The Kim Family – Hee Ouk, Whi Boo a

The Kim Family – Hee Ouk, Whi Boo and Edmond Kim
January 15, 2012UncategorizedEdmond Kim, Hee Ouk Kim, Kim Family, Korea, Northridge, Whi Boo Kim
Hee-Ouk Kim

Hee-Ouk Kim’s first statement about her lively paintings filled with figures, whole fields of faces, is to admit an absolute curiosity regarding strangers. On one hand, the painter describes first drawing the canvas of figures as a way of coping with culture shock. Relocating to the vast urban sprawl of outer Los Angeles made every journey, even in its transportation, into an extraordinary display of the sheer scale of people she experiences living among. As a painter with a personal preference for privacy, she made a practice of absorbing the spectacle and then harnessing a sense of fellowship with them, bringing the scale of the experience into a workable medium in her studio.



Starting with ink drawings on pale colored grounds, she works to deliver the individual and personal and produces results that are life positive, concentrated and unimposing, a magic sweep of converting shock into egalitarian physical presence. The groupings are not the natural scattering patterns of social interaction, but rather a visual dispersion of social mapping into individualistic figures outlined by the space of their own characters, transforming an otherwise dense grouping of people into a survey of spaciousness among personal lives. The effect invokes a fearlessness and affection, making the paintings delightful and reassuring.



Working indoors the artist habitually listens to talk radio, and describes the moment when the steady music of language, at first in Korean and eventually English, began to slip into the paintings as tonal textures. Throughout the paintings, one will notice the shading of a shirt or jacket is a fill of fine handwriting. Further interest is introduced with a handful of favorite symbols, reduced to human size, of umbrellas or houses. She intermingles with her fascination for the people of her world with symbols of safety, security and communication.



Hee-Ouk described making a trip to Seoul after a number of years, after working through her art to understand the density of the city she was living in, and saw that the Korean city had a similar extraordinary range of people. It was relief, and a milestone for her heart. When asked about individual identities in her paintings, friends and family, she suggested we find ourselves. After a period af amusement looking closely, we did indeed find each other among the faces in her work, all present and accounted for. Through her art, the painter found a channel to take in the wonder of being a human among humans.



Whi-Boo Kim

Whi-Boo Kim is closely tied to the rise of art in his native South Korea, but a conversation with the 25 year resident of Northridge, CA reveals him to be a consummate Angelino. A home loving man, he considers himself the neighborhood watchman, spending time in his garden and keeping an eye out for his neighbors.



All of his paintings are conducted outside, working flat, and are periodically brought indoors to check the colors. Building up and reducing layers, concentrating, sanding, scratching , creating tonal borderlines and adding fields of color, he balances shape, development, stability and erosion to create primarily abstract paintings that are hard to ignore for their architectonic affinity. Blink and you might be viewing an aerial photo of an archeological excavation. I mentioned reading this reference a number of times, and he embraced it. Pointing out the recent use of pyramids and their cast shadows, I mentioned some of the paintings appeared to resemble Ancient Egyptian temple complexes. “Not temples,” he responded quickly, “Tombs.” His work surrounds the interest produced by the confluence of society’s collective works and the transformative affect of time’s accrual.



While not the objective, the results are his painterly process and his response to life as an immigrant, long time Los Angeles resident, and witness to the aftermath of the 1994 Northridge earthquake. He builds up color and form as we do in life, he cuts them back down again using numerous techniques of attrition and delivers a taste of life as it has progressed, matured, grown more complicated and yet gradually collapsed – just like ancient ruins. In philosophical reflection, and a close look into his own experiences he has found an approach to painting that closely relates his feelings about the world, a real triumph.



Other paintings include more readily identifiable elements, which frequently introduce stark and symbolic American iconography – a cowboy or a Coca Cola bottle. Against an analogy of deeply processed compositions, heavily worked and cumulative, these symbols seem to hover like tremendous shadows. They seem a grand imposition on a painterly accretion that is strangely beautiful, integrated and digested, in harmony with the march of time. Against this the symbols almost appear as freshly postered billboards juxtaposed against a stark wilderness landscape. Perhaps this mirrors the time he spent following the earthquake picking through the rubble, seeking after found objects, and following the footsteps of countless artists before him. In the trash there lies treasure, made valuable by distinction or placement, or by right of being made prominent as remains.



The artist feels that his work is difficult to understand, even by critics, and recounts demanding writers to revisit his studio when they don’t get it right. He strongly identifies with his profession as an artist, one that influences the entire family, having lived during a transition between being among a handful of pioneering youth gathered around the very few contemporary artists in his native country to watching the arts there bloom in the wake of growing public wealth and support. From afar, living in the peaceful base and counting his blessings for the life that art provides him and which so closely matches his own temperament, he has watched approvingly as the seeds he planted have bloomed into a garden.



Edmond Kim

At the time of this article Edmond was exhibiting his photographs for the first time, and one couldn’t help but be curious at the experience of exhibiting with his parents. Now living apart with a family of his own, it is a pleasant thought to consider the arrangement of art objects together in one room as some sort of reunion of the family’s creative spirit, the results of the three people who lived and worked together again being placed materially under one roof.

Perhaps in response to the private, home-centric existence he was raised in, his photographs revolve around capturing details that are overlooked. At first this was not readily apparent, his camera being drawn to scenes ranging from a pavement closeup to a landscape captured in unusual angles between buildings. As he provides a tour of the images, the device becomes apparent, and one notices the small ceramic object in one image and its relationship to a frail tendril of ivy clinging to an otherwise purely inorganic stucco wall in another photo. He also enthusiastically embraces the technical aspects of photography and pointed out references to film work, such as the display of raw images to underline the absence of cropping and a dedication to composition being the entirely the result of his direction.

***

The Kim family show brought a collective demonstration as well, one of hard evidence describing the social and personal influence such a family has on a community. The self-described way of life, quietly working for a peaceful and productive home, a way of relating to their neighbors and city – all these elements reveal the calm yet watchful eye of trained communicators. Though their gardened home and warm demeanors may not at first glance sound engaged, the Kim family pays considerable attention to their surroundings, living examples of the civilized and integral role creative people have among us all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครอบครัวคิม – Ouk สัง Whi Boo และ คิมเอดมันด์
15 มกราคม 2012UncategorizedEdmond คิมคิม สัง Ouk Kim ครอบครัว เกาหลี Northridge, Whi Boo คิม
คิมสัง Ouk

สัง Ouk คิมแรกงบเกี่ยวกับภาพวาดของเธอมีชีวิตชีวาที่เต็มไป ด้วยตัวเลข ฟิลด์ทั้งหมดของใบหน้า คือการ ยอมรับเห็นความสมบูรณ์เกี่ยวกับคนแปลกหน้า บนมือหนึ่ง นักอธิบายก่อน วาดตัวเลขการเผชิญกับช็อกวัฒนธรรม ย้ายไปลอสแองเจลิสนอกโยงเออร์มากมายได้ทุกการเดินทาง แม้ในการขนส่ง ในการแสดงผลแบบพิเศษของขนาดแท้จริงของคนที่เธอประสบอยู่ระหว่าง เป็นจิตรกรด้วยความสนใจส่วนบุคคลสำหรับความเป็นส่วนตัว เธอทำแบบฝึกหัด น่าดูดน่าตื่นเต้นแล้ว ควบคุมความสามัคคีธรรมกับพวกเขา นำมาตราส่วนของประสบการณ์ที่เป็นกลางสามารถทำงานได้ในสตูดิโอของเธอ


เริ่มต้น ด้วยภาพวาดด้วยหมึกบนบริเวณสีซีด เธอทำงานกับบุคคลและบุคคล และให้ผลลัพธ์ที่ชีวิตบวก เข้มข้น และ unimposing กวาดวิเศษของแปลงช็อตเป็นสถานะทางกายภาพ egalitarian กลุ่มไม่ใช่รูปแบบ scattering ธรรมชาติของสังคม แต่แทนที่จะกระจายตัวภาพของแม็ปสังคมเป็นเลข individualistic ล้อมกรอบ ด้วยขนาดของตัวอักษรของตนเอง เปลี่ยนเป็นกลุ่มหนาแน่นมิฉะนั้นคนสำรวจระหว่างชีวิตส่วนตัวที่กว้างขวาง ผลจะ fearlessness และเสน่หา ทำภาพให้สวยงาม และ reassuring


ทำงานในร่มศิลปินนิตย์ฟังวิทยุพูดคุย และอธิบายขณะเมื่อภาษา ครั้งแรกในเกาหลีและในที่สุดอังกฤษ เพลงมั่นคงเริ่มเข้าภาพเป็นพื้นผิวที่ใช้ ตลอดทั้งภาพ หนึ่งจะสังเกตเห็นการแรเงาของตัวเสื้อ หรือแจ็คเก็ตจะเติมลายมือดี สนใจเพิ่มเติมแนะนำ ด้วยหยิบสัญลักษณ์โปรด ลดขนาดของมนุษย์ ของร่ม หรือบ้าน เธอ intermingles กับเสน่ห์ของเธอสำหรับคนโลกของเธอกับสัญลักษณ์ของความปลอดภัย ความปลอดภัย และการสื่อสาร


สัง Ouk อธิบายการเดินทางโซลหลังจากตัวเลขของปี หลังจากทำงานโดยใช้ศิลปะของเธอเข้าใจความหนาแน่นของเมืองเธออยู่ แล้วเห็นว่า เมืองเกาหลีมีช่วงพิเศษคล้ายคน บรรเทา และเหตุการณ์สำคัญในหัวใจของเธอได้ เมื่อถามเกี่ยวกับรหัสประจำตัวแต่ละตัวในภาพวาดของเธอ เพื่อน และครอบครัว นางแนะนำเราพบตัวเอง หลังจากสนุก af รอบระยะเวลาที่มองอย่างใกล้ชิด เราไม่แน่นอนพบกันระหว่างหน้าในการทำงานของเธอ ทั้งปัจจุบัน และลงบัญชีสำหรับการ ผ่านงานศิลปะของเธอ นักพบช่องสัญญาณเพื่อใช้ในใจของ มนุษย์ในหมู่มนุษย์



คิม Whi Boo

คิม Whi Boo จะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพิ่มขึ้นของศิลปะในเกาหลีบ้านเกิดของเขา แต่การสนทนา โดยอาศัยปีที่ 25 ของ Northridge, CA เผยเขา Angelino consummate สถานี บ้านคนรัก เขาพิจารณาตัวเองย่าน watchman ใช้เวลาในสวนของเขา และเก็บตาออกสำหรับบ้านของเขา


ภาพวาดของเขากำลังดำเนินอยู่ ทำงานแบน และเป็นระยะ ๆ นำในร่มเพื่อตรวจสอบสี สร้างขึ้น และลดชั้น concentrating ตระเตรียม เกา สร้างโทน borderlines และเพิ่มเขตข้อมูลของสี เขาสมดุลรูปร่าง การพัฒนา ความมั่นคง และพังทลายเพื่อสร้างเป็นภาพนามธรรมที่ยากสำหรับความสัมพันธ์ของพวกเขา architectonic เฉย กะพริบและคุณอาจจะดูเป็นบรรยากาศของการขุดค้นโบราณคดี ฉันกล่าวอ่านอ้างอิงนี้จำนวนครั้ง และเขากอด ชี้ให้เห็นการใช้ล่าสุดของปีระมิดและเงาของพวกเขาหล่อ กล่าวถึงบางภาพปรากฏคล้ายวัดโบราณอียิปต์คอมเพล็กซ์ "ไม่เที่ยว เขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว "เมือง" งานของเขาล้อมรอบสนใจผลิต โดยบรรจบผลงานรวมของสังคมและมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของเวลาของรับรู้


ขณะไม่วัตถุประสงค์ ผลเป็นกระบวนการของเขา painterly และเขาตอบสนองต่อชีวิตเป็นการอพยพ ยาวเวลาลอสแองเจลิสมีถิ่นที่อยู่ และเป็นพยานเพื่อผลพวงของแผ่นดินไหว Northridge 1994 เขาสร้างสีและแบบฟอร์มเราในชีวิต ตัดเขาเหล่านั้นกลับลงอีกครั้ง โดยใช้เทคนิคต่าง ๆ ของ attrition และให้รสชาติของชีวิตมันมีความก้าวหน้า matured เติบโตขึ้นซับซ้อนมากขึ้น และยังค่อย ๆ ยุบ – เหมือนซากปรักหักพังโบราณ สะท้อนปรัชญา และมองใกล้เข้าไปในประสบการณ์ของเขาเองเขาได้พบวิธีการวาดภาพที่ใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับโลก จริงชัยชนะ


ภาพวาดอื่น ๆ ได้แก่องค์ประกอบส่วนบุคคลมากขึ้น ซึ่งมักจะแนะนำสิ้นเชิง และสัญลักษณ์อเมริกันปาง – เป็นคาวบอยหรือขวดโค้ก จากการเปรียบเทียบองค์ประกอบการประมวลผลลึก สะสม และทำงานหนัก สัญลักษณ์เหล่านี้ดูเหมือนจะ เวอร์เช่นเงามาก พวกเขาดูเหมือนจัดเก็บภาษีโรงบน accretion painterly ที่แพงกว่าความสวยงาม รวม และ เจ่า มีนาคมเวลากลืน ทำ สัญลักษณ์เกือบจะปรากฏเป็นป้ายโฆษณาสด postered กับแนวป่าสิ้นเชิง ทีนี้กระจกเวลาเขาใช้ ต่อรับแผ่นดินไหวผ่านอิฐ แสวงหาหลังจากที่วัตถุ found และต่อไป นี้รอยเท้าของศิลปินมากมายก่อนที่เขา ในถังขยะมีอยู่สมบัติ ทำดี โดยความแตกต่างหรือตำแหน่ง หรือขวาถูกทำเด่นเป็นยังคง


ศิลปินรู้สึกว่างานของเขายากที่จะเข้าใจ โดยนักวิจารณ์ และ recounts นักเขียนเรียกร้องให้บราว์สตูดิโอของเขาเมื่อพวกเขาไม่ได้รับมันขวา เขาระบุอย่างยิ่งกับอาชีพของเขาเป็นศิลปิน ที่มีผลต่อครอบครัว มีชีวิตอยู่ในช่วงที่เปลี่ยนระหว่างอยู่ในกำมือของสรรค์เยาวชนรวบรวมสถานที่ศิลปินร่วมสมัยน้อยมากในประเทศบ้านเกิดของเขาได้ไปดูศิลปะมีบานในการปลุกของสมบัติสาธารณะและสนับสนุนการเจริญเติบโต จากระยะไกล ในฐานสงบ และนับพรสำหรับชีวิตว่า ศิลปะให้เขาซึ่งเพื่อให้ใกล้ชิดตรงกับเขาเอง temperament เขาได้ดู approvingly เหมือนเมล็ดพืชที่เขาปลูกได้บัวบานในสวน


คิมเอดมันด์

เวลาของบทความนี้ เอดมันด์ได้อย่างมีระดับภาพของเขาเป็นครั้งแรก และหนึ่งไม่สามารถช่วยแต่ต้องอยากรู้อยากเห็นที่ประสบการณ์อย่างมีระดับกับพ่อ ตอนนี้ นั่งเล่นกันกับครอบครัวของตนเอง เป็นที่น่าพอใจคิดการพิจารณาการจัดเรียงของศิลปะกันห้องบางจัดเรียงของเรอูนียงของครอบครัวสร้างสรรค์วิญญาณ ผลลัพธ์ของสามคนอาศัยอยู่ และทำงานร่วมกันอีก กำลังวางโครงการภายใต้หนึ่งหลังคา

บางทีตอบสนองต่อการดำรงอยู่ส่วนตัว บ้านเจ้าพระยาที่เขาขึ้น ภาพของเขาเกี่ยวข้องกับการจับรายละเอียดที่จะมองข้าม ในตอนแรก นี้ไม่ใช่ประเด็น กล้องของเขาถูกลากไปฉากตั้งแต่ closeup ผิวแนวนอนในมุมปกติระหว่างอาคาร เขาให้ของภาพ อุปกรณ์จะเห็นได้ชัดเจน และหนึ่งสังเกตพบว่า วัตถุเซรามิกขนาดเล็กในรูปใดรูปหนึ่งและความ tendril frail ของไอวี่ติดผนังปูนอนินทรีย์เพียงอย่างเดียวอย่างอื่นในรูปอื่น เขานำเทคนิคการถ่ายภาพยังใหม่ ๆ และชี้ให้เห็นอ้างอิงถึงงานภาพยนตร์ เช่นการแสดงภาพดิบเพื่อขีดเส้นใต้การขาดงานของการครอบตัดและการอุทิศตนเป็นองค์ประกอบผลของทิศทางของเขาทั้งหมด

***

การสาธิตรวมทั้งนำมาโชว์คิม ครอบครัวดังกล่าวหลักฐานยากที่อธิบายอิทธิพลของสังคม และบุคคลหนึ่งที่มีในชุมชน วิถีชีวิต อธิบายด้วยตนเอง บ้านเงียบสงบ และมีประสิทธิผลอย่างเงียบ ๆ ทำงาน วิธีเชื่อมโยงกับเพื่อนบ้านและเมือง – ทั้งหมดองค์ประกอบเหล่านี้เปิดเผยตาสงบ ยังจับพวกฝึก communicators ว่า demeanors บ้าน และอบอุ่นของพวกเขา gardened อาจไม่ได้อยู่ที่ เสียงคร่าว ๆ แรกหมั้น ครอบครัวคิมจ่ายจำนวนมากให้ความสนใจกับสิ่งแวดล้อม ตัวอย่างชีวิตของคนที่สร้างสรรค์อารย และเป็นบทบาทที่มีในหมู่พวกเราทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครอบครัวคิมฮีอู๊ก ) , whi บูและเอ็ดมันด์ คิม
15 มกราคม 2012uncategorizededmond คิมฮีอู๊ก คิม คิม ครอบครัว , เกาหลี , Northridge , whi บูคิมฮี คิมฮี อู๊ก

อู๊ก คิมแรกงบเกี่ยวกับเธอมีชีวิตชีวา ภาพวาดที่เต็มไปด้วยตัวเลข ทั้งด้านหน้า คือการยอมรับความสัมบูรณ์ เรื่องคนแปลกหน้า บนมือข้างหนึ่ง ,จิตรกรอธิบายก่อนวาดผ้าใบของตัวเลขที่เป็นวิธีการจัดการกับช็อกวัฒนธรรม ย้ายไปยังเมืองใหญ่เมืองนอก Los Angeles ทำให้ทุกการเดินทาง แม้ในการขนส่ง เป็นการแสดงที่พิเศษของขนาดที่แท้จริงของผู้คน เธอได้ประสบการณ์ชีวิตใน . เป็นจิตรกรที่มีความชอบส่วนบุคคลเพื่อความเป็นส่วนตัวเธอทำให้การปฏิบัติของการปรากฏการณ์และการควบคุมความรู้สึกของมิตรภาพกับพวกเขา นำระดับของประสบการณ์ในกลางสามารถใช้งานได้ในสตูดิโอของเธอ



เริ่มซีดสีหมึกวาดบนพื้น เธอทำงานเพื่อให้บุคคลและส่วนตัว และสร้างผลลัพธ์ที่เป็นบวก ชีวิตเข้มข้น unimposing ,ค้นหาเวทมนตร์แปลงช็อกเป็นกายภาพเท่าเทียม . คือไม่ใช่ธรรมชาติของรูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม แต่ภาพการกระจายของตัวเลขที่ระบุไว้โดยการทำแผนที่ทางสังคมในแต่ละพื้นที่ของตัวละครของตนเอง เปลี่ยนเป็นแบบอื่นที่หนาแน่นของผู้คนในการสำรวจความกว้างขวางของชีวิตส่วนตัวผลจะเรียกความกล้าหาญและความรัก ให้ภาพที่สวยงามและมั่นใจ



ทำงานในบ้านศิลปินเป็นประจำฟังวิทยุ และอธิบายถึงช่วงเวลาที่คงที่ เพลงของภาษาที่แรกในเกาหลี และในที่สุด อังกฤษ เริ่มที่จะลื่นในพื้นผิวของภาพวาดเป็นวรรณยุกต์ ทั้งภาพวาดจะสังเกตเห็นเงาของเสื้อหรือแจ็คเก็ต จะเติมได้เขียนด้วยลายมือ สนใจเพิ่มเติมจะแนะนำกับกำมือของสัญลักษณ์ที่ชื่นชอบ ลดขนาดของร่มหรือบ้าน เธอ intermingles หลงใหลของเธอสำหรับคนบนโลกของเธอที่มีสัญลักษณ์ของความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยและการสื่อสาร



ฮิ อู๊ก อธิบายเดินทางไปโซล หลังจากหลายปี ,หลังจากทำงานผ่านทางศิลปะของเธอเข้าใจความหนาแน่นของเมืองที่เธออยู่ และเห็นที่เมืองเกาหลีมีช่วงพิเศษที่คล้ายคลึงกันของคน มันคือความโล่งใจ และขั้นหัวใจเธอ เมื่อถามเกี่ยวกับบุคคล ตัวตนในภาพวาดของเธอ เพื่อน และครอบครัวเธอแนะนำเราพบตัวเราเอง หลังจากช่วง AF สวนสนุกมองอย่างใกล้ชิดเราไม่ได้แน่นอนหาแต่ละอื่น ๆของใบหน้าในการทำงานของเธอ ทั้งหมดอยู่ครบทั้งหมด ผ่านศิลปะ จิตรกรพบช่องทางที่จะใช้ในสงสัยเป็นมนุษย์อยู่ในหมู่มนุษย์ .





whi whi บูคิมบูคิมจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อการเพิ่มขึ้นของศิลปะพื้นเมืองเกาหลีใต้ แต่การสนทนากับ 25 ปีมีถิ่นที่อยู่ของ Northridge , CA ให้เขาเป็น Angelino เลิศบ้านรักผู้ชาย เขาพิจารณาเพื่อนบ้านยามเอง ใช้เวลาในสวนของเขา และเก็บตาออกสำหรับเพื่อนบ้านของเขา . . . . . .



ของภาพวาด ) ข้างนอก ทำงานแบบแบน และเป็นระยะ ๆ เอาในบ้านเพื่อตรวจสอบสี สร้างขึ้นและลดเลเยอร์ที่มุ่งเน้น , ขัด , เกา , การสร้างและการเพิ่มประเภท borderlines ด้านสีเขายอดรูปร่าง , การพัฒนา , ความมั่นคงและการสร้างภาพหลักนามธรรมที่ยากที่จะละเว้นสำหรับความสัมพันธ์ architectonic ของพวกเขา กระพริบตาและคุณอาจจะดูเป็นภาพถ่ายทางอากาศของการขุดค้นทางโบราณคดี . ที่ผมกล่าวถึงนี้อ่านอ้างอิงหลายครั้ง และเขาก็ยอมรับมัน ชี้ใช้ล่าสุดของปิรามิดและเงาโยนพวกเขาผมได้กล่าวถึงบางส่วนของภาพวาดที่ปรากฏคล้ายกับวิหารอียิปต์โบราณ คอมเพล็กซ์ " วัด " เขาตอบอย่างรวดเร็ว " สุสาน " งานของเขาและความสนใจที่ผลิตโดยจุดบรรจบของสังคมของกลุ่มงาน และมีผลต่อการรับรู้ของเวลา .



ถ้าไม่วัตถุประสงค์ ผลลัพธ์คือกระบวนการเกี่ยวกับจิตรกรหรือภาพวาดของเขาและเขาตอบสนองต่อชีวิตเป็นพวกอพยพเวลานาน ลอส แองเจลลิส ถิ่น และเห็นถึงผลที่ตามมาของ 1994 แผ่นดินไหว Northridge . ที่เขาสร้างขึ้นสีและฟอร์มที่เราทำในชีวิต เขาจึงตัดมันกลับลงมาอีกครั้งโดยใช้เทคนิคมากมายของการขัดสีและมอบรสชาติของชีวิต มันมีความก้าวหน้า , สุก , เติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้นและค่อยๆล้มลง ( เหมือนซากปรักหักพังโบราณ ในการสะท้อนเชิงปรัชญาและมองใกล้เป็นประสบการณ์ของเขาเอง เขาได้พบแนวทางการวาดภาพที่อย่างใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับโลก ชัยชนะที่แท้จริง ๆ



ภาพวาดรวมเพิ่มเติมพร้อมระบุองค์ประกอบซึ่งมักแนะนำ สตาร์ค และสัญลักษณ์พิเศษ –อเมริกันคาวบอยหรือโคคาโคล่าขวด กับการเปรียบเทียบขององค์ประกอบการประมวลผลลึก , หนักงาน และสะสมสัญลักษณ์นี้ดูเหมือนจะโฉบเหมือนเงาที่ยิ่งใหญ่ จะจัดเก็บ แกรนด์ ในการเพิ่มเกี่ยวกับจิตรกรหรือภาพวาดที่สวยงามตระการ บูรณาการและย่อยให้สอดคล้องกับการเดินทางของเวลา เทียบกับสัญลักษณ์เกือบจะปรากฏเป็นแบบป้าย postered juxtaposed กับสตาร์คป่าภูมิทัศน์บางทีกระจกเวลาที่เขาใช้ต่อไปนี้แผ่นดินไหวเบิกผ่านเศษหิน หาหลังจากวัตถุที่พบและติดตามฝีเท้าของศิลปินมากมายก่อนที่เขา ในถังขยะมีอยู่สมบัติ สร้างคุณค่า โดยความแตกต่าง หรือตำแหน่ง หรือถูกของถูกทำให้โดดเด่นเป็นซากศพ .



ศิลปิน รู้สึกว่า งานของเขาเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจได้โดยนักวิจารณ์พูดถึงนักเขียนและเรียกร้องให้ทบทวนสตูดิโอของเขาเมื่อพวกเขาไม่ทำให้มันถูกต้อง เขาขอระบุกับอาชีพของเขาในฐานะศิลปินคนหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อทั้งครอบครัวอยู่ในช่วงการเปลี่ยนแปลง ระหว่างอยู่ในกำมือของเยาวชนผู้ชุมนุมรอบน้อยมากของศิลปินร่วมสมัยในประเทศบ้านเกิดของเขา เพื่อชมศิลปะมีบานในการปลุกของความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นสาธารณะและการสนับสนุน จากที่ไกลๆ อยู่ในฐานที่เงียบสงบและนับพระพรของเขาสำหรับชีวิตและศิลปะ ให้เขา ซึ่งก็ตรงกับอารมณ์ของเขาเองเขาดู approvingly เป็นเมล็ดพันธุ์ที่เขาปลูกไว้ออกดอกเป็นสวน



เอ็ดมันด์คิม

เวลาที่บทความนี้ถูกจัดแสดงภาพถ่ายเอ็ดมอนด์ของเขาเป็นครั้งแรก และหนึ่งไม่สามารถช่วย แต่สงสัยในประสบการณ์ของการจัดแสดง กับพ่อแม่ของเขา ตอนนี้อยู่ด้วยกันกับครอบครัวของเขาเองมันเป็นความคิดที่น่าจะพิจารณาการจัดเรียงของวัตถุศิลปะด้วยกันที่ห้องหนึ่งเป็นบางจัดเรียงของการกลับมาของวิญญาณสร้างสรรค์ของครอบครัว จากสามคนที่เคยทำงานด้วยกันอีกครั้ง การวางวัตถุภายใต้หนึ่งหลังคา

บางทีในการตอบสนองต่อส่วนตัว บ้านศูนย์กลาง ชีวิตเขาถูกยกขึ้นในภาพหมุนรอบจับรายละเอียดที่มองข้าม ตอนแรกมันไม่ได้ชัดเจนพร้อมกล้องของเขาถูกวาดฉากโคลสอัพตั้งแต่พื้นเพื่อภูมิทัศน์ที่ถูกจับในมุมที่ผิดปกติระหว่างอาคาร เขาให้ทัวร์ของภาพ , อุปกรณ์ที่กลายเป็นชัดเจน ,และสังเกตวัตถุเซรามิกขนาดเล็กในหนึ่งภาพและความสัมพันธ์ของตนกับทางบอบบางของไอวี่ ยึดติดกับผนังอย่างหมดจดนินทรีย์ปูนปั้นในรูปอื่น เขายังกระตือรือร้นรวบรวมด้านเทคนิคของการถ่ายภาพและชี้ให้เห็นอ้างอิงเพื่องานภาพยนตร์เช่น การแสดงผลของภาพดิบเพื่อให้ไม่มีการปลูกพืชและการอุทิศตนเพื่อการเป็นทั้งผลของทิศทางของเขา . . . . . .

* * *

ครอบครัวคิมแสดงนำร่วมกันสาธิตเช่นกัน หนึ่งในหลักฐานที่อธิบายถึงสังคมและอิทธิพลส่วนบุคคล เช่น ครอบครัวในชุมชน ตนเองอธิบายวิธีชีวิตเงียบ ๆทำงานสำหรับบ้านที่เงียบสงบและมีประสิทธิภาพ , วิธีการที่เกี่ยวข้องกับประเทศเพื่อนบ้าน และเมือง–องค์ประกอบทั้งหมดเหล่านี้เปิดเผยความสงบ แต่สายตาของฝึกสื่อสาร . แม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ demeanors gardened บ้านอบอุ่นอย่างรวดเร็วก่อนที่เสียงร่วมครอบครัวคิมจ่ายความสนใจมากกับสภาพแวดล้อมของพวกเขาชีวิตตัวอย่างของบทบาทวัฒนธรรม และเป็นคนสร้างสรรค์ได้


ระหว่างพวกเราทุกคน