฒนา โดยนักปรัชญากรีกโบราณและปรัชญาอินเดีย [14] [15] ช่วงศตวรรษ สังเกตการณ์ดาราศาสตร์ที่แม่นยำมากขึ้นนำไปแบบ heliocentric Nicolaus Copernicus ของระบบสุริยะและโจฮันเนสเคปเลอร์การพัฒนาในรูปแบบที่มีวงโคจรรี ซึ่งในที่สุดได้ถูกอธิบาย โดยทฤษฎีแรงโน้มถ่วงของไอแซคนิวตัน เพิ่มเติม ปรับปรุงเชิงสังเกตการณ์นำไปสู่การรับรู้ว่า ระบบสุริยะอยู่ในกาแล็กซีประกอบด้วยดาว ทางช้างเผือกเป็นพัน ก็มาพบว่า กาแล็กซีของเราเป็นเพียงหนึ่งในหลาย บนเครื่องชั่งขนาดใหญ่ที่สุด มันจะสันนิษฐานว่า การกระจายของกาแล็กซีเป็นเหมือนกันและเหมือนกันในทุกทิศทาง ซึ่งหมายความ ว่า จักรวาลมีขอบไม่มีศูนย์ ข้อสังเกตของการกระจายตัวของกาแล็กซีเหล่านี้และเส้นสเปกตรัมของพวกเขาได้นำทฤษฎีของจักรวาลวิทยาเชิงกายภาพที่ทันสมัยมากมาย การค้นพบในต้นศตวรรษที่ 20 ที่ดาราจักรเป็นระบบ redshifted แนะนำว่า จักรวาลกำลังขยาย และการค้นพบรังสีคอสมิกไมโครเวฟพื้นหลังแนะนำว่า จักรวาลมีจุดเริ่มต้นที่ [16] ในที่สุด ข้อสังเกตในปลายปี 1990 แสดงอัตราการขยายตัวของจักรวาลจะเพิ่มขึ้น [17] แสดงว่า พลังงานส่วนใหญ่อยู่ในรูปแบบที่ไม่รู้จักเรียกว่าพลังงานมืดได้มากที่สุด ส่วนใหญ่ของมวลในจักรวาลจะปรากฏอยู่ในฟอร์มที่ไม่รู้จัก เรียกว่าสสารมืดด้วยทฤษฎีบิกแบงเป็นรูปแบบจักรวาลโดยอธิบายการพัฒนาของจักรวาล พื้นที่และเวลาได้ในบางใหญ่ และเหล่านี้ได้มา ด้วยปริมาณคงที่ของพลังงานและเรื่อง เป็นพื้นที่ขยาย ความหนาแน่นและพลังงานที่ลดลง หลังจากการขยายตัว เริ่มต้นจักรวาลเย็นเพียงพอเพื่อให้การก่อตัวแรกของอนุภาค subatomic และรุ่นที่ใหม่กว่าของอะตอมอย่างง่าย เมฆยักษ์องค์ประกอบแรกหลัง coalesced ผ่านแรงโน้มถ่วงกับดาวแบบฟอร์ม สมมติว่าแบบจำลองแลกเปลี่ยนไม่ถูกต้อง อายุของจักรวาลจะวัดเป็น 13.799±0.021 พันล้านปี [2]มีหลายคู่แข่งสมมติฐานเกี่ยวกับชะตากรรมของจักรวาลที่ดีที่สุด นักฟิสิกส์และนักปรัชญายังคงแน่ใจเกี่ยวกับอะไร อะไร หน้าบิ๊ก หลายคนปฏิเสธเก็ง แคลงว่า ข้อมูลใด ๆ จากรัฐก่อนเช่นเคยอาจเข้าถึงได้ มีต่าง ๆ hypotheses การเปลี่ยน ที่นักฟิสิกส์บางแนะนำว่า จักรวาลอาจจะเป็นหนึ่งในจักรวาลต่าง ๆ ที่มีอยู่เช่นเดียวกัน [18] [19]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จักรวาลคือทั้งหมดของเวลาและพื้นที่และเนื้อหาของมัน. [9] [10] [11] [12] จักรวาลรวมถึงดาวเคราะห์ดาวกาแล็กซีเนื้อหาของพื้นที่อวกาศอนุภาคที่เล็กที่สุดและทุกเรื่องและพลังงาน จักรวาลเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 28000000000 พาร์เซก (91000000000 ปีแสง) มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางในช่วงเวลาปัจจุบัน. [3] ขนาดของจักรวาลทั้งหมดจะไม่เป็นที่รู้จักและอาจจะ จำกัด หรือไม่มีที่สิ้นสุด. [13] การสังเกตและการพัฒนาของ ทฤษฎีทางกายภาพได้นำไปสู่การหาข้อสรุปเกี่ยวกับองค์ประกอบและวิวัฒนาการของจักรวาล. ตลอดประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้และ cosmologies cosmogonies รวมทั้งแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ได้รับการเสนอที่จะอธิบายการสังเกตของจักรวาล ที่เก่าแก่ที่สุดรุ่นจุดศูนย์กลางของโลกในเชิงปริมาณได้รับการพัฒนาโดยนักปรัชญากรีกโบราณและนักปรัชญาอินเดีย. [14] [15] กว่าศตวรรษที่แม่นยำมากขึ้นสังเกตการณ์ดาราศาสตร์นำไปสู่รูปแบบ heliocentric Nicolaus Copernicus ของระบบสุริยะและการปรับปรุงฮันเนสเคปเลอร์ในรูปแบบที่มีวงโคจรเป็นรูปวงรี ซึ่งในที่สุดก็อธิบายได้ด้วยทฤษฎี Isaac Newton ของแรงโน้มถ่วง การปรับปรุงการสังเกตการณ์ต่อไปนำไปสู่การตระหนักว่าระบบสุริยะตั้งอยู่ในจักรวาลประกอบด้วยพันล้านดาวทางช้างเผือก มันถูกค้นพบในภายหลังว่ากาแล็กซีของเราเป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ บนเครื่องชั่งน้ำหนักที่ใหญ่ที่สุดมันจะสันนิษฐานว่าการกระจายของกาแลคซีเป็นชุดและที่เหมือนกันในทุกทิศทางซึ่งหมายความว่าจักรวาลมีทั้งขอบมิได้ศูนย์ ข้อสังเกตของการกระจายตัวของกาแลคซีเหล่านี้และเส้นสเปกตรัมของพวกเขาได้นำไปสู่หลายทฤษฎีของจักรวาลทางกายภาพที่ทันสมัย การค้นพบในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ที่กาแลคซี redshifted ระบบบอกว่าจักรวาลกำลังขยายตัวและการค้นพบของรังสีไมโครเวฟพื้นหลังบอกว่าจักรวาลมีจุดเริ่มต้น. [16] ในที่สุดข้อสังเกตในปลายปี 1990 ที่ระบุอัตรา การขยายตัวของจักรวาลจะเพิ่มขึ้น [17] แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของพลังงานที่มีแนวโน้มมากที่สุดในรูปแบบที่ไม่รู้จักเรียกว่าพลังงานมืด ส่วนใหญ่ของมวลในจักรวาลยังปรากฏอยู่ในรูปแบบที่ไม่รู้จักที่เรียกว่าสสารมืด. ทฤษฎีบิ๊กแบงเป็นที่แพร่หลายดาราศาสตร์แบบอธิบายการพัฒนาของจักรวาล พื้นที่และเวลาที่ถูกสร้างขึ้นในบิ๊กแบงและสิ่งเหล่านี้ตื้นตันใจกับจำนวนคงที่ของพลังงานและสสาร เป็นพื้นที่ขยายความหนาแน่นของสสารและพลังงานลดลง หลังจากที่ขยายตัวเริ่มต้นจักรวาลเย็นพอที่จะช่วยให้การก่อตัวครั้งแรกของอนุภาคและต่อมาของอะตอมที่เรียบง่าย เมฆยักษ์ขององค์ประกอบเหล่านี้ในภายหลังดั่งเดิมรวมตัวกันผ่านแรงโน้มถ่วงในรูปแบบดาว สมมติว่ารูปแบบการแลกเปลี่ยนที่ถูกต้องคืออายุของจักรวาลเป็นวัดที่จะเป็น 13.799 ± 0021000000 ปี. [2] มีสมมติฐานการแข่งขันมากมายเกี่ยวกับชะตากรรมของจักรวาลอยู่ นักฟิสิกส์และนักปรัชญายังคงไม่แน่ใจเกี่ยวกับสิ่งที่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก่อนบิ๊กแบง หลายคนปฏิเสธที่จะคาดเดาสงสัยว่าข้อมูลใด ๆ จากรัฐใด ๆ ก่อนเช่นเคยได้สามารถเข้าถึงได้ มีสมมติฐานลิขสิทธิ์ต่างๆซึ่งในฟิสิกส์บางคนบอกว่าจักรวาลอาจจะเป็นหนึ่งในหมู่จักรวาลหลายอย่างที่เหมือนกันอยู่มี. [18] [19]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จักรวาลทั้งหมดของเวลาและพื้นที่และเนื้อหาของ . [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] [ 12 ] จักรวาลมีดาวเคราะห์ ดาว กาแลคซี่ เนื้อหาของอวกาศอวกาศ อนุภาคที่เล็กที่สุด และ สสารและพลังงาน เอกภพที่เราสังเกตการณ์อยู่ประมาณ 28 ล้านพาร์เซก ( 91 พันล้านปีแสง ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ณเวลาปัจจุบัน . [ 3 ] ขนาดของจักรวาลทั้งหมดที่ไม่เป็นที่รู้จัก และอาจจะให้จำกัดหรืออนันต์ [ 13 ] และสังเกตพัฒนาการของทฤษฎีทางกายภาพได้นำไปสู่ข้อสรุปเกี่ยวกับองค์ประกอบและวิวัฒนาการของเอกภพตลอดประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ และ cosmogonies จักรวาลวิทยา รวมทั้งแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการเสนอเพื่ออธิบายการสังเกตของจักรวาล โดยเชิงปริมาณเสแสร้งรุ่นได้รับการพัฒนาโดยนักปรัชญากรีกโบราณและนักปรัชญาอินเดีย [ 14 ] [ 15 ] หลายศตวรรษ แม่นกว่าดาราศาสตร์สังเกต LED ของนิโคลัส โคเปอร์นิคัสที่แบบจำลองของระบบสุริยะ และ โยฮันเนส เคปเลอร์ การปรับปรุงแบบจำลองวงโคจรวงรีซึ่งได้ในที่สุด โดยไอแซคนิวตันทฤษฎีแรงโน้มถ่วง การปรับปรุงที่สังเกตเพิ่มเติมนำไปสู่การรับรู้ที่ระบบสุริยะอยู่ในกาแล็กซี่ประกอบด้วยพันล้านของดวงดาว ทางช้างเผือก ต่อมาค้นพบว่าจักรวาลของเราเป็นเพียงหนึ่งในหลาย ในระดับที่ใหญ่ที่สุดมันจะสันนิษฐานว่าการกระจายของกาแล็กซีเป็นเครื่องแบบและเดียวกันในทุกทิศทาง ซึ่งหมายความ ว่า จักรวาลมีทั้งขอบและศูนย์กลาง ตัวอย่างของการกระจายของกาแล็กซีเหล่านี้ และเส้นของพวกเขาได้นำไปสู่การหลายทฤษฎีของจักรวาลทางกายภาพที่ทันสมัย การค้นพบในต้นศตวรรษที่ 20 ที่กาแลคซีเป็นระบบ redshifted แนะว่า จักรวาลมีการขยายตัว และการค้นพบของไมโครเวฟพื้นหลังชี้ให้เห็นว่าจักรวาลมีจุดเริ่มต้น [ 16 ] ในที่สุด สังเกตในปลายปี 1990 พบว่า อัตราการขยายตัวของจักรวาลเพิ่มขึ้น [ 17 ] ระบุว่าส่วนใหญ่ พลังงานส่วนใหญ่ในรูปไม่ทราบเรียกว่าพลังงานมืด ส่วนใหญ่ของมวลในจักรวาลยังปรากฏอยู่ในรูปแบบที่เรียกว่าสสารมืดทฤษฎีบิ๊กแบงจะออกโมเดลเอกภพอธิบายพัฒนาการของจักรวาล เวลาและอวกาศที่ถูกสร้างขึ้นในบิ๊กแบง และเหล่านี้ถูกตื้นตันใจกับยอดเงินคงที่ของพลังงานและสสาร เป็น พื้นที่ ขยาย ความหนาแน่นที่สสารและพลังงานลดลง หลังจากการขยายตัวเริ่มต้นจักรวาลเย็นเพียงพอที่จะอนุญาตให้จัดตั้งครั้งแรกของอนุภาคและต่อมาของอะตอมที่เรียบง่าย ยักษ์เมฆองค์ประกอบของกลุ่มเหล่านี้ต่อมารวมตัวกันผ่านแรงโน้มถ่วงจากดวงดาว สมมติว่ามีรูปแบบถูกต้อง อายุของจักรวาล คือ วัดเป็น 13.799 ± 0.021 ล้านปี [ 2 ]มีหลายการแข่งขันสมมติฐานเกี่ยวกับโชคชะตาที่ดีที่สุดของจักรวาล นักฟิสิกส์และนักปรัชญายังคงไม่แน่ใจเกี่ยวกับอะไรถ้ามีอะไรนำหน้าบิ๊กแบง ปฏิเสธหลายคนคาดเดา , สงสัยว่า ข้อมูลใด ๆจากรัฐใด ๆ ก่อน เช่น อาจจะสามารถเข้าถึงได้ มีสมมุติฐานสหภพ ต่างๆ ซึ่งในบางนักฟิสิกส์ได้พบว่าจักรวาลเป็นหนึ่งในจักรวาลมากมายที่ฉันนั้นมีอยู่ . [ 18 ] [ 19 ]