Also, her body no longer emitted an

Also, her body no longer emitted any profound aura… Her profound energy had dissipated. Even if she were to recover, she would have to retrain her profound strength from scratch. He knew that to a person who arrogantly looked on the Blue Wind, who was the mistress of the Asgard, this was a fate that was crueler than death.

Yun Che let out a long breath, bent down, stretched out his arm, and injected some Heaven and Earth’s energy into Gong Yuxian body through the air while saying with guilt, “Asgard Mistress… I’m late.”

Gong Yuxian stretched out her palm with difficulty. Because of the extreme shock and agitation, her pale face showed an unusual tinge of red. “You… you… Yun Che… is that really you? Didn’t you… didn’t…”

“It’s me.” Yue Che strongly nodded as he opened his palm, and in the middle of it, a pocket sized Tree of Frozen End grew. “With the Frozen End Divine Arts as proof, unlike what many may have claimed, I did not die in the Primordial Profound Ark three years ago. I was only brought to another world by the Primordial Profound Ark and returned today.”

In this world, the only people who possessed the Frozen End Divine Arts were Yun Che and Xia Qingyue. Seeing the Tree of Frozen End on Yun Che’s palm, they no longer dared to doubt that the person in front of them was someone who only looked similar to Yun Che. Instead, they knew full well that this was indeed the Yun Che that everyone assumed had died.

Gong Yuxian’s lips trembled, and her eyes glinted with a weak and unusual glow. However, this unusual glow quickly faded away. “You are actually… still alive… such a… miracle… however… cough… cough, cough… Today… you shouldn’t have… shouldn’t have…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยัง ร่างกายของเธอไม่ออกกลิ่นอายใด ๆ ลึกซึ้ง... พลังงานของเธอลึกซึ้งมี dissipated ถึงแม้เธอจะกู้คืน เธอจะต้องระเบียบความแข็งแรงของเธอลึกซึ้งจากรอยขีดข่วน เขารู้ว่า บุคคลที่ arrogantly ดูในลมสีน้ำเงิน ผู้ที่รักในแอสการ์ด นี่คือชะตากรรมที่ crueler กว่าความตายChe ยุให้ออกลมหายใจยาว งอลง เหยียดแขนของเขา และฉีดบางสวรรค์และโลกพลังงานเข้าไปในร่างกาย Yuxian กงผ่านอากาศขณะพูดความรู้สึกผิด "แอสการ์ดชู้... สายค่ะ"กง Yuxian ยืดออกปาล์มของเธอ ด้วยความยากลำบาก เพราะช็อกสุดขีดและความปั่นป่วน ใบหน้าของเธอซีดแสดงให้เห็นสีผิดปกติของสีแดง "คุณ...คุณ... Che ยุน...อยู่ที่คุณจริง ๆ ไม่ได้คุณ...ไม่ได้... ""เป็นฉัน" Che ยิวอย่างยิ่งเลยต้อง ตามเขาเปิดเขาปาล์ม ตรงกลาง กระเป๋าขนาด และต้นไม้สุดแช่แข็งขึ้น "ด้วยการแช่แข็งสิ้นพระเจ้าศิลปะเป็นหลักฐาน ซึ่งแตกต่างจากอะไรหลายคนอาจจะอ้างสิทธิ ฉันไม่ไม่ตายในหีบลึกซึ้งแรกสามปีที่แล้ว ผมเพียงมาถึงอีกโลกหนึ่ง โดยหีบลึกซึ้งแรก และคืนวันนี้"ในโลกนี้ คนเท่านั้นที่ครอบครองแช่แข็งสิ้นพระเจ้าศิลปะถูก Yun Che และเซี่ย Qingyue เห็นต้นไม้สุดแช่แข็งบนปาล์ม Yun Che พวกเขาไม่กล้าสงสัยว่า คนที่อยู่ที่ด้านหน้ามีคนที่เพียง มองคล้ายกับ Yun Che แทน พวกเขารู้ดีว่า นี้แน่นอน Che ยุนที่ทุกคนสันนิษฐานว่าเสียชีวิตริมฝีปากกง Yuxian trembled และ glinted ดวงตาของเธอ ด้วยการเรืองแสงอ่อน และผิดปกติ อย่างไรก็ตาม นี้เรืองแสงที่ผิดปกติได้อย่างรวดเร็วทันจางหาย "คุณเป็นจริง...ยังมีชีวิตอยู่...เช่นก... มหัศจรรย์...อย่างไรก็ตาม...ไอ...ไอ ไอ... วันนี้...คุณไม่ควรมี...ไม่ควรมี... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ร่างกายของเธอไม่ปล่อยออกมากลิ่นอายลึกซึ้งใด ๆ ... พลังงานที่ลึกซึ้งของเธอได้เหือดหาย แม้ว่าเธอกำลังจะกู้คืนเธอจะต้องฝึกความแข็งแรงที่ลึกซึ้งของเธอจากรอยขีดข่วน เขารู้ว่าจะเป็นคนที่หยิ่งยะโสมองบนฟ้าลมซึ่งเป็นเมียน้อยของแอสการ์ดนี้เป็นชะตากรรมที่ถูก crueler กว่าความตาย

Yun Che ให้ออกหายใจยาวโค้งงอลงกรที่เหยียดออกของเขาและฉีดสวรรค์และโลกของพลังงานในร่างกายฆ้อง Yuxian ผ่านอากาศขณะที่พูดด้วยความรู้สึกผิด "แอสการ์ดที่รัก ... ฉันปลาย."

ฆ้อง Yuxian ยืดออกของเธอ ปาล์มด้วยความยากลำบาก เพราะช็อตมากและกระสับกระส่าย, ใบหน้าขาวซีดของเธอแสดงให้เห็นสีที่ผิดปกติของสีแดง "คุณ ... คุณ ... ยุนเจ๊ ... คือจริงๆคุณ? คุณไม่ได้ ... ไม่ได้ ... "

" มันเป็นฉัน. "เจ๊ยูพยักหน้าอย่างมากในขณะที่เขาเปิดปาล์มของเขาและในช่วงกลางของมันกระเป๋าขนาดต้นไม้แช่แข็ง End เติบโต "ด้วยการแช่แข็ง End พระเจ้าศิลปะเป็นหลักฐานซึ่งแตกต่างจากสิ่งที่หลายคนอาจจะอ้างว่าผมไม่ได้ตายในลำดับที่ลึกซึ้ง Ark สามปีที่ผ่านมา ฉันถูกนำเท่านั้นที่จะอีกโลกหนึ่งโดยลำดับ Profound Ark และกลับวันนี้. "

ในโลกนี้คนเท่านั้นที่ครอบครองแช่แข็ง End ศิลปะพระเจ้าเป็น Yun Che และเซี่ย Qingyue เห็นต้นไม้แห่งแช่แข็ง End บนฝ่ามือ Yun Che ของพวกเขาไม่กล้าที่จะสงสัยว่าบุคคลที่อยู่ในด้านหน้าของพวกเขาถูกใครบางคนคนเดียวที่ดูคล้ายกับยุน Che แต่พวกเขารู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นจริง Yun เจ๊ว่าทุกคนสันนิษฐานว่าเสียชีวิต

ริมฝีปากฆ้อง Yuxian ของตัวสั่นและตาของเธอ glinted มีการเรืองแสงที่อ่อนแอและผิดปกติ แต่นี้เรืองแสงที่ผิดปกติได้อย่างรวดเร็วจางหายไป "คุณเป็นจริง ... ยังมีชีวิตอยู่ ... เช่น ... มหัศจรรย์ ... แต่ ... ไอ ... ไอ, ไอ ... วันนี้ ... คุณไม่ควรมี ... ไม่ควรมี ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ ร่างกายของเธอไม่ปล่อยออร่าพลังงานใด ๆที่ลึกซึ้ง . . . . . . . ลึกซึ้งของเธอได้ลดลง ถึงแม้เธอจะหายดี เธอจะต้องฝึกอบรมพลังลึกซึ้งของเธอจากรอยขีดข่วน เขารู้ว่าคนที่เต๊ะมองสายลมสีฟ้าที่เป็นเมียน้อยของแอสการ์ด นี่เป็นชะตากรรมที่ร้ายยิ่งกว่าความตายยุนเช ปล่อยลมหายใจยาว โค้งงอลง เหยียดแขน และฉีดบางสวรรค์และโลกของพลังงานในร่างกาย กง yuxian ผ่านอากาศในขณะที่พูดกับความผิด " แอสการ์ดเมียน้อย . . . . . . . ผมมาสาย "กง yuxian เหยียดฝ่ามือของเธอกับความยากลําบาก เพราะอาการตกใจสุดขีดและการกวน หน้าซีด เธอแสดงคุณสมบัติที่ผิดปกติของสีแดง " คุณ . . . . . . . . . . . . . . ยุนเช . . . นั่นคุณจริงๆเหรอ คุณไม่ได้ . . . . . . . . . . ไม่ใช่ . . . "" ฉันเอง " เยว่เจ๊ขอพยักหน้า เขาเปิดฝ่ามือของเขา และในกลางมัน ขนาดกระเป๋าต้นไม้แช่แข็ง สุดโต " กับแช่แข็ง จบศิลปะศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเป็นหลักฐาน ซึ่งแตกต่างจากสิ่งที่หลายคนอาจจะบอกว่า ผมไม่ได้ตายในหีบที่ลึกซึ้งในขั้นเริ่มต้นเมื่อสามปีที่แล้ว ผมแค่พา ไปยังโลกอื่นโดยหีบลึกซึ้งประถม และกลับมาในวันนี้ . "ในโลกนี้ คนที่ครอบครองจบเทพยุนเชศิลปะถูกแช่แข็ง และเซี่ย qingyue . เห็นต้นไม้แช่แข็ง จบ ยุนเช ปาล์มก็ไม่กล้าที่จะสงสัยว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือใคร แต่ดูคล้ายยุนเช แทน พวกเขารู้เต็มอกว่า นี้คือแน่นอนยุนเช ที่ทุกคนคิดว่าตายไปแล้วกง yuxian ริมฝีปากสั่น นัยน์ตา glinted กับอ่อนแอและผิดปกติเรืองแสง ซึ่งบริษัทที่ผิดปกตินี้อย่างรวดเร็ว จางลงไป " คุณจริง . . . . . . . ยังมีชีวิตอยู่ . . . . . . . . . . ปาฏิหาริย์ . . . . . . . แต่ . . . . . . ไอ. . . ไอ ไอ . . . . . . . . . วันนี้ . . . คุณไม่ควร . . . . . . . ไม่ควร . . . . . . . "