Civil law (or civilian law, Roman l

Civil law (or civilian law, Roman law) is a legal system originating in Europe, intellectualized within the framework of late Roman law, and whose most prevalent feature is that its core principles are codified into a referable system which serves as the primary source of law. This can be contrasted with common law systems whose intellectual framework comes from judge-made decisional law which gives precedential authority to prior court decisions on the principle that it is unfair to treat similar facts differently on different occasions (doctrine of judicial precedent ; stare decisis).[1][2]

Historically, a civil law is the group of legal ideas and systems ultimately derived from the Code of Justinian, but heavily overlaid by Napoleonic, Germanic, canonical, feudal, and local practices,[3] as well as doctrinal strains such as natural law, codification, and legal positivism.

Conceptually, civil law proceeds from abstractions, formulates general principles, and distinguishes substantive rules from procedural rules.[4] It holds case law to be secondary and subordinate to statutory law. When discussing civil law, one should keep in mind the conceptual difference between a statute and a codal article. The marked feature of civilian systems is that they use codes with brief text that tend to avoid factually specific scenarios.[5] Code articles deal in generalities and thus stand at odds with statutory schemes which are often very long and very detailed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายแพ่ง (หรือพลเรือนกฎหมาย กฎหมายโรมัน) เป็นระบบกฎหมายที่เกิดในยุโรป intellectualized ภายในกรอบของกฎหมายโรมันสาย และคุณลักษณะแพร่หลายมากที่สุดคือ อยู่ที่หลักการของหลัก ประมวลกฎหมายสูงเป็นระบบ referable ซึ่งเป็นแหล่งที่มาหลักของกฎหมาย สามารถเปรียบเทียบกับระบบกฎหมายทั่วไปที่กรอบงานทางปัญญามาจากผู้พิพากษาทำ decisional กฎหมายที่ให้อำนาจ precedential ก่อนศาลตัดสินใจบนหลักการที่เป็นธรรมเพื่อรักษาข้อเท็จจริงคล้ายกันแตกต่างกันในโอกาสต่าง ๆ (สอนถึงยุติธรรม จ้อง decisis)[1][2]ประวัติ กฎหมายแพ่งคือ กลุ่มของความคิดทางกฎหมายและระบบที่สุด มาจากรหัส Justinian แต่หนัก overlaid Napoleonic ตระกูล มาตรฐาน ศักดินา ท้องถิ่น และแนวทางปฏิบัติ, [3] โดยเป็นสายพันธุ์หลักคำสอนเช่นธรรมดา ประมวลผล และกฎหมาย positivismทาง แนวคิดกฎหมายแพ่งดำเนินการจาก abstractions, formulates หลักทั่วไป และกฎที่เราแตกต่างจากกฎขั้นตอน[4] จะเก็บกรณีกฎหมายรอง และย่อยของกฎหมายตามกฎหมาย เมื่อสนทนากฎหมายแพ่ง หนึ่งควรเก็บไว้ในใจแนวคิดความแตกต่างระหว่างกฎหมายบทความ codal คุณลักษณะเครื่องระบบพลเรือนคือ พวกเขาใช้รหัส ด้วยข้อความสั้น ๆ ที่มักจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์ส่ง[5] รหัสจัดการบทความใน generalities และจึง ยืน at odds with แผนงานตามกฎหมายซึ่งมักยาว และละเอียดมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายแพ่ง ( หรือพลเรือนกฎหมายโรมัน ) เป็นกฎหมายที่เกิดขึ้นในยุโรป , intellectualized ภายในกรอบของโรมันสายกฎหมาย ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่แพร่หลายมากที่สุด หลักการหลักของ codified ในพุทธศตวรรษระบบซึ่งทำหน้าที่เป็นแหล่งหลักของกฎหมายนี้จะขัดกับกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญาระบบที่มีกรอบมาจากผู้พิพากษาทำให้กฎหมายที่ให้อำนาจการตัดสินใจ precedential ก่อนการตัดสินของศาลในหลักการว่ามันไม่ยุติธรรมกับข้อเท็จจริงที่คล้ายกันแตกต่างกันในโอกาสที่แตกต่างกัน ( ลัทธิของตุลาการแบบอย่าง ; decisis จ้องมอง ) [ 1 ] [ 2 ]

ในอดีตกฎหมายแพ่ง คือกลุ่มของความคิดทางกฎหมาย และระบบสุดท้ายที่ได้จากประชุมกฎหมายจัสติเนียน แต่หนักโดยเยอรมันจักรพรรดินโปเลียน , หุ้ม , แบบมาตรฐาน , ศักดินา และการปฏิบัติในท้องถิ่น , [ 3 ] เป็นสายพันธุ์ทฤษฎี เช่น กฎหมายธรรมชาติ การประมวล และปฏิฐานนิยมทางกฎหมาย .

แนวคิดนามธรรมกฎหมายแพ่ง ) , PayPal หลักการทั่วไปกฎที่สำคัญและแตกต่างจากกฎระเบียบขั้นตอน [ 4 ] มันถือกฎหมายจะเป็นระดับผู้ใต้บังคับบัญชาตามกฎหมายกฎหมาย เมื่อพูดถึงเรื่องกฎหมาย หนึ่งควรเก็บไว้ในใจแนวคิดที่แตกต่างระหว่างกฎเกณฑ์ และบทความ codal . การทำเครื่องหมายคุณลักษณะของระบบพลเรือนที่พวกเขาใช้รหัสกับย่อข้อความที่มักจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง factually .[ บทความ ] 5 รหัสจัดการใน generalities และจึงยืนอยู่ที่ราคากับรูปแบบตามกฎหมาย ซึ่งมักจะ และรายละเอียดยาวมากมาก