Interest in PIMS as an analytical a

Interest in PIMS as an analytical approach does not appear very high in the mid-2000s if recent coverage of the subject in the technical and business press is any indication. A search of Infotrac brings just a few references from the 1990s and 1980s. The most recent book on the subject by Paul W. Farris and Michael J. Moore is largely a look backward—an attempt to assess the contribution PIMS has made to the field of management science. Looking forward, the authors analyze how the PIMS project might be structured if it were launched in the current era. Another broad study of contemporary marketing by Louis E. Boone and David L. Kurtz mentions a comprehensive use of PIMS by the Marketing Science Institute. The MSI study came to the not-so-startling conclusion that (in Boone's and Kurtz's words) "two of the most important factors influencing profitability were product quality and market share."

PIMS was from the outset—and apparently continues as—a "big company" methodology to measure broad strategies capable of being captured by statistical measures. The reliance of this method on concepts (and measurements) like market share performance and marketing expenditures seems to make its relevance to small business marginal at best. Small companies on average find it very difficult even to guess at their own market shares and only very rarely engage in the kinds of major marketing efforts associated with the GEs, IBMs, and Coca-Colas of the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนใจใน PIMS เป็นวิธีการวิเคราะห์ไม่มากสูงครอบคลุมกลาง-2000s ถ้าล่าสุดของเรื่องในด้านเทคนิค และข่าวธุรกิจเป็นข้อบ่งชี้ใด ๆ ค้นหาจาก Infotrac นำมาอ้างอิงเพียงไม่กี่ปี 1990 และไฟต์ จองล่าสุดในเรื่องโดย Paul W. Farris และ Michael J. มัวร์เป็นส่วนใหญ่มองย้อนหลัง – ความพยายามประเมินผล PIMS ได้ทำในฟิลด์ของวิทยาศาสตร์ มองไปข้างหน้า ผู้เขียนวิเคราะห์ว่าอาจจะจัดโครงสร้างโครงการ PIMS ว่าถ้ามันถูกเปิดตัวในยุคปัจจุบัน การตลาดร่วมสมัยโดย Louis E. Boone David L. Kurtz อื่นกว้างศึกษากล่าวถึงการใช้ของ PIMS โดย สถาบันวิทยาศาสตร์การตลาด การศึกษา MSI มาสรุปไม่เพื่อตกใจที่ (ในคำของ Boone และของ Kurtz) "สองปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการทำกำไรมีคุณภาพสินค้าและการตลาดร่วมกัน"PIMS ได้จากมือ — และยังคงเห็นได้ชัดว่าเป็น — วิธีการ "บริษัทใหญ่" เป็นวัดกลยุทธ์จับโดยมาตรการทางสถิติสามารถผ่อน ความเชื่อมั่นวิธีนี้ในแนวคิด (และประเมิน) เช่นตลาดหุ้นประสิทธิภาพและค่าใช้จ่ายการตลาดน่าจะ ทำกำไรการที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจขนาดเล็กที่สุด ขนาดเล็กโดยเฉลี่ยบริษัทหายากแม้จะคิดว่า ที่ตลาดทรัพย์ และเฉพาะส่วนร่วมไม่ค่อยมากในชนิดของตลาดสำคัญเกี่ยวข้องกับ GEs, IBMs และ Coca-Colas ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่น่าสนใจใน PIMS เป็นวิธีการวิเคราะห์ไม่ปรากฏขึ้นที่สูงมากในช่วงกลางยุค 2000 ถ้าความคุ้มครองที่ผ่านมาของเรื่องในข่าวทางเทคนิคและธุรกิจเป็นข้อบ่งชี้ใด ๆ การค้นหาของ Infotrac นำเพียงไม่กี่อ้างอิงจากปี 1990 และ 1980 หนังสือเล่มล่าสุดในเรื่องโดยพอลดับบลิว Farris และไมเคิลเจมัวร์เป็นส่วนใหญ่มองย้อนกลับพยายามที่จะประเมินผลงานที่ PIMS ได้ทำกับสาขาวิทยาศาสตร์การจัดการ มองไปข้างหน้าผู้เขียนวิเคราะห์ว่าโครงการ PIMS อาจจะมีโครงสร้างถ้ามันถูกเปิดตัวในยุคปัจจุบัน อีกการศึกษาในวงกว้างของการตลาดร่วมสมัยโดยหลุยส์อีเนและเดวิดลิตรเคิทซ์กล่าวถึงการใช้งานที่ครอบคลุมของ PIMS โดยสถาบันวิทยาศาสตร์การตลาด การศึกษาของ MSI มาถึงข้อสรุปที่ไม่ให้ตกใจว่า (ในเนและคำพูดเคิทซ์ของ) "สองปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่มีอิทธิพลต่อการทำกำไรมีคุณภาพของผลิตภัณฑ์และส่วนแบ่งการตลาด." PIMS มาจากเริ่มแรกและที่เห็นได้ชัดคงเป็น-" บริษัท ขนาดใหญ่ "วิธีการวัดกลยุทธ์ในวงกว้างที่มีความสามารถที่จะถูกจับโดยมาตรการทางสถิติ ความเชื่อมั่นของวิธีการนี้กับแนวคิด (และการวัด) เช่นประสิทธิภาพการทำงานของส่วนแบ่งการตลาดและค่าใช้จ่ายทางการตลาดที่ดูเหมือนว่าจะทำให้ความเกี่ยวข้องกับธุรกิจขนาดเล็กที่ดีที่สุดขอบ บริษัท ขนาดเล็กโดยเฉลี่ยพบว่ามันยากมากที่แม้จะคาดเดาที่ส่วนแบ่งการตลาดของตัวเองและมีเพียงมากไม่ค่อยมีส่วนร่วมในชนิดของการตลาดที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับ GEs, ไอบีเอ็มและ Coca-Colas ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนใจหวะเป็นวิธีการวิเคราะห์ที่ไม่ได้ปรากฏขึ้นสูงมากใน mid-2000s ถ้าครอบคลุมล่าสุดของเรื่อง ในทางธุรกิจ และกดบ่งชี้ใด ๆ . การค้นหา infotrac นำเพียงไม่กี่อ้างอิงจากปี 1990 และไฟต์ ล่าสุดหนังสือในเรื่องโดย พอล ดับบลิว ฟาร์ริส และ ไมเคิล เจ.มัวร์คือไปดูข้างหลัง ความพยายามที่จะประเมินผลงานหวะได้กับสาขาวิทยาศาสตร์การจัดการ มองไปข้างหน้า , ผู้เขียนวิเคราะห์ว่าโครงการอาจจะมีโครงสร้างหวะ ถ้ามันถูกเปิดตัวในยุคปัจจุบัน อีกกว้างการศึกษาการตลาดร่วมสมัยโดยหลุยส์อีบูนและเดวิดลิตร Kurtz กล่าวครอบคลุมใช้หวะ โดยการตลาดวิทยาศาสตร์สถาบันMSI ศึกษามาไม่น่าตกใจมาก ข้อสรุปที่ ( ใน บูน และ เคิร์ทซ์พูด ) " สองปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่มีผลต่อกำไร คือ คุณภาพของผลิตภัณฑ์และส่วนแบ่งการตลาด . "

หวะถูกตั้งแต่แรกและเห็นได้ชัดว่ายังคง as-a " บริษัทใหญ่ " วิธีการวัดกลยุทธ์สามารถถูกจับโดยมาตรการทางสถิติคร่าว ๆ .ความเชื่อมั่นของวิธีนี้กับแนวคิดและการวัด ) ชอบภาพตลาดและการตลาดค่าใช้จ่ายน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับธุรกิจขนาดเล็กขอบที่ดีที่สุด บริษัทขนาดเล็กเฉลี่ยหายากมากแม้แต่การเดาในหุ้นตลาดของตัวเอง แต่ไม่ค่อยมีส่วนร่วมในประเภทของสาขาการตลาดที่เกี่ยวข้องกับเจส ibms โคคา โคล่า , และ , ของโลก