This project studies voices from lo

This project studies voices from local communities to preserve and conserve their
homeland. Members of these communities wish to use their heritage for identity preservation,
as well as to commemorate the complex relationships between Thai, Khmer, and Lao in an
area that had never known the word “border”. The study focuses on cultural and heritage
diversity by examining the Pachit-Oraphim local legend. The “Pachit-Oraphim” legend was, for
a long time, oral literature before its transcription as Thonburi Literature in a Thai manuscript
in the year 1773 by an anonymous writer imitating the Jataka writing style found in the
Tripitaka. The story is of the Buddha as Pachit and Phimpa as Oraphim traveling between the
old Khmer, Lao, and Thai towns. Everywhere they visited became a place with names.
Interdisciplinary research methods were employed: surveys, in-depth interviews,
focus groups, site visits in three countries, and comparisons with similar cases of heritage
management in Europe, the Americas, and Asia. The study relates to anthropology, cultural
landscape studies, geography, toponymic studies, tourism, marketing, conservation, folklore,
cultural mapping, and public administration.
More than thirty cultural landscape sites related to the legend were found on and in
the southern portion of the Khorat Plateau along the Phnom Dong Rak Range in Thailand,
Cambodia, and Laos. Lao, Korat and Khmer peoples have exchanged this legend as they have
migrated into the region. The legend has been carried from generation to generation by
people who speak the Thai-Korat dialect and Khmer. The original story is from the Lao. Belief
in the legend creates rituals which protect the intangible and tangible cultural heritage. The
female protagonist, Oraphim, becomes a goddess who can help a local community’s wishes.
People pay respect to the relics and sanctuaries linked to the legend; thus the tangible
hertitage is kept alive. Connections between the legend’s place-names show that the story is
continually retold in local communities and represents layers of time from the pre-historic
until the present. Furthermore, the study shows that the routes between local communities
give the links between old towns and cities, thus presenting archeaological sites. The research
also shows that linkages between communities exist without concern for national boundaries;
the people combined the relationships of living heritage from people to people and place to
place without national pre-conditions. The results from focus groups and in-depth interviews
discussing cultural mapping found that these communities accept the idea of preserving their
legends and rituals within a framework of sustainable cultural tourism rather than a concern
about the alleviation of poverty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการนี้เสียงการศึกษาจากชุมชนในท้องถิ่นที่จะรักษาและอนุรักษ์ของพวกเขา
ที่บ้านเกิด สมาชิกของชุมชนเหล่านี้ต้องการที่จะใช้มรดกของพวกเขาสำหรับการเก็บรักษาเอกลักษณ์
เช่นเดียวกับการรำลึกถึงความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างไทยเขมรและลาวใน
พื้นที่ที่ไม่เคยรู้จักคำว่า "ชายแดน" มุ่งเน้นไปที่การศึกษาวัฒนธรรมและมรดกทางวัฒนธรรมที่
หลากหลายโดยการตรวจสอบ Pachit-อรพิมพ์ตำนานพื้นบ้าน "Pachit-อรพิมพ์" เป็นตำนานสำหรับ
เป็นเวลานานก่อนที่จะปากวรรณกรรมถอดความในฐานะธนบุรีวรรณกรรมที่เขียนด้วยลายมือของไทย
ในปี 1773 โดยนักเขียนที่ไม่ระบุชื่อเลียนแบบสไตล์การเขียนชาดกที่พบใน
พระไตรปิฎก เรื่องราวของพระพุทธเจ้าเป็น Pachit และเป็นอรพิมพ์ Phimpa เดินทางระหว่าง
เก่าเขมรลาวและเมืองไทย ทุกที่ที่พวกเขาเข้าเยี่ยมชมกลายเป็นสถานที่ที่มีชื่อ.
วิธีการวิจัยสหวิทยาการที่ถูกว่าจ้าง: การสำรวจการสัมภาษณ์ในเชิงลึก
กลุ่มเป้าหมายเข้าชมเว็บไซต์ในประเทศที่สามและเปรียบเทียบกับกรณีที่คล้ายกันของมรดกทางวัฒนธรรม
การจัดการในยุโรปอเมริกาและเอเชีย การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับมานุษยวิทยาวัฒนธรรม
การศึกษาภูมิทัศน์, ภูมิศาสตร์, การศึกษา toponymic, การท่องเที่ยว, การตลาด, การอนุรักษ์ชาวบ้าน
ทำแผนที่ทางวัฒนธรรมและการบริหารภาครัฐ.
มากกว่าเว็บไซต์ภูมิทัศน์วัฒนธรรมสามสิบที่เกี่ยวข้องกับตำนานของเขาถูกพบและใน
ส่วนของภาคใต้ ที่ราบสูงโคราชพร้อมพนมดงรักช่วงในประเทศไทย
กัมพูชาและลาว ลาวโคราชและประชาชนเขมรมีการแลกเปลี่ยนตำนานที่พวกเขาได้
อพยพเข้ามาในภูมิภาค ตำนานที่ได้รับการดำเนินการจากรุ่นสู่รุ่นโดย
คนที่พูดภาษาไทยโคราชและเขมร เรื่องเดิมมาจากลาว ความเชื่อ
ในตำนานสร้างพิธีกรรมที่ปกป้องมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้และเป็นรูปธรรม
ตัวละครเอกหญิงอรพิมพ์กลายเป็นเทพธิดาที่สามารถช่วยให้ความปรารถนาของชุมชนท้องถิ่น.
คนไหว้พระธาตุและเขตรักษาพันธุ์ที่เชื่อมโยงกับตำนาน; จึงมีตัวตน
hertitage จะถูกเก็บไว้ยังมีชีวิตอยู่ การเชื่อมต่อระหว่างตำนานของชื่อสถานที่แสดงให้เห็นว่าเรื่องที่
เล่าขานกันอย่างต่อเนื่องในชุมชนท้องถิ่นและเป็นตัวแทนชั้นของเวลาจากก่อนประวัติศาสตร์
จนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเส้นทางระหว่างชุมชนท้องถิ่น
ให้การเชื่อมโยงระหว่างเมืองเก่าและเมืองจึงนำเสนอเว็บไซต์ archeaological การวิจัย
ยังแสดงให้เห็นว่าการเชื่อมโยงระหว่างชุมชนที่มีอยู่โดยไม่ต้องกังวลสำหรับขอบเขตแห่งชาติ
คนรวมความสัมพันธ์ของมรดกทางวัฒนธรรมที่อยู่อาศัยจากผู้กับผู้คนและสถานที่ที่จะ
วางเงื่อนไขโดยไม่ต้องชาติก่อน ผลลัพธ์ที่ได้จากการสนทนากลุ่มและการสัมภาษณ์ในเชิงลึก
การพูดคุยการทำแผนที่ทางวัฒนธรรมพบว่าชุมชนเหล่านี้ยอมรับความคิดของการรักษาของพวกเขา
ตำนานและพิธีกรรมภายในกรอบของการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมอย่างยั่งยืนมากกว่าความกังวล
เกี่ยวกับการบรรเทาความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงการนี้เป็นการศึกษาเสียงจากชุมชนท้องถิ่น เพื่อรักษาและอนุรักษ์บ้านเกิดของตนเอง

สมาชิกของชุมชนเหล่านี้ต้องการใช้มรดกของพวกเขาเพื่อรักษาเอกลักษณ์
รวมทั้งเพื่อระลึกถึงความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างไทย เขมร และลาว ใน
พื้นที่ที่ไม่เคยได้ยินคำว่า " ชายแดน " เน้นเรื่องวัฒนธรรมและมรดก
ความหลากหลายโดยการตรวจสอบ pachit อรพิมพ์ท้องถิ่นในตำนาน " pachit อรพิมพ์ " ตำนาน เพื่อ
นาน ปากวรรณกรรมก่อนถอดความเป็นภาษาไทย ) วรรณกรรมต้นฉบับ
ในปี 2316 โดยนักเขียนนิรนามเลียนแบบชาดกรูปแบบการเขียนที่พบใน
พระไตรปิฎก เรื่องราวของพระพุทธเจ้าเมื่อ pachit พิมพาเป็นอรพิมพ์และการเดินทางระหว่าง
เก่าเขมร ลาวไทยเมือง ทุกที่ที่พวกเขามาเยือนเป็นสถานที่ที่มีชื่อ
ระเบียบวิธีวิจัยสหวิทยาการได้แก่ : การสำรวจ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม
, เว็บไซต์เยี่ยมชม 3 ประเทศ และเปรียบเทียบกับกรณีที่คล้ายกันมรดกการจัดการในยุโรป อเมริกา และเอเชีย การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับมานุษยวิทยา วัฒนธรรม
ภูมิศาสตร์ ภูมิศาสตร์ การศึกษา การท่องเที่ยว toponymic การตลาด ,การอนุรักษ์ , ชาวบ้าน ,
แผนที่ทางวัฒนธรรม และคณะ .
30 กว่าภูมิทัศน์วัฒนธรรมเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับตำนานที่พบในภาคใต้และใน
ส่วนของโคราชไปพนมดงรัก ช่วง ใน ประเทศไทย ,
กัมพูชาและลาว ลาว เขมร ประชาชนโคราชและแลกเปลี่ยนตำนานนี้เช่นที่พวกเขามี
ย้ายถิ่นเข้าไปในภูมิภาคตำนานที่ได้รับการอุ้มจากรุ่นสู่รุ่นโดย
คนที่พูดภาษาไทยถิ่นโคราช และเขมร เรื่องเดิมคือ จากลาว ความเชื่อในตำนานสร้างพิธีกรรม
ซึ่งปกป้องไม่มีตัวตนและมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้
หญิงตัวเอก , อรพิมพ์ กลายเป็นเทพธิดาที่สามารถช่วยให้ความปรารถนาของชุมชนท้องถิ่น
คนไหว้พระบรมสารีริกธาตุ และเสฉวนที่เชื่อมโยงกับตำนาน ดังนั้น hertitage เป็นชิ้นเป็นอัน
จะเก็บเอาไว้ การเชื่อมต่อระหว่างสถานที่ที่เป็นตำนานชื่อการแสดงที่เป็นเรื่องราวเล่าขาน
อย่างต่อเนื่องในชุมชนท้องถิ่นและแสดงถึงชั้นของเวลาจาก
ประวัติศาสตร์ก่อนจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ จากการศึกษาพบว่า เส้นทางระหว่าง
ชุมชนท้องถิ่นให้เชื่อมโยงระหว่างเมืองและเมืองเก่า ดังนั้น การนำเสนอเว็บไซต์ archeaological . การวิจัยยังพบว่า การเชื่อมโยงระหว่างชุมชน
อยู่โดยไม่สนใจขอบเขตแห่งชาติ ;
คนรวมมรดกจากความสัมพันธ์ของชีวิตผู้คน และสถานที่ที่ไม่มีชาติ

ก่อนเงื่อนไข ผลจากการสนทนากลุ่ม และการสัมภาษณ์เชิงลึก
พูดถึงแผนที่ทางวัฒนธรรมพบว่า ชุมชนเหล่านี้ยอมรับความคิดของการรักษาของพวกเขา
ตำนานและพิธีกรรมภายในกรอบของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน มากกว่าความกังวลเกี่ยวกับการบรรเทาความยากจน
.