the global score (mean difference i

the global score (mean difference in decline − 0.01, − 0.04 to
0.03). In addition, qualitative relations with longer duration
diabetes and use of medication were generally similar to those
observed with baseline cognitive function.
Discussion
In this large prospective study of women aged 70-81 years with
type 2 diabetes who were living in the community we found that
they had marginally worse baseline cognitive performance and
greater cognitive decline than women without diabetes. Longer
duration of diabetes resulted in larger associations. However,
women who said they were on hypoglycaemic treatment seemed
to have a similar likelihood of poor cognition as women without
diabetes, while women not taking medication for diabetes or
those taking insulin had worse performance.
A major strength of our study is the large sample size for
assessing the relations between type 2 diabetes, duration,
treatment, and cognition. Other strengths are the prospective
assessment of diabetes and potential confounders over 25 years
of follow up and the relative homogeneity of the sample in terms
of education and access to health care, which should minimise
confounding.
Limitations
Limitations should be considered. Firstly, as we relied on the
women reporting their own diabetes status, we may have
included some women with undiagnosed diabetes in the
reference group, which could have led to underestimation of the
true associations. However, undiagnosed diabetes was probably
rare in these nurses. Among a random sample of those with no
reported diabetes, plasma samples indicated just 2% had
diagnostic signs of type 2 diabetes. Secondly, as in all studies of
cognitive decline, there is regression to the mean on the repeat
cognitive assessment. As women with type 2 diabetes had worse
cognitive performance at baseline, regression to the mean would
probably have attenuated the true magnitude of cognitive
decline associated with diabetes.
In addition, there are important issues to consider in
interpreting our findings regarding pharmaceutical treatment of
diabetes. Participants who were not taking any treatment for
diabetes probably included a heterogeneous group of women
with untreated diabetes and diabetes controlled through diet.
Diabetes that can be controlled through diet may not be associated
with poor cognition.14 Thus, we have probably underestimated
the effect of untreated diabetes. However, the increased
odds of poor cognition associated with no treatment was similar
across those with shorter and longer duration of diabetes (andduration is probably a good indicator of prevalence of dietary
control), suggesting that our underestimate may be minimal.
Though our finding that insulin treatment was associated
with poor cognitive performance is consistent with results of
other studies of cognition,8 14 it is difficult to draw conclusions;
people with diabetes who use insulin all have longer duration of
diabetes, worse control, and higher prevalence of hypoglycaemic
attacks, rendering it hard to adjust appropriately for confounding.
None the less, there is growing evidence directly linking
insulin to cognitive impairment: chronic hyperinsulinaemia10
and incremental increases in serum insulin concentration after a
glucose load13 predict diminished cognition in the absence of
diabetes or glucose intolerance. Moreover, insulin degrading
enzyme regulates concentrations of both insulin and amyloid

in the brain27 and infusion of insulin into healthy humans
increases amyloid
concentrations in the cerebrospinal fluid,28
further supporting a direct association between insulin and cognition.
Finally, consistent with our findings of similar cognitive performance
among women taking oral medication and those without
diabetes, in a controlled trial of participants with type 2
diabetes, Testa and Simonson noted that improved glucose control
with oral medications resulted in better cognitive acuity,
memory, and orientation.29 In addition, an observational study of
Mexican-Americans with diabetes reported significantly less
cognitive decline in those with medical treatment than without.30
Thus, although physicians may avoid prescribing oral therapy for
diabetes in older people, it may be important to their cognitive
health.
Conclusions
In conclusion, we found worse cognitive function and
accelerated cognitive decline among women with type 2
diabetes, which seemed to be ameliorated with oral hypoglycaemic
treatment. Studies have established that, in apparently
healthy people, even modest differences in cognition result in
substantially increased risks of dementia over several years.6 Prevention
and control of type 2 diabetes in women could have
critically important public health consequences.
Contributors: GL and FG led the study design; GL, JHK, and FG
contributed to the interpretation and the analysis of the data; JHK
conducted the analysis of the data. FG was responsible for obtaining funding
for the study. All authors contributed to writing the manuscript and are
joint guarantors.
Funding: Grants AG15424 and CA87969 from the National Institutes of
Health. FG is partially supported by a New Scholars in Aging award from
the Ellison Medical Foundation.
Competing interests: During the last five years GL has received
honorariums for lectures from Pfeizer and Lilly Pharmaceutical. During the
past five years FG has received honorariums or temporary consulting fees
from Novo Nordisk, Schering-Plough, Novartis, Orion Pharma, and Wyeth
Ayerst.
Ethical approval: This study was approved by the Institutional Review
Board of Brigham and Women’s Hospital, Boston, MA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คะแนนทั้งหมด (หมายถึง ต่างปฏิเสธ− 0.01 − 0.04 จะ
0.03) นอกจากนี้ ความสัมพันธ์เชิงคุณภาพ ด้วยระยะเวลายาว
โรคเบาหวานและใช้ยาได้โดยทั่วไปคล้ายกับ
สังเกต ด้วยพื้นฐานรับรู้ฟังก์ชัน.
สนทนา
ในการศึกษานี้มีแนวโน้มใหญ่ของผู้หญิงอายุ 70-81 ปีด้วย
โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้อาศัยอยู่ในชุมชนที่เราพบว่า
พวกเขามีประสิทธิภาพรับรู้พื้นฐานดีแย่ และ
ปฏิเสธรับรู้มากขึ้นกว่าผู้หญิงที่ไม่มีโรคเบาหวาน ยาว
ระยะเวลาของโรคเบาหวานส่งผลให้ความสัมพันธ์ของขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม,
ผู้หญิงกล่าวว่า พวกเขาได้บน hypoglycaemic รักษาดูเหมือน
มีโอกาสคล้ายของประชานจนเป็นผู้หญิงโดย
โรคเบาหวาน ในขณะที่ผู้หญิงที่ไม่มียาสำหรับโรคเบาหวาน หรือ
ผู้ที่ใช้อินซูลินมีประสิทธิภาพแย่.
จุดแข็งหลักของเราคือ ขนาดตัวอย่างขนาดใหญ่สำหรับ
ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ช่วงเวลา,
รักษา และประชาน จุดแข็งอื่น ๆ ได้ในอนาคต
ประเมินโรคเบาหวานและศักยภาพ confounders 25 ปี
ตามขึ้นและ homogeneity สัมพัทธ์ของตัวอย่างใน
การศึกษาและการเข้าถึงการดูแลสุขภาพ ซึ่งควรลด
confounding.
จำกัด
ควรพิจารณาข้อจำกัด ประการแรก เป็นเราอาศัยบน
ผู้หญิงรายงานสถานะตนเองโรคเบาหวาน เราอาจ
รวมผู้หญิงบางคน มีโรคเบาหวาน undiagnosed ใน
กลุ่มอ้างอิง ซึ่งไม่ได้นำไปสู่ underestimation ของ
จริงสมาคมได้ อย่างไรก็ตาม undiagnosed โรคเบาหวานแนะนำ
หายากในพยาบาลเหล่านี้ จากตัวอย่างที่สุ่มของผู้ที่ไม่มี
รายงานโรคเบาหวาน พลาสม่าที่ตัวอย่างระบุมีเพียง 2%
วินิจฉัยอาการของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ประการที่สอง ในการศึกษาทั้งหมดของ
ปฏิเสธการรับรู้ มีการถดถอยเพื่อหมายถึงการเล่นซ้ำ
ประเมินรับรู้ เป็นผู้หญิงที่ มีโรคเบาหวานประเภท 2 ได้แย่
จะถดถอยจะหมายถึงการรับรู้ประสิทธิภาพที่พื้นฐาน
อาจมีไฟฟ้าเคร...ขนาดจริงของรับรู้
ปฏิเสธเกี่ยวข้องกับโรคเบาหวาน
, มีเรื่องสำคัญที่ควรพิจารณาใน
ทำนายของเราค้นพบเกี่ยวกับยารักษา
โรคเบาหวาน ผู้เรียนที่มีการรักษาใด ๆ สำหรับ
โรคเบาหวานอาจรวมกลุ่มแตกต่างกันของผู้หญิง
ไม่ถูกรักษาโรคเบาหวานและโรคเบาหวานที่ควบคุมผ่านอาหาร
โรคเบาหวานที่สามารถควบคุมผ่านทางอาหารอาจไม่เกี่ยวข้อง
มีดังนี้ cognition.14 ดี เรามีคง underestimated
ผลของโรคเบาหวานไม่ถูกรักษาไว้ อย่างไรก็ตาม การเพิ่ม
ราคาของประชานที่ไม่เกี่ยวข้องกับการรักษาไม่ถูกคล้าย
ข้ามผู้ที่มีระยะเวลาสั้น และยาวของโรคเบาหวาน (andduration อาจเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของส่วนอาหารสำหรับผู้
ควบคุม), แนะนำว่า เราประมาทไม่อาจมี
ว่าอินซูลินรักษาที่เราค้นหาเกี่ยวข้อง
รับรู้ประสิทธิภาพดีจะสอดคล้องกับผลลัพธ์ของ
อื่น ๆ การศึกษาของประชาน 14 8 ยากวาดบทสรุป;
คน มีโรคเบาหวานที่ใช้อินซูลินทั้งหมดมีระยะเวลายาว
โรคเบาหวาน ควบคุมแย่ และชุกสูงของ hypoglycaemic
โจมตี แสดงยากที่จะปรับปรุงอย่างเหมาะสมสำหรับ confounding
None ยิ่ง มีหลักฐานการเติบโตที่เชื่อมโยงโดยตรง
อินซูลินการด้อยค่ารับรู้: hyperinsulinaemia10 เรื้อรัง
และเพิ่มเพิ่มเซรั่มความเข้มข้นของอินซูลินหลังจาก
load13 กลูโคสทำนายประชานที่ลดลงของ
intolerance โรคเบาหวานหรือน้ำตาลในการ นอกจากนี้ อินซูลินลด
เอนไซม์กำหนดความเข้มข้นของอินซูลินและแอมีลอยด์
brain27 และคอนกรีตของอินซูลินเป็นมนุษย์สุขภาพ
เพิ่มความเข้มข้นของแอมีลอยด์ในสันหลัง 28
เพิ่มเติม สนับสนุนการเชื่อมโยงโดยตรงระหว่างอินซูลินและประชาน
สุดท้าย สอดคล้องกับการค้นพบของเรารับรู้ประสิทธิภาพคล้าย
ผู้หญิงยาปากและไม่
โรคเบาหวาน ในการทดลองควบคุมของร่วมกับชนิด 2
โรคเบาหวาน Testa และ Simonson ไว้ที่ปรับปรุงการควบคุมน้ำตาลใน
กับยารักษาช่องปากให้ดีรับรู้ acuity,
หน่วยความจำ และ orientation.29 นอกจากนี้ การศึกษาเชิงสังเกตการณ์
รายงานเม็กซิกันอเมริกันกับเบาหวานอย่างมีนัยสำคัญน้อย
ปฏิเสธการรับรู้ในผู้ที่มีการรักษาทางการแพทย์กว่า without.30
Thus แม้ว่าแพทย์อาจหลีกเลี่ยงการกำหนดรักษาช่องปากสำหรับ
โรคเบาหวานในคนสูงอายุ มันอาจจะสำคัญของพวกเขารับรู้
สุขภาพ.
บทสรุป
เบียดเบียน เราพบแย่รับรู้ฟังก์ชัน และ
เร่งปฏิเสธการรับรู้ในหมู่ผู้หญิงที่มีชนิด 2
โรคเบาหวาน ซึ่งดูเหมือนจะเป็น ameliorated กับปาก hypoglycaemic
รักษาได้ การศึกษาได้ก่อตั้งบริษัท ที่เห็นได้ชัด
คนมีสุขภาพดี ส่งผลให้ประชานที่เจียมเนื้อเจียมตัวแม้ต่าง
มากเพิ่มเสี่ยงโรคสมองเสื่อมกว่า years.6 หลายป้องกัน
และควบคุมโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในผู้หญิงได้
มิสำคัญสาธารณสุขผลการ
ร่วมสมทบ: GL และ FG นำแบบศึกษา GL, JHK และ FG
ส่วนการตีความและการวิเคราะห์ข้อมูล JHK
ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูล FG รับผิดชอบสำหรับการได้รับทุน
การศึกษา ผู้เขียนส่วนการเขียนฉบับและมี
ร่วม guarantors.
เงินสนับสนุน: มอบ AG15424 และ CA87969 จากสถาบันแห่งชาติของ
สุขภาพ FG บางส่วนได้รับการสนับสนุน โดยนักปราชญ์ใหม่ในอายุรางวัลจาก
การแพทย์เอลลิสันมูลนิธิ
สนใจ Competing: ระหว่างปี 5 GL ได้รับ
honorariums การบรรยายจาก Pfeizer และยาลิลลี่ ระหว่าง
ห้าปีที่ผ่านมา FG ได้รับ honorariums ชั่วคราวค่าธรรมเนียมที่ปรึกษา
Novo Nordisk เมอร์ค โนวาร์ติส Pharma โอไรออน และไวเอต
Ayerst.
อนุมัติจริยธรรม: การศึกษานี้ได้รับการอนุมัติ โดยตรวจสอบสถาบัน
บอร์ด Brigham และสตรีโรงพยาบาล Boston, MA

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะแนนโดยรวม ( หมายถึงความแตกต่างในการปฏิเสธ−− 0.01 0.03 0.04

) นอกจากนี้ ความสัมพันธ์เชิงคุณภาพกับใช้ระยะเวลานานของยา
โรคเบาหวานและโดยทั่วไปคล้ายกับผู้สังเกตที่มีพื้นฐานการคิด


ในการฟังก์ชั่น ขนาดนี้อนาคตการศึกษาของผู้หญิงอายุ 70-81 ปี
โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่อาศัยอยู่ในชุมชน เราพบว่า
พวกเขามีพื้นฐานทางปัญญาและทำให้ด้อยประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าผู้หญิง
ปฏิเสธองค์โดยไม่มีโรคเบาหวาน ระยะเวลาของโรคเบาหวานอีกต่อไป
( สมาคมขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่บอกว่าพวกเขาอยู่

hypoglycaemic การรักษาดูเหมือนมีความเป็นไปได้ที่คล้ายกันของการเป็นผู้หญิงยากจนโดยไม่
โรคเบาหวาน ในขณะที่ผู้หญิงที่ไม่ได้รับยาโรคเบาหวานหรือ
ผู้ได้รับอินซูลินมีประสิทธิภาพด้อย
พลังหลักของการศึกษาของเราคือขนาดตัวอย่างใหญ่สำหรับ
การประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโรคเบาหวานประเภท 2 , ระยะเวลา ,
รักษา และการรับรู้ จุดแข็งที่คนอื่นคาดหวัง
การประเมินโรคเบาหวานและตัววัดที่มีศักยภาพมากกว่า 25 ปีของการติดตามและเปรียบเทียบ

ค่าตัวอย่างในแง่ของการศึกษาและการเข้าถึงการดูแลสุขภาพซึ่งจะลดข้อจำกัด


confounding . ข้อควรพิจารณา ประการแรก เราอาศัย
ผู้หญิงรายงานสถานะโรคเบาหวานของพวกเขาเอง เราอาจจะมี
รวมผู้หญิงบางคนที่มี undiagnosed โรคเบาหวานใน
กลุ่มอ้างอิง ซึ่งอาจนำไปสู่การการประเมินค่าต่ำไปของ
สมาคมจริง อย่างไรก็ตาม โรคเบาหวาน undiagnosed อาจ
หายากในพยาบาลเหล่านี้ของตัวอย่างสุ่มของพวกไร้
รายงานโรคเบาหวาน ตัวอย่างพลาสมา พบเพียง 2 % มี
ป้ายวินิจฉัยเบาหวานชนิดที่ 2 ประการที่สอง ในการศึกษาของ
สติปัญญาลดลง มีการถดถอยซ้ำ
ปัญญาค่าเฉลี่ยในการประเมิน เป็นผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีประสิทธิภาพด้อย
ปัญญาที่ baseline ถดถอยไปหมายจะ
คงต้องลดขนาดจริงของความเสื่อมทางปัญญาที่เกี่ยวข้องกับเบาหวาน
.
นอกจากนี้ยังมีปัญหาสำคัญที่ต้องพิจารณาในการรักษาเกี่ยวกับการค้นพบของเรา

ยาเบาหวาน ผู้ที่ไม่ได้รับการรักษาสำหรับโรคเบาหวานอาจรวมเป็นกลุ่มเดียวกัน

กับผู้หญิงและโรคเบาหวาน และควบคุม
ผ่านทางอาหารเบาหวานที่สามารถควบคุมผ่านทางอาหารอาจจะเกี่ยวข้องกับคนจน cognition.14

ดังนั้นเราอาจประเมินผลรักษาเบาหวาน อย่างไรก็ตาม การเพิ่มอัตราต่อรองของการรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับ
จนไม่มีการรักษาคล้ายคลึง
ข้ามนั้นสั้นกว่า และระยะเวลาของโรคเบาหวาน ( และอาจจะเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของความชุกของการควบคุมอาหาร
)จะบอกว่าประมาทของเราอาจจะน้อยที่สุด แม้ว่าการค้นหาการรักษาอินซูลินของเรา

ที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการรับรู้จนสอดคล้องกับผลการศึกษาอื่น ๆของการรับรู้ของ
8 14 มันเป็นเรื่องยากที่จะวาดรุป
ผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ใช้อินซูลินมีระยะเวลา
โรคเบาหวาน การควบคุมที่เลวร้ายและความชุกของ การโจมตี hypoglycaemic
,การแสดงผลมันยากที่จะปรับให้เหมาะสมสำหรับ confounding .
ไม่มีใครน้อยมีการเจริญเติบโตหลักฐานโดยตรงเชื่อมโยง
อินซูลินการรับรู้บกพร่องเรื้อรัง hyperinsulinaemia10
และเพิ่มเพิ่มเซรั่มเข้มข้นกลูโคสอินซูลินหลัง
load13 ทำนายลดลงทางปัญญาในการขาดงานของ
โรคเบาหวานหรือต่อกลูโคส นอกจากนี้การปฏิบัติ
อินซูลินเอนไซม์ควบคุมความเข้มข้นของทั้งอินซูลินและแอมีลอยด์

ใน brain27 ฉีดอินซูลินเข้าไปและสุขภาพมนุษย์
เพิ่มแอมีลอยด์
ความเข้มข้นในน้ำไขสันหลัง , 28
เพิ่มเติมสนับสนุนสมาคมโดยตรงระหว่างอินซูลินและปัญญา .
ในที่สุด สอดคล้องกับผลการวิจัยของคล้ายรับรู้การปฏิบัติ
ตรียาในช่องปากและไม่มี
โรคเบาหวาน ,ในการทดลองควบคุมของผู้ที่มีโรคเบาหวานประเภท 2
, ไซมอนสันกล่าวว่า การปรับปรุงและเทสลากลูโคสควบคุม
กับยาในช่องปากทำให้การมองเห็นดีกว่า
, หน่วยความจำ และ orientation.29 นอกจากนั้น สังเกตการณ์การศึกษา
เม็กซิกันอเมริกันเป็นเบาหวานน้อยกว่าการรายงาน
ลดลงในผู้ที่มีการรักษาทางการแพทย์มากกว่า 30
จึงไม่มี ,ถึงแม้ว่าแพทย์จะหลีกเลี่ยงการรักษาช่องปากสำหรับ
โรคเบาหวานในผู้สูงอายุ อาจจะสำคัญกับสุขภาพทางปัญญา
.

สรุป สรุป เราพบด้อยปัญญาและปัญญาฟังก์ชัน
เร่งลดลงของผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานประเภท 2
ซึ่งดูเหมือนจะ ameliorated กับการรักษา hypoglycaemic
ด้วยปากเปล่า การศึกษาได้ก่อตั้งขึ้นนั้น เห็นได้ชัดว่า
คนสุขภาพดีแม้เจียมเนื้อเจียมตัวความแตกต่างในผลความรู้ความเข้าใจในความเสี่ยงโรคสมองเสื่อม
อย่างมากในช่วงหลายปี ที่ 6 การป้องกัน
และการควบคุมโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในผู้หญิงอาจจะสำคัญมาก

สาธารณสุขตามมา ผู้สนับสนุน : GL และ FG LED การศึกษาการออกแบบ , GL , jhk และ FG
ส่วนการตีความและการวิเคราะห์ ข้อมูล jhk
) การวิเคราะห์ข้อมูลFG เป็นผู้รับผิดชอบได้รับทุน
สำหรับการศึกษา ทั้งหมดผู้เขียนสนับสนุนให้เขียนต้นฉบับและ

ไว้ร่วมกัน และมอบทุนสนับสนุน ag15424 ca87969 จากสถาบันแห่งชาติของ
สุขภาพ FG เป็นบางส่วนได้รับการสนับสนุนโดยบัณฑิตใหม่ในได้รับรางวัลจากมูลนิธิ Ellison อายุ

สนใจทางการแพทย์ การแข่งขันในช่วงห้าปีสุดท้ายได้รับ
GLhonorariums สำหรับการบรรยายจาก pfeizer ลิลลี่ เภสัชกรรม ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา FG
ได้รับ honorariums หรือค่าธรรมเนียมที่ปรึกษาชั่วคราว
จาก Novo Nordisk , 200 ไถ บุคคลในครอบครัว , โอไรออน ฟาร์มา และใช้ ayerst
.
การอนุมัติจริยธรรม : การศึกษานี้ได้รับการอนุมัติโดยคณะกรรมการตรวจสอบ
สถาบัน Brigham และสตรีโรงพยาบาล , Boston , MA .