Chadamas Chinmaneevong and Prinya M

Chadamas Chinmaneevong and Prinya Muangarkas
Dealt a poor hand by recent history, a Chanthaburi River community scrapes its way back with entrepreneurial pluck, write

A big fire in the Chanthabun community in 1990 destroyed not only parts of century-old properties but also the life of the long-standing commercial area of Chanthaburi province.

Its resurrection depends on an awareness of the value held by its remaining buildings, which consist of old-time restaurants, food stalls and trendy hotels and cafes.

The riverside Chanthabun community stands on the first road of the eastern province of Chanthaburi. Its prosperity peaked during King Rama V's reign, when it was a centre of trade and transport, packed with residences of the well-to-do.

The rich sent their children to study abroad, and the younger generation settled elsewhere after graduation. Consequently, many buildings on the one-kilometre Sukhaphiban Road were abandoned and the community went quiet.

The great fire occurred, followed by rounds of flooding - turning the community into a near ghost town.

"The once-busy road became a way for motorcycle street racers to escape the police," says Chirapat Paka, owner of the restaurant and hip hotel Tamajun in Chanthabun. "Nobody wanted to stay here."

Going against the flow, Mr Chirapat dreamt of settling down by the Chanthaburi River. He spent most of his savings on five riverfront buildings along the community's main strip and opened his restaurant in 2012.

Later he bought more buildings on the opposite side of Sukhaphiban Road, converting an old love motel into part of Tamajun.

The property began its new life as a simple ground-floor restaurant. In 2013, Mr Chirapat renovated the second floor and launched a 24-room hotel.

"Local residents wonder if I'm a fool or a nut for running a restaurant here," he says with a laugh. "The place is quiet, and there's no parking lot. There's only one lane in the alley."

It's a problem because "Chanthaburi people like to drive and eat out", and even tourists mostly travel by their own cars, he says.

When two old houses were closed for renovation to meet his design, local residents started to wonder what Mr Chirapat was up to. When he and his wife opened the restaurant with a lone employee serving chilled beer and meatballs, customers surprisingly flocked to it.

People were curious about the bold entrepreneur who previously had obtained only a secretarial diploma and farmed shrimp.

Customers kept arriving in the evening and through the night. Mr Chirapat left the premises open nearly 24 hours a day to show passers-by and tourists that the neighbourhood was coming back to life.

The joy of seeing renewed activity on the road where he walked every day as a child made his big bet worth it, he says.

"I hardly have time for my family. I sent my two daughters to a boarding school in Bangkok. My wife is at our farmhouse. I spend most of my time here," says Mr Chirapat. "I just want to be a small mechanism in presenting the potential of the road. When others share my perspective, we may have beautiful hotels and hip shops to attract tourists here."

He strongly believes further renovations of abandoned buildings will make the alley more attractive and an even bigger tourist draw.

In fact, several cafes, restaurants and hotels have cropped up already. Next to Tamajun, the Baan Luang Rajamaitri Historic Inn, which won a Unesco award for cultural heritage preservation, tends to be fully reserved on weekends and 50% booked on weekdays.

Some 90% of guests at Baan Luang Rajamaitri are Bangkokians. The power of photo sharing on social networks, word of mouth and media coverage has persuaded more tourists to check out the community.

Baan Luang Rajamaitri was a pilot project of the Arsom Silp Institute of the Arts, a foundation that helps to rehabilitate historically important buildings.

Built in the Sino-Portuguese style, the 150-year-old Baan Luang Rajamaitri is the former residence of local aristocrat Luang Rajamaitri.

"We would like residents to participate for the sake of sustainable conservation," says general manager Pattama Prangphan, adding that several homeowners have expressed interest in joining the project.

"We don't want a frenzy in the community, but we would like visitors to absorb its genuine lifestyle.

"We do not want to follow the path of Amphawa, Chiang Khan or Pai. We want local residents to stay and maintain constructive development."

Caption

The Chanthabun community sits on the banks of the Chanthabun River. PHOTO COURTESY OF THE TOURISM AUTHORITY OF THAILAND

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chadamas Chinmaneevong และ Muangarkas ปริญญาจัดการมือดี โดยล่าสุดประวัติ scrapes ชุมชนแม่น้ำจันทบุรีทางกลับมาพร้อมกับถอนกิจการ เขียนไฟไหม้ใหญ่ในชุมชน Chanthabun ในปี 1990 ทำลายไม่เพียงบางส่วนของคุณสมบัติอายุ แต่ชีวิตของย่านการค้าที่ยาวนานของจังหวัดจันทบุรีการฟื้นคืนชีพขึ้นอยู่กับการรับรู้มูลค่าที่จัดขึ้น โดยเป็นอาคารที่เหลือ ซึ่งประกอบด้วยร้านอาหารเก่า ร้านอาหาร และโรงแรมเทรนดี้คาเฟ่Chanthabun ชุมชนริมแม่น้ำตั้งอยู่บนถนนแรกของภาคตะวันออกของจังหวัดจันทบุรี สภาพ peaked ในระหว่างรัชกาลของรัชกาล เมื่อมันเป็นศูนย์กลางการค้าและการขนส่ง เต็มไป ด้วยพัก well-to-doคนรวยส่งลูกไปเรียนต่างประเทศ และคนรุ่นใหม่จับคู่อื่น ๆ หลังจากจบการศึกษา ดังนั้น อาคารหลายแห่งบนถนนสุขาภิบาล 1 กิโลเมตรถูกละทิ้ง และชุมชนไปเงียบไฟดีเกิด ตามรอบของน้ำท่วม - เปิดชุมชนในเมืองผีใกล้"ถนนไม่ว่างครั้งกลายเป็น วิธีสำหรับนักแข่งถนนมอเตอร์ไซค์หนีตำรวจ กล่าวว่า ปากาจิรพัฒน์ เจ้าของร้านและฮิ Tamajun โรงแรมใน Chanthabun "ไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่"ไปกับการไหล จิรพัฒน์นายฝันของตะกอนลงแม่น้ำจันทบุรี เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขาประหยัด 5 อาคารริเวอร์ฟร้อนท์ตามแถบหลักของชุมชน และเปิดร้านอาหารของเขาในปี 2012ภายหลังเขาซื้ออาคารเพิ่มเติมในด้านตรงข้ามของถนนสุขาภิบาล แปลงโมเต็ลรักเก่าเป็นส่วนหนึ่งของ Tamajunคุณสมบัติการเริ่มต้นชีวิตใหม่เป็นร้านอาหารชั้นล่างอย่าง ในปี 2013 จิรพัฒน์นายเชิญชั้น 2 และเปิดตัวห้อง 24"ท้องถิ่นสงสัย ถ้าฉันเป็นคนโง่ หรือถั่วสำหรับทำร้านอาหารที่นี่ เขากล่าวพร้อมหัวเราะ "นั้นเงียบสงบ และมีที่จอดรถไม่ ได้เลนเดียวในซอย"มันเป็นปัญหา เพราะ "จันทบุรีคนขับ และกินออก" และแม้แต่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทาง โดยรถยนต์ส่วนตัว เขากล่าวว่าเมื่อบ้านเก่าสองถูกปิดปรับปรุงการออกแบบของเขา คนท้องถิ่นเริ่มสงสัยว่านายจิรพัฒน์ถูกถึง เมื่อเขาและภรรยาเปิดร้านอาหาร ด้วยพนักงานคนเดียวที่บริการเบียร์เย็น ๆ และลูกชิ้น ลูกค้าจู่ ๆ ไม่ flocked จะคนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้ประกอบการเป็นตัวหนา ที่ก่อนหน้านี้ ได้รับเพียงประกาศนียบัตรเลขานุการ farmed กุ้ง ได้ลูกค้ายังคงเดินทางมาถึง ในช่วงเย็น และกลางคืน นายจิรพัฒน์ซ้ายสถานเปิดเกือบ 24 ชั่วโมงที่จะแสดง passers-by และนักท่องเที่ยวที่ไปไม่กลับมาชีวิตความเห็นต่ออายุกิจกรรมบนถนนที่เขาเดินทุกวันเป็นเด็กทำของเขาเดิมพันใหญ่คุ้ม เขากล่าวว่า"ฉันไม่มีเวลาสำหรับครอบครัว ฉันส่งฉันสองลูกสาวไปโรงเรียนประจำในกรุงเทพ ภรรยาอยู่ที่คุณภาพของเรา ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันที่นี่ กล่าวว่า นายจิรพัฒน์ "ฉันเพียงต้องการให้ กลไกขนาดเล็กในการนำเสนอศักยภาพของถนน เมื่อผู้อื่นแบ่งปันมุมมองของฉัน เราได้โรงแรมที่สวยงามและร้าน hip สถานที่ท่องเที่ยวที่นี่"เขาขอเชื่อเพิ่มเติม ปรับปรุงอาคารละทิ้งจะทำทางที่น่าสนใจมากขึ้นและการท่องเที่ยวแม้แต่ใหญ่ที่วาดในความเป็นจริง คาเฟ่ ร้านอาหาร และโรงแรมต่าง ๆ มีครอบตัดขึ้นแล้ว ติด Tamajun บ้านหลวง Rajamaitri ฮิสตอริอินน์ ที่ชนะรางวัลยูเนสโกการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรม มีแนวโน้มที่จะจองเต็มในวันหยุดสุดสัปดาห์ และ 50% จองในวันธรรมดา90% บางแห่งที่ Rajamaitri บ้านหลวงกรุงเทพฯ อำนาจของภาพร่วมกันบนเครือข่ายทางสังคม สื่อมวลชนและจากปากได้เกลี้ยกล่อมนักเข้าออกชุมชนบ้านหลวง Rajamaitri มีโครงการนำร่องของ Arsom ศิลป์ สถาบันศิลปะ มูลนิธิที่ช่วยในการบำบัดอาคารสำคัญประวัติสร้างขึ้นในสไตล์ซิโนโปรตุเกส 150 ปีบ้านหลวง Rajamaitri เป็นอดีตของถิ่นอริสโตแครท Rajamaitri หลวง"เราต้องอาศัยการมีส่วนร่วมเพื่อการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน กล่าวว่า ผู้จัดการทั่วไปปัทมา Prangphan เพิ่มที่ เจ้าของบ้านหลายมีแสดงสนใจในการเข้าร่วมโครงการ"เราไม่ต้องบ้าในชุมชน แต่เราอยากชมซึมซับวิถีชีวิตแท้จริง"เราไม่ต้องไปตามเส้นทางของอัมพวา เชียงคาน หรือปา เราต้องให้ชาวพัก และรักษาพัฒนาสร้างสรรค์"คำอธิบายเฉพาะชุมชน Chanthabun ตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำ Chanthabun ภาพความการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชฎา Chinmaneevong และปริญญา Muangarkas
กระทำมือที่ไม่ดีจากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาชุมชนแม่น้ำจันทบุรี scrapes ทางกลับกับผู้ประกอบการถอนเขียนไฟไหม้ใหญ่ในชุมชนจันทบูรในปี1990 ทำลายไม่ได้เพียงบางส่วนของคุณสมบัติศตวรรษเก่า แต่ยังชีวิตของ พื้นที่ยาวนานในเชิงพาณิชย์ของจังหวัดจันทบุรี. ฟื้นคืนชีวิตขึ้นอยู่กับการรับรู้ของมูลค่าที่จัดขึ้นโดยอาคารที่เหลือซึ่งประกอบด้วยร้านอาหารเวลาเก่าร้านอาหารและโรงแรมอินเทรนด์และร้านกาแฟ. ริมแม่น้ำชุมชนจันทบูรตั้งอยู่บนถนนสายแรกของ จังหวัดทางทิศตะวันออกของจังหวัดจันทบุรี ความเจริญรุ่งเรืองของมันแหลมในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวของเมื่อมันเป็นศูนย์กลางของการค้าและการขนส่งที่เต็มไปด้วยที่อยู่อาศัยของดีที่ต้องทำ. ที่อุดมไปส่งบุตรหลานไปศึกษาในต่างประเทศและรุ่นน้องตั้งรกรากที่อื่น ๆ หลังจบการศึกษา ดังนั้นอาคารหลายหลังในด้านหนึ่งกิโลเมตรสุขาภิบาลถนนถูกทอดทิ้งและชุมชนไปที่เงียบสงบ. ไฟที่ดีที่เกิดขึ้นตามรอบของการเกิดน้ำท่วม -. เปลี่ยนชุมชนเป็นเมืองผีอยู่ใกล้กับ"ถนนครั้งที่วุ่นวายกลายเป็นวิธีการที่รถจักรยานยนต์ เหนื่อยหอบถนนที่จะหลบหนีตำรวจ "จิร Paka เจ้าของร้านอาหารและโรงแรมฮิป Tamajun ในจันทบูรกล่าวว่า "ไม่มีใครอยากจะอยู่ที่นี่." ไปกับการไหลของนายจิรฝันของการนั่งลงริมแม่น้ำจันทบุรี เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของการออมของเขาในห้าอาคารริมฝั่งแม่น้ำพร้อมแถบหลักของชุมชนและเปิดร้านอาหารของเขาในปี 2012 หลังจากที่เขาซื้ออาคารเพิ่มเติมเกี่ยวกับด้านตรงข้ามของสุขาภิบาลถนนแปลงห้องเช่าแห่งความรักเก่าให้เป็นส่วนหนึ่งของ Tamajun. สถานที่ให้บริการเริ่มใหม่ ชีวิตเป็นร้านอาหารชั้นล่างที่เรียบง่าย ในปี 2013 นายจิรการปรับปรุงชั้นสองและเปิดตัวโรงแรม 24 ห้อง. "อาศัยอยู่ในท้องถิ่นสงสัยว่าฉันเป็นคนโง่หรือถั่วสำหรับการทำงานร้านอาหารที่นี่" เขากล่าวพร้อมกับหัวเราะ "สถานที่ที่เงียบสงบและมีจำนวนมากไม่มีที่จอดรถ. มีเพียงหนึ่งช่องทางในซอย." มันเป็นปัญหาเพราะ "คนจันทบุรีชอบที่จะขับรถและกินออก" และแม้กระทั่งนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทางโดยรถของตัวเองเขากล่าวว่า. เมื่อ บ้านสองหลังเก่าถูกปิดปรับปรุงเพื่อตอบสนองการออกแบบของเขาที่อาศัยอยู่ในท้องถิ่นเริ่มที่จะสงสัยว่าสิ่งที่นายจิรก็ขึ้นอยู่กับ เมื่อเขาและภรรยาของเขาเปิดร้านอาหารที่มีพนักงานคนเดียวที่ให้บริการเบียร์แช่เย็นและลูกชิ้นลูกค้าที่น่าแปลกใจแห่ไป. คนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้ประกอบการที่เป็นตัวหนาที่ก่อนหน้านี้ได้รับเพียงประกาศนียบัตรเลขานุการและกุ้งเพาะปลูก. ลูกค้าเก็บไว้ที่เดินทางมาถึงในตอนเย็นและ โต้รุ่ง นายจิรออกจากสถานที่เปิดเกือบตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อแสดงให้ผู้คนโดยนักท่องเที่ยวที่พื้นที่ใกล้เคียงได้รับกลับมาที่ชีวิต. ความสุขของการได้เห็นกิจกรรมการต่ออายุบนถนนที่เขาเดินทุกวันเป็นเด็กที่ทำเงินเดิมพันของเขาใหญ่คุ้มค่า เขากล่าวว่า. "ฉันแทบจะไม่ได้มีเวลาสำหรับครอบครัวของฉัน. ฉันส่งลูกสาวสองคนของฉันไปโรงเรียนกินนอนในกรุงเทพฯ. ภรรยาของฉันอยู่ที่บ้านของเรา. ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของฉันที่นี่" นายจิรกล่าวว่า "ฉันแค่ต้องการที่จะเป็นกลไกเล็ก ๆ ในการนำเสนอศักยภาพของถนน. เมื่อคนอื่น ๆ แบ่งปันมุมมองของฉันเราอาจจะมีโรงแรมที่สวยงามและร้านขายของที่สะโพกเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวที่นี่." เขาเชื่อมั่นการปรับปรุงต่อไปของตึกร้างจะทำให้ซอยมากขึ้น ที่น่าสนใจและวาดที่ท่องเที่ยวที่ยิ่งใหญ่. ในความเป็นจริงหลายร้านกาแฟร้านอาหารและโรงแรมได้ถูกตัดขึ้นแล้ว ถัดไปไปที่ Tamajun ที่บ้านหลวง Rajamaitri ประวัติศาสตร์ Inn ซึ่งได้รับรางวัลยูเนสโกเพื่อการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่มีแนวโน้มที่จะได้รับลิขสิทธิ์อย่างเต็มที่ในวันหยุดสุดสัปดาห์และ 50% จองในวันธรรมดา. บาง 90% ของผู้เข้าพักที่บ้านหลวง Rajamaitri เป็นกรุงเทพฯ พลังของการแบ่งปันภาพถ่ายบนเครือข่ายสังคม, คำจากปากและสื่อมวลชนได้ชักชวนให้นักท่องเที่ยวมากขึ้นในการตรวจสอบชุมชน. บ้านหลวง Rajamaitri เป็นโครงการนำร่องของอาศรมศิลป์สถาบันศิลปะเป็นรากฐานที่ช่วยในการฟื้นฟูอาคารที่สำคัญในอดีต . สร้างขึ้นในสไตล์ชิโนโปรตุกีส, 150 ปีบ้านหลวง Rajamaitri เป็นถิ่นที่อยู่เดิมของขุนนางท้องถิ่นหลวง Rajamaitri. "เราอยากให้ประชาชนที่จะเข้าร่วมเพื่อประโยชน์ในการอนุรักษ์ที่ยั่งยืนกล่าวว่า" ผู้จัดการทั่วไปปัทมา Prangphan เพิ่ม ที่เจ้าของบ้านหลายคนได้แสดงความสนใจในการเข้าร่วมโครงการ. "เราไม่ต้องการความตื่นเต้นในชุมชน แต่เราต้องการที่จะดูดซับเข้าชมวิถีชีวิตของแท้." เราไม่ต้องการที่จะปฏิบัติตามเส้นทางของอัมพวาเชียงคานหรือปาย . เราต้องการให้ประชาชนในท้องถิ่นที่จะอยู่และบำรุงรักษาพัฒนาสร้างสรรค์. "คำอธิบายชุมชนจันทบูรตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำจันทบูร. PHOTO มารยาทของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ chadamas chinmaneevong ปริญญา muangarkas
แจกมือจนประวัติศาสตร์ชุมชนจันทบุรีเป็นปื้นทางกลับกับดึงผู้ประกอบการเขียน

ใหญ่ไฟในชุมชนวัยเจริญพันธุ์ใน 1990 ทำลายไม่เพียง แต่บางส่วนของสมบัติเก่าแก่แต่ยังชีวิตของพื้นที่เชิงพาณิชย์ที่ยืนยาวของจังหวัดจันทบุรี .

มันเป็นขึ้นอยู่กับตระหนักในคุณค่าที่จัดขึ้นโดยอาคารที่เหลือ ซึ่งประกอบด้วยร้านอาหารเวลาเก่า , ร้านอาหารและโรงแรมยอดนิยมและคาเฟ่

ริมแม่น้ำวัยเจริญพันธุ์ชุมชนยืนอยู่บนถนนสายแรกของภาคตะวันออกจังหวัดจันทบุรี ความเจริญรุ่งเรืองของแหลมในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อมันเป็น ศูนย์กลางของการค้าและการขนส่งเต็มไปด้วยที่อยู่อาศัยของผู้มีอันจะกิน .

รวย ส่งลูกไปเรียนเมืองนอก และรุ่นน้องตั้งรกรากที่อื่นหลังจากจบการศึกษา ดังนั้นหลายอาคารบนถนนสุขาภิบาล 1 กิโลเมตร ถูกทอดทิ้ง และชุมชนก็เงียบ . . . .

ไฟที่ดีที่เกิดขึ้นตามรอบของน้ำท่วม - เปิดชุมชนกลายเป็นเมืองร้างใกล้

" เมื่อยุ่งถนนเป็นทางถนนเหนื่อยหอบรถจักรยานยนต์หนีตำรวจ , กล่าวว่า " ดร. Paka เจ้าของภัตตาคารและโรงแรมฮิป tamajun ในวัยเจริญพันธุ์ " ไม่มีใครต้องการที่จะอยู่ที่นี่ . . . "

ไปเทียบกับกระแส นายจิรพัฒน์ ฝันถึงนั่งตามลำแม่น้ำจันทบุรีเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเงินออมของเขาในห้าพื้นที่อาคารตามแถบหลักของชุมชน และเปิดร้านอาหารใน 2012

ต่อมาเขาได้ซื้ออาคารเพิ่มเติมบนด้านตรงข้ามของถนนสุขาภิบาล แปลงเป็น โมเต็ล รักเก่า ในส่วนของ tamajun

คุณสมบัติเริ่มต้นชีวิตใหม่เป็นร้านอาหารพื้นธรรมดา ใน 2013 , นายจิรพัฒน์บูรณะชั้น 2 และเปิดโรงแรม 24 ห้อง

" ชาวบ้านสงสัยว่าผมโง่หรือบ้าวิ่งร้านอาหารที่นี่ " เขากล่าวพร้อมกับหัวเราะ " เป็นสถานที่ที่เงียบสงบ และไม่มีที่จอดรถ มีเพียงเลนเดียว ในซอย "

มันเป็นปัญหาเพราะ " จันทบุรี คนชอบขับรถ และกิน " และแม้แต่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทางโดยรถยนต์ของตัวเอง , เขากล่าวว่า .

เมื่อบ้านเก่าสองคนกำลังปิดปรับปรุงเพื่อตอบสนองการออกแบบของเขาชาวบ้านก็เริ่มสงสัยว่า สิ่งที่นายจิรพัฒน์ได้ถึง . เมื่อเขาและภรรยาของเขาได้เปิดร้านอาหารกับ Lone พนักงานเสิร์ฟเบียร์แช่เย็น และลูกชิ้น ลูกค้า จู่ ๆ 2 .

คนขี้สงสัยเกี่ยวกับหนาผู้ประกอบการที่ก่อนหน้านี้ได้รับเพียงเลขานุการ ประกาศนียบัตร และฟาร์มกุ้ง

ลูกค้าเก็บไว้มาถึงในตอนเย็นและผ่านคืนนายจิรพัฒน์ซ้ายสถานที่เปิดเกือบ 24 ชั่วโมงต่อวันเพื่อให้ผู้คนและนักท่องเที่ยวที่ตาง ๆกลับมาที่ชีวิต

ความสุขที่จะได้เห็นการจัดกิจกรรมบนถนนที่เขาเดินทุกวันเป็นเด็กทำให้เดิมพันใหญ่ของเขามีค่า เขากล่าว

" ฉันแทบไม่มีเวลาให้ครอบครัว . ฉันส่งลูกสาวสองคนของฉันเป็นโรงเรียนในเขตกรุงเทพมหานคร ภรรยาของฉันอยู่ที่ไร่ของเรา