The linkage between students' class

The linkage between students' classroom participation and their academic achievement is undeniable (Lim, 1992; Wudong, 1994; Zhou, 1991). Studies have shown that when students participate actively in class, their academic achievement seems to be higher than thal of those who are passive in clas Krupa-Kwiatkowski (1998) summarized in her study that "interaction

involves participation, personal engagement, and the taking of initiative in some way, activities that in turn are hypothesized to trigger cognitive processes conducive to language learning" (p.

133). Although studies indicate some language learners undergo a "silent period" (Hanania & Gradman, 1977; Krashen, 1982; Rodriguez, 1982) that is considered to be a natural part of sec-ond language acquisition (SLA) and mav be beneficial to the second language (1.2) learning pro-

cess (Dulay, Burt, & Krashen, 1982), there is still some disagreement regarding the contribution that the silent period makes to language learning (Ellis, 1999; Gibbons, 1985), In general, student participation includes many forms of student actions such as speaking, listening, reading, writ-

ing, and body language or physical movement. Since oral participation is the most observable

behavior, studies in the field of language learning have focused on the significance of students' oral participation (Ellis, 1988, 1993; Ely, 1986; Gomez, 1995; King, 1993; Seliger, 1977; Spada,

1986). Therefore, increased emphasis has been placed on students' interaction or oral participa-

tion in the classroom (Ellis, 1988; Long, 1981; Swain, 1985; Tsui, 1992; Wagner-Gough & Hatch,

1975). For example, Wagner-Gough and Hatch (1975) argued that conversational interaction forms the basis for the development of syntax, and is not just for practice. In addition, (1985) "output hypothesis" suggested that learners need the opportunity for meaningful use of

their linguistic resources to achieve native-speaker levels of grammatical accuracy.

Given this background, a relatively large number of researchers have conducted empirical

studies to examine the relation between language acquisition and classroom interaction (Busch, 1982; Day, 1984; Ellis, 1993; Ely, 1986; Pica, Lincoln-Porter, Paninos, & Linnell, 1996; spada,

1986). For instance, Ely (1986) found that oral correctness was influenced by classroom par-

ticipation. These studies confirm a positive relationship between language learning and the

amount of time devoted to oral interaction inside and outside of the language clasroom. In addition, Pica et al. (1996) claimed "participation in verbal interaction offers language learners

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเชื่อมโยงระหว่างการมีส่วนร่วมในห้องเรียนของนักเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขาจะปฏิเสธไม่ได้ (Lim, 1992; Wudong 1994; โจว 1991) มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเมื่อนักเรียนมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขาน่าจะเป็นสูงกว่า Thal ของผู้ที่เป็น passive เพื่อมอบ Krupa-Kwiatkowski (1998) สรุปในการศึกษาของเธอว่า "การทำงานร่วมกันที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมการมีส่วนร่วมส่วนบุคคลและการของความคิดริเริ่มในทางใดทางหนึ่งกิจกรรมที่จะมีการตั้งสมมติฐานที่จะเรียกกระบวนการทางความรู้ที่เอื้อต่อการเรียนรู้ภาษา "(พี. 133) ถึงแม้ว่าการศึกษาบ่งชี้ถึงการเรียนภาษาบางส่วนได้รับการ "ระยะเวลาการเงียบ" (Hanania & Gradman 1977; ครา 1982; Rodriguez, 1982) ที่จะถือเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของการเรียนรู้ภาษาวินาที ond (SLA) และ MAV จะเป็นประโยชน์ต่อ ภาษาที่สอง (1.2) การเรียนรู้โปรเงินอุดหนุน(Dulay เบิร์ทและครา, 1982) ยังคงมีความขัดแย้งเกี่ยวกับผลงานบางส่วนที่ช่วงเวลาที่เงียบทำให้การเรียนรู้ภาษา (เอลลิส 1999; ชะนี 1985) โดยทั่วไปนักเรียน รวมถึงการมีส่วนร่วมหลายรูปแบบของการกระทำของนักเรียนเช่นการพูดการฟังการอ่านการลายลักษณ์อักษรไอเอ็นจีและภาษากายหรือการเคลื่อนไหวทางกายภาพ ตั้งแต่การมีส่วนร่วมในช่องปากเป็นที่สังเกตมากที่สุดพฤติกรรมการศึกษาในด้านการเรียนรู้ภาษาได้มุ่งเน้นไปที่ความสำคัญของนักเรียนมีส่วนร่วมในช่องปาก (เอลลิสปี 1988, 1993; Ely 1986; โกเมซ, 1995; King, 1993; Seliger 1977; Spada , 1986) ดังนั้นจึงเน้นที่เพิ่มขึ้นได้รับการวางในการทำงานร่วมกันของนักศึกษาในช่องปากหรือมีส่วนร่วมการในชั้นเรียน (เอลลิส 1988; ยาว 1981; ลูกทุ่ง 1985; Tsui, 1992; แว็กเนอร์-กอฟและแฮทช์, 1975) ยกตัวอย่างเช่นแว็กเนอร์-กอฟและแฮทช์ (1975) แย้งว่าการทำงานร่วมกันสนทนาเป็นพื้นฐานสำหรับการพัฒนาของไวยากรณ์และไม่ได้เป็นเพียงสำหรับการปฏิบัติ นอกจากนี้ (1985) "การส่งออกสมมติฐาน" ชี้ให้เห็นว่าผู้เรียนต้องมีโอกาสสำหรับการใช้งานที่มีความหมายของทรัพยากรทางภาษาของพวกเขาเพื่อให้บรรลุระดับเจ้าของภาษาของความถูกต้องทางไวยากรณ์. ป.ร. ให้ไว้ ณ พื้นหลังนี้เป็นจำนวนที่ค่อนข้างใหญ่ของนักวิจัยได้ดำเนินการทดลองการศึกษาเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทักษะภาษาและการมีปฏิสัมพันธ์ในห้องเรียน (Busch 1982; วัน 1984; เอลลิส 1993; Ely 1986; Pica, ลิงคอล์นพอร์เตอร์ Paninos และ Linnell 1996; Spada, 1986) ยกตัวอย่างเช่นเอลี่ (1986) พบว่าความถูกต้องในช่องปากได้รับอิทธิพลจากห้องเรียนมารดาticipation การศึกษาเหล่านี้ยืนยันความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการเรียนรู้ภาษาและระยะเวลาที่ทุ่มเทให้กับการทำงานร่วมกันในช่องปากภายในและภายนอกของ clasroom ภาษา นอกจากนี้ Pica et al, (1996) อ้างว่า "การมีส่วนร่วมในการปฏิสัมพันธ์ทางวาจามีผู้เรียนภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเชื่อมโยงระหว่างนักศึกษาในชั้นเรียน การมีส่วนร่วมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขาจะปฏิเสธไม่ได้ ( Lim , 1992 ; wudong , 1994 ; โจว , 1991 ) มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเมื่อนักเรียนมีส่วนร่วมในการเรียน ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขาดูเหมือนจะสูงกว่าที่ของของคนที่เรื่อยๆ ในคลาส ครูปา kwiatkowski ( 1998 ) สรุปในการศึกษาที่เธอโต้ตอบ "

เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมงานหมั้นของบุคคล และการริเริ่มในบางวิธี , กิจกรรมที่ในการเปิดเป็นสมมุติฐานที่จะเรียกกระบวนการที่เอื้อต่อการเรียนรู้ทางภาษา ( หน้า

133 ) ถึงแม้ว่าการศึกษาบ่งชี้บางอย่างผู้เรียนภาษาผ่านระยะเวลา " เงียบ " ( hanania & gradman , 1977 ; krashen , 1982 ; รอดริเกซ1982 ) ที่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของการวินาทีแต่ภาษา ( SLA ) และ mav เป็นประโยชน์ต่อการเรียนรู้ภาษาที่สอง ( 1.2 ) โปรเซส ( -

dulay เบิร์ท& krashen , 1982 ) , ยังคงมีข้อขัดแย้งเกี่ยวกับผลงานที่ช่วงเงียบ ทำให้การเรียนภาษา ( เอลลิส , 1999 ; ชะนี , 1985 ) , ทั่วไปการมีส่วนร่วมของนักเรียน นักศึกษา มีหลายรูปแบบของการกระทำ เช่น การพูด การฟัง การอ่าน และการเขียน -

ไอเอ็นจีและภาษาร่างกายหรือการเคลื่อนไหวร่างกาย เนื่องจากการมีส่วนร่วมมากที่สุด

สังเกตพฤติกรรมการเรียนในด้านการเรียนภาษาได้เน้นความสำคัญของการมีส่วนร่วมในช่องปากของนักเรียน ( Ellis , 1988 , 1993 ; Ely , 1986 ; Gomez , 1995 ; กษัตริย์ , 1993 ; เซลีเกอร์ , 1977 ; ด้า

,1986 ) ดังนั้น , เน้นที่เพิ่มขึ้นได้รับการวางอยู่บนการปฏิสัมพันธ์หรือช่องปากของนักเรียน participa -

ไว้ในห้องเรียน ( Ellis , 1988 ; นาน , 1981 ; สเวน , 1985 ; Tsui , 1992 ; วากเนอร์ กอฟ&ฟัก

1975 ) ตัวอย่างเช่น วากเนอร์ กอฟ และฟัก ( 1975 ) แย้งว่า การสนทนาโต้ตอบในรูปแบบพื้นฐานสำหรับการพัฒนารูปแบบและไม่ได้เป็นเพียงสำหรับการฝึก นอกจากนี้( 2528 ) " สมมติฐาน " ผลผลิต พบว่า ผู้เรียนต้องการโอกาสเพื่อใช้สื่อความหมายของภาษา

ของทรัพยากรเพื่อให้บรรลุเจ้าของภาษาระดับของความถูกต้องทางไวยากรณ์

ให้พื้นหลังนี้ ค่อนข้างจำนวนมากของนักวิจัยได้ดำเนินการศึกษาเชิงประจักษ์

เพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและการเข้าชั้นเรียน ( Busch , 1982 ; วัน , 1984 ; Ellis , 1993 ;อีลี , 1986 ; Pica ลินคอล์น พอร์เตอร์ paninos & linnell ด้า , 1996 ;
, 1986 ) สำหรับอินสแตนซ์ เทคโนโลยี ( 1986 ) พบว่าช่องปาก ความถูกต้องมาจากชั้นเรียน PAR -

ticipation . การศึกษาเหล่านี้ยืนยันความสัมพันธ์ทางบวกระหว่างการเรียนภาษาและ

เวลาอุทิศให้กับการปฏิสัมพันธ์ภายในและภายนอกของภาษา clasroom . นอกจากนี้ พิกา et al .( 1996 ) อ้างว่า " การมีส่วนร่วมในการปฏิสัมพันธ์ทางวาจามีผู้เรียนภาษา