A comprehensive search through the

A comprehensive search through the available literature regarding changes in culture in Bhutan turned up a dearth of information on academic research into actual changes being recorded. However, a great deal of
Cline-11
information of an anecdotal nature and non-academic reporting by major publications both within Bhutan and throughout the world was successfully retrieved. The best academic resource on this subject is the Center for Bhutan Studies, which specializes in analyzing GNH, while the most comprehensive non-academic material came from the PBS Frontline website.
One especially helpful article from the Center for Bhutan Studies described the effects globalization, specifically consumerism, television and the Internet, are having on traditional folklore. Bhutan has a rich oral history because for most its history only the elite could read and write; with the advent of new technologies such as television, radio, and outside cable programming, these oral traditions are breaking down such that much of the folklore and mythology in even rural areas is not being passed along sufficiently to the younger generations, who often spend hours in front of the television or playing video games rather than listening to elders recall stories. The article suggests a combined approach to save this oral history from extinction, including such things as creating an online database of written, audio and video collections of the thousands of local and regional histories and stories, as well as creating a line of children’s books to help pass the stories to the next generation (Dorji, T.C. 2009).
Another notable resource is the PBS: Frontline World exposé “Bhutan – The Last Place” (May 2002) which analyzes the country three years after the advent of television and the Internet through a series of articles, interviews,
Cline-12
and videos. While the anecdotal accounts are telling, perhaps the most striking takeaway is the growing cultural gap between the conservative, tradition-bound older population and the more liberal, world-hungry youth. While outside contact in this formerly closed society was limited to postal mail, snatches of radio transmissions from neighboring countries, and the occasional international newspaper, with the introduction of both television and the Internet massive changes were already being seen in the culture of the youth just three years later, as well as the growing concern of their parents and other elders. From 1999 to 2002, youth were already shirking their studies to watch television when their parents weren’t home, children and young adults were dressing in Western clothing and modeling themselves after figures seen on MTV and the World Wrestling Federation, and young children know more about Bugs Bunny and Superman than traditional characters from folklore (Perspectives 2002).
Another excellent resource is the Vanguard (Current TV) documentary video “The Last Shangri-La” (2008) which examines both what was then a brand-new democracy and the effects of both economic and cultural globalization, including television and the Internet, on the country of Bhutan. This fascinating in-depth documentary looked at both rural and urban regions and found that cultural change is pervasive throughout the country wherever television and the Internet have reached, and even in the thus-far remote parts of the country that have no electricity or access to the
Cline-13
Internet, dramatic changes are already being seen due to leakage from other parts of the nation. In the larger cities, youth violence and gang activity, something Bhutan had never experienced before, is on the rise. Similarly, drug abuse and trafficking is becoming a problem. Children are spending increasing time in front of television, and the most popular programs among the youth are professional wrestling and cartoons, which they often re-enact in mock play, which has many parents quite disturbed. Even in rural areas which have yet to be reached by television and the Internet, consumerism is on the rise as is the increasing use of Western slang. On a more positive note is the increasing use of the Internet for learning activities and improving language skills as well as instant communication with family members across the country as well as abroad (Putzel 2008).
In a different article by Lorien Crow (2011), Facebook is seen as a valuable tool to bring attention to troubles and issues in Bhutan, such as a Facebook page launched by an activist in protest to the three-year prison sentence a Buddhist monk received for possessing about $3.00 worth of tobacco. The anti-tobacco issue is a major point of contention in the country and many are seeking to have the National Assembly repeal the law. The use of Facebook and other social media is on the rise in Bhutan and while it used to be thought to be in poor taste (and in some cases even illegal) to openly criticize the government, today under a democratic leadership social
Cline-14
media is changing this formerly strongly-held belief rapidly, especially among the youth.
On the subject of democracy and its affect on the culture of Bhutan, a well-documented paper by Tashi Wangchuck (2004) explored the likelihood that democracy would be accepted by the people of that country. He found that while there was much trepidation among the people at the upcoming transition, in fact the Bhutanese people were already prepared for democracy on a large scale. He argues that Buddhism is a democratic religion by nature as it espouses the idea that all people are intrinsically equal and free. In addition, the vast majority of the population lives in small villages and elect a village leader as well as make village-wide decisions by consensus through a zomdu, or village meeting similar to American New England town halls. It is Wangchuck’s belief that it is not democracy the Bhutanese people fear, but the extension of representative democracy beyond the local level which they feel may diminish their ability to handle their own affairs. Craig Simons (2007), Linda Leaming (2007), Laurie Goering (2008), Mian Ridge (2008), and many other sources report similar trepidation but also the cautious acceptance of democracy taking hold more rapidly than the people expected prior to the transition (Asia 2008).
A number of documents discussed the impact of democratization on traditional Bhutanese culture. While most focused on the trepidation aspect, a few burrowed down into what is essentially the Bhutanese government’s
Cline-15
“dirty little secret,” a cultural and ethnic cleansing performed in the early 1990s when nearly 100,000 ethnically-Nepalese Bhutanese citizens were expelled from the country and ended up in Nepal refugee camps, when many thousands still remain. While the government holds to an official line that it was due to the actions of Maoist rebels in the southwestern part of the country, in fact the majority of the people expelled from the country had committed no acts against the government other than being of Nepalese ancestry. The turn to democracy has resulted in a renewed call for repatriation of a people who had lived in Bhutan since the nineteenth century who were removed in a effort many describe as a way to maintain cultural purity that was denounced by many nations around the world (Asia 2008; Bajoria 2008; Lamitare 2011; Sengupta 2007).
A number of sources describing the transition to democracy in Bhutan related a troubling factor in the democratic process itself: partisan politics. Democracy is a messy, often fractious way of running things, but even though the king agrees with the messiness of it all he retains faith in the Bhutanese people to make it work. The partisanship of politics is especially troubling to the psyche of the Bhutanese, who by nature are a non-confrontational and agreeable people who are used to calm discussion of issues and ways of resolving them. In particular, Fawcett (2011), Goering (2008) and Simons (2007) point out that democracy, especially politics, is throwing many people for a loop; while the two political parties created have
Cline-16
virtually the same platforms, the candidates often get contentious with one another over who promised what, who can deliver on their promises, whether this or that candidate is trustworthy or is buying votes, and in some cases whether despite the king’s wishes to have the Bhutanese people be a democracy whether the candidate is going to rely on the advice of the king anyway to run the country. All of this back and forth, especially the heated debates and occasional name-calling, is quite jarring to the Bhutanese culture which is renowned for its peacefulness and tranquility. There is a very real question whether the practice of democracy itself may end up changing this fundamental aspect of Bhutanese culture

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การค้นหาที่ครอบคลุมถึงวรรณคดีที่มีเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวัฒนธรรมภูฏานที่เปิดขึ้นขาดแคลนข้อมูลเกี่ยวกับงานวิชาการเป็นการบันทึกการเปลี่ยนแปลงจริง อย่างไรก็ตาม จัดการดีของCline-11เรียบร้อยถูกดึงข้อมูลเป็นธรรมชาติเล็ก ๆ และไม่ใช่วิชาการรายงาน โดยสิ่งสำคัญทั้งภาย ในประเทศภูฏาน และ ทั่วโลก ทรัพยากรด้านการศึกษาดีสุดในเรื่องนี้เป็นศูนย์ภูฏานศึกษา ซึ่งเชี่ยวชาญการวิเคราะห์ GNH ในขณะที่วัสดุไม่ใช่วิชาการมากที่สุดมาจากเว็บไซต์ PBS เกิดบทความประโยชน์หนึ่งจากศูนย์การศึกษาภูฏานกล่าวถึงโลกาภิวัตน์ผลกระทบ เฉพาะบริโภคนิยม โทรทัศน์ และอินเตอร์เน็ต มีในพื้นบ้านดั้งเดิม ภูฏานมีปากรวย เพราะในที่สุดประวัติ เฉพาะชนชั้นนำสามารถอ่าน และ เขียน กับการมาถึงของเทคโนโลยีเช่นโทรทัศน์ วิทยุ และสายเคเบิลที่อยู่นอกโปรแกรม ประเพณีปากเหล่านี้จะแบ่งให้มากของวัฒนธรรมพื้นบ้านและตำนานในชนบทแม้จะไม่จะส่งผ่านตามพอไปรุ่นอายุน้อย ผู้มักใช้เวลาอยู่หน้าเครื่องรับโทรทัศน์ หรือเล่นวิดีโอเกมแทนที่จะฟังเรื่องผู้ใหญ่เรียกคืน บทความแนะนำวิธีรวมบันทึกประวัติศาสตร์บอกเล่านี้จากสูญพันธุ์ รวมถึงสิ่งต่าง ๆ เช่นการสร้างฐานข้อมูลออนไลน์ของชุดพัน และประวัติและเรื่องราวเป็นลายลักษณ์อักษร เสียง และวิดีโอ ตลอดจนสร้างรายการหนังสือสำหรับเด็กเพื่อช่วยให้ผ่านเรื่องราวการรุ่นถัดไป (ส่ง T.C. 2009)PBS เป็นทรัพยากรสำคัญและอื่น: exposé Frontline โลก "ภูฏาน–สุดท้าย" (2002 พฤษภาคม) ซึ่งวิเคราะห์ประเทศสามปีหลังจากการมาถึงของโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตผ่านชุดของบทความ สัมภาษณ์Cline-12และวิดีโอ ในขณะที่บัญชีเล็ก ๆ จะบอก ทีฆ่าครูฝึกโดดเด่นที่สุดเป็นช่องว่างทางวัฒนธรรมเติบโตระหว่างประชากรเก่าหัวเก่า ประเพณีผูกและเยาวชนมากขึ้นเสรี โลกหิว ขณะติดต่อภายนอกในสังคมนี้ปิดเดิมถูกจำกัดไปรษณีย์ snatches วิทยุส่งจากประเทศเพื่อนบ้าน และหนังสือเป็นครั้งคราว ด้วยการแนะนำของโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ต เปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ได้แล้วจะเห็นในวัฒนธรรมของเยาวชนเพียงสามปีต่อมา เป็นความกังวลของพ่อแม่และผู้ใหญ่อื่น ๆ เติบโต จากปี 1999 ถึง 2002 เยาวชนได้แล้ว shirking นักศึกษาดูโทรทัศน์เมื่อพ่อไม่ได้บ้าน เด็ก และหนุ่มสาวผู้ใหญ่ได้แต่งตัวในเสื้อผ้า และโมเดลตัวเองหลังจากตัวเลขที่เห็นในเอ็มและสหพันธ์มวยปล้ำของโลกตะวันตก และเด็กรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับกระต่ายและซูเปอร์แมนกว่าตัวดั้งเดิมจากพื้นบ้าน (มุม 2002)ทรัพยากรแห่งอื่นเป็นสารคดี (ปัจจุบันทีวี) แวนการ์ดวิดีโอ "ล่าสุดแชงกรีลา" (2008) ซึ่งตรวจสอบทั้งสองสิ่งถูกแล้วประชาธิปไตยแบรนด์ใหม่และผลกระทบของโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจ และวัฒนธรรม รวมทั้งโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ต ในประเทศภูฏาน สารคดีเชิงลึกนี้น่ามองทั้งชนบท และเมืองพบว่า การเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมชุมชนที่แพร่หลายทั่วประเทศไม่ถึงโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ต และแม้ในพื้นที่ห่างไกลดังนั้นไกลของประเทศ ที่ไม่มีไฟฟ้าหรือถึงCline-13อินเทอร์เน็ต แล้วการเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างมากเนื่องจากการรั่วไหลจากส่วนอื่น ๆ ของประเทศ ในเมืองใหญ่ เยาวชนรุนแรงและแก๊งกิจกรรม สิ่งที่ภูฏานมีประสบการณ์ก่อน ไม่มีที่ขึ้น ในทำนองเดียวกัน ยาละเมิด และค้ามนุษย์เป็น ปัญหา เด็กจะใช้เวลาเพิ่มขึ้นหน้าโทรทัศน์ และโปรแกรมที่นิยมในหมู่เยาวชนเป็นมวยปล้ำอาชีพและการ์ตูน ซึ่งพวกเขามักจะใหม่ประกาศใช้ในการจำลองเล่น ซึ่งมีผู้ปกครองหลายคนค่อนข้าง disturbed แม้แต่ในชนบทที่ยังไม่ได้เข้าถึงได้ ด้วยโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ต บริโภคนิยมอยู่เพิ่มขึ้นเป็นสแลงที่ตะวันตกใช้เพิ่มขึ้น ในตั๋วบวกมากขึ้นมีการใช้เพิ่มขึ้นของอินเทอร์เน็ตสำหรับกิจกรรมการเรียนรู้ และพัฒนาทักษะภาษาเป็นการสื่อสารโต้ตอบแบบทันทีกับครอบครัวทั่วประเทศรวมทั้งต่างประเทศ (Putzel 2008)ในบทความอื่นโดย Lorien ขัน (2011), Facebook ถือเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่านำความสนใจไปที่ปัญหาและปัญหาในประเทศภูฏาน เช่นหน้า Facebook เปิดตัว โดยมีกิจกรรมในการประท้วงไปยังประโยคคุกสามปีรับประมาณ $3.00 มูลค่าของยาสูบมีไทยธรรม ปัญหาการต่อต้านการสูบบุหรี่เป็นจุดสำคัญของการช่วงชิงงานบนในประเทศ และหลายคนกำลังต้องการยกเลิกสภากฎหมาย การใช้ Facebook และสังคมอื่น ๆ เป็นขึ้นในภูฏาน และวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาล วันนี้ภายใต้ผู้นำประชาธิปไตยสังคมในขณะนั้นใช้การคิด ในรสชาติดี (และ ในบางกรณีแม้แต่ไม่ถูกต้อง) อย่างเปิดเผยCline-14สื่อมีการเปลี่ยนแปลงความเชื่อเดิมอย่างยิ่งจัดนี้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยาวชนในเรื่องของประชาธิปไตยและการมีผลต่อวัฒนธรรมของภูฏาน กระดาษเอกสารเชิญ โดยกษัตริย์จิกมี่ดอร์ทาชิ (2004) สำรวจโอกาสที่ประชาธิปไตยจะเป็นที่ยอมรับ โดยคนของประเทศ เขาพบว่า ในขณะที่มี trepidation มากคนที่เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ในความเป็นจริงคน Bhutanese ถูกเตรียมไว้แล้วเพื่อประชาธิปไตยบนขนาดใหญ่ เขาจนว่า ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประชาธิปไตย โดยธรรมชาติจึง espouses คิดว่า ทุกคนจะทำเท่า และฟรี นอกจากนี้ ประชากรส่วนใหญ่อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ และเลือกผู้นำหมู่บ้าน ตลอดจนหมู่ไวด์ตัดสินใจตามมติผ่าน zomdu การ หรือการประชุมหมู่บ้านคล้ายกับห้องโถงเมืองนิวอิงแลนด์ที่อเมริกัน ของกษัตริย์จิกมี่ดอร์เชื่อว่า มันไม่ใช่ประชาธิปไตยที่ประชาชน Bhutanese กลัว แต่ส่วนขยายของประชาธิปไตยตัวแทนนอกเหนือจากระดับท้องถิ่นที่พวกเขารู้สึกว่าอาจลดความสามารถในการจัดการกิจการของตนเองได้ เครก Simons (2007), ลินดา Leaming (2007), Laurie Goering (2008), เมี้ยนริดจ์ (2008), และแหล่งอื่น ๆ รายงานคล้าย trepidation แต่การยอมรับประชาธิปไตยการถืออย่างรวดเร็วมากขึ้นกว่าคนที่คาดหวังก่อนการเปลี่ยนแปลง (เอเชีย 2008) ระมัดระวังจำนวนเอกสารที่กล่าวถึงผลกระทบของกระบวนการประชาธิปไตยในวัฒนธรรม Bhutanese ในขณะที่ส่วนใหญ่เน้นด้าน trepidation กี่ burrowed ลงในสิ่งเป็นเป็น Bhutanese ของรัฐบาลCline-15"สกปรกน้อยลับ วัฒนธรรม และชาติพันธุ์ทำดำเนินการในช่วงปี 1990 เมื่อเกือบ 100000 มักนั่งเอนหลัง Bhutanese ประชาชนถูกไล่ออกจากประเทศ และสิ้นสุดในค่ายผู้ลี้ภัยเนปาล เมื่อหลายพันคนยังคง ในขณะที่รัฐบาลมีบรรทัดที่จะเกิดจากการกระทำของกบฏ Maoist ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ อย่างเป็นทางการ ในความเป็นจริงส่วนใหญ่ชาวบ้านขับไล่ออกจากประเทศได้กำหนดไม่สอดคล้องกับรัฐบาลไม่ใช่เป็นของมืดแห่งเนปาล เปิดเพื่อประชาธิปไตยมีผลในการโทรต่ออายุสำหรับการส่งกลับคนที่มีอยู่ในภูฏานตั้งแต่ศตวรรษที่ถูกเอาออกในความพยายามที่มากอธิบายเป็นวิธีการรักษาความบริสุทธิ์ทางวัฒนธรรมที่ถูกประณาม โดยหลายประเทศทั่วโลก (เอเชีย 2008 Bajoria 2008 Lamitare 2011 Sengupta 2007)จำนวนแหล่งที่อธิบายการเปลี่ยนแปลงการปกครองระบอบประชาธิปไตยในประเทศภูฏานตัว troubling ในกระบวนการประชาธิปไตยเองที่เกี่ยวข้อง: พรรคการเมือง ประชาธิปไตยแบบยุ่ง fractious มักจะรันสิ่ง แต่แม้ พระตกลงกับ messiness ของทั้งหมดที่เขายังคงศรัทธาในประชาชน Bhutanese เพื่อให้ทำงาน Partisanship เมือง troubling โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อกำลังใจของ Bhutanese ที่ โดยธรรมชาติไม่ใช่ confrontational และคบหาคนที่ใช้ในการสนทนาปัญหาและวิธีแก้ไขพวกเขาสงบ ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Fawcett (2011), Goering (2008) และ Simons (2007) ชี้ให้เห็นว่า ประชาธิปไตย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเมือง มีการขว้างปาวน หลายคน ในขณะที่พรรคการเมืองสองที่สร้างขึ้นมีCline-16จริงแพลตฟอร์มเดียวกัน ผู้สมัครมักจะได้รับโต้เถียงกับคนอื่นมากกว่าที่สัญญา สิ่งที่สามารถส่งสัญญาของพวกเขา นี้หรือผู้สมัครที่จะเชื่อถือ หรือจะซื้อโหวด และใน บางกรณีว่าแม้ มีพระประสงค์ให้คน Bhutanese เป็นประชาธิปไตยว่าผู้สมัครจะอาศัยคำแนะนำของพระมหากษัตริย์หรือทำประเทศ ทั้งหมดนี้และกลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการดำเนินอุ่นและ name-calling เป็นครั้งคราว เป็น jarring มากวัฒนธรรม Bhutanese ที่กลืนและเงียบสงบ มีคำถามจริงว่าปฏิบัติประชาธิปไตยเองอาจสิ้นสุดการเปลี่ยนแปลงด้านวัฒนธรรม Bhutanese นี้พื้นฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค้นหาที่ครอบคลุมผ่านเอกสารอ้างอิงที่มีเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวัฒนธรรมในภูฏานเปิดขึ้นขาดแคลนของข้อมูลเกี่ยวกับการวิจัยทางวิชาการเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจริงถูกบันทึกไว้ A comprehensive search through the available literature regarding changes in culture in Bhutan turned up a dearth of information on academic research into actual changes being recorded. However, a great deal of
อย่างไรก็ตามการจัดการที่ดีของไคลน์Cline-11
ข้อมูลของธรรมชาติและการรายงานประวัติไม่ใช่ทางด้านวิชาการโดยสิ่งพิมพ์ที่สำคัญทั้งภายในประเทศภูฏานและทั่วโลกถูกดึงประสบความสำเร็จ ทรัพยากรทางวิชาการที่ดีที่สุดในเรื่องนี้คือศูนย์การศึกษาภูฏานซึ่งมีความเชี่ยวชาญในการวิเคราะห์ information of an anecdotal nature and non-academic reporting by major publications both within Bhutan and throughout the world was successfully retrieved. The best academic resource on this subject is the Center for Bhutan Studies, which specializes in analyzing GNH, while the most comprehensive non-academic material came from the PBS Frontline website.
หนึ่งในบทความที่เป็นประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากศูนย์การศึกษาภูฏานอธิบายผลกระทบโลกาภิวัตน์ โดยเฉพาะการคุ้มครองผู้บริโภคโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตที่มีต่อชาวบ้านแบบดั้งเดิม ภูฏานมีประวัติในช่องปากที่อุดมไปด้วยเพราะส่วนใหญ่ประวัติศาสตร์เพียงชนชั้นสูงสามารถอ่านและเขียน กับการถือกำเนิดของเทคโนโลยีใหม่ ๆ เช่นโทรทัศน์วิทยุและการเขียนโปรแกรมสายนอกเหล่านี้ประเพณีในช่องปากจะทำลายลงเช่นที่มากของชาวบ้านและตำนานแม้ในพื้นที่ชนบทไม่ได้ถูกส่งต่อกันมาพอที่จะรุ่นน้องที่มักจะใช้เวลาหลายชั่วโมง อยู่หน้าโทรทัศน์หรือเล่นวิดีโอเกมมากกว่าที่จะฟังผู้สูงอายุจำเรื่องราว One especially helpful article from the Center for Bhutan Studies described the effects globalization, specifically consumerism, television and the Internet, are having on traditional folklore. Bhutan has a rich oral history because for most its history only the elite could read and write; with the advent of new technologies such as television, radio, and outside cable programming, these oral traditions are breaking down such that much of the folklore and mythology in even rural areas is not being passed along sufficiently to the younger generations, who often spend hours in front of the television or playing video games rather than listening to elders recall stories. The article suggests a combined approach to save this oral history from extinction, including such things as creating an online database of written, audio and video collections of the thousands of local and regional histories and stories, as well as creating a line of children’s books to help pass the stories to the next generation (Dorji, T.C. 2009).
Another notable resource is the PBS: Frontline World exposé “Bhutan – The Last Place” (May 2002) which analyzes the country three years after the advent of television and the Internet through a series of articles, interviews,
Cline-12
and videos. While the anecdotal accounts are telling, perhaps the most striking takeaway is the growing cultural gap between the conservative, tradition-bound older population and the more liberal, world-hungry youth. While outside contact in this formerly closed society was limited to postal mail, snatches of radio transmissions from neighboring countries, and the occasional international newspaper, with the introduction of both television and the Internet massive changes were already being seen in the culture of the youth just three years later, as well as the growing concern of their parents and other elders. From 1999 to 2002, youth were already shirking their studies to watch television when their parents weren’t home, children and young adults were dressing in Western clothing and modeling themselves after figures seen on MTV and the World Wrestling Federation, and young children know more about Bugs Bunny and Superman than traditional characters from folklore (Perspectives 2002).
Another excellent resource is the Vanguard (Current TV) documentary video “The Last Shangri-La” (2008) which examines both what was then a brand-new democracy and the effects of both economic and cultural globalization, including television and the Internet, on the country of Bhutan. This fascinating in-depth documentary looked at both rural and urban regions and found that cultural change is pervasive throughout the country wherever television and the Internet have reached, and even in the thus-far remote parts of the country that have no electricity or access to the
Cline-13
Internet, dramatic changes are already being seen due to leakage from other parts of the nation. In the larger cities, youth violence and gang activity, something Bhutan had never experienced before, is on the rise. Similarly, drug abuse and trafficking is becoming a problem. Children are spending increasing time in front of television, and the most popular programs among the youth are professional wrestling and cartoons, which they often re-enact in mock play, which has many parents quite disturbed. Even in rural areas which have yet to be reached by television and the Internet, consumerism is on the rise as is the increasing use of Western slang. On a more positive note is the increasing use of the Internet for learning activities and improving language skills as well as instant communication with family members across the country as well as abroad (Putzel 2008).
In a different article by Lorien Crow (2011), Facebook is seen as a valuable tool to bring attention to troubles and issues in Bhutan, such as a Facebook page launched by an activist in protest to the three-year prison sentence a Buddhist monk received for possessing about $3.00 worth of tobacco. The anti-tobacco issue is a major point of contention in the country and many are seeking to have the National Assembly repeal the law. The use of Facebook and other social media is on the rise in Bhutan and while it used to be thought to be in poor taste (and in some cases even illegal) to openly criticize the government, today under a democratic leadership social
Cline-14
media is changing this formerly strongly-held belief rapidly, especially among the youth.
On the subject of democracy and its affect on the culture of Bhutan, a well-documented paper by Tashi Wangchuck (2004) explored the likelihood that democracy would be accepted by the people of that country. He found that while there was much trepidation among the people at the upcoming transition, in fact the Bhutanese people were already prepared for democracy on a large scale. He argues that Buddhism is a democratic religion by nature as it espouses the idea that all people are intrinsically equal and free. In addition, the vast majority of the population lives in small villages and elect a village leader as well as make village-wide decisions by consensus through a zomdu, or village meeting similar to American New England town halls. It is Wangchuck’s belief that it is not democracy the Bhutanese people fear, but the extension of representative democracy beyond the local level which they feel may diminish their ability to handle their own affairs. Craig Simons (2007), Linda Leaming (2007), Laurie Goering (2008), Mian Ridge (2008), and many other sources report similar trepidation but also the cautious acceptance of democracy taking hold more rapidly than the people expected prior to the transition (Asia 2008).
A number of documents discussed the impact of democratization on traditional Bhutanese culture. While most focused on the trepidation aspect, a few burrowed down into what is essentially the Bhutanese government’s
Cline-15
“dirty little secret,” a cultural and ethnic cleansing performed in the early 1990s when nearly 100,000 ethnically-Nepalese Bhutanese citizens were expelled from the country and ended up in Nepal refugee camps, when many thousands still remain. While the government holds to an official line that it was due to the actions of Maoist rebels in the southwestern part of the country, in fact the majority of the people expelled from the country had committed no acts against the government other than being of Nepalese ancestry. The turn to democracy has resulted in a renewed call for repatriation of a people who had lived in Bhutan since the nineteenth century who were removed in a effort many describe as a way to maintain cultural purity that was denounced by many nations around the world (Asia 2008; Bajoria 2008; Lamitare 2011; Sengupta 2007).
A number of sources describing the transition to democracy in Bhutan related a troubling factor in the democratic process itself: partisan politics. Democracy is a messy, often fractious way of running things, but even though the king agrees with the messiness of it all he retains faith in the Bhutanese people to make it work. The partisanship of politics is especially troubling to the psyche of the Bhutanese, who by nature are a non-confrontational and agreeable people who are used to calm discussion of issues and ways of resolving them. In particular, Fawcett (2011), Goering (2008) and Simons (2007) point out that democracy, especially politics, is throwing many people for a loop; while the two political parties created have
Cline-16
virtually the same platforms, the candidates often get contentious with one another over who promised what, who can deliver on their promises, whether this or that candidate is trustworthy or is buying votes, and in some cases whether despite the king’s wishes to have the Bhutanese people be a democracy whether the candidate is going to rely on the advice of the king anyway to run the country. All of this back and forth, especially the heated debates and occasional name-calling, is quite jarring to the Bhutanese culture which is renowned for its peacefulness and tranquility. There is a very real question whether the practice of democracy itself may end up changing this fundamental aspect of Bhutanese culture

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ครอบคลุมการค้นหาผ่านวรรณกรรมที่มีอยู่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวัฒนธรรมในภูฏานเปิดขึ้นความขาดแคลนของข้อมูลในการวิจัยทางวิชาการในการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจริงที่ถูกบันทึก อย่างไรก็ตาม มาก

cline-11 ข้อมูลธรรมชาติเป็น anecdotal และไม่วิชาการ รายงาน โดย สาขาสิ่งพิมพ์ทั้งในภูฏานและทั่วโลกได้เรียกที่ดีที่สุดในเรื่องนี้คือวิชาการศูนย์ภูฏานศึกษา ซึ่งเชี่ยวชาญในการวิเคราะห์ที่อยู่ ในขณะที่ ครอบคลุมมากที่สุด ไม่ใช่วิชาการ วัสดุมาจากพีบีเอส Frontline เว็บไซต์ .
บทความหนึ่งเป็นประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากศูนย์ภูฏานศึกษาอธิบายผลกระทบโลกาภิวัตน์ โดยเฉพาะกระแสบริโภคนิยม โทรทัศน์ และอินเตอร์เน็ต มีชาวบ้านในแบบดั้งเดิมภูฏานที่อุดมไปด้วยมีประวัติบุคคลประวัติศาสตร์มากที่สุด เพราะมียอดสามารถอ่าน และเขียน ด้วยการมาถึงของเทคโนโลยีใหม่ ๆเช่น โทรทัศน์ วิทยุ และภายนอกการเขียนโปรแกรมสายเคเบิล , ประเพณีปากเปล่าเหล่านี้จะทำลายลงเช่นมากของนิทานพื้นบ้านและตำนานในชนบทไม่ได้ถูกส่งต่อให้รุ่นน้อง พอ ,ที่มักจะใช้เวลาอยู่หน้าโทรทัศน์หรือเล่นวิดีโอเกม มากกว่าฟังผู้ใหญ่จำเรื่องราว บทความแนะนำวิธีการรวมกันเพื่อบันทึกประวัติบุคคลจากการสูญพันธุ์ รวมถึงสิ่งต่างๆเช่นการสร้างฐานข้อมูลออนไลน์ หนังสือ เสียง และวิดีโอคอลเลกชันของพันของเรื่องราวท้องถิ่นและประวัติศาสตร์ภูมิภาคและตลอดจนการสร้างบรรทัดของหนังสือเด็กช่วยส่งเรื่องราวไปยังรุ่นถัดไป ( ดอร์จิ ทีซี 2009 ) .
อีกประการคือ PBS : ฝ่ายทรัพยากรโลกโป ) " ภูฏาน–สถานที่สุดท้าย " ( พฤษภาคม 2545 ) ซึ่งวิเคราะห์ประเทศที่ สามปีหลังจากการมาถึงของโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตผ่าน ชุดของบทความ บทสัมภาษณ์ cline-12

และวิดีโอในขณะที่บัญชี anecdotal บอกว่าอาจจะเป็นที่โดดเด่นที่สุดคือการซื้อช่องว่างระหว่างวัฒนธรรม อนุรักษ์ ประเพณีผูกประชากรมากกว่าและมากกว่าเสรีนิยมโลกหิว , เยาวชน ขณะที่ภายนอก ติดต่อในนี้เดิมทีสังคมปิดเฉพาะทางไปรษณีย์ การฉกของสัญญาณวิทยุจากประเทศเพื่อนบ้าน และหนังสือพิมพ์ต่างประเทศเป็นครั้งคราวด้วยการแนะนำของโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตมีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ที่เห็นในวัฒนธรรมของเยาวชน เพียงสามปีต่อมา รวมทั้งปัญหาการเติบโตของผู้ปกครองและผู้ใหญ่อื่น ๆ จากปี 2002 เยาวชนก็ไม่มีการศึกษา ดูโทรทัศน์ เมื่อพ่อแม่ไม่อยู่บ้านเด็กและเยาวชนได้แต่งกายในเสื้อผ้าแบบตะวันตกและแบบตัวเอง หลังจากที่ตัวเลขที่เห็นใน MTV และสหพันธ์มวยปล้ำโลกและเด็กรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ Bugs Bunny และซุปเปอร์แมนกว่าดั้งเดิมอักขระจากชาวบ้าน ( มุมมอง
2002 )อีกหนึ่งทรัพยากรที่ดีเยี่ยมเป็นทัพหน้า ( ทีวีปัจจุบัน ) วีดิทัศน์สารคดีล่าสุดแชงกรีล่า " ( 2008 ) ซึ่งจะตรวจสอบทั้งสองแล้วประชาธิปไตยใหม่และผลกระทบทั้งทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมโลกาภิวัตน์ รวมทั้งโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตในประเทศของภูฏานสารคดีเชิงลึกที่น่าสนใจนี้มองภูมิภาคทั้งในเมืองและในชนบท และพบว่า การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่แพร่หลายไปทั่วประเทศ ไม่ว่าโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตได้ถึงและในดังนั้นไกลระยะไกลส่วนของประเทศที่ไม่มีไฟฟ้าใช้หรือเข้าถึง

cline-13 อินเทอร์เน็ตการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมีการเห็นเนื่องจากรั่วจากส่วน อื่น ๆของประเทศในเมืองใหญ่ กิจกรรมความรุนแรงและแก๊งเยาวชน อย่างประเทศภูฏาน ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เป็นที่ขึ้น ในทำนองเดียวกัน , ยาเสพติดและการค้ามนุษย์เป็นปัญหา เด็กจะใช้เวลามากขึ้นในด้านหน้าของโทรทัศน์ และโปรแกรมที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในหมู่เยาวชนเป็นมวยปล้ำอาชีพ และการ์ตูน ซึ่งพวกเขามักจะเป็นเฉพาะในการเล่นเยาะเย้ยซึ่งมีหลายครอบครัวที่ค่อนข้างรบกวน แม้ในชนบทที่ยังไม่สามารถเข้าถึงได้โดยโทรทัศน์และอินเตอร์เน็ต กระแสบริโภคนิยมที่เพิ่มขึ้นเป็นการใช้งานที่เพิ่มขึ้นของตะวันตกสแลงเมื่อทราบในเชิงบวกมากขึ้น คือ เพิ่มการใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อการเรียนรู้ และกิจกรรมพัฒนาทักษะทางภาษา ตลอดจนการติดต่อสื่อสารกับสมาชิกในครอบครัวทันทีทั่วประเทศ รวมทั้งในต่างประเทศ ( putzel 2008 ) .
ในบทความที่แตกต่างกันโดยดาวลอเรี่ยนอีกา ( 2011 ) , Facebook จะเห็นเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าที่จะนำความสนใจไปที่ปัญหาและ ปัญหาในภูฏานเช่นหน้า Facebook เปิดตัวโดยนักเคลื่อนไหวประท้วงกับโทษจำคุกสามปีเป็นพระภิกษุที่ได้รับมีมูลค่าประมาณ $ 3.00 ของยาสูบ การต่อต้านการสูบบุหรี่เป็นปัญหาจุดใหญ่ของการต่อสู้ในประเทศและหลายคนกำลังมองหาเพื่อมีสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ยกเลิกกฎหมายการใช้ Facebook และสื่อทางสังคมอื่น ๆที่เพิ่มขึ้นในภูฏานและในขณะที่มันเคยเป็นความคิดที่จะเป็นในรสชาติที่ไม่ดี ( และในบางกรณีแม้ผิดกฎหมาย ) เปิดเผยวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาล วันนี้ภายใต้ประชาธิปไตยผู้นำสังคม

cline-14 สื่อมีการเปลี่ยนแปลงนี้ก่อนขอถือความเชื่ออย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เยาวชน
ในเรื่องของประชาธิปไตย และยังส่งผลในวัฒนธรรมของภูฏาน ข้อมูลกระดาษโดยทาชี วังชุก ( 2004 ) สำรวจโอกาสที่ประชาธิปไตยจะได้รับการยอมรับจากประชาชนของประเทศนั้น เขาพบว่าในขณะที่มีความกังวลใจมากในหมู่ประชาชนในการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น ในความเป็นจริงคนภูฐานได้เตรียมพร้อมเพื่อประชาธิปไตยในขนาดใหญ่เขาแย้งว่า พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประชาธิปไตยโดยธรรมชาติเป็น espouses ความคิดที่ว่า ทุกคนมีเท่ากัน และภายในฟรี นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของประชากรที่อาศัยอยู่ใน หมู่บ้านเล็ก ๆ และเลือกผู้นำหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านที่กว้าง การตัดสินใจโดยฉันทามติผ่าน zomdu หรือชาวบ้านประชุมคล้ายกับห้องโถงนิวอิงแลนด์เมืองอเมริกันมันคือ วังชุกเชื่อว่า มันไม่ใช่ประชาธิปไตย ภูฐาน คนยำเกรง แต่ส่วนขยายของประชาธิปไตยแบบตัวแทน เกินระดับท้องถิ่น ซึ่งพวกเขารู้สึกว่า อาจลดความสามารถของพวกเขาที่จะจัดการกับปัญหาของตัวเอง เครก ไซมอนส์ ( 2007 ) , ลินดา กระบวนการเรียนรู้ ( 2007 ) , ลอรี เกอริง ( 2008 ) , เมี้ยน ริดจ์ ( 2008 )และแหล่งอื่น ๆหลายรายงานความกังวลใจเหมือนกันแต่ยังระมัดระวังการยอมรับประชาธิปไตยการถือมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าคนคาดว่าก่อนที่จะเปลี่ยน ( Asia 2008 ) .
หมายเลขของเอกสารที่กล่าวถึงผลกระทบของประชาธิปไตยในวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาวภูฏาน . ขณะที่ส่วนใหญ่เน้นความกังวลใจด้านไม่กี่ขุดลงไปในสิ่งที่เป็นหลักของรัฐบาลภูฏาน
cline-15
" ความลับ " คลีนวัฒนธรรมและเชื้อชาติที่แสดงในช่วงต้นทศวรรษ 1990 เมื่อเกือบ 100000 เชื้อชาติเนปาลภูฏานประชาชนถูกไล่ออกจากประเทศ และสิ้นสุดในค่ายผู้ลี้ภัยเนปาลเมื่อหลายพันคนยังคง . ในขณะที่รัฐบาลถือเป็นสายอย่างเป็นทางการว่ามันเกิดจากการกระทำของกลุ่มกบฏลัทธิเหมาในส่วนตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศในความเป็นจริงส่วนใหญ่ของคนไล่ออกจากประเทศ มีความมุ่งมั่น ไม่กระทำต่อรัฐบาลนอกจากเนปาลที่บรรพบุรุษเปิดเพื่อประชาธิปไตยมีผลในการเรียกเอื่อยเฉื่อยของผู้ที่ได้อาศัยอยู่ในภูฏานเมื่อศตวรรษที่สิบเก้าที่ถูกเอาออกในความพยายามหลายอธิบายเป็นวิธีที่จะรักษาวัฒนธรรมความบริสุทธิ์ที่ถูกประณามจากหลายประเทศทั่วโลก ( Asia 2008 ; บาจอเรีย 2008 ; lamitare 2011 ; เซนคุปตา
2007 )หมายเลขของแหล่งข้อมูลที่อธิบายถึงการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตยในภูฏานหนักใจเกี่ยวข้องปัจจัยในกระบวนการประชาธิปไตยเอง : การเมืองสิ ประชาธิปไตยเป็นยุ่งเหยิง มักจะขี้อ้อนวิธีการทำงานสิ่ง แต่ถึงแม้ว่ากษัตริย์เห็นด้วยกับความไม่เรียบร้อยของมันทั้งหมด เขายังคงศรัทธาในคนภูฐาน เพื่อให้มันทำงานได้การเข้าข้างการเมืองโดยเฉพาะปัญหาในจิตใจของชาวภูฏาน ซึ่งโดยธรรมชาติจะไม่เผชิญหน้า และผู้คนที่คบหา ที่เคยสงบ อภิปรายปัญหาและวิธีการแก้ไขพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฟอว์เซตต์ ( 2011 ) , เกอริง ( 2008 ) และ Simons ( 2007 ) ชี้ให้เห็นว่า ประชาธิปไตย โดยเฉพาะการเมือง โยนหลายคนเป็นห่วง ;ในขณะที่สองพรรคการเมืองที่สร้างได้

cline-16 จวนแพลตฟอร์มเดียวกัน ผู้สมัครมักจะโต้เถียงกับคนอื่นมากกว่าที่สัญญาไว้ว่า ผู้ที่สามารถส่งมอบสัญญาของพวกเขา ว่า นี้ หรือ ว่าผู้สมัครเป็นที่เชื่อถือได้ หรือจะซื้อโหวตและในบางกรณีว่า แม้จะมีพระประสงค์ที่จะมีคนภูฐานเป็นประเทศประชาธิปไตย ไม่ว่าผู้สมัครจะต้องพึ่งคำแนะนำของกษัตริย์อยู่แล้ววิ่งประเทศ ทั้งหมดนี้ไปมา โดยเฉพาะการอภิปรายอุ่นและชื่อเรียกตามโอกาส ค่อนข้างที่สั่นสะเทือนไปภูฏานวัฒนธรรมซึ่งเป็น ที่มีชื่อเสียงของความสงบและความเงียบสงบมีคำถามมากจริง ไม่ว่าการปฏิบัติของประชาธิปไตยเองอาจสิ้นสุดขึ้นการเปลี่ยนแปลงด้านพื้นฐานของวัฒนธรรมภูฏาน