「I will finish it in one week. Will

「I will finish it in one week. Will that be okay?」
「Yes. Please do so. So, how much will that cost?」
「I don’t need money」

Eh? What is the meaning of this? Are you saying you are okay doing this free of charge? It is said that there is nothing more expensive than free, that is a bit scary. It’s the story about it is too good to be true, a beautiful rose has its thorns, there is nothing more expensive than free, but, that is how Obaa-chan in our home used to say.

「I don’t need money, but instead of that won’t you share the rest of the mithril that you are holding? In Ishen, occasionally the Hihirokane is being circulated, but Mithril is rare. I would be charged like a fool if I order it from the west. 」

Aah, so that is how it is.

「It is no problem, but the fact is I don’t have the slightest idea how much it should be offered, since I don’t understand the market price」
「Is that so… Then, prepare it in proportion to the making for this time’s katana and short sword. When they are completed, pay us with mithril」
「I understand. Let’s do it like that」

I will check the market price for mithril in advance for the next time we come. I open [Storage] and take out 2 lumps of mithril the size of a softball.

「Will this do?」
「Aah, it is a little bit too much」

The boss takes the mithril in his hand, in order to check its weight, and shakes it up and down.

「Well then, see you in a week」
「Thank you very much」

While the voice of Okami-san is seeing us off, we leave the blacksmith.

When I proposed to return home with [Gate] from some deserted place, Yae seizing the hem of her coat, looked at me with upturned eyes.

「A, ano… More, just a bit longer, with the two of us… 」

When she says it her face becomes red again. Aah, Mou! I would have already hugged her if we weren’t in town!?

Holding her hand again, with Yae smiling out of embarrassment, we start walking through the town of Oedo.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「I จะจบมันในหนึ่งสัปดาห์ จะถูกหรือไม่ถูก「Yes ทำได้ ดังนั้น จะราคาเท่าไร? ถูก「I ไม่ต้อง money」เอ๊ะ ความหมายนี้คืออะไร คุณบอกว่า คุณได้ทำเช่นนี้ได้ฟรี มันบอกว่า มีอะไรแพงกว่าฟรี ที่เป็นบิตน่ากลัว มันเรื่องของมันจะดีเกินจริง ดอกกุหลาบสวยงามมีหนามของมัน มีอะไรแพงกว่าฟรี แต่ นั่นคือวิธี Obaa จังในบ้านเราที่ใช้ในการพูด「I ไม่ต้องการเงิน แต่แทนที่ จะไม่คุณแชร์เหลือ mithril ที่คุณถืออยู่ ใน Ishen บางครั้ง Hihirokane มีการหมุนเวียน แต่ Mithril หายาก ฉันจะถูกเรียกเก็บเหมือนคนโง่ถ้าผมสั่งจากตะวันตก 」Aah เพื่อให้เป็นวิธีที่มันเป็น「It ไม่มีปัญหา แต่ความจริง ไม่มีความคิดน้อยเท่าใดมันแคบ เพราะฉันไม่เข้าใจ price」 ตลาด「Is ที่ดังนั้น... แล้ว เตรียมสัดทำเวลานี้คะตะนะและดาบสั้น เมื่อพวกเขาเสร็จสิ้น จ่ายเรา ด้วย mithril」「I เข้าใจ ลองทำเช่น that」ฉันจะตรวจสอบราคาตลาดสำหรับ mithril ล่วงหน้าในครั้งต่อไปเรามา ฉันเปิด [เก็บ] และจะออก mithril 2 ก้อนขนาดของการซอฟบอล「Will นี้ทำอะไรถูก「Aah ไม่น้อยเกินไป much」เจ้านายใช้ mithril ที่ในมือของเขา เพื่อตรวจสอบน้ำหนัก และสั่นขึ้นและลง「Well แล้ว เห็นคุณใน week」 มี「Thank คุณ much」 มากในขณะที่เสียงของซังเป็นเห็นเราออก เราให้ช่างตีเหล็กเมื่อเสนอกลับบ้าน ด้วย [ประตู] จากที่ร้างบาง แย้ยึดเสื้อของเธอ แลบที่มองฉันตาคว่ำ「A, ano ... เพิ่มเติม เพียงเล็กน้อยอีกต่อไป กับสองเรา...ถูกเมื่อเธอบอกว่า ใบหน้าของเธอจะแดงอีกครั้ง Aah, Mou ผมจะมีแล้วทุกกอดเธอถ้าเราไม่ได้ในเมืองจับมือของเธออีกครั้ง กับแย้รอยยิ้มจากความลำบากใจ เราเริ่มต้นเดินผ่านเมืองโอเอโดะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「ผมจะทำมันในหนึ่งสัปดาห์ ว่าจะโอเค? 」
「ใช่ โปรดทำเช่นนั้น ดังนั้นวิธีการที่จะมากค่าใช้จ่ายที่? 」
「ฉันไม่จำเป็นต้องใช้เงิน」ใช่มั้ย? ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? คุณจะบอกว่าคุณจะถูกทำเช่นนี้เสียค่าใช้จ่าย? มันก็บอกว่าไม่มีอะไรที่มีราคาแพงกว่าฟรีที่เป็นบิตที่น่ากลัว มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ดีเกินไปที่จะเป็นจริงดอกกุหลาบที่สวยงามมีหนามของมันมีอะไรที่มีราคาแพงกว่าฟรี แต่ที่เป็นวิธีการ Obaa จังในบ้านเราใช้ในการพูด. 「ฉันไม่ต้องการเงิน แต่การที่จะไม่ให้คุณแบ่งปันส่วนที่เหลือของ Mithril ที่คุณจะถือหรือไม่ ใน Ishen, บางครั้ง Hihirokane จะถูกหมุนเวียน แต่มิ ธ ริลเป็นของหายาก ฉันจะถูกเรียกเก็บเงินเหมือนคนโง่ถ้าผมสั่งซื้อจากทางตะวันตก 」แอ๊ะเพื่อให้เป็นวิธีการที่จะ. 「มันจะไม่มีปัญหา แต่ความจริงก็คือผมไม่ได้มีความคิดน้อยเท่าใดก็ควรจะนำเสนอตั้งแต่ฉันไม่เข้าใจราคาตลาด」「คือว่าอย่างนั้น ... จากนั้นเตรียมความพร้อมในสัดส่วนที่ทำสำหรับ Katana เวลานี้และดาบสั้น เมื่อพวกเขาจะเสร็จสมบูรณ์แล้วจ่ายเงินให้เราด้วย Mithril 」「ผมเข้าใจ ขอทำมันเหมือนว่า」ฉันจะตรวจสอบราคาในตลาดสำหรับ Mithril ล่วงหน้าสำหรับครั้งต่อไปเรามา ฉันเปิด [Storage] และนำออก 2 ก้อน Mithril ขนาดของซอฟท์บอลได้. 「นี้จะทำ? 」「แอ๊ะก็เป็นนิด ๆ หน่อย ๆ มากเกินไป」เจ้านายใช้เวลา Mithril ในมือของเขาในการสั่งซื้อเพื่อตรวจสอบน้ำหนัก และการสั่นมันขึ้นและลง. 「ดีแล้วเห็นคุณในสัปดาห์」「ขอบคุณมาก」ในขณะที่เสียงของโอกามิซังจะเห็นเราออกเราปล่อยให้ช่างตีเหล็ก. เมื่อผมเสนอให้กลับบ้านด้วย [ประตู ] จากบางสถานที่ร้างแย้ยึดชายเสื้อของเธอมองมาที่ผมด้วยดวงตาหงาย. 「 A, Ano ... เพิ่มเติมเพียงเล็กน้อยอีกต่อไปกับเราสองคน ... 」เมื่อเธอบอกว่ามันใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงอีกครั้ง แอ๊ะ, หมู! ผมจะได้กอดแล้วเธอถ้าเราไม่ได้อยู่ในเมือง !? จับมือเธออีกครั้งกับแย้ยิ้มออกมาจากความลำบากใจที่เราจะเริ่มเดินผ่านเมือง Oedo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「ฉันจะทำมันให้เสร็จในหนึ่งสัปดาห์ จะดีเหรอคะ 」「ครับ กรุณาทำอย่างนั้น ดังนั้น ราคาเท่าไหร่คะ 」「ฉันไม่ต้องการเงิน」เอ๋ ? นี้มันหมายความว่าอะไร คุณจะบอกว่าคุณได้ทำของฟรีค่าธรรมเนียมนี้ มันบอกว่าไม่มีอะไรแพงกว่าฟรีที่น่ากลัวนิดหน่อย เรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่ดีเกินไปที่จะเป็นจริง สวยงาม กุหลาบมีหนามของมัน ไม่มีอะไรแพงกว่าฟรี แต่นั่นคือวิธีที่ obaa ชานในบ้านเคยพูด「ฉันไม่ต้องการเงิน แต่แทน ที่คุณจะไม่ใช้ส่วนที่เหลือของมิธริลที่คุณถือ ใน ishen บางครั้งการ hihirokane ถูกสร้างขึ้น แต่มิธริลน่ะหายาก ผมจะคิดเหมือนคนโง่ถ้าเราสั่งจากตะวันตก 」อ้า นี่มันเป็นยังไง「มันไม่มีปัญหา แต่ความจริงคือ ผมไม่ได้มีความคิดแม้แต่น้อยเท่าใดก็ควรเสนอ เพราะผมไม่เข้าใจ」ราคาตลาด「อย่างนั้น . . . . . . . แล้วเตรียมมันในสัดส่วนที่ทำสำหรับ Katana ในครั้งนี้ และดาบสั้น เมื่อพวกเขาเสร็จ จ่ายเราด้วย」มิธริล「ฉันเข้าใจ เราทำแบบนี้กันเถอะ」ผมจะเช็คราคาล่วงหน้าตลาดมัชฌิม ครั้งต่อไปเราจะมา ผมเปิด [ กระเป๋า ] เอา 2 ก้อนมิธริลขนาดของซอฟท์บอล「จะทำแบบนี้เหรอ ? 」「อ่า มันเล็กน้อย」มากเกินไปเจ้านายเอามิธริลในมือของเขาในการตรวจสอบน้ำหนักและสั่นขึ้นลง「งั้นเจอกันในสัปดาห์」「ขอบคุณมาก」ในขณะที่เสียงของนายหญิงซานก็เห็นเรา เราปล่อยให้ช่างตีเหล็กเมื่อฉันขอกลับบ้านด้วย [ ประตู ] จากบางสถานที่ร้าง , แย้ ยึดชายเสื้อของเธอหงายมองฉันด้วยสายตา「 , เอ่อ . . . . . . อีกเพียงเล็กน้อยอีกต่อไปกับเราสองคน . . . . . . . 」เมื่อเธอบอกว่าใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงอีกครั้ง อ้า ง ! ฉันจะได้กอดเธอ ถ้าเราไม่ได้อยู่ในเมือง ?จับมือเธออีกครั้ง กับเยยิ้มออกมา อับอาย เราเริ่มเดินผ่านเมืองของตระกูล .