ผมมีโอกาสเดินทางไปประเทศลาวหลายครั้ง ไปคนเดียว เที่ยวคนเดียว ได้รู้จักผู้ชายคนนึงจนสนิทอยู่คนนึง ชื่อว่า คำ อาศัยในเมืองหลวงคือเวียงจันทร์ ลาวเป็นประเทศที่สงบ บ้านเมือง ภาษา ไม่ต่างกับไทยมาก เราสนิทกันจน คำชวนไปพักที่บ้าน ตอนเช้าผมจะกลับกรุงเทพด้วยความเกรงใจก็เลยถือวิสาสะยื่นเงินให้คำ
แทนคำขอบคุณ ด้วยความไม่รู้ว่าเหมือนการดูถูก
คำถามผมว่าให้เงินเขาทำไม ทำอย่างนี้มันดูถูกเขา คำบอกว่าเขาไม่ใช่ลูกจ้างเขาให้พักด้วยความเต็มใจ ถ้าให้เงินก็คือการดูถูกเขา ผมก็เลยขอโทษแล้วเดินทางกลับด้วยความรู้สึกผิดกับคำ