I thought getting my dream job woul

I thought getting my dream job would bring me nirvana, but before long, I was more anxious than ever. I thought I would love the fast pace of production and interacting with writers. But when it became my responsibility to police the show’s schedule, I dreaded their last-minute rewrites. I used to get joy from reading through a script, but now I could only focus on the technical difficulty of producing it.

What’s more: I was exhausted. I started to question my entire life plan. TV devotees, please forgive me—suddenly television seemed like nonsense. The joy I got from watching it was nowhere to be found in producing it. Everything I worked so hard for now seemed silly. Was this really going to be my contribution to the world? I was at the job for nine months before I decided to leave. It wasn’t easy—I went into work about ten times planning to quit before I actually mustered up the confidence.

After abandoning “the dream,” I fell into the same old trap. I applied to a bunch of jobs that sounded impressive. My friends would think working in advertising was cool! My dad would be happy if I wrote tweets for a reputable company! But I still had no idea what I actually enjoyed doing on a day-to-day basis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า การรับงานในฝันของฉันจะนำฉันนิพพาน แต่อีกไม่นาน ผมกังวลมากขึ้นกว่าที่เคย ฉันคิดว่า ฉันชอบความรวดเร็วของการผลิต และแคระกับนักเขียน แต่เมื่อมันกลายเป็นชอบไปตำรวจกำหนดการการแสดง ผมอนาคตแก้ไขนาทีสุดท้ายของพวกเขา เคยได้รับความสุขจากการอ่านผ่านสคริปต์ แต่ตอนนี้ ฉันสามารถมุ่งเน้นความยากทางเทคนิคของการผลิตมีอะไรเพิ่มเติม: ผมหมด ผมเริ่มที่จะตั้งคำถามแผนชีวิตทั้งหมดของฉัน ผู้มีจิตศรัทธาทีวี โปรดยกโทษให้ฉัน — จู่ ๆ โทรทัศน์ดูเหมือนเรื่องไร้สาระ ความสุขที่ผมได้รับจากการชมเนเธอร์แลนด์พบได้ในการผลิตก็ ทุกอย่างที่ฉันทำงานอย่างหนักในขณะนี้ดูเหมือนโง่ เป็นนี้จริงที่เกิดขึ้นจะ มีส่วนทำให้โลกของฉัน ได้ที่งาน 9 เดือนก่อนที่ผมตัดสินใจปล่อย มันไม่ได้ง่าย — ไปทำงานเกี่ยวกับการวางแผนสิบครั้งจะเลิกก่อนผมจริง mustered ค่าความเชื่อมั่นหลังจากละทิ้ง "ความฝัน" ฉันตกหลุมพรางเก่าเดียวกัน ผมนำไปใช้กับกลุ่มของงานที่ไพเราะประทับใจ เพื่อน ๆ คิดว่า ในโฆษณาเป็นเย็น พ่อของฉันจะมีความสุขถ้าผมเขียนทวีสำหรับบริษัทมีชื่อเสียง แต่ผมยังไม่เคยอะไรผมจริง ๆ แล้วชอบทำเป็นประจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าการได้รับงานในฝันของฉันจะนำมาให้ฉันนิพพาน แต่ก่อนนานผมเป็นกังวลมากขึ้นกว่าเดิม ฉันคิดว่าฉันจะรักการก้าวอย่างรวดเร็วของการผลิตและการมีปฏิสัมพันธ์กับนักเขียน แต่เมื่อมันกลายเป็นความรับผิดชอบของฉันให้ตำรวจตารางการแสดงของผมหวั่นปรับเปลี่ยนในนาทีสุดท้ายของพวกเขา ผมเคยได้รับความสุขจากการอ่านผ่านสคริปต์ แต่ตอนนี้ฉันเท่านั้นที่จะมุ่งเน้นไปที่ปัญหาทางเทคนิคในการผลิตมัน.

มีอะไรเพิ่มเติม: ผมได้หมด ผมเริ่มที่จะตั้งคำถามกับแผนชีวิตของฉันทั้งหมด สาวกทีวีโปรดยกโทษให้ฉันกึกโทรทัศน์ดูเหมือนเรื่องไร้สาระ ความสุขที่ผมได้จากการดูมันก็ไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบได้ในการผลิตมัน ทุกอย่างที่ฉันทำงานอย่างหนักในขณะนี้ดูเหมือนโง่ ได้รับนี้จริงๆจะเป็นผลงานของฉันไปทั่วโลก? ผมอยู่ที่งานสำหรับงวดเก้าเดือนก่อนที่ผมจะตัดสินใจที่จะทิ้ง มันไม่ได้ง่ายฉันเดินเข้าไปในงานประมาณสิบครั้งวางแผนที่จะลาออกก่อนที่ผมจะรวบรวมจริงความเชื่อมั่น.

หลังจากทิ้ง "ความฝัน" ฉันตกลงไปในกับดักเดิม ผมนำไปใช้กับพวงของงานที่ฟังดูน่าประทับใจ เพื่อนของฉันจะคิดว่าการทำงานในการโฆษณาเจ๋ง! พ่อของฉันจะมีความสุขถ้าผมเขียนทวิตเตอร์สำหรับ บริษัท ที่มีชื่อเสียง! แต่ผมก็ยังมีความคิดว่าที่จริงผมสนุกกับการทำในแต่ละวันต่อวัน