Write" redirects here. For other us

Write" redirects here. For other uses, see Write (disambiguation).
Writing with a pen

Writing is a medium of communication that represents language through the inscription of signs and symbols. In most languages, writing is a complement to speech or spoken language. Writing is not a language but a form of technology. Within a language system, writing relies on many of the same structures as speech, such as vocabulary, grammar and semantics, with the added dependency of a system of signs or symbols, usually in the form of a formal alphabet. The result of writing is generally called text, and the recipient of text is called a reader. Motivations for writing include publication, storytelling, correspondence and diary. Writing has been instrumental in keeping history, dissemination of knowledge through the media and the formation of legal systems.

As human societies emerged, the development of writing was driven by pragmatic exigencies such as exchanging information, maintaining financial accounts, codifying laws and recording history. Around the 4th millennium BCE, the complexity of trade and administration in Mesopotamia outgrew human memory, and writing became a more dependable method of recording and presenting transactions in a permanent form.[1] In both Ancient Egypt and Mesoamerica writing may have evolved through calendrics and a political necessity for recording historical and environmental events.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียน"เปลี่ยนเส้นทางที่นี่ การใช้งานอื่น ๆ การเขียน (แก้ความกำกวม) .
เขียน ด้วยปากกา

เขียนเป็นสื่อที่แสดงถึงภาษาผ่านทางจารึกเครื่องหมายและสัญลักษณ์ ภาษาส่วนใหญ่ เขียนเป็นส่วนเติมเต็มเสียงหรือภาษาพูด เขียนไม่เป็นภาษาแต่รูปแบบของเทคโนโลยี ภายในระบบภาษา เขียนขึ้นในโครงสร้างเดียวกันเป็นคำพูด คำศัพท์ ไวยากรณ์ และความ หมาย มีการพึ่งพาเพิ่มระบบสัญญาณหรือสัญลักษณ์ มักจะอยู่ในรูปแบบของตัวอักษรอย่างเป็นทางการมากมาย ผลของการเขียนโดยทั่วไปคือข้อความ และผู้รับของข้อความคือการอ่าน โต่งสำหรับเขียนรวมประกาศ storytelling ติดต่อ และไดอารี่ เขียนได้เครื่องมือในการเก็บประวัติ การเผยแพร่ความรู้ผ่านสื่อและการก่อตัวของระบบกฎหมาย

เป็นสังคมมนุษย์ปรากฏขึ้น การพัฒนาเขียนถูกขับเคลื่อน ด้วย exigencies ปฏิบัติการแลกเปลี่ยนข้อมูล การรักษาบัญชีการเงิน codifying กฎหมาย และบันทึกประวัติการ สถานมิลเลนเนียม 4 ปีก่อนคริสต์ศักราช ความซับซ้อนของการค้าและบริหารใน Mesopotamia outgrew หน่วยความจำมนุษย์ และเขียนเป็น วิธีการบันทึก และการนำธุรกรรมในแบบถาวรเชื่อถือได้มากขึ้น[1] ในอียิปต์โบราณและเมโสอเมริกา อาจมีพัฒนาเขียนผ่าน calendrics และความจำเป็นทางการเมืองสำหรับการบันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ และสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขียน "การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่. สำหรับความหมายอื่นดูได้เขียน (วิกิพีเดีย)
การเขียนด้วยปากกาเขียนเป็นสื่อของการสื่อสารที่เป็นภาษาผ่านจารึกของสัญญาณและสัญลักษณ์. ในภาษาส่วนใหญ่เขียนเป็นส่วนประกอบที่จะพูดหรือภาษาพูด เขียนไม่เป็นภาษา แต่รูปแบบของเทคโนโลยี. ภายในระบบภาษาเขียนอาศัยจำนวนมากของโครงสร้างเช่นเดียวกับการพูดเช่นคำศัพท์ไวยากรณ์และความหมายที่มีการพึ่งพาการเพิ่มของระบบการทำงานของสัญญาณหรือสัญลักษณ์มักจะอยู่ใน รูปแบบของตัวอักษรอย่างเป็นทางการ. ผลของการเขียนที่เรียกว่าโดยทั่วไปข้อความและผู้รับข้อความที่ถูกเรียกว่าผู้อ่าน. แรงจูงใจสำหรับการเขียนรวมถึงการตีพิมพ์เล่าเรื่องจดหมายและไดอารี่. เขียนได้รับประโยชน์ในการรักษาประวัติเผยแพร่ความรู้ผ่าน สื่อและการก่อตัวของระบบกฎหมายในฐานะที่เป็นสังคมมนุษย์เกิดการพัฒนาของการเขียนที่ถูกขับเคลื่อนด้วยการยกระดับการปฏิบัติเช่นการแลกเปลี่ยนข้อมูลการรักษาบัญชีทางการเงินประมวลกฎหมายกฎหมายและการบันทึกประวัติศาสตร์ รอบคริสตศักราช 4 พันปีซับซ้อนของการค้าและการบริหารงานในเมโสโปเตล้นหน่วยความจำของมนุษย์และการเขียนกลายเป็นวิธีการที่เชื่อถือได้มากขึ้นของการบันทึกและนำเสนอการทำธุรกรรมในรูปแบบที่ถาวร. [1] ทั้งในอียิปต์โบราณและเมโสการเขียนอาจมีการพัฒนาผ่าน calendrics และเป็นความจำเป็นทางการเมืองสำหรับการบันทึกเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์และสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขียน " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ เห็นเขียน ( disambiguation )

เขียนด้วยปากกาเขียนเป็นสื่อกลางในการสื่อสารที่แสดงถึงภาษาโดยจารึกของสัญญาณและสัญลักษณ์ ในภาษาส่วนใหญ่เขียนเป็นส่วนเติมเต็มให้กับคำพูด หรือพูดภาษา เขียนไม่เป็นภาษา แต่รูปแบบของเทคโนโลยี ภายในระบบภาษาการเขียนต้องอาศัยหลายโครงสร้างเช่นเดียวกับการพูด เช่น คำศัพท์ ไวยากรณ์ และความหมาย ด้วยการเพิ่มการพึ่งพาของระบบสัญญาณหรือสัญลักษณ์ที่มักจะอยู่ในรูปแบบของตัวอักษรอย่างเป็นทางการ ผลของการเขียนโดยทั่วไป เรียกว่า ข้อความ และผู้รับของข้อความ เรียกว่าเครื่องอ่าน แรงจูงใจในการเขียน ได้แก่ สิ่งพิมพ์ , การเล่าเรื่อง , จดหมาย และไดอารี่การเขียนเป็นเครื่องมือในการรักษาประวัติ การเผยแพร่ความรู้ผ่านสื่อ และการก่อตัวของระบบกฎหมาย

เป็นสังคมมนุษย์เกิดการพัฒนาการเขียน ถือปฏิบัติ เช่น การติดต่อข้อมูล , การรักษาบัญชีการเงิน , การควบคุมกฎหมายและประวัติศาสตร์บันทึก รอบสหัสวรรษ ECB ,ความซับซ้อนของการบริหารการค้าและใน Mesopotamia โตมากับความจำของมนุษย์ และการเขียนเป็นวิธีที่เชื่อถือได้ของการบันทึกและนำเสนอรายการในรูปแบบถาวร [ 1 ] ในอียิปต์โบราณและเมโส การเขียนอาจจะพัฒนามาจาก calendrics และความจำเป็นทางการเมืองสำหรับการบันทึกทางประวัติศาสตร์และกิจกรรมด้านสิ่งแวดล้อม