BackgroundBecause of its purported

Background
Because of its purported medicinal value (Clark, 2000; Kramer, 2015; Lynch & Ware, 2015; Watson, Benson, & Joy, 2000), both the nationwide and worldwide popularity of legalizing cannabis for medical purposes has reached epic proportions. A 2010 Gallup poll found that approximately 70% of Americans are in favor of allowing doctors to prescribe cannabis to mitigate pain (Mendes, 2010), whereas a survey of 1446 physicians from 72 countries revealed that 76% of the physicians supported the use of cannabis for medical purposes (Adler & Colbert, 2013). Twenty states in the U.S. since 1999 and the District of Columbia have legalized the use of cannabis for medicinal purposes, and a number of additional states are expected to follow suit. The number of registered medical cannabis identification card holders in the United States (U.S.) as of April 2013 stands at 1,029,325, and this number is expected to grow in the coming years (ProCon.org, 2014).
Debate as to whether the labeling of cannabis as non-harmful not only facilitates its acceptability (Miech et al., 2015), but also ameliorates the perceived riskiness of its use continues to escalate as more states allow medical cannabis use (Khatapoush & Hallfors, 2004; Schuermeyera et al., 2014; Wall et al., 2011). Some argue that cannabis use is a tangible health risk (Hall, 2015), that alternative medications currently exist to deal with ailments typically treated with cannabis (Watson et al., 2000) and that medical cannabis laws amplify the recreational use of cannabis in the population (Clark, 2000; Gorman & Huber, 2007; Joy, Watson, & Benson, 1999).
A number of studies find evidence that medical cannabis laws amplify cannabis use in the population, particularly among youth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลังเพราะค่ายาที่อ้างว่า (คลาร์ก, 2000 เครเมอ 2015; ลินช์และสุขภัณฑ์ 2015; วัตสัน, เบน & Joy, 2000) ทั้งความนิยมทั่วประเทศและทั่วโลกของกฎหมายกัญชาเพื่อวัตถุประสงค์ทางการแพทย์ได้ถึงสัดส่วนมหากาพย์
2010 Gallup สำรวจความคิดเห็นพบว่าประมาณ 70% ของชาวอเมริกันอยู่ในความโปรดปรานของการอนุญาตให้แพทย์ที่จะกำหนดกัญชาเพื่อบรรเทาอาการปวด (เมนเดส, 2010) ในขณะที่การสำรวจ 1446 แพทย์จาก 72 ประเทศแสดงให้เห็นว่า 76% ของแพทย์ได้รับการสนับสนุนการใช้กัญชา เพื่อวัตถุประสงค์ทางการแพทย์ (Adler และฌ็อง 2013) ยี่สิบรัฐในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี 1999 และโคลัมเบียได้ทำให้การใช้กัญชาเพื่อการรักษาโรคและจำนวนของรัฐเพิ่มเติมที่คาดว่าจะปฏิบัติตามเหมาะสม จำนวนของประชาชนกัญชาในทางการแพทย์ลงทะเบียนผู้ถือบัตรในประเทศสหรัฐอเมริกา (US) ณ เมษายน 2013 อยู่ที่ 1,029,325 และจำนวนนี้คาดว่าจะเติบโตในปีที่ผ่านมา (ProCon.org 2014).
การอภิปรายเป็นไปได้ว่าการติดฉลากของ กัญชาเป็นที่ไม่เป็นอันตรายไม่เพียง แต่อำนวยความสะดวกในการยอมรับของมัน แต่ยัง ameliorates เสี่ยงการรับรู้ของการใช้งานยังคงขยายเป็นรัฐมากขึ้นอนุญาตให้ใช้กัญชาในทางการแพทย์ (Khatapoush และ Hallfors 2004 (Miech et al, 2015).. Schuermeyera, et al, 2014. กำแพง et al, 2011) บางคนอ้างว่าการใช้กัญชาเป็นความเสี่ยงต่อสุขภาพที่มีตัวตน (ฮอลล์ 2015) ซึ่งยาทางเลือกที่มีอยู่ในปัจจุบันในการจัดการกับโรคภัยไข้เจ็บได้รับการรักษาโดยปกติจะมีกัญชา (วัตสัน et al., 2000) และว่ากฎหมายกัญชาในทางการแพทย์ขยายการใช้งานที่พักผ่อนหย่อนใจของกัญชาใน ประชากร (คลาร์ก, 2000 กอร์แมนและฮิว 2007 จอย, วัตสันและเบนสัน, 1999).
จากการศึกษาพบหลักฐานว่ากฎหมายกัญชาในทางการแพทย์ขยายการใช้กัญชาในประชากรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เยาวชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง
เพราะค่ายาเจตนา ( Clark , 2000 ; เครเมอร์ ลินช์& 2015 ; เครื่อง 2015 ; วัตสัน เบนสัน &ความสุข , 2000 ) ทั้งในประเทศและทั่วโลกความนิยมของ Legalizing กัญชาเพื่อวัตถุประสงค์ทางการแพทย์มีถึงสัดส่วนมหากาพย์ 2010 Gallup พบว่าประมาณ 70% ของชาวอเมริกันที่อยู่ในความโปรดปรานของการอนุญาตให้แพทย์สั่งยากัญชาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ( เมนเดส , 2010 )ในขณะที่การสำรวจของเวชระเบียนแพทย์จาก 72 ประเทศ พบว่า 76% ของแพทย์สนับสนุนการใช้กัญชาเพื่อวัตถุประสงค์ทางการแพทย์ ( Adler & Colbert , 2013 ) 20 รัฐในสหรัฐฯ ตั้งแต่ปี 2542 และเมืองโคลัมเบียมี legalized การใช้กัญชาเพื่อวัตถุประสงค์ยา และจำนวนของรัฐเพิ่มเติมที่คาดว่าจะปฏิบัติตามเหมาะสมจำนวนผู้ถือบัตรกัญชาทางการแพทย์ที่จดทะเบียนในประเทศสหรัฐอเมริกา ( สหรัฐอเมริกา ) ณเมษายน 2556 อยู่ที่ 1029325 และตัวเลขนี้คาดว่าจะเติบโตในปีที่ผ่านมา ( procon.org 2014 ) .
อภิปรายว่าฉลากของกัญชาเป็นไม่ได้เป็นอันตรายไม่เพียง แต่อำนวยความสะดวกของการยอมรับ ( miech et al . , 2015 )แต่ก็ ameliorates การรับรู้ความเสี่ยงของการใช้งานยังคงบานปลายเป็นรัฐมากขึ้นช่วยให้แพทย์ใช้กัญชา ( khatapoush & hallfors , 2004 ; schuermeyera et al . , 2014 , กำแพง et al . , 2011 ) บางคนโต้แย้งว่า ใช้กัญชาเป็นความเสี่ยงต่อสุขภาพที่มีตัวตน ( Hall , 2015 ) , ยาทางเลือกในปัจจุบันที่มีอยู่เพื่อรับมือกับโรคภัยไข้เจ็บโดยทั่วไปถือว่ากับกัญชา ( Watson et al . ,2000 ) และกฎหมายกัญชาทางการแพทย์ขยายนันทนาการใช้กัญชาในประชากร ( Clark , 2000 ; กอร์แมน& Huber , 2007 ; ความสุข , วัตสัน , &เบนสัน , 1999 ) .
จํานวนของการศึกษาหาหลักฐานกฎหมายกัญชาทางการแพทย์โดยการใช้กัญชาในประชากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เยาวชน