And then one month after that.We we

And then one month after that.
We were aiming straight North.
Rather than going in the direction of the Capital, we travelled further North along a thin road.
We moved from point to point along small rural villages, continuing north with fields of wheat, water wheels, and small huts along the sides.

We never even bothered collecting information.
With the fastest speed possible, we aimed north.
I thought we would understand all of the information once we arrived at the refugee camp.
However, more than that, it's just a bit more, the thought that I wanted to hurry and arrive.

We arrived in Fedoa region.

We came to know there was nothing left.
No, we had already known about this matter.
Just, in that place which there used to be something, there was now nothing.
The field of wheat, the flower garden of Batirusu, the water wheel shed, as well as the livestock sheds it was all gone.

It was just a grass-covered plain spreading out.
A vast, vast grassland.

While holding a sense of loneliness from that spectacle, we arrived at what you could call the only current town in Fedoa region.
We arrived at the refugee camp.

The land of our final objective.
Just a few steps before the entrance of that place, Ruijerd stopped the carriage.

"Hn? What's wrong?"

Ruijerd descended from the driver's seat.
I looked over the surroundings wondering if a monster had appeared, no shadows of an enemy.
Ruijerd walked around to the back of the carriage and said it.

"I'll be taking my leave here."
"Eh!!"

The words that were suddenly declared.
I raised my voice in surprise.
Eris eyes were opened wide as well.

"Wai...Wait just a minute."

We got off the carriage as if we were about to fall over and went to face Ruijerd.

Isn't this too fast?
We only just arrived at the refugee camp.
No, we haven't even arrived yet we're just standing outside of it.

"At the very least how about taking it easy for one day or so, No, at least come together with us into the town?"
"That's right, after all.."
"There's no need."

Ruijerd looked at us with those blunt words.

"There's no need for a warrior here. There's no need for protection."
"..."

Eris went silent in response to those words.
Honestly.
I might have forgotten about it a bit.
Ruijerd came along only just to see us up to our hometown.
Now that the objective has been completed, it's only natural for us to separate.
Even though I thought we would be together forever.

"Ruijerd-san..."

After opening my mouth I hesitated.
If I try to detain him, will he stay I wonder...
No, after re-thinking it, I have brought a heavy amount of troubles onto this man.
There were certainly plenty of times where I have troubled him, but the times when I showed him my shameful parts were common.
Even though that's the case, he recognized me as a Warrior.
I don't think I can depend on him anymore than this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วหนึ่งเดือนหลังจากนั้นเราได้เล็งตรงเหนือแทนที่จะไปในทิศทางของเงินทุน พวกเราเดินทางต่อไปเหนือถนนบางเราย้ายจากจุดหนึ่งไปจุดหนึ่งตามชนบทหมู่บ้านเล็ก ๆ ต่อของข้าวสาลี น้ำล้อ และกระท่อมเล็ก ๆ ริมด้านเหนือเราไม่เคยแม้กระทั่ง bothered รวบรวมข้อมูลด้วยความเร็วเร็วสุด เรามุ่งเหนือคิดว่า เราจะเข้าใจข้อมูลทั้งหมดเมื่อเรามาถึงที่ค่ายผู้ลี้ภัยอย่างไรก็ตาม มากกว่า ที่ได้เพียงเล็กน้อย ความคิดที่อยากจะรีบ และมาถึงเรามาถึงในภูมิภาค Fedoaเรามารู้ว่า ไม่มีอะไรเหลือไม่ เราได้รู้จักเกี่ยวกับเรื่องนี้เพียง ในสถานที่ที่ใช้จะเป็นสิ่งที่มี มีตอนนี้ไม่ฟิลด์ ของข้าวสาลี สวนดอกไม้ของ Batirusu โรงน้ำล้อ sheds ปศุสัตว์ก็หายไปทั้งหมดเพียงมีหญ้าปกคลุมล้วนกระจายออกได้มีมากมาย มากมายกราสแลนด์ยึดถือความรู้สึกของความเหงาจากปรากฏการณ์นั้น เรามาถึงที่ที่คุณสามารถเรียกเมืองปัจจุบันเฉพาะในภูมิภาค Fedoaเรามาถึงที่ค่ายผู้ลี้ภัยดินแดนวัตถุประสงค์สุดท้ายของเราเพียงไม่กี่ก้าวก่อนทางเข้าของสถานที่ Ruijerd หยุดการขนส่ง"Hn คืออะไรผิดRuijerd สืบเชื้อสายจากนั่งของคนขับผมมองผ่านสภาพแวดล้อมสงสัยว่า หาก สัตว์ประหลาดได้ปรากฏ ไม่มีเงาของศัตรูRuijerd เดินไปด้านหลังของรถที่รอบ และกล่าวว่า"ฉันจะได้รับของฉันออกจากที่นี่""เอ๊ะ!!"คำที่ถูกประกาศทันทีฉันยกฉันเสียงประหลาดใจEris ตาที่เปิดกว้างเช่น"หวาย...รอแป๊บเดียว"เราได้ปิดการขนส่งว่าเราได้ล้ม และไปที่หน้า Ruijerdไม่นี้เร็วเกินไปหรือไม่เพียงแค่เรามาถึงที่ค่ายผู้ลี้ภัยไม่ เราไม่ได้แม้ถึง แต่เพียงเรากำลังยืนอยู่นั้น"ที่อย่างน้อยที่สุดเกี่ยวกับวิธีการมันง่ายสำหรับหนึ่งวันหรือมากกว่านั้น ไม่ น้อยมาร่วมกับเราในเมือง""ถูกต้อง จาก...""ไม่จำเป็น"Ruijerd มองที่เรา ด้วยคำที่ทื่อ"ไม่จำเป็นสำหรับนักรบที่นี่ ไม่จำเป็นสำหรับการป้องกัน""..."Eris ก็เงียบตอบคำเหล่านั้นสุจริตอย่างฉันอาจลืมเกี่ยวกับมันมากRuijerd มาตามเพียงแค่ให้เราถึงบ้านของเราขณะที่วัตถุประสงค์เสร็จ มันเป็นเพียงธรรมชาติที่เราจะแยกแม้ว่าฉันคิดว่า เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"Ruijerd-ซาน..."หลังจากเปิดปากของฉันฉัน hesitatedถ้าพยายามกุมเขา ห้องพักเขาหวังจะ...ไม่ หลังจากนั้นคิดใหม่ ฉันได้นำจำนวนปัญหาบนคนนี้หนักมีแน่นอนของเวลาที่มีปัญหาเขา แต่ครั้งเมื่อฉันพบเขาส่วนฉันแม้ได้ทั่วไปถึงแม้ว่าอย่างนี้ เขารู้จักฉันเป็นนักรบผมไม่คิดว่า ฉันสามารถขึ้นอยู่กับเขาอีกต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และหนึ่งเดือนแล้ว .
เราเหนือตรงเป้าหมาย .
แทนที่จะไปในทิศทางของเงินทุนที่เราเดินทางต่อไปทางเหนือตามถนนบาง .
เราย้ายจากจุดไปยังจุดตามหมู่บ้านชนบทเล็กๆ ต่อเนื่องกับเขตเหนือของข้าวสาลี , น้ำล้อ และกระท่อมเล็กด้านข้าง .

เราไม่เคยสนใจเก็บข้อมูล ที่มีความเร็วที่เร็วที่สุดที่เป็นไปได้

เรามุ่งเหนือฉันคิดว่าเราจะเข้าใจทั้งหมดของข้อมูลเมื่อพวกเรามาถึงที่ค่ายผู้ลี้ภัย .
แต่มากกว่านั้น มันแค่นิดหน่อย คิดว่าฉันอยากจะรีบๆ มา

เราเข้ามาในเขต fedoa

เรามารู้ ไม่มีอะไรเหลือ
ไม่เรา ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
แค่ในสถานที่ซึ่งเคยมีอะไร มันไม่มีอะไร
เขตของข้าวสาลีสวนดอกไม้ของ batirusu , น้ำล้อหลั่ง ตลอดจนปศุสัตว์ที่มีทั้งหมดก็หายไป

แค่หญ้าปกคลุมธรรมดาแผ่กว้างใหญ่ไพศาลทุ่งหญ้า .
, .

ตอนที่ถืออารมณ์แห่งความเหงา จากปรากฏการณ์ เราเดินทางมาถึงสิ่งที่คุณสามารถเรียกเฉพาะเมืองปัจจุบัน ในเขต fedoa .
พวกเรามาถึงที่ค่ายผู้ลี้ภัย .

ที่ดิน
วัตถุประสงค์สุดท้ายของเราเพียงไม่กี่ก้าว ก่อนทางเข้าของสถานที่แห่งนั้น ruijerd หยุดรถม้า

" HN ? เกิดอะไรขึ้น ? "

ruijerd ลงมาจากที่นั่งคนขับ .
ผมดูสภาพแวดล้อมว่าปีศาจก็ปรากฏ ไม่มีเงาของศัตรู
ruijerd เดินเข้าทางด้านหลังของตู้ และบอกว่ามัน

" ผมขอตัวกลับดีกว่า . . . "
" เอ๊ะ ! ! ! ! "

คำพูดที่จู่ๆ
ประกาศฉันเสียงดังด้วยความประหลาดใจ ดวงตาเบิกกว้าง
เฟริส เช่นกัน

" เดี๋ยว . . เดี๋ยวก่อนนะ "

พวกเราลงจากรถม้าเป็นถ้าเรากำลังจะตกไปหน้า ruijerd

ไม่เร็วไป ?
เราเพิ่งมาถึงที่ค่ายผู้ลี้ภัย
ไม่เรายังมาไม่ถึงเลย เราก็ยืนอยู่ข้างนอกมัน

" อย่างน้อยแล้วถ่ายง่ายสำหรับวันหรือดังนั้นอย่างน้อยก็มาร่วมกับเราในเมือง ?
" ใช่แล้ว หลังจากทั้งหมด . . . . . . . "
" ไม่จำเป็น "

ruijerd มองเรากับทื่อคำ . . . .

" ไม่ต้องมีนักรบที่นี่เลย ไม่ต้องมีการป้องกัน . "
" . . . . . . . "

อีริสไปเงียบในการตอบสนองกับคำเหล่านั้น .

จริงๆนะ ฉันอาจจะลืมเกี่ยวกับมันเล็กน้อย .
ruijerd มาแค่เห็นเราขึ้น
บ้านเกิดของเราตอนนี้เป้าหมายเสร็จเรียบร้อยแล้ว มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เราต้องจากกัน .
ถึงแม้ว่าฉันคิดว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป . . .

" ruijerd ซาน . . . . . . . "

หลังจากเปิดปากผมลังเล .
ถ้าฉันพยายามที่จะควบคุมตัวเขา เขาจะอยู่ ผมสงสัยว่า . . . . . . .
ไม่ หลังจากคิดอะไรอยู่ผมได้นำเงินที่หนักของปัญหาลง ชายคนนี้
มีแน่นอนมากมายของเวลาที่ผมมีปัญหาเขาแต่ครั้งเมื่อฉันพบเขา ส่วนเรื่องน่าอายของฉันทั่วไป .
ถึงแม้เป็นอย่างนั้น เขาจำฉันได้ในฐานะนักรบ !
ฉันไม่คิดว่าฉันสามารถพึ่งพาเขาได้อีกกว่านี้