Buddhism seems to lack a precise th

Buddhism seems to lack a precise theory and praxis to address the concrete issues of contemporary sociopolitical suffering and its liberation. Traditional Buddhism provides guidelines for personal moral conduct such as self-restraint, patience, zeal, compassion, generosity, and mindfulness, but these moral concepts need to be reinterpreted in a modern context and integrated into a social ethical theory. Buddhadasa’s theory of dhammic socialism tends to be too utopian and abstract. Although his theory addresses the issue of “surplus” in a manner similar to Karl Marx’s “surplus value,” it still needs interpretation and clarification as a social praxis. A comprehensive perspective on sociopolitical suffering and liberation from the existing exploitative system of global capitalism will manifest itself via a consciousness-raising process in regards to sociopolitical suffering and its structure and the emergence of Buddhist-based communities struggling for social justice in solidarity with women, the poor, and the oppressed. These are steps, in the Thai experience, toward a Buddhist liberation theology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศาสนาพุทธน่าจะ ขาดทฤษฎีที่ชัดเจนและ praxis ปัญหาคอนกรีตความทุกข์ร่วมสมัย sociopolitical ปลดปล่อยของ พุทธศาสนาแบบดั้งเดิมให้แนวทางสำหรับประพฤติคุณธรรมส่วนบุคคล เช่นความอดกลั้น ความอดทน สด เมตตา อารีย์ สติ แต่แนวคิดคุณธรรมเหล่านี้ต้องได้ reinterpreted ในบริบทที่ทันสมัย และรวมเข้ากับทฤษฎีจริยธรรมสังคม ทฤษฎีของพุทธทาส dhammic สังคมนิยมมีแนวโน้มที่จะกล่าว และนามธรรมเกินไป แม้ว่าทฤษฎีของเขาอยู่ปัญหา "ส่วนเกิน" ในลักษณะคล้ายกับคาร์ล Marx "มูลค่าส่วนเกิน" ยังต้องตีความและชี้แจงเป็น praxis สังคม มุมมองครอบคลุม sociopolitical ทุกข์และปลดปล่อยจากระบบทุนนิยมโลกเผชิญอยู่จะแสดงรายการตัวเองผ่านกระบวนการ consciousness-raising ในทุกข์ sociopolitical โครงสร้าง และการเกิดขึ้นของชุมชนตามพุทธดิ้นรนเพื่อความยุติธรรมทางสังคมสมานฉันท์ กับผู้หญิง คนจน ที่อ่อนแอ เหล่านี้เป็นขั้นตอน การสัมผัส ไปปลดปล่อยเปรียญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พุทธศาสนาดูเหมือนว่าจะไม่มีทฤษฎีที่แม่นยำและแพรคซิสในการแก้ไขปัญหาที่เป็นรูปธรรมของความทุกข์ทรมานการเมืองร่วมสมัยและการปลดปล่อย พุทธศาสนาแบบดั้งเดิมให้แนวทางสำหรับการดำเนินการทางศีลธรรมส่วนบุคคลเช่นความอดกลั้นอดทนกระตือรือร้นความเมตตาความเอื้ออาทรและสติ แต่แนวความคิดทางศีลธรรมเหล่านี้จะต้องมีการตีความใหม่ในบริบทที่ทันสมัย​​และบูรณาการเข้าสังคมทฤษฎีทางจริยธรรม ทฤษฎีพุทธสังคมนิยม dhammic มีแนวโน้มที่จะยูโทเปียเกินไปและนามธรรม แม้ว่าทฤษฎีของเขาที่อยู่ในประเด็นของ "ส่วนเกิน" ในลักษณะที่คล้ายกับคาร์ลมาร์กซ์ "มูลค่าส่วนเกิน" ก็ยังคงต้องการการตีความและการชี้แจงเป็นแพรคซิสังคม มุมมองที่ครอบคลุมเกี่ยวกับความทุกข์ทรมานการเมืองและการปลดปล่อยจากระบบแสวงประโยชน์ที่มีอยู่ของระบบทุนนิยมโลกจะประจักษ์เองผ่านกระบวนการสร้างจิตสำนึกในเรื่องที่เกี่ยวกับความทุกข์ทรมานการเมืองและโครงสร้างของมันและการเกิดขึ้นของชุมชนชาวพุทธตามดิ้นรนเพื่อความยุติธรรมทางสังคมในความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับผู้หญิง ยากจนและถูกกดขี่ เหล่านี้เป็นขั้นตอนในประสบการณ์ของไทยไปสู่​​วิมุตติธรรมทางพุทธศาสนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พุทธศาสนาดูเหมือนจะขาดทฤษฎีที่ชัดเจนและการปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาคอนกรีตจากทุกข์ sociopolitical ร่วมสมัยของการปลดปล่อยให้เป็นอิสระและ . พระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม มีแนวทางในการปฏิบัติจริยธรรมส่วนบุคคล เช่น การควบคุมตนเอง ความอดทน ความกระตือรือร้น ความเมตตา ความเอื้อเฟื้อ และสติ ,แต่คุณธรรมเหล่านี้ต้อง reinterpreted ในบริบทใหม่ และรวมอยู่ในทฤษฎีสังคมจริยธรรม ท่านพุทธทาสภิกขุ เป็นทฤษฎีของธัมมิกสังคมนิยมมีแนวโน้มที่จะด้วยอุดมคติและนามธรรม แม้ว่าทฤษฎีของเขาที่อยู่กับปัญหาของ " ส่วนเกิน " ในลักษณะที่คล้ายคลึงกับ " คาร์ลมาร์กซ์มูลค่าส่วนเกิน " ก็ยังต้องการการตีความ และชี้แจงเป็นการปฏิบัติทางสังคมที่ครอบคลุมมุมมอง sociopolitical และปลดปล่อยจากความทุกข์ที่มีอยู่ในระบบของโลกทุนนิยมจะประจักษ์เองผ่านจิตสำนึก เพิ่มกระบวนการในความนับถือกับ sociopolitical ทุกข์และโครงสร้างและวิวัฒนาการของพุทธศาสนาตามชุมชนดิ้นรนเพื่อความยุติธรรมในสังคม ความสมัครสมานกับผู้หญิงยากจนและถูกกดขี่ เหล่านี้เป็นขั้นตอนในประสบการณ์ที่ไทย ทางพุทธ วิมุตติธรรม .