The first publication on the use of

The first publication on the use of digital PCR to quantify a target
of interest, in this case HIV, was that by Simmonds et al. [5]
in 1990 and I am indebted to Professor Simmonds for information
on the background. The group was interested in determining
the genetic diversity of HIV populations infecting lymphocytes in
blood samples from HIV-positive individuals but recognised that
study of bulk samples would prevent study of sequence differences
between individual proviral molecules. Limiting dilution followed
by PCR of replicates and sequencing of positives was performed
(another early example of single molecule PCR). It soon became
evident that the frequency of positive amplifications followed the
Poisson distribution and that, conversely, the number of target HIV
provirus molecules in the original sample could be calculated from
the degree of dilution and the frequency of negative (or positive)
amplifications. The original publication described the limiting dilution
of both mononuclear cells and provirus molecules and in this
way documented the number of cells carrying HIV provirus and
the number of provirus molecules per infected cell. In subsequent years the group continued to use limiting dilution PCR in a number
of follow-up studies of HIV and HCV.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเผยแพร่ครั้งแรกการใช้ PCR ดิจิตอลวัดปริมาณเป้าหมายน่าสนใจ ในกรณีนี้เอชไอวี เป็นที่โดย Simmonds et al. [5]ในปี 1990 และผมเป็นหนี้ Simmonds ศาสตราจารย์สำหรับข้อมูลบนพื้นหลัง กลุ่มมีความสนใจในการกำหนดความหลากหลายทางพันธุกรรมของประชากรเชื้อเอชไอวีติด lymphocytes ในตัวอย่างเลือดจากบุคคลบวกเอชไอวีแต่ยังที่ศึกษากลุ่มตัวอย่างจะป้องกันการศึกษาลำดับความแตกต่างระหว่างแต่ละโมเลกุล proviral จำกัดเจือจางตามทาง PCR ของเหมือนกับลำดับของการทำงานผิดพลาดทำ(ต้นตัวอย่างหนึ่งของโมเลกุลเดี่ยว PCR) มันจนกลายเป็นเห็นได้ชัดว่า ความถี่ของ amplifications บวกตามแจกแจงปัวซองและที่ ในทางกลับกัน จำนวนเป้าหมายเอชไอวีสามารถคำนวณจาก provirus โมเลกุลจากตัวอย่างเดิมระดับการเจือจางและความถี่ของค่าลบ (หรือบวก)amplifications พิมพ์ต้นฉบับอธิบายไว้เจือจางจำกัดของ mononuclear เซลล์และโมเลกุล provirus และ ในนี้วิธีบันทึกจำนวนของเซลล์โดย provirus เอชไอวี และจำนวน provirus โมเลกุลต่อเซลล์ที่ติดเชื้อ ในปีต่อมา กลุ่มยังคงใช้ PCR เจือจางในการจำกัดจำนวนศึกษาติดตามผลของเอชไอวีและสายของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตีพิมพ์ครั้งแรกในการใช้ PCR
ดิจิตอลที่จะหาจำนวนเป้าหมายที่น่าสนใจในกรณีนี้เอชไอวีก็คือว่าโดยSimmonds et al, [5]
ในปี 1990 และผมเป็นหนี้บุญกับศาสตราจารย์ Simmonds
ข้อมูลบนพื้นหลัง กลุ่มที่มีความสนใจในการกำหนดความหลากหลายทางพันธุกรรมของประชากรที่ติดเชื้อเอชไอวีเซลล์เม็ดเลือดขาวในตัวอย่างเลือดจากบุคคลที่ติดเชื้อHIV แต่จำได้ว่าการศึกษาของกลุ่มตัวอย่างที่จะป้องกันไม่ให้การศึกษาที่แตกต่างกันตามลำดับระหว่างโมเลกุลproviral ของแต่ละบุคคล การลดสัดส่วนการ จำกัด การใช้โดยวิธีPCR ของซ้ำและลำดับบวกได้ดำเนินการ(อีกหนึ่งตัวอย่างแรกของโมเลกุลเดียว PCR) มันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่าความถี่ของเครื่องขยายเสียงบวกตามที่แจกแจงปัวซงและที่ตรงกันข้ามจำนวนเป้าหมายเอชไอวีโมเลกุลprovirus ในกลุ่มตัวอย่างเดิมคำนวณได้จากระดับของการเจือจางและความถี่ในการลบ(หรือบวก) เครื่องขยายเสียง สิ่งพิมพ์เดิมอธิบายการลดสัดส่วนการ จำกัดของทั้งสองเซลล์โมโนนิวเคลียร์และโมเลกุล provirus และในการนี้วิธีการบันทึกจำนวนของเซลล์แบกprovirus เอชไอวีและจำนวนของโมเลกุลprovirus ต่อเซลล์ที่ติดเชื้อ ในปีต่อ ๆ กลุ่มยังคงใช้วิธี PCR จำกัด เจือจางในจำนวนของการศึกษาติดตามผลของเอชไอวีและไวรัสตับอักเสบซี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตีพิมพ์ครั้งแรกในการใช้เทคนิคดิจิตอลที่มีเป้าหมาย
ดอกเบี้ย ในกรณีนี้ ผู้ เป็น โดย ไซมอนด et al . [ 5 ]
ในปี 1990 และผมเป็นหนี้บุญคุณอาจารย์ ไซมอนดสำหรับข้อมูล
บนพื้นหลัง กลุ่มที่สนใจในการหา
ความหลากหลายทางพันธุกรรมของประชากรติดเชื้อ HIV เม็ดเลือดขาวในเลือดเอชไอวีบวก

แต่ยอมรับว่าบุคคลการศึกษากลุ่มตัวอย่างเป็นกลุ่มจะป้องกันการศึกษาลำดับความแตกต่าง
ระหว่างแต่ละโพรไวรัลดีโมเลกุล การเจือจางตาม
โดยวิธี PCR ของแบบจัดลำดับและแจ้งกำหนด
( อีกตัวอย่างแรกของดีเอ็นเอโมเลกุลเดี่ยว ) ไม่นานมันก็เห็นได้ชัดว่า ความถี่ของ amplifications

บวกตามการแจกแจงปัวซงและในทางกลับกันจำนวนเป้าหมายผู้
โปรไวรัสโมเลกุลในตัวอย่างเดิมอาจจะคำนวณจาก
ระดับการเจือจางและความถี่ของลบหรือบวก )
amplifications . สิ่งพิมพ์ต้นฉบับอธิบายการเจือจาง
ทั้งเซลล์และโมเลกุลโปรไวรัสปกติและในวิธีนี้
เอกสารจำนวนเซลล์แบกเอชไอวีโปรไวรัสและ
จำนวนโมเลกุลของโปรไวรัสต่อเซลล์ที่ติดเชื้อใน ปีต่อมา กลุ่มอย่างต่อเนื่องเพื่อใช้ในการจำกัดจำนวน
) ของการติดตามศึกษาเอดส์และไวรัสตับอักเสบซี .