Over the past decades, self-evaluat

Over the past decades, self-evaluation has acquired a prominent position in school processes (McNamara & O’Hara, 2008). Starting in the 1980s, in the context of government policy shifting towards decentralization and deregulation of governmental tasks in many Western countries (OECD, 2012), schools and especially their governing bodies have been allocated increased autonomy and hence greater responsibility for the monitoring of the quality of their education (Hooge, Burns, & Wilkoszewski, 2012). Simultaneously, self-evaluation has become more and more important (Ehren, Perryman, & Shackleton, 2015). For schools, self-evaluation can be described as “a process, initiated by the school itself, in which carefully chosen participants make a systematic description and appraisal of the functioning of the school, with a view to making decisions or taking initiatives for (aspects of) the overall development of the school and school policy” ( Van Petegem, 2005, p. 104). The relevant research literature suggests that self-evaluation ideally ought to include both an orientation towards quality assurance (determining what is good and what should be bettered) as well as quality improvement (providing inspiration for how things can be improved). However, realization of this double function appears to be rather difficult in actual practice ( Geijsel, Krüger, & Sleegers, 2010; Vanhoof & Petegem, 2007). Improving educational quality involves school development: a multilayered interplay of professional learning and leadership of which research has shown its complexity and non-lineair nature (Hargreaves & Fullan, 2012). In an attempt to deepen our insight into school self-evaluation, we therefore asked ourselves what is required for self-evaluation to significantly contribute to both educational quality assurance and school improvement. In line with referred literature, school improvement is used in this article to refer to the combined process of educational improvement and school development necessary for sustainable improvement of educational quality with taking into consideration that this process is recursive by nature. After reviewing the monitoring of educational quality in the context of educational governance in The Netherlands, we discuss the strengths and weaknesses of self-evaluation for enhancing the quality of education. We summarize by composing a framework for content and process factors, which may be used to evaluate the quality of self-evaluation in schools. The significance of this model will then be assessed by evaluating the quality of the school-based self-evaluation that took place as part of a comprehensive project designed and used to help Dutch secondary schools promote the quality of student care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กว่าทศวรรษที่ผ่านมา การประเมินตนเองได้รับตำแหน่งที่โดดเด่นในกระบวนการของโรงเรียน (แม็กนามาราและโอฮาร่า 2008) เริ่มต้นในปี 1980 ในบริบทของนโยบายรัฐบาลขยับไปสู่การกระจายและการผ่อนคลายกฎระเบียบของงานภาครัฐในหลายประเทศตะวันตก (OECD, 2012), โรงเรียนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างกายควบคุมได้ปันส่วนเพิ่มอิสระและความรับผิดชอบมากขึ้นดังนั้นเพื่อการตรวจสอบคุณภาพของการศึกษา (Hooge ไหม้ & Wilkoszewski, 2012) พร้อมกัน การประเมินตนเองได้กลายเป็น สิ่งสำคัญมาก (Ehren, Perryman, & Shackleton, 2015) สำหรับโรงเรียน การประเมินตนเองสามารถอธิบายเป็น "กระบวนการ โรงเรียนตัวเอง คัดสรรผู้เข้าร่วมให้คำอธิบายอย่างเป็นระบบและประเมินการทำงานของโรงเรียน เพื่อการตัดสินใจ หรือการริเริ่ม (ด้าน) สำหรับผู้เริ่มต้นพัฒนาโดยรวมของโรงเรียนและนโยบายของโรงเรียน" (Van Petegem, 2005, p. 104) วรรณกรรมงานวิจัยที่เกี่ยวข้องแนะนำประเมินตนเองที่พักควรจะรวมทั้งการวางแนวทางสู่การประกันคุณภาพ (การกำหนดอะไรดีและอะไรควร bettered) ตลอดจนการปรับปรุงคุณภาพ (ให้แรงบันดาลใจอย่างไรสิ่งต่าง ๆ ได้ดีขึ้น) อย่างไรก็ตาม สำนึกของฟังก์ชันคู่นี้ดูเหมือนจะค่อนข้างยากในทางปฏิบัติจริง (Geijsel, Krüger และ Sleegers, 2010 Vanhoof & Petegem, 2007) การปรับปรุงคุณภาพการศึกษาเกี่ยวข้องกับโรงเรียนพัฒนา: อิทธิพลแบบหลายชั้นของการเรียนรู้แบบมืออาชีพและเป็นผู้นำซึ่งงานวิจัยของธรรมชาติความซับซ้อนและไม่ใช่ lineair (เวนฮาร์กรีฟส์ & Fullan, 2012) ในความพยายามของเราลึกซึ้งโรงเรียนประเมินตนเองอย่างลึกซึ้ง เราจึงถามตัวเองว่าสิ่งจำเป็นสำหรับการประเมินตนเองจะนำไปสู่ทั้งพัฒนาโรงเรียนและการประกันคุณภาพการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญ สอดคล้องกับการอ้างอิงวรรณกรรม โรงเรียนปรับปรุงไว้ในบทความนี้อ้างถึงกระบวนการรวมการพัฒนาการศึกษาและพัฒนาโรงเรียนที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนของคุณภาพการศึกษาพร้อมกับพิจารณาว่ากระบวนการนี้ซ้ำ โดยธรรมชาติ หลังจากตรวจสอบการตรวจสอบคุณภาพการศึกษาในบริบทของการศึกษาในประเทศเนเธอร์แลนด์ เรากล่าวถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของการประเมินตนเองในการเพิ่มคุณภาพการศึกษา เราสรุป โดยเขียนกรอบสำหรับเนื้อหา และกระบวนการปัจจัย ซึ่งอาจถูกใช้เพื่อประเมินคุณภาพของการประเมินตนเองในโรงเรียน ความสำคัญของรุ่นนี้จะแล้วได้รับการประเมิน โดยประเมินคุณภาพของโรงเรียนประเมินที่เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของโครงการครอบคลุมการออกแบบ และใช้เพื่อช่วยส่งเสริมคุณภาพการดูแลนักเรียนโรงเรียนมัธยมดัตช์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาการประเมินตนเองได้รับตำแหน่งสำคัญในกระบวนการทางโรงเรียน (นาราและโอฮาร่า, 2008) เริ่มต้นในปี 1980 ในบริบทของนโยบายของรัฐบาลขยับไปทางกระจายอำนาจและกฎระเบียบของงานภาครัฐในหลายประเทศตะวันตก (OECD, 2012) โรงเรียนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการดูแลร่างกายของพวกเขาได้รับการจัดสรรอิสระที่เพิ่มขึ้นและความรับผิดชอบจึงมากขึ้นสำหรับการตรวจสอบคุณภาพ ของการศึกษาของพวกเขา (Hooge เบิร์นส์และ Wilkoszewski 2012) ในขณะเดียวกันการประเมินตนเองได้มากขึ้นและมีความสำคัญมากขึ้น (Ehren, Perryman และแช็คเคิล, 2015) สำหรับโรงเรียนประเมินตนเองสามารถอธิบายเป็น "กระบวนการที่ริเริ่มโดยโรงเรียนของตัวเองที่ผู้เข้าร่วมการคัดเลือกอย่างพิถีพิถันให้คำอธิบายอย่างเป็นระบบและการประเมินการทำงานของโรงเรียนที่มีมุมมองในการตัดสินใจหรือการริเริ่ม (ด้าน ของ) การพัฒนาโดยรวมของโรงเรียนและโรงเรียนนโยบาย "(แวน Petegem, 2005, น. 104) วรรณกรรมงานวิจัยที่เกี่ยวข้องแสดงให้เห็นว่าการประเมินตนเองนึกคิดควรที่จะรวมทั้งการวางแนวทางไปสู่การประกันคุณภาพ (การกำหนดสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีและสิ่งที่ควรจะดีขึ้น) เช่นเดียวกับการปรับปรุงคุณภาพ (ให้แรงบันดาลใจสำหรับวิธีการสิ่งที่สามารถปรับปรุง) แต่สำนึกของฟังก์ชันคู่นี้ดูเหมือนจะค่อนข้างยากในการปฏิบัติจริง (Geijsel ครูเกอร์และ Sleegers 2010; & Vanhoof Petegem 2007) การปรับปรุงคุณภาพการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาโรงเรียน: ปฏิสัมพันธ์พหุของการเรียนรู้ที่เป็นมืออาชีพและความเป็นผู้นำซึ่งมีงานวิจัยที่แสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนและลักษณะที่ไม่ใช่ lineair มัน (ฮาร์กรีฟ & Fullan 2012) ในความพยายามที่จะกระชับความเข้าใจของเราเข้าไปในโรงเรียนประเมินตนเองเราจึงถามตัวเองสิ่งที่จำเป็นสำหรับการประเมินตนเองอย่างมีนัยสำคัญทั้งนำไปสู่การประกันคุณภาพการศึกษาและการพัฒนาโรงเรียน สอดคล้องกับวรรณคดีเรียกว่าการปรับปรุงโรงเรียนใช้ในบทความนี้เพื่ออ้างอิงถึงขั้นตอนการรวมกันของการปรับปรุงการศึกษาและการพัฒนาโรงเรียนที่จำเป็นสำหรับการปรับปรุงที่ยั่งยืนของคุณภาพการศึกษาที่มีการพิจารณาว่าขั้นตอนนี้จะเวียนเกิดโดยธรรมชาติ หลังจากตรวจสอบการตรวจสอบคุณภาพการศึกษาในบริบทของการกำกับดูแลการศึกษาในประเทศเนเธอร์แลนด์ที่เราจะหารือถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของการประเมินตนเองสำหรับการเสริมสร้างคุณภาพของการศึกษา เราสรุปโดยเขียนกรอบการทำงานสำหรับเนื้อหาและกระบวนการปัจจัยซึ่งอาจจะใช้ในการประเมินคุณภาพของการประเมินตนเองในโรงเรียน ความสำคัญของรุ่นนี้แล้วจะได้รับการประเมินโดยการประเมินคุณภาพของโรงเรียนตามการประเมินตนเองที่เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของโครงการที่ครอบคลุมการออกแบบและใช้เพื่อช่วยให้โรงเรียนมัธยมศึกษาดัตช์ส่งเสริมคุณภาพของการดูแลนักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว่าทศวรรษที่ผ่านมา การประเมินตนเองได้รับตำแหน่งที่โดดเด่นในกระบวนการ ( ตัวแทนโรงเรียน & โอฮาร่า , 2008 ) เริ่มต้นในทศวรรษที่ 1980 ในบริบทของนโยบายรัฐบาลขยับต่อการกระจายอำนาจและกฎระเบียบของรัฐ งานในประเทศตะวันตกหลาย ( OECD , 2012 ) , โรงเรียนและโดยเฉพาะของเทศบาลได้รับการจัดสรรเพิ่มความเป็นอิสระและด้วยเหตุนี้มากขึ้นรับผิดชอบการตรวจสอบคุณภาพของการศึกษาของพวกเขา ( hooge ไหม้ และ wilkoszewski , 2012 ) พร้อมกัน การประเมินตนเองได้กลายเป็นมากขึ้นและที่สำคัญ ( เอเรนเพอร์รีแมน & แช็คเคิลตัน , 2015 ) สำหรับโรงเรียน การประเมินตนเองสามารถอธิบายเป็น " กระบวนการที่ริเริ่มโดยโรงเรียนเอง ซึ่งในการเลือกสรรผู้เข้าร่วมให้อธิบายระบบและประเมินผลการทำงานของโรงเรียน มีมุมมองในการตัดสินใจหรือการริเริ่ม ( ด้าน ) การพัฒนาโดยรวมของโรงเรียนและนโยบายของโรงเรียน ( petegem รถตู้ , 2548 , หน้า 104 ) การทบทวนวรรณกรรมงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าการประเมินตนเองซึ่งควรจะรวมทั้งการต่อประกันคุณภาพ ( การกำหนดสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดี และสิ่งที่ควรจะ bettered ) รวมทั้งการปรับปรุงคุณภาพ ( การให้แรงบันดาลใจสำหรับสิ่งที่สามารถปรับปรุง ) อย่างไรก็ตาม การทำหน้าที่ของคู่นี้ดูเหมือนจะค่อนข้างยากในการปฏิบัติจริง ( geijsel ü kr , เยอรมัน และ sleegers , 2010 ; vanhoof & petegem , 2007 ) การพัฒนาคุณภาพการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาโรงเรียน : มัลติเลเยอร์ของการเรียนรู้และความเป็นผู้นำทางวิชาชีพ ซึ่งการวิจัยได้แสดงความซับซ้อนของธรรมชาติและไม่เชิงเส้น ( ฮาร์กรีฟส์ & ฟูลแลน , 2012 ) ในความพยายามที่จะลึกมากขึ้นความเข้าใจของเราในการประเมินตนเองของโรงเรียน เราจึงถามตัวเองว่า ควรมีการประเมินตนเองอย่างมีส่วนร่วม ทั้งการศึกษา การประกันคุณภาพ และปรับปรุงโรงเรียน ในบรรทัดที่มีเรียกว่าวรรณกรรม ปรับปรุงโรงเรียนที่ใช้ในบทความนี้อ้างถึงกระบวนการรวมกันของการศึกษาการปรับปรุงและพัฒนาโรงเรียนที่จำเป็นสำหรับการปรับปรุงคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน ด้วยการพิจารณาว่า กระบวนการนี้เป็นวิธีการทางธรรมชาติ หลังจากทบทวนการตรวจสอบคุณภาพการศึกษาในบริบทของการบริหารจัดการการศึกษาในประเทศเนเธอร์แลนด์ เราหารือเกี่ยวกับจุดแข็งและจุดอ่อนของการประเมินตนเองเพื่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษา เราสรุปโดยการเขียนกรอบด้านเนื้อหาและกระบวนการ ซึ่งอาจจะใช้เพื่อประเมินคุณภาพของแบบประเมินตนเองของโรงเรียน ความสำคัญของรูปแบบนี้จะถูกประเมิน โดยการประเมินคุณภาพของสถานศึกษา การประเมินตนเองที่จัดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของโครงการออกแบบ และใช้เพื่อให้ครอบคลุมโรงเรียนมัธยมดัตช์ ยกระดับคุณภาพการดูแลนักเรียน