Storytellers of the Town is an exhi

Storytellers of the Town is an exhibition of work by Araya Rasdjarmrearnsook spanning two decades. Araya is one of Thailand’s foremost contemporary artists, whose practice is concerned with the fundamental aspects of life and death, collective experiences of history and fate, and the configuring of self through the redeployment of everyday images and situations. Araya Rasdjarmrearnsook: Storytellers of the Town includes seminal installation and video works, a number of which have never been presented outside of Thailand.
The installation Has Girl Lost Her Memory (1994), which has been reconstructed for 4A, presents the artists negotiations with traditional roles for women in Thailand, recognising the restrictions placed on her mother and grandmother, as well as her own attempts to surpass these limitations. Further exploring the circumvented space of women in Thai society, Great Times Message, Storytellers of the Town, The Insane (2002) is a multi-channel video installation which sees the artist give voice to those women whose experience in contemporary Thai society remains un-representable. By interviewing female patients of an insane asylum, Araya offers her subjects the opportunity to narrate their own experiences, while also drawing into focus a collective understanding of femaleness and the trauma that often accompanies it.
Having lost her mother at an early age, Araya’s work also attempts to create a space for the representation of death and loss. In The Class (2005) the artist leads a tutorial to a classroom of six corpses which are shrouded in white sheets and arranged side-by-side on silver morgue trays. The Class negotiates both the diversity of cultural attitudes towards mortality and the seeming futility of communicating with those that have passed.
In her more recent works, such as Some unexpected events sometimes bring momentary happiness. Afterwards, regret rises in our memory even for bygone hardship (2009) and Treachery of the Moon (2012) the artist shifts beyond the overriding sense of melancholia, creating works which are precariously imbued with humour, charm and joy. Often steeped with a sense of impermanence, sadness and loss, these works nonetheless act as a counterpoint to the artist’s contemplation of the emotional and physical trauma of female experiences and death.
Araya Rasdjarmrearnsook: Storytellers of the Town presents the artist’s attempts to find a language to represent her experience as a woman; a Thai person; a daughter and granddaughter; a teacher and as an individual who has experienced extreme loss through the deaths of those close to her.
The exhibition has been curated by John Clark and Clare Veal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Storytellers เมืองมีการแสดงนิทรรศการงานโดย Rasdjarmrearnsook อารยะรัฐสองทศวรรษ อารยาเป็นหนึ่งของศิลปินร่วมสมัยที่สำคัญของไทย ปฏิบัติเกี่ยวข้องกับลักษณะพื้นฐานของชีวิต และความตาย รวมประสบการณ์ประวัติศาสตร์ และชะตากรรม และการตั้งค่าคอนฟิกของตนเอง โดยปรับภาพชีวิตประจำวันและสถานการณ์ Rasdjarmrearnsook อารยา: Storytellers เมืองรวมติดตั้งบรรลุถึงและวิดีโอการทำงาน หมายเลขที่ไม่ได้ถูกนำเสนอต่างประเทศการติดตั้งมีสาวแพ้เธอจำ (1994), ซึ่งมีการเชิดสำหรับ 4A นำเสนอศิลปินเจรจากับบทบาทดั้งเดิมสำหรับผู้หญิงในประเทศไทย ตระหนักถึงข้อจำกัดที่วางบนแม่ของเธอ และยาย รวมทั้งความพยายามของตนเองจะเกินข้อจำกัดเหล่านี้ สำรวจเพิ่มเติม พื้นที่ circumvented ของผู้หญิงในสังคม ข้อความเวลาดี Storytellers เมือง เดอะบ้า (2002) ได้หลายช่องวิดีโอติดตั้งแบบที่เห็นศิลปินให้เสียงผู้หญิงที่มีประสบการณ์ในสังคมไทยร่วมสมัยยังคงไม่ representable โดยการสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัวผู้ป่วยหญิงของการลี้ภัยบ้า อารยานำเสนอเรื่องของเธอโอกาสเล่าประสบการณ์ของตนเอง ในขณะที่ยัง วาดจุดเข้าใจรวม femaleness และการบาดเจ็บที่มักจะมาพร้อมกับไม่แพ้แม่ของเธอช่วงอายุ งานของอารยายังพยายามที่จะสร้างพื้นที่สำหรับการแสดงของการเสียชีวิตและสูญหาย ศิลปินนำกวดวิชาไปเรียนของ 6 ศพซึ่งเป็นป่าไม้ในแผ่นสีขาว และจัด--เคียงข้างกันบนถาดเงิน morgue ในเดอะคลาส (2005) คลา negotiates หลากหลายทัศนคติวัฒนธรรมการตายและอุดมคติ seeming ของการสื่อสารกับผู้ที่ได้ผ่านในผลงานล่าสุดของเธอ เช่นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดบางอย่างบางครั้งนำความสุขชั่วครั้ง หลังจากนั้น ริเกร็ตขึ้นของหน่วยความจำสำหรับอดีตตาย (2009) และการทรยศหักหลังของดวงจันทร์ (2012) ศิลปินกะเลยต้องเอาชนะความรู้สึกของ melancholia สร้างงานซึ่ง precariously ได้ผม มีอารมณ์ขัน เสน่ห์ และความสุข คุณค่ากับความรู้สึกของอนิจจัง ความโศกเศร้า และสูญเสียบ่อย ผลงานกระนั้นทำหน้าที่เป็น counterpoint เพื่อสะสมของศิลปินบาดเจ็บอารมณ์ และร่างกายของหญิงประสบการณ์และตายRasdjarmrearnsook อารยา: ความพยายามของศิลปินในการค้นหาภาษาที่แสดงถึงประสบการณ์ของเธอเป็นผู้หญิง นำเสนอ Storytellers เมือง คนไทย ลูกสาวและพระ ครู เป็นบุคคลที่มีประสบการณ์การสูญเสียมากผ่านการเสียชีวิตของผู้ที่อยู่ใกล้กับเธอนิทรรศการมีการ curated โดยจอห์นคลาร์กและแคลร์ก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานของเมืองคือการจัดนิทรรศการของการทำงานโดยอารยา Rasdjarmrearnsook ทอดสองทศวรรษ อารยาเป็นหนึ่งในศิลปินร่วมสมัยชั้นนำของประเทศไทยที่มีการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับด้านพื้นฐานของชีวิตและความตายประสบการณ์รวมของประวัติศาสตร์และชะตากรรมและการกำหนดค่าตัวของตัวเองผ่านการสับเปลี่ยนกำลังของภาพในชีวิตประจำวันและสถานการณ์ที่ อารยา Rasdjarmrearnsook: นิทานของเมืองรวมถึงการติดตั้งน้ำเชื้อและผลงานวิดีโอเป็นจำนวนมากที่ไม่เคยได้รับการเสนอนอกประเทศไทย.
การติดตั้งมีสาวลืมความทรงจำของเธอ (1994) ซึ่งได้รับการสร้างขึ้นใหม่สำหรับ 4A นำเสนอการเจรจาศิลปินที่มีแบบดั้งเดิม บทบาทของผู้หญิงในประเทศไทยตระหนักถึงข้อ จำกัด ที่วางอยู่บนแม่และยายของเธอเช่นเดียวกับความพยายามของเธอเองจะเกินข้อ จำกัด เหล่านี้ นอกจากนี้การสำรวจพื้นที่โกงของผู้หญิงในสังคมไทยที่ดีไทม์ข้อความนิทานของเมืองที่บ้า (2002) คือการติดตั้งวิดีโอหลายช่องทางที่เห็นศิลปินให้เสียงกับผู้หญิงผู้ที่มีประสบการณ์ในสังคมไทยร่วมสมัยที่ยังคงยกเลิก ซึ่งเป็นตัวอย่างได้ โดยการสัมภาษณ์ผู้ป่วยหญิงของโรงพยาบาลโรคจิตอารยามีวิชาที่เธอมีโอกาสที่จะเล่าประสบการณ์ของตัวเองในขณะที่ยังมีการวาดภาพในโฟกัสความเข้าใจร่วมกันของ femaleness และการบาดเจ็บที่มักจะมาพร้อมกับมัน.
สูญเสียแม่ของเธอในวัยเด็กการทำงานอารยาของ นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะสร้างพื้นที่สำหรับการแสดงแห่งความตายและการสูญเสีย ในชั้น (2005) ศิลปินนำไปสู่การกวดวิชาที่จะเรียนหกศพซึ่งเป็นที่ปกคลุมไปด้วยแผ่นสีขาวและจัดด้านโดยด้านบนถาดเงินที่เก็บศพ ชั้นเจรจาทั้งความหลากหลายทางวัฒนธรรมของทัศนคติที่มีต่อการเสียชีวิตและไม่ได้ผลตามที่เห็นในการสื่อสารกับผู้ที่ได้ผ่านการ.
ในผลงานล่าสุดของเธอมากขึ้นเช่นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดบางคนบางครั้งนำความสุขชั่วขณะ หลังจากนั้นเสียใจที่เพิ่มขึ้นในความทรงจำของเราแม้สำหรับความยากลำบากที่ล่วงไปแล้ว (2009) และความเลวร้ายของดวงจันทร์ (2012) กะศิลปินเกินกว่าความรู้สึกที่สำคัญของใจลอย, การสร้างผลงานซึ่งเป็นที่ตื้นตันใจอย่างน่ากลัวด้วยอารมณ์ขันเสน่ห์และความสุข แพร่หลายมักจะมีความรู้สึกของความไม่เที่ยงความโศกเศร้าและการสูญเสีย, ผลงานเหล่านี้ยังคงทำหน้าที่เป็นความแตกต่างกับการไตร่ตรองของศิลปินของการบาดเจ็บทางอารมณ์และร่างกายจากประสบการณ์ของเพศหญิงและความตาย.
อารยา Rasdjarmrearnsook: นิทานของเมืองที่มีการจัดความพยายามของศิลปินที่จะหาภาษา เพื่อเป็นตัวแทนของประสบการณ์ของเธอเป็นผู้หญิง; คนไทย ลูกสาวและหลาน; เป็นครูและเป็นบุคคลที่มีประสบการณ์การสูญเสียมากผ่านการเสียชีวิตของผู้ที่ใกล้ชิดกับเธอ.
จัดแสดงนิทรรศการที่ได้รับการ curated โดยจอห์นคลาร์กและแคลร์เนื้อลูกวัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่าเรื่องราวของเมืองเป็นนิทรรศการงานของอารยา โพธิยันต์ ครอบคลุมสองทศวรรษ อารยาเป็นหนึ่งของเมืองไทย ศิลปินร่วมสมัยชั้นดีที่มีการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับลักษณะพื้นฐานของชีวิตและความตาย ประสบการณ์โดยรวมของประวัติศาสตร์และโชคชะตา และการกำหนดค่าของตนเองผ่านการพัฒนาของภาพทุกวันและทุกสถานการณ์ อารยา โพธิยันต์ :เล่าเรื่องราวของเมืองรวมถึงการติดตั้งและสร้างวีดีโองานจํานวนซึ่งไม่เคยถูกนำเสนอนอกประเทศไทย .
การติดตั้งได้ หญิงสาวที่สูญเสียความทรงจำ ( 1994 ) , ซึ่งได้รับการสร้างขึ้นสำหรับ 4 ศิลปิน เสนอการเจรจากับบทบาทดั้งเดิมของหญิงในประเทศไทย ตระหนักถึงข้อ จำกัด ที่วางอยู่บนแม่และคุณยายเช่นเดียวกับความพยายามของเธอเอง เกินข้อ จำกัด เหล่านี้ การสํารวจพื้นที่เพิ่มเติมหลีกเลี่ยงของผู้หญิงในสังคมไทย ครั้งยิ่งใหญ่ ข้อความ การเล่าเรื่องราวของเมือง บ้า ( 2002 ) แบบหลายช่องสัญญาณวิดีโอการติดตั้งที่เห็นศิลปินให้เสียงกับผู้หญิงที่มีประสบการณ์ในสังคมไทยปัจจุบันยังคงอยู่และ representable .โดยการสัมภาษณ์ผู้ป่วยหญิงลี้ภัยบ้า , อารยา เสนอวิชาของเธอมีโอกาสเล่าประสบการณ์ของตนเองในขณะที่ยังวาดเป็นเน้นความเข้าใจร่วมกันของ femaleness และการบาดเจ็บที่มักจะมาพร้อมกับมัน .
เธอต้องสูญเสียแม่ไปตั้งแต่อายุยังน้อย ยังทำงาน ยังพยายามที่จะสร้างพื้นที่สำหรับการเป็นตัวแทนของความตาย การสูญเสียในชั้นเรียน ( 2005 ) ศิลปินนักสอนในชั้นเรียนของ 6 ศพที่ถูกปกคลุมไปด้วยแผ่นสีขาวและเรียงเคียงข้างศพบนถาดเงิน ห้องเจรจาทั้งความหลากหลายของวัฒนธรรม ทัศนคติที่มีต่ออัตราการตายและไร้ประโยชน์ที่ติดต่อสื่อสารกับผู้ที่ได้ผ่าน .
ในผลงานล่าสุดของเธอเช่น เหตุการณ์บางอย่างที่ไม่คาดคิดบางครั้งนำความสุขชั่วขณะ . หลังจากนั้น เสียใจเพิ่มขึ้นในความจำของเรา แม้อดีตความยากลำบาก ( 2009 ) และการทรยศของดวงจันทร์ ( 2012 ) ศิลปินกะเกินเอาชนะความรู้สึกซึมเศร้า การสร้างผลงานที่ล่อแหลมเต็มไปด้วยอารมณ์ขัน เสน่ห์และความสุข มักจะดองกับความรู้สึกของความไม่เที่ยง ความเศร้า และสูญเสียผลงานเหล่านี้กระนั้นเป็น counterpoint ของศิลปิน การพิจารณาของทางอารมณ์และทางกายภาพจากประสบการณ์หญิงและความตาย .
อารยา โพธิยันต์ : เล่าเรื่องราวของเมืองแสดงของศิลปินที่พยายามหาภาษาแสดงถึงประสบการณ์ของเธอเป็นผู้หญิงที่เป็นคนไทย เป็นลูกสาว และหลานสาว ;เป็นครู และเป็นบุคคลที่มีประสบการณ์การสูญเสียมากถึงความตายของคนที่ใกล้ชิดกับเธอ
นิทรรศการถูก curated โดยจอห์นคลาร์กและแคลร์เนื้อลูกวัว